Alle inzendingen, jaar 2008, week 8

waarom zou je ooit verliefd worden op mij? de lelijkste de stilste (de stomste?) degene met de meeste punten degene met de slechtste smaak dus: waarom zou je? er zijn er zoveel anderen die beter zijn dan ik ja: waarom zou je?…

Blankenheim, bronnenstad, waar de Ahr ontspringt… Blancio, ik wil altijd bij jou zijn! Blankenheim, vakwerkstad, met je mooie kern, Blancio, ti amo mi amor… Ik logeer in ‚Schlossblick’, bij Gilberte Mercier, met uitzicht op de ‘burcht’, drink ik warme thee… Daarna snij ik stukken, van het ‘Broodpad’ af, ‘Seniorenteller’ smullen, bij ‘Maus’…

Verjaren is het leven vieren in dankbaarheid, verwondering. Verjaren is het blije weten dat ook de tijd gegeven is. Verjaren is eens even kijken naar alles wat verleden is en hoopvol naar de toekomst reiken omdat het leven gave is.…

In dat veld van rood en groen Waar de wind De bloemen in vervoering brengt Je haar golft mee Op de deining Van de groene zee In dat veld van wilde bloemen Waar jij je Liefkozen laat door de natuur…

achteraf leek de tijd wel pijl snel recht vooruit te spoeden niks in vrees om te verhoeden alles liep gladjes en in stijl tot de ban ineens wordt gebroken je denkt hemel ik sta nooit stil doe ik wel wat ik eigenlijk wil onraad gaat onbeteugeld spoken niet langer valt te verbloemen je hebt op de automaat gestaan aan iets buiten jezelf voldaan…

het begint met een vlaag warme wind die onverwacht je neus en wangen weten laat dat het begint waar ook je hart en buik zo naar verlangen…

De vijver glinstert van de zon de stralen verzinken in het zilte nat. Een zwaan drijft mij voorbij zo’n grote witte, trotse zwaan. Langzaam zweeft zij over het water richting de horizon waar de stralen van de zon in de diepte verdwijnen. Eenden kijken trots de zwaan na “het is er één van ons,” zie je ze denken. We kropen dezelfde dag uit het…

Er zit een dikke scheur in mijn trots Ik, stoer en altijd sterk als een rots Moet nu toch toe gaan geven aan mijn lijf Mijn benen, heupen en knieën alles is stijf M'n rug staat zo krom als een banaan 'k Moet om de dertig passen blijven staan De pijn is echt niet meer te verdragen Echter er komt een eind aan al dat klagen Want ‘k heb de knoop…

Liggend in mijn bed denk ik aan jou. Vraag me af, hoe het zou zijn als je naast me zou liggen! Liggend in mijn bed voel ik bijna je armen om mij heen En je warme adem in mijn nek En fluister ik jouw naam. Liggend in mijn bed denk ik, doe niet zo dwaas En vecht tegen die gedachten Al doet het ook pijn. Dus stap ik uit bed Vlucht voor…

Haar denken door drank vergiftigd Mis ik de lieve vrouw in haar verscholen Zij het vechten beu een nieuwe vriend omsloten haar klamme handen het blik als gegoten om oneindig starend klemmend voorheen mijn roede leeg gespoten nu slechts haar keel met goedkoop bier vol gegoten Angstig slurpend bier een flash van verleden…

zo fier en blozend bloesemen jonge twijgen aan mijn oude stam langs rijpend koren droom ik lomer verzonken in goudglanzend licht het verwaaide blad bedekt mijn aardse wortels vol melancholie zacht, nog ongerept dwarrelt op mijn kale kruin een sluier van sneeuw…

men weet zich gewogen en te licht/zwaar bevonden (de keuze is aan u) zelf weet ik er alles van des dichters verzen worden dikwijls gewogen en wanneer het tegenzit woorden te licht/zwaar bevonden en het incasseringsvermogen op de proef wordt gesteld dan schop ook ik wel eens ergens tegenaan…

Een kussen, nog niet opgeschud, waardoor het lijkt alsof het in de nacht is aangevreten, de plooien en de kreukels op jouw plek in het onderlaken, maar nog het meest van al: de hier en daar naast het bed losjes opeengehoopte kleding die je tijdelijke goedkeuring niet kon wegdragen. Dat, en nog veel meer, dat ben jij, als je er niet…

Dit keer geen troost of prijs geen doop geen eer noch het genoegen van euforie in een portaal waar 's nachts de regen door gebroken ramen valt sigaretten gaten hebben gebrand in dromen zo dronken en waardeloos verdomme whiskey droog en liefde loos krijst uit getande monden halleluja kogels genadeloos de door God verlaten…

Kerncreatie Men heeft zoveel woorden geschreven, zoveel dingen gedaan. Gedachtengangen gaan verloren of ontstaan. Problemen van heden hadden zich vroeger niet voorgedaan. Oplossingen worden geboden voor hetgeen wat niet mag ondergaan. Men beschrijft deze zaken als de kerngedachte van ons bestaan. Nu is mijn priemende vraag wat er mee is gedaan…

ademen in het eenpersoonsbed van de dood een gelaat zonder gezicht ter beschikking van gemis in de keuze besloten weet ik het antwoord van lichtgewicht en schemerzone hoe smal de lijn is in het eerste en laatste woord van ontvankelijkheid…

Koppel ooievaars meten zich met het wasgoed even, èven wit…

vriendschap is wanneer je altijd aan elkaar denkt elkaar niet krenkt Op elkaar kan bouwen en vertrouwen vriendschap is In goede tijden ook naast elkaar gaan Het geluk van de ander niet in de weg staan Ook bij huisje, boompje, beestje verschijnen op elk feestje Vriendschap is dat iemand er is die op je wacht even niets van je verwacht…

Wat dauwt daar zo waar de Zon ondergaat -? Kind, de zon doet de aarde In nachtgewaad. Wat zijn dat voor dingen In wei en riet -? Kind, de krekels zingen Een minnelied. Wat dragen de winden Voor geur zo laat -? Kind, de bloesem van linden Die opengaat. Wat schijnen jouw ogen Zo groot, zo goud -? Kind, dat doet dat hoge…

Haar jas met blauwe knopen sluit zelfs praten buiten breekbaar uit het zicht spelen ogen met honger en armzalige warmte wanneer hij met blote voeten op vochtig gras danst en nevel hem kleiner maakt ziet hij haar de hoek omgaan het verweer is zwak als hij mist…

wij wonen in ons, als steeds worden nekhaartjes opgeladen voegen zich vormen willig in elkaar frivool het weten van buitengesloten nacht ik tast mij jouw schaduw omhoog mijn zwijgen lacht wetend wat gaat komen en dat ik jou niet onberoerd laat aan melkwitte borsten die jij mij eerst plagend onthoudt geef ik mij over - eindelijk weer…

tussen het licht van de lente en het zwart van de dood beschrijft het vaarwel de eeuwige winter een leven uit het lood met verlangen naar verlossing in de uitademing tijdens de laatste tel hoe kan men sloten verbreken van deuren die als muren lijken met broos levenssap besmeurd waar de hopende ziel is uitgeweken en een toekomst al in…

Als ogen worden droog, de blik zich verstart, je mond wordt tot streep, dan is er geen liefde meer. Weg het begrip, geduld en mededogen, zijn tranen als bindmiddel vervlogen. Dan is er niets meer te sublimeren, niets meer samen te doen. Dan is alles gelogen, is alles anders als toen.…

zag de dag in licht ontplooien je roodborstte zo klein hiphopte in maat op het vroege ochtendlied van vele vreemde vogels je danste zonder toon te zien en toch voor mij de kleuren van ons leven…

Starend naar 't leven sluit ik m'n ogen voor de dood 't Licht van geluk maakt nu duisternis van verdriet Zachtjes hoor ik mezelf in de schreeuwende stilte om mij heen Je bent niet alleen, ik ben bij jou... maar jij niet bij mij...…

door hem verwekt door haar gedragen mijn God zij dank voor alle dagen…

Komieke politieke linguïstiek: Hirsch Ballin wil de taal moreel opschonen. Weg met de de ‘auto’- en de ‘allochtonen’. Maar maken tonen hier ook niet muziek? Het is toch zaak hoé je die woorden zegt…, hoe de moréle klemtoon wordt gelegd?…

Op de tijdsbrug die de jongen droeg, waarop hij een vals liedje leekt te zingen toen dit wankel brugje bezweek voer daaronder een boot en waaruit de scheepshoorn een uitnodigend wijsje floot. Hij weigerde te springen in de richting van het hem aangeboden geluid om de diepe sprong te wagen, de angst doorboorde z'n gepijnigde huid door…

Mijn lieve meisje voor mij ben jij de liefde in persoon zitten naast jou op de bank voelt als zitten op een troon Mijn lieve meisje voor mij ben jij de passie in mijn hart wakker worden naast jou geeft elke dag een goede start Mijn lieve meisje voor mij ben jij het uitkomen van die ene droom het drijven op een roze wolk op een intens…

Door magische sferen Zal ik verkeren In een trance Vol expressie Waarin het vuur Der passie Zal branden Uit liefde Voor het ongerepte…