Alle inzendingen, jaar 2008, week 36

Plan A; een gat in je gezicht geslagen, met een voorhamer misschien of desnoods een tennisracket, je moet begrijpen, het gaat hier om een straf, wij spreken van rechtvaardigheden. Zinloosheid is een parelmoeren doosje, een bijouterieënkistje vol dierbare obsceniteiten, maar niettemin. Mijn haar vloeit uit, azuur, mijn lijst is afgezet met knalroze…

Wij leven hier dankzij de eerste knal, Maar naar men vreest zorgt onze wetenschap In Zwitserland nu voor de laatste klap En dan is het gedaan met het heelal. Het kan dus zijn dat u dit niet meer leest, Maar dan zijn wij er allemaal geweest.…

een gedicht is een gat minder maar ik maak er wel plaats voor ondanks dat er steeds minder dorpen zijn snelwegbedrijventerreinen ik vlucht in horizonvervuiling in de trein kijk ik steeds minder uit het raam…

Soms waan ik mij in springweides met schapen en dat soort liefdesdieren Of gevaarlijk ingeklemd op jubeltribunes juichend, juichend voor wie weet ik niet En dan het zwenken van goud omlijst naar zwarte gronden zonder randen En daar het houvast weggerukt uit mijn handen uitgeblust Of het leven houdt zich dood en nee ook geen…

hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…

het raam treedt terug en laat zijn gezichtsveld achter schutting van verborgen niet geplukte dagen het gevoel van verloren hebben ik zal achterblijven in niet gewonnen lichtresten zelf zag ik de herinneringen in het venster…

liefde is beslist geen gewoonte liefde is zuiver blijdschap liefde is wandelen in de eeuwig zingende bossen liefde is creatief zijn in alles wat je bent liefde is nieuw zijn tussen gisteren en morgen liefde is mededogen, luisteren en geven liefde is loslaten van al het materiële liefde is de geborgenheid ontvluchten liefde is leven in…

Kleine vlinder zo broos zo mooi. Kleine vlinder je hoort niet gevangen maar vrij te zijn. Kleine vlinder je leven is maar zo kort. Maar kleine vlinder je bent van mij en maakt me intens gelukkig en blij.…

Een oude boomgaard 't hangt vol appelen 't zit vol koeien en twee perelaars hooguit vol gebreken houden het voor bekeken…

Ik weet nog die avond het stormde toen ik nonchalant met m'n bolide aanstormde. Het enige wat ik er nog van weet, is dat ik hard tegen een boom reed, die m'n gezicht nogal drastisch vervormde.…

Donderdag stond heel Amerika stil. Het leed, hun zeven jaar geleden aangedaan, een dag, waarin de tijd stil leek te staan en iets, wat heel de wereld nooit meer wil. Waarin de wereld opnieuw de beelden aanschouwt en met Amerika stil is, en rouwt, en rouwt..…

Vliegt alles aan je voorbij val je als voor eeuwig stil buiten je hoogst eigen wil laat die van god nog terzij Kijk op welke A je staat zeg midden op de Zeven men moet het wel opgeven wetend hoe het daar toegaat Wekt gebed hier nu respekt liefst dient uw hoe nog ontleed er heeft al iemand gerekt menend dat-ie auto reed…

Kruimelzacht waren haar ogen zachter dan de lange kusten waarlangs zij mij steeds liet rusten met haar vogels in het zand Als ik moegestreden zocht naar vertes die ik had vermeden rolde zij de zee in schreden voor mij uit tot lonkend land Toch heeft zij nooit echt geweten in die aangestaarde jaren hoe verzacht haar ogen waren die ik steeds…

Warme auto, zachtjes rijd je langs een zevenslapersgrijze melkweg van asfalt, de oude baan. Rechts een prachtig blijspel van bomen en bloemen, links een huisjesarchipel en 't kleine, zilv'ren schoonheidsvlekje van de nacht, de maan. Lichtflitsen. Niet van een flitspaal. Bliksem en wind met een ruisend accent. Binnen kan stress…

Ik zal je altijd steunen, in alles wat je doet. Jij bent mijn kristal, die ik beschermen zal. Ik zal voor je zorgen, wat er ook gebeurt. Ik hou van jou, mijn innerlijke vrouw. Per secula seculorum. Je innerlijke man. Ik zal er altijd voor je zijn, mijn zonnevuur, jouw maneschijn, ik ben van jou en jij van mij, ik blijf voor altijd…

Vocht en damp dalen neer Plots lopen wij door wolken Voorbij de tijd van wanen ’t Was mooi, maar doet zeer Vlaag en nat, ze kolken Druppels wissen tranen Als de storm is uitgeraasd, hangt in dat ene straaltje zon een laatste druppel aan een twijg Een parel blauw of is het goud? Een glinstering, een spiegeling van onze liefde, nu herinnering…

Een meisje zit gehurkt in het bonte weiland en in haar kleine hand heeft ze veldbloemen vast. Ze zijn wild en ongerept mooi, fleurig. Het meisje rangschikt ze keurig. Korenbloemen Klaprozen Margrieten Ze zit zichtbaar van de kleurenpracht te genieten… De wind speelt met haar lange lokken en wappert met haar zomerjurk. De zon schijnt…

De horizon waar de reis begon horizon op naar vrijheid hij zong horizon voor altijd voor ons de mens die zoekt de toekomst open.…

Moet ik vrede sluiten juist met jou, die alle vrede uitsluit en kwam trappen tree voor tree tot de ladder van geluk geen sport meer over had? Elke vredes-slam werd vredes-lam nu elke gesprek te gronde liep op oeverloze ruzies over wie gelijk had en wie niet en wie er eerst begonnen was met schelden en waar de eerste klap gevallen…

Weekend van zoveel woorden. Zoveel gebeurtenissen Achter elkaar. Van het ene verhaal in het ander. Het waren de gevoelens Die mij zo bruut de grond in boorden. Nog nooit snakte ik zo naar vrijheid. En nog nooit settelde ik me zo graag. Nog nooit heb ik zo van iemand gehouden. En nog nooit iemand zo gehaat. Alles draait nu rond In mijn…

Water van de Maas stroomt door ons aders Feyenoordbloed slaat hard tegen de kades van het gelensde bevoordeelde Hilversumse tuig Een verdacht hoofdstedelijk accent in de huig Schrijven de kranten ons deze keer kapot of legt de K.N.V.B. ons weer op het schavot Pakt de belasting ons niet in de knip dan staan onze transfers wel op de wip Afgebroken…

men kiest hier vrij een laatste plek onder boom of struik dus verwacht hier geen geordende stek... wel verwondering over de opschriften op de zwerfkeien die dienst doen als zerk van het eenvoudige "EVA" tot een spreuk zonder schroom "I love you in de blubber" doch voor wie zich daaraan stoort is er altijd nog het crematorium…

Zonnestralen verlichten het bos gefascineerd laat ik mijn gedachten gaan het is een mooi gezicht zoals de bladeren door de zon worden verlicht Takken het lijken wel twee handen gestrengeld zitten ze door elkaar heen het is een wonderlijk fenomeen de dennenappels liggen verspreid het ruikt heerlijk die geur wil je niet kwijt. De zon verlicht…

Wat duurt de avond sierlijk lang met dalend licht nog om me heen, met straks de schemer zo meteen. De radio speelt zacht gezang. Voor avondlucht niet langer bang, neem ik vast afscheid van de dag die als een zomer languit lag voorbij de tuin, voorbij de gang. Met zoveel bloemen uitgestald als een ruiker in het paradijs, win ik opnieuw…

zag je hand de vingers wenken kleine kootjes ongeduld nagels nog verguld met rode lak de kleur van lippen in je lach altijd zo innemend maar gaandeweg steeds meer bevelend met het laatste van je kracht nog dwingend spelend tot jij wilt gaan met ogen licht van eeuwigheid handen open en vingers eindelijk gespreid…

Verrot vervallen en gezakt in de grond stinkende door de regen weggespoelde stront De zogenaamde hoofdstad van Nederland zinkt van ellende en ouderdom weg in het zand Arrogantie decadentie en borstklopperij vol met stinkgrachten ergens aan het Ei Eindelijk is het eerdaags einde verhaal het dorp op palen in het rioleringskanaal…

Zo onwaarschijnlijk zacht is het hier nog nooit geweest. Alle vogels wachten tot de zon. Wijfjeswolven slapen, gespitst. Siberische idylle, dan een jagerstred op de permafrost. Freefighter Joop staalt zijn spieren alvorens de ring in te denderen, overal ter aarde dooit of laait het licht. Als een wenkbrauw bloedt de einder. ---…

Wat toont die Mohammed een frisse kijk! Al zal het de gemoederen verhitten, hij stáát erop dat hij mag blijven zitten. Voor Allah zijn we allemaal gelijk. En pleit die vrome advocaat nu ook misschien ervoor om vróuwen als gelijk te zien?…

je ligt daar, zij aan zij her en der kauw je na wat je voorgeschoteld werd het rommelt in je onderbuik oprispingen zijn je deel je komt niet uit je woorden er gaat niets aan jou verloren in het voorjaar word je geschoren heb je niets meer te zeggen want je denkt dat je bent bevrijd van gedragen lasten schaapje in de wei wat ben je…

Het is raar, druk, en me toch vervelen Buiten zon, in mijn hoofd pijpestelen Ben je kwijt, maar ik zou je ook niet willen delen Gooide je weg, maar kan je niet missen Dat is eigenlijk wel raar. Dat is eigenlijk wél waar.…