Alle inzendingen, jaar 2008, week 22

Op deze bladzij staan alle belangrijke mensen in de wereld leeg! Hij zoekt naar zijn bril want zonder ziet hij niets krak! In de herfst van ons leven vallen onze haren en wijzelf! Ze is een dame die uren op het toilet doorbrengt kakmadam! Haar vriend vermaakt zich ook vele uren op het toilet pleeboy! De mens verdwaald…

verlost van vragen verlost van pijn verlost van dagen die verschrikkelijk voor je zijn de dingen die je niet meer zag de eigenschappen van je die ik zo graag mag nooit nooit meer zullen we ze zien nooit meer de gezelligheid die je bracht zo ineens gelachen en geleefd een vriend die nooit vergeten zal worden een vriend voor altijd…

Ik zou me zo graag Gebonden willen weten In jouw omslag Niet als notities op een schouw Of als brieven in een la Zelfs niet als de bladzijden Van een paperback Die zo gemakkelijk los En dus verloren kunnen raken Maar gebonden, jij en ik Voor ik mezelf verliezen zal Uit droefenis om jou Daarom wil ik bij je zijn Om te voorkomen dat…

legertje vlooien doet dierenarts de das om slachtoffers gestrikt…

Zoveel vreugde om je heen en toch ben je alleen. Alles in overvloed, terwijl men in een ander land vechten moet. Die heeft een kind, die heeft een vrind, daar wordt gevochten en moeten ze knokken. Hier wordt iemand geboren en daar weer gedood. Dat is het leven, zeggen ze, dat zo is volmaakt. Maar ik kan er wel om janken, om al die mensen…

Ondanks die blik in jouw ogen, waarmee je schijn me bedriegt, Blijf ik in je geloven, wanneer je glashard tegen me liegt. Ondanks die blik in jouw ogen waarmee je mij ontwijkt Blijf ik in je geloven, wanneer je ‘n vreemde voor me lijkt. Ondanks die blik in jouw ogen waarmee de realiteit ontwaakt, Blijf ik in je geloven, wanneer…

Ik zie mijn spiegelbeeld in het raam zachtjes hoor ik mijn naam ik kijk om mij heen maar het geluid verdween komt het omdat ik aan je loop te denken of moet ik er geen aandacht aan schenken of zit je stem gewoon nog in mijn hoofd gelukkig is het nog niet gedoofd ook hoor ik in mijn gedachten nog steeds je lach denk nog vaak terug aan je sterfdag…

Helaas ervaar ik dikwijls, dat ik zicht mis, met name in de nacht: het stergeflonker is onvoldoende, 't Is voor mij te donker, terwijl het overdag zo lekker licht is. Ik voel me in de duisternis ontheemd. De zon is juist des nachts het hardste nodig en in het daglicht is-ie overbodig. Dit vind ik - op z'n zachts gezegd - wat vreemd. Ik sta…

De regen valt zacht Op een kussen van groen mos Hoofd vol bewolking…

heb de bloemen al geplukt voor jou mijn kleine puk klaproosde margrieten het wilde bloeien deed ons zo genieten in het bos zag jij de eerste bloeiers staan ben met je mee gegaan samen spraken we kabouters aan ja jij was meer dan stralend fee weet op een mooie zonnedag nemen jij en ik die bloemen voor elkander mee…

Er liep een jongetje voorbij De basisschool was uitgegaan Over zijn korte grijze jas hing aan een koordje rond zijn hals een veel te grote zware tas Hij had zijn handen in de zakken Het kortgeknipte blonde haar liet zijn bewolkte voorhoofd vrij Het hoofdje hing wat achterover en op zijn sombere gezicht waren de twijfels al geschreven ze zogen…

[Tot de dood ons scheidt] Zolang gij er zijt, het brood voor mij snijdt, de legerstee spreidt, mag God het mij geven, het lichaam, het leven. Hier ben ik. Altijd. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 2005.…

Het meetnet vlinders is maar half vol Oranjetipje, koninginnepage De levende Europacupcorsage Ze vliegen elders op de wereldbol De mug is er volop, getuigen builen Mag ik die voor een netje vlinders ruilen?…

wimpers zonder klontjes auto-emocion Karin cholesterol vlieg toch op ga fietsen vreet vette vis ik mis de hand, een kus, aai over de bol deze wereld gaat volkomen mis…

vergeet nu even die dwingende duim en laat je touwtjes eens vieren al zoeken ze dan vanzelf een onbezonnen weg en hechten rechten krommen naar luim doorsteken lussen en knopen dansend op de momentane wind als een ongeschonden kind zo blij geniet de potsenmakerij der ongedirigeerde lijnen als die van vrijgelaten veulens vrolijk biggend…

Mijn handen werden bloemen toen ik je vond Ze sierden je bleke haar de bloedrode papavers Ach hoe mooi klonken de snaren van het riet toen ik sprak van liefde van zoete regen heldere wolken Vanuit je hart de diepte van hete lippen was er fluistering tomeloos verlangen : vul mijn wereld met je kus zing al je tijd in mijn armen…

ik sla mijn armen zachtjes om je heen ik zoen je, en strijk over je dijbeen.. we gaan verder, en het voelt goed ik tong je, je proeft een beetje zoet mijn hartslag klopt al sneller onze bewegingen worden feller dan stopt het, je moet je haar goed doen we staan op.. en ik geef je nog een zoen mijn handen zitten aan jou en ik zeg…

de geur van verfval 's ochtends na een lange nacht de slaap verkwikt niet werken en frites en voor de televisie wegzakken in bier het kantelend blad achter het raam in de zon kan maar één kant uit de witte panters zijn bijna uitgestorven wilde poezen ook kijk een unicorn haar mooie bokkensprongen maken me hoornig…

Een klaproos klappert in de wind verhaalt van loze dromen verlamt de handen van een kind een klaproos wappert in de wind papaver schreeuwt tot bloedig rood en droomt zijn dromen van een kind een klaproos klappert in de wind herhaalt zijn loze dromen.…

Vanavond is de drempel de rusteloosheid in mijn hart Ik zit ik loop en verdenk het leven dat het mij bespioneert Groene takken met dode vogels die net als ik het nest niet hebben onderbouwd en te vroeg waren uitgevlogen naar de grote wereld Ik zoende de kiezelstenen in mijn hand en waande mij kasteelheer Maar stierf als kind in…

Iedereen heeft normaal stijl, glad haar. Maar, ik weer, heb krullen al wel 13 jaar. Dat valt echt niet mee. Het is echt zo'n dikke bos. Ik kan wel met dit haar gillen: ik heb het zelfs op m'n billen, in m'n oren en neus, in mijn navel en aan m'n wimpers, aan m'n tenen en ook op m'n benen. Ik lijk wel Tarzan, die is nog niet zo erg.…

Wie geeft die vieren altijd weer: is het een man, een vrouw, een heer, een heel jaloerse medeschrijver, occasioneel of echt een blijver? Ik weet het niet, krijg graag de reden: dan wordt er pas oprecht gestreden en niet zo heimelijk vooral want al die vieren zonder tal, ze maken me wel ongerust want wie is hier op wraak belust en gunt…

Er zingt een melodie achter mijn woorden. De nacht luistert ademloos, in de ruimte baart de tijd een prelude. Was het geen nachtegaal die mij verleidde met haar zwoele klanken en lyrisch beroerde in de opera van de nacht. Geluk fluistert een zee van musicerende dromen laten wij allen drinken verstillen in rustieke nachtmuziek.…

Ze verwelkt Langzaam maar zeker Ze probeert zichzelf te redden Met water uit een beker Maar tevergeefs Ze verdort Verliest haar mooie buitenste laag ‘elle est morte’…

Aan het einde van het pad tussen bloeiende bloemen en verdorde bomen ligt het einde.…

De weg die je moet gaan is eenzaam, donker en stil. Het enige wat je hoort is jouw innerlijke schreeuw Om begrip, een schouder, een beetje menselijkheid. Het is al zo'n vreselijk oneerlijke strijd. Je bent alleen, tegen een vijand die je niet kent. De vraag is nu of je er sterk genoeg voor bent.…

Heb ik angst voor: SOA, HIV of AIDS? Of dat mijn partner VREEMD GAAT? Heb ik daarom meer STRESS? Ga ik daarom HYPERVENTILEREN, STOTTEREN en begin ik daarom te TRILLEN? Of ben ik bang dat iedereen mij VERGEET en probeer ik daarom de AANDACHT te TREKKEN? Zou ik daarom STEKEN in mijn ZIJ krijgen en is dat een…

zij proeft de wrange smaak wanneer ze spreken wil in onverholen woorden hoe jij uiteenbarst en bijtende letters braakt met voeten in vuile aarde verstomd dicht zij het gat met loze zinnen voor eigen rekenschap…

Het spel zal gespeeld worden, dat weet jij en dat weet ik. Alles wat ik je opdraag doe jij vol overgave alles voor onze "kick". Soms voel ik je twijfel, maar ook je spanning, àl je spieren stijf. Ik knijp mijn benen tegen elkaar, voel mijn tepels reageren, èlke vezel in m'n lijf. Afwachtend, alles in opdracht, geen eigen initiatieven…

je bezitsdrang was de gom waarmee ik je uit mijn leven w i s t e heldere plekjes wit waar jouw voetstappen ooit hadden gestaan de contouren van kubisme vervagen ik aquarelleer ze tot absurd realisme ~…