Alle inzendingen, jaar 2008, week 30

wat ik kan even wachten in het voorbijgaan even stilstaan en even luisteren … Woordverklaring: even (bijwoord) 1. Gedurende korte tijd 2. Een klein eindje 3. Toch 4. Ter aanduiding dat iets weinig moeite kost 5. Liefst (Van Dale) liefst een klein eindje kost weinig moeite toch maar korte tijd ……

Abrahams voorbede voor Sodom. *** Zal Ik voor Abraham verbergen, wat Ik ga doen? Bij Sodom en Gomorra, ontbreekt er elk fatsoen! Ik ga hen van de aard' verdelgen, omdat zij in de zonde zwelgen. Abraham vroeg God: "Wilt U toch sparen, kansen geven, die rechtvaardig waren." *** Het waren er geen vijftig, veertig, dertig, twintig,…

hoe ze steevast zonnebloemen plant in haar verlangen naar een zomer aardbeien plukt en vereeuwigt in gelei die nooit stroperig genoeg lijkt ze houdt van Vivaldi en nog enkele anderen die dood of levend zijn gegaan zoals regenbogen die nooit blijven en toch blijft ze kijken ze draagt altijd een cardigan tegen het rillerige van de avonden…

Waar dwingt de reis en remt de weemoed hoe volgt zij sterren in de nacht? Ze gaat op zomervoeten haar handen spelen door op de préludes van Chopin en in haar hoofd sluipt heimwee binnen naar het verre land van blije kinderzomers hoe zuiver is de geur van dorstig- droge dennebomen en blauwe bessenstruiken dauwbedekt hoort bij het…

maak het niet open dat gat in de grond ongedierte wacht er om uit te vliegen besprenkel geurelixer weef er de spreuken die kommer en kwel uitéen doen vallen roep bij volle maan de uil aan en de havik doe dat dertien keer opdat de akker vrucht draagt…

Er zijn zo veel mooie dingen in het leven waar ik God elke dag weer voor dank. Deze dag wordt zomaar aangegeven daarvoor vouw ik mijn handen op die bank. Hier in het park onder de gouden regen kijk ik om mij heen en dank mijn Schepper. Waar men ook is, altijd geeft Hij Zijn zegen dat is elke dag weer een grote oppepper. Soms is er een dag…

'Zonder verdriet en zonder pijn Hadden we goden kunnen zijn.' Heel even weer terug in de tijd; De werkelijkheid weer droom. Hoe zou het zijn..?…

de gonzende golven duinbloemen die fluisterzingen zo muzikaal dat trio met het suizelen van de wind de branding speelt dirigent tegen het rusteloos decor van eindeloos applaudisserend water kan het Händels inspiratie zijn geweest..? al was het voor zijn suites voor een boottocht op de Theems stroomafwaarts.. richting zee uit…

Als we opstaan met de zon en de nacht haar donker heeft verruild in poederblauw en onze dromen en verlangens nog nieuw zijn dan kijken we naar de wereld om ons heen en stellen vast: is de werkelijkheid mooier mooier dan in fantasie en droom?…

Doe je ogen eens dicht zomaar midden op de dag Even zonder licht iets zien wat je nooit eerder zag Doe je ogen eens dicht gewoon alles vergeten Geen direct zicht niets zien en even niets weten Doe je ogen eens dicht en dan voorzichtig weer open Heel even was je de wereld ontlopen…

Geen geluid klonk 'r Geen gebouw stond 'r Geen lichtje flonk 'r Alleen jij en ik Samen In het donker…

Buiten het bedijkte land. Terug buiten het bedijkte land, waar lichamen om ons heen staan. De waker is al zonder angst overstegen. Dit is natuur uit mijn jeugd en ver daarvoor. Hier is het domein van de rivier, eb en vloed. Kreken lopen dagelijks vol en weer leeg. Iedere cyclus brengt nieuwe energie. De bodem is vruchtbaar en uit dit met…

Dag straat, dag boom, aan jouw bloeiende takken hing ik dagelijkse dromen in het passeren Als verstomde kracht verhief jij je in het druk gefluister van het heen en weer langs dragende armen Zo deinden wij gezamelijk als een sluier op de ademtocht van het getij van grotere stromen nooit gescheiden Maar steeds verder dwaal ik vind…

Een postbode in Denderbelle stond trots op zijn werk te vertellen hoe hij dat nu doet: 'Awel man, ge moet die brieven ter aarde bestellen!'…

Wanneer de stilte verdwenen is, is alles onrustig Wanneer geluid de overhand krijgt, slaat twijfel toe Wanneer liefde toeslaat, is stilte ver weg Daar waar het leven heerst, heerst liefde Daar waar het leven heerst, heerst spanning Daar waar het leven heerst, heerst onrust Daar waar stilte heerst, heerst rust Wanneer ik kijk zie ik niets…

Hij houdt niet op, door schrijversvuur gedreven, verbaast z'n lezers door enorme durf en weer verschijnt een zeer omstreden turf. Het blijkt, dat hij een vuurwerk heeft geschreven. Hij provoceert met superdikke boeken. In menig heilig huisje breekt-ie vrede. Men vindt 'm uiterst kwetsend: zelfs de leden der antiblasfemieclub slaan aan 't vloeken…

In onze tuin van Eden leefden wij onder bomen met rijpe vruchten. Er was vers water en dieren van het veld en vergezichten over het land. Maar achter de hoge hekken blaften steeds vaker de valse honden, met tanden die glinsterden in de zon trokken zij aan de kettingen van hun meesters. Lang konden we ze buiten sluiten en waren wij veilig…

de aren spreken wiegen zwaar een licht gekraak houdt mij wakker blond zwerft in mij als de velduil passeert, de maan nog meer coulissen maakt en schaduw doodt in mijn armen…

ik ga binnen; het waait rust door ramen, de levenden en de doden het vederlicht murmelt langs gekleurde glasvogels, te midden van zeeglans, het houden van je staat gebogen zoals ik eerder in volgegoten schaduwen van de dagstilte, veroverd door verleden eeuwigheid ik adem diep wanneer je hand beroert en leg me neer,…

ik ken de plotse zomerwind volle takken brekend nog niet mijn herfstkind ze stapelt wolken in het blauw tot grote hoogte hun grijze onderkant verregent gauw ik bliksem schrik met weerlicht in jouw ogen je lacht zo lief en met een tikkeltje gedogen we donderen heel zacht want niemand hoeft te weten van ons onweer dat zal komen…

Ik smijt mijn pet af Ik huil zonder iets op mijn hoofd Bijna iedereen was me vergeten bij kerst En ze hadden me vanalles beloofd Het deed me pijn het deed me pijn Maar wie laatst lacht lacht het best Dit jaar nodig ik iedereen uit En hang ik een gevelkerstman boven mijn ruit…

Wat een wijf Zuiderparksociaalgestoord Maar in één woord, geweldig Waar ze dwars kan liggen, Daar ligt ze dan ook Vierenzeventig Ze lult honderd in het uur Haar ogen schieten nog altijd vuur Nettie Soms klink je bedonderd Maar ik vind je geweldig Wordt maar lekker honderd…

de paarse vogel vliegt op van het water en de zittende zon eva is een serpent in de tuin der lusten welt adam's appel dille is dille een kaaiman is een krokodil een lachebek sliep uit spinazie uit mijn reet selderij is sel geworden zuurkool wederom rad van avontuur de molenwieken draaien gemarmerd papier…

Aan mensen met een buitenlands vermogen wordt voortaan geen geheimhouding gegund. De Jager heeft het op hun geld gemunt. Ze hebben immers al die tijd gelogen. Fiscaal gezien viel er wel wat te klagen, maar nu zijn ze volledig aangeslagen.…

Uw kusjes hippen en springen als vogeltjes op mijn lippen: ik hoor ze er hun wijsjes zingen, ik laat ze er zich laven en nippen. Dan slaken de mijne hun vleuglen en zweven hun zusteren tegen. Wel poog ik hun vlucht te beteuglen: zij fladdren al halverwege. En zo vaak zij elkander genaken, zie ik - hoe duidlijk - twee vlammen, hartsvormig…

‘t kind mijmerend over vage verten daar achter de rode zonsondergang het einde van zijn eigen wereld die draait in een beperkt heelal kennis maakt de einder onbereikbaar lichtjaren reizen door ’t universum door sterrenstelsels zwarte gaten oneindigheid door ons geschapen ik droomde over mijn geliefde doden visioenen in hemels licht en…

de berg die ik moet beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen…

al heb je mij verlaten volg de goede weg dat is alles wat ik je nog zeg…

de berg die ik moet beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen…

Ze zal geen geluid meer laten horen, ze zal niet meer storen bovendien ze zal geen goede raad meer geven, ze zal niets meer, niets minder bovendien. Ze heeft de brui eraan gegeven, ze heeft de boot een zet gedaan Ze heeft schoon genoeg van dit leven, genoeg om het te laten gaan Dus heeft ze een brief daar neergelegd, waar men hem…