Alle inzendingen, jaar 2008, week 19

Daar sta jij dan Op een plek die ik niet bereiken kan Je bent zo dichtbij Maar zover weg Ee plek waar ik moet zijn Een plek waar ik kan leven De vrolijkheid die jij me geeft Door mijn hele lichaam laat beleven Niet kan wachten tot ik je kan zien En wanneer ik bovendien Weer in je ogen verdrink En ik mijn leven als compleet kan zien.…

Wit damast met vouwen vast je lijn ontvouwd op kreupelhout Voor wie je morst met dorst of zout kauwt de korst van kippenbout Zuren kringen jaren oud wringen zich in stof benauwd Totdat sonoor gebleekt ivoor zijn nukken lalt in stukken valt Wit damast men scheurt je vast tot repen bloed en luiergoed…

Omdat het plan succesvol was geworden Schafte Jan Peter dadelijk voor straf De kinderopvangregeling weer af En hij riep zijn ministers tot de orde: “Collega’s, dit leert ons een goede les: Maak mooie plannen, maar boek geen succes!”…

In de ruïnes van mijn bestaan verstikt tussen gangen en muren waar geen adem gaat, in of uit heb jij de schatten blootgelegd ooit verborgen, onbedorven zonder ooit in twijfel te verkeren graven in het mulle zand doorzien van pure bodem jij, archeoloog zonder vrees gewapend met de scherpe blik steek je dwars door mijn hartvlees mijn…

er zijn lieden die zweren bij het vat en anderen lessen hun dorst uit flessen maar wat ze ook beweren ze worden toch wel zat…

bleke lippen in de ruiten maanden haar geluidloos de luiken vroeg te sluiten ze hoorde niets maar knikte zacht, haar evenbeeld had nee verwacht de nacht –van plan naar binnen te vliegen- bleef stomverbaasd hangen voor het kozijn zag haar blonde manen de zijne bedriegen, schaterend om zijn ontspiegelde schijn…

Met één hand breek ik de golven hang hen bruisend aan de wind waar ze verwaaien tot een lied dat melancholisch zingt over oneindigheid ongrijpbaar hoog diep in gevoel nabij en met de andere hand streel ik de branding van je wang…

nog verder dan de dijk voorbij de lage drassige velden schuurt de stroom tegen overvloeiende lijnen soms op mateloze wijze maar ook in haast aaibaar deinen onderhavig aan een onduidelijke macht beheerst door het land doch vaak evenzeer wanneer het water zijn kracht doet gelden terwijl het weder soms onberekenbaar het strijden…

Ik mis je nu al En dat is gek Je bent er nog gewoon Niets aan de hand Ik stel me aan En toch die pijn Nu al te weten Dat je straks moet gaan…

Aflandige wind - een luchtbed drijft vol dromen naar de oceaan…

Ik wil mij niet herinneren wanneer het zwaard me treft en ik onthoofd in het licht verdwaal * zoals het vuur me bestrijkt als de sterren naar me staren en ik onnoemelijk nog veel lijd van die voorbije jaren kan ik pas loslaten als het duister me omringt en schaduwen één zijn met mijn gedachten ? of is de dood het streven waar mens…

De ezel wankelt, ‘t linnen vecht terug Maar sterk zijn de Stille streken, kleurpalet, groen, rood en zwart Oliegeur, terpentijn en oude koffie De vloer besmeurd, ‘t lijkt wel abstract Langzaam vormt zich een wazig beeld De verstilde realiteit van het ontwaken Een bloem ontluikend, van binnenuit Aai van het penseel, zie! Een blad… En weer….…

Ik roep je, maar... je reageert niet. waarom niet? Wat is er? Ik mis je... Jij mij niet? Waar ben je? Wat doe je? Ik zoek je! want Ik mis je...…

wat gaf die vamp betekenis aan woordje es hoge school in theater op de openbare les van boom en vlagzalm Thymallus thymallus tot centrum waar je bij freud in stinkt bleek het niet van eigen belang onbloot dat ze zelf ook zo heet die waanwijze stoot vandaag blijkt er meteen al één onbenoemd was ik van alle grote steden invloedvrij gerrit fries…

Ook ik uit het donker Krijsend op een buik van leem Sappho, die de navelstreng doorknipt Zo fel het licht, zo hevig de honger Gaia’s borsten lekken inkt Verkrampt wacht ik op ontspanning Hoe angstaanjagend de ruimte Hoe nieuw mijn longen vol lucht En, hoe gaat het kind nu heten? Socrates’ moeder meent het oprecht Tuesdays with Morrie…

Laat mij je vinden, laat mij je leiden, reik mij je hand en ik zal je van je angsten bevrijden.   Ik ontsteek een kaarsje voor het wennen aan het licht, en je laten vergeten wat er achter je ligt.   Sta op en kom in mijn armen, zodat je rechtop de nieuwe wereld kan omarmen.   Je bent gemist al die jaren, dus nu is het de tijd om al het gemiste…

Gemeengoed is niet algemeen maar goed, dat is van iedereen.…

Groene dieptes Beschermen ons Voor wat beneden Op ons wacht Meerdere vinnen Kaken groter Dan wat van vissen Wordt verwacht Slijmerig kruipend Over weggegooide troep En vervuilde tonnen Uit illegale fabrieken Fluitend langs De waterkant Beseft men niet Wat zich beneden vormt Een leger mutaties Wacht op het moment Om de aarde…

Ik was ziek geworden van het spel om de liefde, maar nu mag ik opstaan uit mijn ziektebed. Ik doe een gouden kettting om mijn nek en een gouden armband om mijn pols en schud het stof van mij af. Het is tijd om op te staan en verder te gaan, tijd voor nieuwe dingen. Jij gaat weg, een nieuw leven, een nieuwe baan en ik verhuis naar een nieuw…

Verdriet het moet slijten je hoeft jezelf niets te verwijten emoties niet iedereen heeft ze in bedwang gevoelens ze komen in het gedrang het is ook moeilijk om het verlies te verwerken soms laat je het ook niet merken maar dan heb je weer van die dagen dat het weer aan je gaat knagen dan zit je weer te dromen en voel je de tranen weer komen…

ik rembrandt licht vermeer de zachte lijnen in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen…

Een woord van een gedachte die het stof dat elke herinnering bedekt niet alles geeft. De tijd niet alle momenten laat beginnen met die eenzame zin. En mij laat wachten met verlaten ogen en versteende dromen die ik steeds verzamel en weer vergeet omdat ze niets beloven.…

Lente is... als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…

Een auto volgeplakt met nare nukken en vuilheid van die vreselijke vent die al zijn huwelijksbeloften schendt…, zoiets zal míjn vrouw absoluut nooit lukken. Want voor een lijst met hoe ik mij misdroeg is zelfs een vrachtauto niet groot genoeg.…

Gelijk de trotse ziel ik ben gedragen in een donker verleden door lafheid die ik herken voor driften, mij eigen die ijdelheid ontstijgen breinspinsels dwingen tot zwijgen klim ik omhoog, bestijg de beugels rijdend op de wind haar vleugels neergestreken in stormen gelegen geknield op lege bladzijden wegen heb ik gebeden tot de woordenregen…

groengeel en blauwzwart het water ging door je hart het hart klopt slagroom vredig slapend - in een internationale trein eens stap je over een brief met sleutels van twintig jaar geleden voor het geval dat in platte straattaal ga je me voor in scrabble l' ambarras du choix alles moet erdoor onverstaanbare kreten lichten in de…

Boven op een berg zat hij statig op een rots hij vertelde daar verhalen over de koning en zijn trots Prachtige verhalen over een koninklijke val van een koning die zijn volk met hoogmoedigheid bestal Hij vertelde daar moralen over het knechten van de ziel en hoe door list, bedrog en afgunst toch- het koninkrijk toen viel Hij vertelde…

slaande deuren schreeuwende stemmen tranen rollen woorden vallen stilte... ik lig in mijn bed hoor mijn ouders ruzieën ik huil kruip weg wacht op het licht morgend ijzige stilte...…

de dag is voorbij.. ik denk aan jou en jij... slaap lekker en droom zacht.. ik denk en droom over jou, de hele nacht.…

Na lange droogte geurt het naar aarde haring en verse baby…