Alle inzendingen, jaar 2008, week 8

ik neem het oude uur van nacht naar dag de hemel vonkt nog na duindoorn bloesemt als ik voor het hol mijn stem ondergronds in echo’s laat klinken `ik ben hier, kom maar of zal ik naar binnen komen, overal rondneuzen, de pislucht en veren doden’ `nee, ga weg,’ zegt de vos `ik ruik je oude adem en het gevaar van mensenvlees’ verschroeid…

Schep maakt nieuwe vorm in mijn hart open zeezicht emmert je water door het zand De zon verijst je gezicht met chocolade rand een diepe zucht zoekt grip in een vinger hand Klaas Vaak die knikt dan maan al toe voor een vergoten vorm naar het wolkenstrand…

Charlotte meldt, zakelijk, in de Volkskrant dat elke fietser weet hoe het kan stinken, wanneer je staat te wachten tussen brommers, voor een rood stoplicht, drukke wegen, getergd door langsrazend verkeer Gisteren, of was het vandaag misschien? waren wij in Amsterdam, het ijzeren spoor van de tram, trok vettige sporen Fijnstof, van vrachtwagens…

Vóór mij, alleen braakliggende gronden met weemoed verbonden. De harde aarde dient omgeploegd, ik verdien het, lang genoeg gezwoegd. Helaas de tijd dringt Ik schuif uit over grint Geen houvast meer De angst komt steeds weer Hulp is er niet Alleen tranen van verdriet Een meehelpende hand Neen bedankt, Dat is mijn eigen land.…

Waar het aan ligt dat begrijp ikzelf niet echt wil steeds in mensen geloven misschien zou het zinnig zijn om eens te beseffen dat niet iedereen even eerlijk en oprecht en betrouwbaar is waarschijnlijk staat er in grote koeienletters sukkel op mijn voorhoofd soms word ik dan zij het bij toeval met mijn neus op de feiten gedrukt voel…

Halflege kasten Onder het bed geen schoenen Je bent er niet meer…

in gedachten denk ik na vraag mij af wat ik denk ik denk na, denk nog eens na nog steeds weet ik niet wat ik nu denk ik besluit even te stoppen met het denken want zo lukt het niet straks denk ik er weer over na.…

Kom we roken nog een sigaret stiekem hè `t is niet best erger dan een kruisraket en ruiken ons net als haaien prooien ruiken kilometers ver jagen verjagen plagen verketteren verscheuren verpletteren schrijven dodelijke teksten maar ruiken niet de sluipende kerncentrale links midden rechts bewieroken de generale fatale finale.…

1. wanneer de zon bloost bij het prille ontwaken zoende haar de maan -------------------------- 2. zee bron van leven zij die alles deed ontstaan wordt soms moordenaar ------------------------------ 3. water zo helder dat het de hemel weerkaatst of is het de hel ------------------------------ 4. 's woensdags met je oor tegen…

Ontsnappen aan dit Door trots verlaten land, dat Ik vurig lief had Waar nu lafaards regeren De moedigen ontmoedigd…

snoeiwerk onzer boeren voor natuurbehoud van pruiken in februari op de wilgenbomen wordt nu door vrijwilligers overgenomen dat moet - anders worden ze te vroeg oud noem het vormwil waarin ze worden opgeleid met takken die na ter worteling aangeplant door ferme knotters zompig aan de waterkant twee meter hoog van hun kop worden bevrijd…

echte die-hards willen rollen slingeren zich heen en weer liefst met losse handen of vier op een rij, met een kindje veilig achterop fikkie mag los op de stoep die heeft commando`s geleerd ze kijken niet op of om en trappen zich een ongeluk ze hebben een zadel en een aluminium stuur, maar hersenen op het nachtkastje…

laat nu niet je kopje hangen voor het rijpend reiken kan jij ving geen felle zon of wind kon niet jouw krachten meten bent weerloos als een binnenkind dat straks ineens de weg op springt blijf in die kelk niet steken breek uit en kom tot bloei geef prijs je zoete hart groei op voor je verwelkt vol smart om het ongekende…

Koppel ooievaars meten zich met het wasgoed even, even wit…

Wat een wondere wereld en wat hebben wij een grote honger ernaar…

Licht in het water Glinsterend Diepe duisternis Zwarte wolk Meren vervagen Mistig Storm op zee Spattend water Lange duinen Waaiend zand Kapotte steiger Drijvende plank Kleuren op de bodem Koraaleiland Zwart wit ver weg Gezonken schip Sprekende vis Zielsverband Spiegels op de kade Waarheid…

Roofbouw leidt tot kaalheid vruchtbare gronden worden dorre woestijnen corrosie... een wereldwijd probleem kanonvuur boort geen waterputten om de dorstige aarde te kunnen bevloeien het maakt woestijnvorming onomkeerbaar verdoofd door het lawaai verstikt door uitlaatgassen verblind door machtswaanzin verwaarlozen wij de behoefte van het…

je hijgt het verleden achterna kom hier, ik vul jouw deel met mijn kracht het is snuiven aan het lot ontvang van mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke…

water slijpt steen al eeuwen druppelt tel na tel de bron zich tot een beek die eerst verborgen, schuchter, grillig, zich een pad zoekt naar het meer dan langzaam verder nog naar zee. zo ebt graniet zich terug in de natuur -------------------------- uit: 'Gaandeweg', 2007.…

Maak je om mij maar geen zorgen Ik loop niet in zeven sloten, ben je gek Ik heb alleen even wat tijd nodig Nee, ik red me wel, met m'n grote bek Maar weet je wat het is schat? Het is zo verrekte stil in de morgen.…

M'n thuis wordt grijs, de omgeving blijft jong. Traagheid haalt mij in, ben nu een bejaarde in mijn eigen tehuis, met nood aan een echte sociale babbel. Eenzaamheid is zeker... geen hobby.…

vitrage bolt door open venster mollig danst ze met de wind in een fluisterende raamscène zachte lijnen als een balletpak sierlijk wervelt haar doorzichtige rok om haar heupen in een sierlijke boog…

zie je madeliefjes plukken de eersten van dit jaar je vlecht ze in je haar ze kleuren in het lente groene gras de eerste bloemen voorbij aan winters pas jij hebt het voorjaar rond je hoofd en in je ogen twinkelt reeds de warmte van de dromer mag ik je hand voor dans met blote voeten in het gras in het oranje hart van madelief…

Zo driekwart miljoen stuks (en dat is veel) Aan aangiftes is niet goed aangekomen De uitgifte van smurfen blijft maar stromen Maar daar blijft er maar zelden een van heel Wat blauw is valt in deze week in stukken Leuk wordt het niet, maar béter moet toch lukken…

Als het doek valt aan het einde van onze "leef" tijd maken we de overgang van het aardse naar het eeuwige licht En staan we dan voor Allah, Boeddah of Gods aangezicht? Wat staat ons te wachten, de hel of de hemelpoort daar boven Niemand kan dit ons vertellen Zoek daarom hier de hemel op aarde Laat liefde je tot het einde vergezellen…

fles met vilten ring vette trage levertraan gezond en dus vies…

Onbewogen in, de diepe bruidsende, wateren. Liggend als een, steen, vast en besloten. Stralend als, niet vergane, glorie. Verschuivend door, overgewicht, slaande in het niets. Verloren in de diepte, ver beneden de lucht.…

Wat ik je te zeggen heb verneem je pas als het op papier staat uitgedrukt in een idee of daad, niet altijd tot wederzijds genoegen, om op te gaan in eindeloze zinnen die worden dan ellen - en eeuwenlang. De transparante inkt uiteengespat de druppels gevangen in een autonoom web en tot vrijstaat gesponnen een baken in een opgedroogde bron…

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

ik zie het dons zweven in de ochtendzon wanneer het licht zich over je huid verspreidt ik wil je minnelijk raken, voel al warmte opkomen in mijn lijf samen met jou zal ik de eerste lentezuchten slaken de winternacht met mijn ogen bevechten als ik de schaduw nog sluimerend aanwezig uit jou verdrijf…