Alle inzendingen, jaar 2008, week 12

Zwijgen... hangt als een gordijn tussen ons in Ze zegt, 'n tikkeltje stijf: er is geen wolkje aan de lucht Ik zeg, bedremmeld: dat is tenminste een begin Het is goed je hart eens bij mij te luchten Wijs naar het blauw van lucht erboven Ik wil je wel op je woord geloven Maar straks hangt er hier een regengordijn Zullen…

hoeveel zijn er die HUN gevoelens mens ZIJN driften op-geven voor een onbestaande zekerheid onbestaand PRIJZEN een blinkend goddeloos KLOEK RAS-PAARD goddeloos uitdagend…

Vergeet het maar, ik ben op. De harde strijd om te overleven wordt nooit opgelost. Emoties, toen ik jong was, was ik zo trots Dat ik geluk kon voelen in mijn hart als een bloem die opengaat. Nu zijn die emoties een probleem dat mij niet meer loslaat. Om elk klein ding begin ik te huilen. Mijn emoties op en top.…

wanneer twee rivieren één worden en later weer zelfstandig verder gaan blijft er altijd een beetje water van de een in de ander staan het leven draagt altijd verder in hem/haar die is en hem/haar die was ook voorbij de horizon, dat einde, dat, naar blijkt, doorzichtig is als glas in het boek 'eindeloos bewustzijn' zet Pim van Lommel zijn…

Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ik heb er niet om gehuild. Ook dichters gaan dood. Dat weet je, ook dichters gaan dood. Of je een dichter lang kent, of kort, of een beetje. Dichter of niet. Dat maakt niet uit. Steeds vers verdriet, maar, Ik heb er niet om gehuild. Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ook dichters gaan dood.…

Met een grauw en een snauw beukte jij mijn hart blauw Jouw blik keihard en koel vermorzelde al mijn gevoel En ik snapte niet waarom was ik dan zo naïef zo dom Ik had je al mijn liefde gegeven met jou wilde ik delen, leven Maar jij sloot je helemaal af behandelde me gemeen en laf Het werd alleen maar jij en jij steeds minder plaats voor…

Altijd heb ik sokken aan zodat ik dagelijks aan de wandel mijn voeten optimaal bescherm en mijn schoenen goed behandel Altijd heb ik sokken aan zodat ik tijdens nachtelijk waken mijn tenen niet verstrik in het losgewoelde laken In zand zou ik graag mijn tenen hullen koel in de schemer, geen korrel gelijk zou vloeiend gruis mijn wezen…

Hun baby kan al kraaiend van plezier beurskoersen lezen…

Waar moet ik het zoeken waar lag het ’t laatst? Waar is ’t gebleven ik had in mijn haast de plek niet gemarkeerd. Waar ligt het dan nu, waar had ik ’t laatst, waar gebruikte ik het, is er iemand die aast op wat ik zoek tot ik erbij neerval? Ik ben het kwijt, had het voorhanden ben het zoeken zat, leg…

ik zie de tranen lopen over je wangen ogen vol hoop dromen vol verlangen…

ooievaar grote vogel wit met zwart wat kan jij klepperen oorverdovend…

Men leert 'leven' door negatieve kritiek, niet door positieve complimenten.…

zag de stilte in de zaal het ademloos verwachten hier en daar een klein gebaar in het verzetten van gedachten gaf mijn laatste gas en zij de vonk waardoor het vuur in woorden klonk applaus schoonde de rook uit de finale…

De zomertijd komt: jurken uit de kast Het weer klaart op, de kriebel kruipt in 't bloed Zo'n kittig jurkje doet het altijd goed Werp af die koude loden winterlast! Design van Wendy voor een joet of vier Dat scheelt weer geld en vele meters bier!…

voorbij de stad zweven koeien in de ochtendnevel, schuinsweegs beschenen door een opgloeiende zon verscholen in coulissen, zet de ochtend de wei in brand stralend door takken in de knop gebroken want de gemeente heeft hier een industrieterrein gepland…

mijn hart staat in brand een brand van tranen en falen en het waarom? al zeggen al mijn mensen dat ik niet faalde toch voelt het zo wanneer je man je verlaat met "ik heb geen zin meer" en het je niet zeggen wil: "ik heb een vriendin" waarom voel ik me zo verdrietig? waarom die pijn? ging het maar over dat zou zo fijn zijn al zegt hij…

‘k ben een vrouw, een zonder haren ‘k draag slechts een sjaal van witte kant of soms een muts als accessoire die staat me werkelijk charmant m’n hele huis hangt vol met kaarten ‘k mis geen programma op tv en Bobo zit te kwispelstaarten bij wa’k niet op kan van het diner ‘k hoef me niet meer uit te sloven het meeste wordt voor mij gedaan…

Wanneer is het genoeg, als je voldoende hebt? Wanneer is het voldoende, als je meer hebt? Wanneer je meer dan voldoende hebt, heb je meer dan je aankunt en ooit bezitten zult. Maar wanneer is dat? Want tevredenheid is in deze tijd nooit genoeg.…

De herenboer giert en schreeuwend van het lachen een hagel van meeuwen…

Opa, heeft hen nooit gezien: mijn kleinkinderen en hij wilde er wel tien. Het zijn drie meisjes Daar zorg ik soms voor En elke dag,dat ik er ben kom ik genietend door Je beleeft alle kleine dingen de uitspraken en wat ze verzinnen. Hun leven is met mij verweven Er valt dikwijls zoveel te beleven. We delen liefde,zorg Genieten…

ik zoek jou mijn woorden te grijpen ontmantel ze in het gemeen draag ze naar het midden tot lering en vermaak ontzet ze mijn starre zinnen in het openbaar tot een springen vrij en op naar het hoger ideaal doorprik mij de hiaten feilloos in de pijn snijd in mijn genoegzaamheid om licht gedragen daden zweep op tot magisch…

diep liggende donkere ogen waarmee ze op scherp loeren asymmetrie aan hun oren om liefst alles mee te horen of zelfs nachtelijk gebraak misselijk makend in ballen maken ze niet tot nachtbeest eerder gedraai over hun toeren beperkt afgesteld en in getallen bij extreme gevoeligheden om perfect waar te nemen dwingt tot rust als dagtaak…

De liefdesfluisteraar fluistert heel zacht Recht in je hart hunkert en smacht De liefdesfluisteraar praat warme zinnen Liefelijke woordjes en wil beminnen De liefdesfluisteraar laat je verlangen Ruikt zoet zo zoet om je hart te vangen De liefdesfluisteraar kruipt haast in je huid Wil samen versmelten in een zuchtend geluid De…

Alles mag niks moet, Denk dan ook na bij wat je doet, Want morgen komt altijd terug, Gisteren nooit. Oma bedankt voor alle mooie tijden die ik met jou heb gehad, deze zin heb ik aan jou te danken, ik heb er ook al heel veel aan gehad, altijd als ik iets doe en het gaat niet lekker, denk ik weer aan deze zin, denk ik terug aan de mooie tijd…

Water en pigment juist geplaatst op het papier Zie... jij kijkt mij aan.…

Ik schreeuw Ik gil Ik huil Paniek Niemand die het ziet Vertrouwen weg en zoveel van binnen Onzichtbare tranen achter dichtgeslagen ramen…

gestorvene je bent niet heengegaan zoals anderen je spoor is niet doodgelopen niet ver van mij vandaan ben je stil blijven staan er zijn geen woorden voor onder anderen word je verzwegen jij ben de enige van wie ik zeker ben als ik je naam straks noem zul je bewegen…

Glanzende tranen onder mijn huid Onafgebroken zonder geluid Zacht serene rust aanblik van schijn Diep van binnen vervuld van pijn Gedachten scherp malen en dwalen Willen begrijpen onmacht vertalen Lichtgroene ogen broos vol verdriet Zoeken verlangen vinden je niet Mijn hart verdwaald toen jij verdween Bevroren geluk weer alleen…

Hij scheldt op haar en de wereld zij is zijn emotionele vangnet die spanning uit z'n hoofd masseert zwijgend zijn frustraties verdraagt Verlossing van pijn door zelfdoding ze schaamt zich voor haar gedachten zo'n tragedie overleeft hij niet haar liefde en zorg zal hem genezen Hij slaapt z'n roes uit voor de haard z'n snurken maakt de kamer…

in zoete pijn te dwalen door roze rode zalen verwachtingsvol gericht op dat wat kloppend ligt als in een halfopen toren van beschermende ivoren beschroomd stilaan de pulserende kamers binnengaan waar muziek van zoveel jaren door het aanslaan van de snaren tot weerklinkend leven komt, ontwaakt wat was verstomd, dat wat gewist werd geacht…