Alle inzendingen, jaar 2008, week 31

Als ik jou zie, zie ik het zonnetje schijnen als ik jouw stem hoor voel ik een tinteling als jij me aanraakt voel ik iets dat ik nooit meer weg wil laten gaan en dat ik voor altijd naast je wil blijven staan want jij hebt ogen van zilver, jij hebt hebt een karakter van goud jij hebt alles waar ik van houd overdag ben jij m'n zon en 's nachts…

Na de zoveelste pikzwarte nacht vol pijn verschijnt er in de verte een bijna onzichtbaar lichtje De nacht die koud en eenzaam was, vol littekens van de scherpe scherven gevormd door gebroken dromen, heeft eindelijk een nieuwe uitdaging gevonden in het geruisloos één worden met het fragiele schijnsel dat zich diep in de donkerste hoeken bijna…

ach, het was maar voor even van korte duur zogezegd dat ik op eenzame hoogte aan de top mocht zweven het koningsschild gesmeed van honing uit een sterfelijke bron heb ik afgelegd op een aards schavot daar het smolt in de zon toch was het zoet een enkele maal te proeven van een vergankelijk aards lot…

De straten angstig stil muren doorboord met kogelgaten Lichamen liggen langs de weg overal tanks en soldaten De stad totaal verwoest door bommen en granaten Loopt daar het oorlogskind bang en verlaten Pijn en verdriet in zijn ogen zijn ouders zijn hem ontnomen Hij, het grootste slachtoffer zal hij dit ooit te boven komen?…

De zon heeft stijl en persoonlijkheid zet iedere avond telkens iets vroeger dit vredige landschap in vuur en kleur ze vertrekt niet ongezien het feest valt even stil ze danst haar slotscene en in haar zog zuigt ze de kleuren mee dempt het geluid laat slechts de bleke maan als wachter achter…

's Morgens als je opstaat ben je al heel druk je denkt aan wat komen gaat en loopt je al bijna stuk Dan weer hier en dan weer daar waar wil je eigenlijk heen? je haalt echt alles door elkaar en voelt je heel alleen Is er dan niemand die je helpen wil zodat het allemaal wat lichter wordt ja, sta dan toch even stil en denk dan aan God…

Die donderdagochtend dat Onze blikken zich kruisten Was er geen weg meer terug De draden van het web sponnen Zich razendsnel tot een mooi En sterk weefsel, dat Mits zorgvuldig behandeld Niet stuk te krijgen zou zijn Hij de schering, ik de inslag Ik liet zijn glimlach geboren Worden, om er elke keer weer Hulpelozer in onder te gaan…

soms wil je niet wil je niet getroost worden wil je huilen alleen in verdriet om wat je niet hebt wat niet meer is languit met opgetrokken knieën schokkend en tranen die vloeien lig je huilend met een stem die breekt een lichaam uiteen een naakte ziel die hunkert naar dat wat niet meer is alleen alleen zijn om vandaar uit op eigen…

Als jaloezie zichtbaar wordt ’t lontje duidelijk waarneembaar te kort is de tijd aangebroken dat hetgeen eraan schort, wordt opgelost.…

Als liefde onze gids is in het labyrint van ons bestaan dan zullen we nooit verdwalen…

diep, heel diep graaft hij een woning omhoog als nalatenschap voor het onbewuste schrijft gesprekken op muren met vuistgrote peuken om het voetzoeken naar binnenrook te rechtvaardigen want immers hij is de danser tussen pluimen die langs grenzeloze deuren glijdt mijn zolder bevrijdt van sluiptenen en kwelkommers van rijstdons en…

Blik nog op oneindig onder gezangen is bij het honderdjarig KNBLO-bestaan de Vierdaagse aan de wandel gegaan Met eerst te Dalian banket in gangen later deed ieder meer zijn eigen ding Jan Los als Los(t) Emperor in Beijing* Het IUAES-congres** in Kunming werd wel afgelast al jaren tevoren gepland was de gedachte gerezen dat antropologen…

Ze was haar oude keukentafel zeldzaam toegenegen en had voor hem daar neergelegd wat brood met jong belegen De regen dampte van het raam en maakte haar verlegen temeer zij tien minuten terug daar zelf nog had gelegen…

Als we reeds met één been aan gene zijde staan Steeds vaker in gedachten naar onze jeugd gaan Doet onze geest in spagaat zachte pijn van weemoed ontstaan…

Ach m'n verwoede spasmen van onwetendheid in een hoekje op de vloer gelegen rest teneergeslagen ongezelligheid als braaksel op een vasttapijt ontkomen aan een slechte tijd van afval en afvalligheid…

het was geen bliksem die ons verblindde voor de donder waren we niet bang maar als het onweert grijp ik graag jouw hand…

Of sport verbroederd? ach zie de farce de mooie opening van de Olympische spelen schijn bedriegt de wereld in de ban van…. sporters draven op ondanks de klamme hitte de smog willen ze hun prestaties tonen opgaan voor een gouden plak de zakenlui knijpen in hun handen goud stroomt in hun zakken geldgeil zijn hun ogen China pakt uit…

Indrukwekkend, Daar zijn ze goed in, De Chinezen Karaktervormend, Daar zijn ze goed in, De Chinezen De bobo's op de tribune Stelen de aandacht, Een camera kijkt geil Er wordt een spel met u gespeeld, Daar zijn ze ook goed in, De Chinezen Het gaat om de knikkers, Dat hebben ze echt wel in de gaten, De Chinezen…

Ik adem je, ik drink je ik geniet je met volle teugen je bent mijn gedachten en al mijn ingevingen ineen. Je bent mijn vreugde, mijn inspiratie vooral. Je bent mijn land, mijn lieve naburige natie je bent mijn woordenwaterval. Je bent voor mij, en wel meteen mijn elke vorm van redenatie, mijn nooit gedachte revelatie. Je bent het echt…

Het was laat in de avond regen in lamplicht gevangen sloeg neer op het macadam van de Mechelsesteenweg je had een offwhite jurkje aan ik schatte je op vijftien je liep langs de straat waar ook ik overging auto's passeerden remden af reden weer verder je vroeg de weg naar de Muze café waar Ferre optrad Ferre Grignard de anger van jouw lied…

Vaak stonk ik vroeger naar sigarenrook Zodat mijn vrouw mij ’s nachts bestraffend vroeg: “Zo, was je weer eens stiekem in de kroeg?”, Maar na het rookverbod ruikt ze het ook. “Je stinkt,” zegt zij, “alweer naar ananas En dus kan ik wel raden waar je was.”…

Achter het brede venster zie ik rechts van mij op twee verlichtingspalen afstand, een meisje van omstreeks tien tussen een blauwe auto en de zilvergrijze ceder in het voortuintje van mijn buur, mijn gezichtsveld binnenglijden. Als zij nadert zie ik zeer precies -sinds gisteren heb ik overigens sterkere glazen- dat zij een groene jas draagt…

Een impasse of een spagaat? Hoe zit het nou? Of ligt het nu? Het lijkt wel of het staat Hoofdje hoog en beentjes ook Echoot een apparaat Och kleintje in haar dikke buik Wat doen we hier nou mee? Er wordt gekneed, gedaan Gekeerd aan moeders schoot Het maakt zo weinig uit De kleine die besluit De kleine die besloot ‘Ik blijf liggen…

Achteloos naar buiten kijken, er is toch niets te beleven daar; zou het liefst naar buiten springen, in het zonnetje zitten, op de bank. Maar dikke regendruppel bubbelbellen, springen op vanuit het niets; weer een dagje binnenzitten, en dat vindt ze niets, verdomd. Poezewoes kijkt nu heel nijdig, het één moment zon, dan een onweersbui;…

De zilvermeeuw spreekt mijn angst in de lagen van de lucht haar zwijgende witte buik spiegelt de onrust welke mij beneemt van de zwang op het geluk De straat beneden het spektakel is het graniet waarop ik stuit en in mijn val strekt het leven zich voor mij uit – ik tel de aders van het trottoir in de voegen begroeid met mos Vanavond…

Het weer houdt de gemoederen dusdanig bezig dat men er moedeloos van zou worden.…

Op de grens van water en land Walsen golven op het strand Kunnen zich niet tegen het getij weren Hebben geen kans zich om te keren Mensen lopen en liggen hand in hand De zon steekt de dag in brand Met haar explosieve licht Spiegelend in je bezwete gezicht De zoute druppels rollen langs je ogen Vallen op het zand waarin ze weg drogen Tot…

Nare dingen zullen immer langer op het netvlies achterblijven dan de schaterlach.…

Kom, mijn lief We gaan rennen Kom, mijn lief Wees niet bang Pak mijn hand We gaan rennen Door bossen Over heuvels Langs stranden Verliefd Niets te gek Kom, mijn lief Wees niet bang We gaan rennen Straks Bezweet Vallen wij neer En dan Kom, mijn lief Wees niet bang Elkaar omarmen Vanzelfsprekend Innig kussen Voortkomend uit een…

Schelpjes fraai geschikt als in een schilderij kleuren samen even mooi en prachtig parelmoerwit, lila, zachtgrijs gestreept in een goudgele achtergrond Een meeuw stapt parmantig over de kuiltjes in het zand gele snaveltje recht vooruit, kopje eigenwijs geheven vleugeltjes keurig glad gestreken op de rug staartje fier omhoog Een vriendje…