Alle inzendingen, jaar 2008, week 10

de zilverwitte berk nog kaal wordt bezet door meesjes die kwetteren van plezier de morgenhemel blauwt en draagt een gouden kroon zachte stralen smeden kleur heide in paarsrode tinten een camelia vol in de knop grauwe lijsters schrapen mos kijkend naar dit luisterrijk geheel laat ik even mijn hoofd verdwalen in het bontgekleurde ochtendtafereel…

Opkomen voor mijn mening of zwijgen als het graf Als een gek alles in de hand willen houden, Ja, noem me maar maf Ik ben wie ik ben, kan me gewoon niet helemaal geven Ondertussen vergeet ik te genieten, te genieten van het leven. Relaties hebben me gevormd, gekrenkt: ik heb veel doorstaan; Hierdoor raak ik je kwijt en kom ik verder van je vandaan…

Waarheid kwam ik onder ogen zag alleen nog maar jou... waarheid wilde ik niet kennen dacht alleen aan jou waarheid schreeuwde naar mij maar ik wilde alleen maar jou aan m'n zij Waarheid kwam me achterna Maar alleen van jou wilde ik de waarheid weten Nu Weet IK genoeg Maar het lukt me niet om je te vergeten Nooit zal ik lachen…

Het duister valt, aan het einde van het licht, En ik, ik doe niets al bedenk ik een gedicht. Ik denk aan vroeger, aan nu en denk aan later, En weet donders goed: Morgen komt de kater. Maar het geeft niet, want alles, alles is goed, Ik tover weer een gedicht uit de hoge hoed. Ik denk aan niet veel, misschien wel aan haar, En weet donders goed…

wat als niets gebeurt en gesloten wolken zwart gekleed blijven omdat ze alles weten en ik zelden slaap in wit of dat ik de lengte van mijn vingers meet in een te korte naaktheid de afgebeten nagels inclusief mijn ogen blijven toch te klein en kijken doe je wereldoud wat als ik sterf in een onuitgenodigd woord op een…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben... iemand leest mijn gedichten voor even kom ik dan tot leven meer moet dat niet zijn Uit: Reiziger door…

Dood spreidt je vleugels De lente staakt haar fluister Het struweel blijft stil…

Door de donkere kamers van mijn ziel dwalen lichtpuntjes, op zoek naar die stem dat woord die gedachten die mij weer één maken…

een oude man kijkt verkreukeld naar de lente waar is mijn moed om weer een jaar te moeten? lammetjes en verse blaadjes dartelen het leven…

eindeloze regen wist de sporen uit de zompige grond spoelt de lach van je mond maart is geboren overmoedige bomen, kale struiken barsten uit in roze, geel en wit vensters openen behoedzaam de luiken verblindend spel van donker en licht…

Is hier iemand roept iemand; niemand antwoordt: hier is niemand…

een stille lach op jouw gezicht verraadt een beeld dat ik niet schiep de zon wil ik je geven als die wolk maar niet ach kon ik maar een beetje warmte in je handen leggen maar jij bent al niet meer hier…

En dan gaat het doek op, het rode woordje exit stelt ons gerust. Je concentreert je weer op de verkeerde dingen, in de verte doe je me zelfs denken aan iemand anders. Zo met die sigaret in je mondhoek, een reisgids in je linkerhand, je wapen in je rechter. Verdacht veel aandacht voor het detail. Is deze verering wel terecht? Hoe ver draagt je…

kennelijk had hij de boot gemist gelijk een achtergebleven spermadruppel die ietwat kleverig uitgerekt hangt of wellicht, als laatste eer, zich wat opgeblazen manifesteert en de uitgestoken fallus als enige dankt misschien is men hem al tijdens de laatste stroom door de leiding gaan haten maar kan ook door een mensenhand slordig…

De eerste kus die jij me gaf Veranderde mijn leven Die eerste kus, mijn lieve lief Zal ik je nooit vergeven Die eerste kus was zoet als wijn En pijnigde mijn zinnen En zo `t ook de laatste is Wat moet ik dan beginnen Die eerste kus was als een vuur Van al te lang begeren Ik wilde dat die hete gloed Mij eeuwig deed verteren Die eerste…

Tekening van kind bloed, ambulance, krom wiel zebrapad heeft regels…

randloos maagdelijk het wit in ogenpijn en weer een toegenegen zijn, veel meer dan eerdere klacht rijpen de bomenkronen eerst als een winterzwart bezweert de hemel zinkend vallend voor middernacht de leeggemaakte sterren langademige wind eenzame vogel zingt liederen van sneeuw.…

ik hou het niet meer bij elkaar in de onrust van leven valt mijn geest in snippers uitéén stapels herinneringen troosten mij alle bekleding is bijna weggehaald niets is meer te weerleggen alles vormlozer en breekbaarder dan glas…

plamuurde snel het grote doek met basiskleuren jij gaf de wereld meer gezicht zonlicht deed wat geel verkleuren maar in ongebreideld mengen werd snel het schildersmes gezet je probeerde nog met water aan te lengen in contouren was je leven uitgezet nog dagelijks penselen we in oliezacht het wit van licht en zon maar de…

Geen zin meer om te praten Geen woorden meer, maar daden Geen doel, geen wens, geen verbondenheid Met het lichaam dat wordt verlaten Is het druk, vrijheid of gebrek? Is het angst, tekort of toch verzet? Is het erkenning, liefde, misschien haat? Wat hen aanzet tot die ene daad Met achterblijvende gedachten Met familie vol verdriet Met de…

Hoopvol gaat hij zijn drollen exposeren. Maar op zoiets komt uiteraard kritiek: een stunt…, onsmakelijk…, die vent is ziek… Veel mensen zullen zoiets niet waarderen. Maar deze kunstenaar gaat niet de strijd aan. Hij zegt stronteigenwijs: “Daar heb ik schijt aan!”…

Ook zónder radio of TV vult mijn huis zich met geluid Ik zag die papegaai achter de etalageruit en mijn hart nam een achteraf gezien misschien wat bedenkelijk besluit "Komtwelgoedschatje, komtwelgoedschatje!" "Goeiemoggelluisteraars!" "Bel éénachtachtacht!" "DAT-zo-DAT-zo-DAT-zo!" "Hijpiepteenbeetje, hijpiepteenbeetje!" "Wegenwacht…

Een laatste keer staat ze voor hem Haar ogen lichtrood getraand, haar schrale huilende stem Maar het geluid zal langzaam verzaken Het zijn de laatste woorden die zij met elkaar spraken Zij namen gepast elkaar's handen terwijl ze voor elkaar stonden nu ze nog één moment lang vasthouden konden en elkaar niets meer uit te leggen hadden,…

Ik hoor je woorden je boodschap de illusie van een mooie wereld verloren sporen Het verlangen naar jouw geheimen ruist in mijn bloed Ik drink het jouwe als je slaapt in mijn droom Bij het ontwaken fluister je een onzichtbaar antwoord Ik stap uit mezelf verga in jou…

Een avond als deze: een gewone donderdagavond, maar niets is gewoon, er is altijd weer het wentelen en keren van zoveel atomen,protonen, neutronen, ga maar verder tot je niets meer weet; geen uitleg kan volstaan. Er is de hoop en de liefde, het lijden en verlangen naar zin en uitzicht, duidelijkheid; er zijn de kinderogen, de jonge vogels…

Waarom zit het leven nooit mee? Verdrinken er mensen in zee, vallen gemzen soms van een berg en krijsen dan door merg en been? Waar moet ik heen? Om dit niet mee te maken? Moet ik staken? Waarom?…

eenzaam springt het duizelend, suizelend van jouw handpalm in het diepe onbekende langzaam vliegt het zwevend, belevend zonder valscherm de afgrond tegemoet plots valt het rinkelend, klinkelend in stukken op de grond jij draait je om en loopt gewoon voorbij de stukjes van de puzzel het ontbrekende deel van mij…

Bloemen plukt ze Armen vol bloemen Ze loopt blootsvoets Door het gras Haar tranen Zijn als druppels dauw Vallen op haar handen Tranen uit haar ziel Wie zou ze kunnen zeggen Wat haart hart beroert Ze gaf hem op Om hem de ruimte te geven De vrijheid Die hij nodig heeft Om verder te kunnen leven Zelfs hij ….kent niet haar pijn…

De uren zijn al lang geteld, staan 'em alledaags voor ogen - Hij poetst nu druk zijn glans uit het antiek en wat geleefd werd ligt tot eenvoud ingedikt: zijn Gooise stoomtram en huzaren, 't liefje dattie trouwen moest. Z'n zwijgen heeft geen nieuwe naam, de schemer valt en binnenwaarts breekt tochtstrip uit clivia's en kieren.…

Even de smaak van vakantie proeven dat is: in alle vroegte lege koffers in een auto stouwen in luchtige kleding oostwaarts rijden de grens passeren elkaar passeren op een Raststätte elkaar weer zien en dan na een vermoeiende dag in maart huiswaarts keren Even de smaak van vakantie proeven is ook voor velen: Chianti drinken bij V & D…