Alle inzendingen, jaar 2008, week 4

De ‘Hartenkreten’ het klankbord der intieme loslippigheden…

Onder het oppervlak van je gelaat Zwerft het boze het onverlaat Slapend in bedwang als jij het houdt Blijf ik waakzaam heb je nooit vertrouwd Als jij huichelachtig je profileert Toegewijd liefdevol presteert Ben ik angstig verward ineen Weet ik ongemeend en ben alleen Tot die dag in genade zich meldt En de arts mij glimlachend vertelt…

rumoer, gebabbel, luidruchtig en plots... Boem, Knal! ogen wijdverspreid stof in de ogen nieuw tot schroot mist van donkere rook Verslagenheid, bitterheid zoveel leed Waarom? Het is nu even stil...…

de dominee hield zo`n mooie preek hij sprak over naastenliefde ze knikte instemmend,hij keek naar haar want echt iedere zondag zat zij daar schouder aan schouder , haar naaste aan de ene kant snoepte pepermunt de ander aan haar andere kant kende zij als haar naaste die daar ook altijd zat ze had nog nooit iets onbaatzuchtigs gedaan voor de…

in het museum van het verloren geluk daar hangen ze geordend op grootte... de gebroken harten in soorten en maten beschikbaar gesteld door gedupeerden die zich er geen raad meer mee wisten daarnaast een vitrine ruim voorzien van tedere woorden die destijds oren hebben gestreeld en verwachtingen gewekt in het diepe bassin vol bittere tranen…

De scharlaken koning Staart vanaf zijn troon Naar de vergulden balzaal Die zich leeg voor hem uitstrekt Deze leegheid Maakte hij tot zijn huis En verdronk er In eenzame herinneringen Verloren heeft hij Zijn vrouw en zeven zonen Niets rest er meer Van zijn eigen koninkrijk Het onstabiele licht Van duizenden kaarsen Verwelkomt hem…

Wat houden wij van gras wat houden wij van hooi van tussen gras en hooi ik en jij wat houden wij van tussen ons wat houden wij van gras en hooi wat is het toch nog altijd mooi…

Alweer weken geleden ging het mis de vorige keer… Veel verdriet, veel gepraat, we proberen het gewoon weer… Je verliest een beetje van jezelf en opnieuw vertrouwen doet nog zeer… Toch maakte het ons verlangen naar nog een kindje veel meer… Gelukkig was het wachten niet lang en was het snel weer raak… Naar leuke kamertjes en namen kijken, deden…

Dag blad, hoe lig je stil tussen de regels te zijn zoals de nacht zich mengt tussen de sterren. Ik lees je, schrijf je met mijn gedachteninkt pas als ik zeker ben laat ik je los.…

Iedere keer fluistert de zon ons weer in Dat de wereld weer gaat beginnen En dat ieder kind Weer de dag moet vinden Maar iedere keer hou ik verborgen Dat ik denk aan de zon van morgen…

Ver van jou ben ik veilig verwijderd van de pijn waar zelfs de ongelukkigste mensen gelukkig kunnen zijn ver van jou...…

Roddels en geruchten? Verboden en/of afgedreven vruchten? Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden. Nooit ver genoeg geschopt…

daar loopt ze uit de pas met moeders oude mantel rond haar levendige geur begraven in de bonte kraag en oh ze kent het bouquet goed en oh ze heeft het parfum graag een vage glimlach krult haar rouge stift gelijnde mond een moment uit de plooien van het starre dat ze vond in het leven aan de boezem van de rijke bovenlaag en oh ze kent de bodem…

Zinloos, ondoordacht, zonder nut of resultaat. Een woordenschat schiet mij te binnen, ik maak me druk en zit vol haat. Woede komt nu in mij op. Ik denk eens na en laat een traan Is dat wat de toekomst brengen zal, is dat nu ons bestaan. Een land vol gekken die niet kunnen aarden Je niet respecteren of laten rusten in je waarden Je niet nemen…

zeg niets. mijn slaap blijft anoniem naast de anderen, veel meer nabij dan mijn geluidloos wachten ik neem wel een minuut stilte in acht om al de gevallen woorden die niet eens uitgesproken zijn mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis ontwaken kan ik morgen nog, al zal het slapen onbereikbaar zijn…

Fel oranje en glad zonder zwaartekracht zwevend leven zij ziet nooit een lach toch lijkt hij tevreden. Vader komt binnen beweegt dromerig speels een vinger langs glas het dier volgt met plezier hun dans kan beginnen. De eenvoudige goudvis ontvangt zichtbaar zacht liefde van een stille man sereen gescheiden door de glazen muur…

Dauid sijnde in een speloncke van Saul omringhet, bidt God voor syne behoudenisse, om synen lof inde ghemeynte groot te maken. 1. Een berichtsliedt Dauids, ende ghebet als hy inde speloncke was. 2. Ick roep tot God met heller stem, Al mijn gebeden gaen tot hem: 3. Ick stort mijn hert' in synen schoot, Ontdeckend' hem all' mynen…

wij drijven met de stroom mee door donker wordende lucht als ijsbloemen in een hittegolf het eindeloze razen van het verkeer steelt woorden van de lippen vloeit als een zwarte stroom door ‘t hart als wij ons overgeven steken lichten van de stad insectenangels in mijn huid, maken verslaafd ogen houden vast aan ‘t rijzen van je boezem…

De woorden en de muziek klinken heel melancholiek warm en zwoel het geeft je een rustig gevoel het laat je zweven ook al duurt het maar even zachtjes zit je mee te galmen in gedachten zit je tussen de palmen hoor je de golven en de zee de muziek deinst op de achtergrond mee loop je over het warme zand maar ondertussen zit je gewoon in Nederland…

wie is het die deze koers bepaalt je raakt maar al te snel verdwaald tussen profiteurs en criminelen hulp die standaard faalt ze zijn hier met zo velen vreemden komen en gaan in dit beroofde land met hoon en zij die bleven staan zijn veelal heel ver heen wanen zich van smetten schoon een koning zonder troon zien in kiezels edelsteen…

mag ik bloeien in de nacht door jouw licht even groeien als je langs me rijdt ik berm nog altijd zie ze razen de dwazen van klokken en tijd maakt niet uit wie het laatst komt die snijdt jij bent gestopt streelde me even voelde jouw handen mij warmte geven je lachte zei je bent lief jou vergeet ik echt niet…

Donker Duister Nergens licht Ogen Luister Jouw gezicht Glans van tranen Hartepijn 'k Verlang Om weer bij jou te zijn Vergeten wat er is geweest Blik vooruit Nieuw levensfeest…

Hallo…, wat is er met dat promoveren?! Het christen zijn bleek toen niet zo gezond? Die onderzoekster is wel heel hoogblond om dit als opzienbarend te poneren! Natúúrlijk is gezondheid godvergeten als je als voer voor leeuwen wordt gesmeten!…

~~~ nog even zitten in het raam kozijn van onze oude school de studieboeken op onze schoot alsof we niet alleen maar loeren naar langslopend wild zogenaamd verloren in een gesprek met schaterlach en haargezwaai lekker weer eens een dagje jongeluieren zonder de afstand in te kunnen schatten tot de lange rechte weg die voor ons ligt…

Een keuze is geen keuze als je geen keuze hebt. Als je overmand wordt door gedachten en je bloeiende leven verlept. Niet kiezen is een keuze, wel kiezen ook. Een keuze om niet te willen kiezen doet je keuzes opgaan in rook. Toch bestaat er geen keuze als je niet anders kunt. De keuze wordt voor je gemaakt, als de keuze je het leven niet…

Op dit moment voel ik me doelloos, Moedeloos, En hopeloos, Ik ben zo boos Waarom je niet langer voor mij koos. Je was zo close, Maar jammer genoeg ook trouweloos, Het is zo liefdeloos, Het klikte niet feilloos En het werkte niet gevoelloos. Zonder jou voel ik me zo nutteloos, Maar dat is zo waardeloos, Dat komt allemaal omdat je voor…

Op de roltrap van het leven blijft de gang er altijd in, tenzij de stroom wordt opgeheven.…

Een tijd lang nu al zes maanden is er geen contact tussen ons. Met de hoop dat klaarheid je geest en hart komt verlichten In de donkere verwarde tijden van een overhoop gehaald gevoelsleven waarin je vertoefde en waarin je menig geliefde uitnodigde deel van uit te maken. Dankbaar voor je geschenk van afstand. Een geschenk, dat mij…

dag lieve broer mag ik even met je praten even vertellen wat ik voel dat ik je nog steeds zo mis je weet wel wat ik bedoel dat je lieve gezicht nog zo voor me zie je mooie ogen en lieve lach dat ik soms gewoon moet huilen maar denk dat dat niet meer mag jou weggaan is immers al zo lang geleden en de tijd heelt elke wond maar soms…

Zwellen zeezuchten en blazingen aan tot de sterkte van hevigen orkaan bij Ome Dirk gaat pas alarm schellen als hij klaar is met stemmen tellen Bij hem gaat de wedstrijd altijd door daar komen de dichters immers voor de organisatie zal nimmer nooit bezwijken al breken in den Hoek de pieren en de dijken Zijn vrouw gaat met de schellevispekel…