Ballade van de dichter

Het duister valt, aan het einde van het licht,
En ik, ik doe niets al bedenk ik een gedicht.
Ik denk aan vroeger, aan nu en denk aan later,
En weet donders goed: Morgen komt de kater.

Maar het geeft niet, want alles, alles is goed,
Ik tover weer een gedicht uit de hoge hoed.
Ik denk aan niet veel, misschien wel aan haar,
En weet donders goed: Ik heb alles voor elkaar.

Voor me staat een glas cognac, ’t is half leeg,
Maar niet zo leeg als de inspiratie die ik kreeg.
Een krassende pen op het zwijgende papier,
Dat doet me na al die tijd nog steeds plezier.

Het duister valt, aan het einde van het licht,
En ik, ik schrijf maar weer eens een gedicht.
Ik denk aan vroeger, aan nu en ook aan later,
En denk: Liep ik ook maar eens over water.

Maar wat ik tegen heb, dat is mijn gewicht,
Dus als ik over water loop, zal ik zinken.
Nee sorry, ik ben nu eenmaal niet zo licht,
Dus hef ik het glas, kom, laten we drinken.

Schrijver: Jos Witteman, 14 maart 2008

jlwittemanyahoo.com

humor

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 262