Alle inzendingen, jaar 2009, week 45

mijn tijd mijn waarheid het is herfst ach zij heeft gewoon haar naam in mijn bast gekerft…

Bladeren en nog eens bladeren Zij vallen neer op het natte gras En bedekken de hele grond alras Ten teken dat de winter gaat naderen. De bomen verliezen hun schoonheid En blijven als kale stronken staan Hun glorie is voorlopig voorbijgegaan Wachtend op de komende lentetijd. Dan gaat alles weer prachtig ontbloeien De natuur gaat ongestoord…

Hoe imposant de bergen ook kunnen zijn - zij werden niet gemaakt in een dag… Het is een kwestie van geduld hoe indrukwekkend de watervallen ook zijn - zij werden niet gemaakt in een dag… Het is een kwestie van geduld en wat de golven van de zee betreft - zij werden niet gemaakt in een dag… Het is een kwestie van geduld tot de…

Voel dan Voel hoe het voelt Ga het maar aan De tijd heeft stilgestaan Of is het anders Kan ik het keren Kan ik leren Werkelijk te voelen Zonder te verdoven In mezelf geloven en te voelen waar het eigenlijk om gaat…

in mijn wereld die steeds kleiner wordt waarin pijn regeert kan ik niet bewegen zonder jou rust is me aanbevolen jij beantwoordt iedere zucht enkel jouw liefde als motivatie vanuit mijn hoekje heb ik de poort van hemel en hel gezien maar nooit meer zonder jou nooit meer zonder jou…

wie wijst me waar ik rustig slapen kan nu mijn bed met ijs is toegedekt een berijmd gordijn stijf de buitenwereld weert morpheus wenkt met armen wijd open doch stoorzenders scheuren mijn nacht aan stukken een slaapwandelaar doolt door de donkere nacht zoekt de verdwaalde stilte wie heeft voor mij een plaatsje vrij waar leg ik het…

Zij hebben wèl alle tijd van de wereld: de zon en de zee…

Ooit was hier nog jouw liefde onder warme tranen van wanen verder dan haar hart gekomen betraden jullie aan zee, het hotel en witte vredesduiven vlogen tussen meeuwen opgetogen in de blauwe lucht van dromen.…

Scheuren door polders en over boerenwegen van dorpen naar steden dan steeds heen en weer of de zon nu scheen, of in zware slagregen dat kon me niet schelen, ik zat toch in het leer steeds sneller en sneller schoot ik alles voorbij elk maximum overschreed zo die brommer met de wind om je kop voel je, je pas echt vrij niet verstandig, maar niet…

Wat heerlijk, de recessie is voorbij Veel eerder dan ik ooit had durven hopen Weer afgeladen door de koopgoot lopen U bent toch zeker ook van de partij ? Of zit u nog gevangen in een dip Met beide handen muurvast op de knip. ---- AMSTERDAM - De Nederlandse economie is in het derde kwartaal met…

Scheen ooit in ’t donkere dorp zo nu en dan Een sprookjeslicht, verwaaiden hoge klanken En mocht ik elven gul en zoet bedanken Die vluchtig voor me zongen – Meester Jan Laat zijn pupillen nu correct marcheren Voor ’t Goede Doel en tegen ’t Snoep Begeren…

Zullen er vanavond weer zoveel steentjes vallen Dat er wederom een record wordt gebroken? Zullen mensen weer op stoelen staan, om dit te zien? Zal de zaak niet van tevoren worden te niet gedaan Omdat het vrijdag de 13e is misschien?…

Hoe het is een vel papier te zijn je zuigt er het harde bruin uit zucht jezelf een azuren hemel beslaat de gewelven met ranke houten planken en speelt er koning over een zelfverzonnen rijk en als je een dagje ouder wordt veeg je alles weer uit zoals de krop in je keel…

In 't Oosten vangt de dag al aan In 't blauw van het Westen talmt nog de Maan Een wilgenboom met tak na tak biedt zwerversvolk kort onderdak De zwervers vliegen af en aan begroeten Zon behagen Maan met luchtig en weemoedig fluiten dat hen achteloos ontsnavelt onder 't vechten met kornuiten Druppels die sereen eerst blonken…

Ik verteder in je woorden en omhels ze als je lichaam de warmte doet me goed en het verlangen groeit.…

er hangt een geur van verloren waar werd gespeeld samen de schoolbanken gedeeld hij koud opgebaard wacht op de stoet die naar warme herinneringen tracht…

handenvol voeten in de aarde durend het besef, dat wel naast elkaar maar niet samen verduveld eenzaam is…

we bleven cirkelen rond die ene blik waar ogen keken in weten van elkaar zag ik jouw warmte in een pril ontluiken raakte jij mij die de eigen kou wilde ontduiken nam ik gaf jij of zochten wij van binnen naar een gelijk in raken kunnen wij wel de liefde maken die onszelf overstijgt die blijft in houden van een nieuwe mens…

de oude stem ligt bevend in haar bed, ziek geworden, vreest de tand des tijd de open ruimtes langst het oude zijn reeds volgebouwd, volzet zijn moedig hart kiest duizenden woningen..luisteren als beloning kan amper horen, luisterd vol respect, waakzame ogen volgen je blik, zoveel jaren wijzer ontsnapte aandacht beschrijft met vertedering,…

pats, pats, pats om mij heen pets getverderrie en net zo plots als zij kwamen verdwenen zij weer de schichtig rollende spreeuwenwolken…

Lichaam, wentelend al-leven. gedrochtelijk staan wij en massaal geheven tegen de rottend-paarse hemel van verlangen hijgende nacht mijn vale handen tasten even het slierend kransen van uw blauwe haren, die, gif en scheemring, vachten hemel waren over al-ruimte, uw gelaat, ivoor ovaal, waarin uw ogen, spitse spleten, hangen: een groen signaal…

De thuiszorg die mij hielp kreeg dus de bons. Maar vrouwlief is erg traag, vaak in de bonen, kan me niet tillen of me goed verschonen zodat ik ondanks deze zorg verslons. En het gevolg is nu van dit verplegen dat ik haar steeds de mantel uit moet vegen.…

Stroken licht-inval, de dageraad is op komst, accentuerend de caleidoscopische kleuren van de nachtelijke dauwdruppel op het vensterdak, aaneengeregen droppels spinnenweb tussen dag en dauw. In het kleurenparadijs van de opkomende zon dansen wit, rood, oranjegeel en parelmoerblauw. Verdwaasd nog, volgen mijn ogen de zwaluwdans, laag…

Omdat ik van de wereld en haar werkelijkheid maar weinig begrijpen wil ben ik onbevangen geloof ik niet in toeval, denk ik dat de fantasie net zo echt is als een droom over een meisje op een fiets en zelfs net zo echt als een meisje op een fiets. De werkelijkheid heeft me niet nodig. Muggen zijn er niet als het koud is…

Een zwoele mevrouw uit Ameide Wou mij met haar benen verleiden Dus ‘k zei tegen haar: Doe snel uit elkaar Want risico’s wil ik graag spreiden…

Lief klein mensenkind, je werd zo blij verwacht. Lief klein mensenkind, je naam was al bedacht. Lief klein mensenkind, 't heeft niet zo mogen zijn. Lief klein mensenkind, het doet mijn hart zo'n pijn. Lief klein mensenkind, al ben je nu een ster, je blijft mijn lief klein mensenkind, ook al sta je nu zo ver!…

ren fiiieee kort door de bocht zwaai vlieg voorbij snel dwars fluitje van een cent hoor mij hoge noot ik .... net optijd pfff…

Men zei mij dat U duister was een dienaar van de duivel was maar God - wie waren zij toen ik hun weerzin naderhand zag als een opgebrande zon die neer zou vallen in uw zand Waste hun leugens van mij af paste mijn ogen weer op stand gezichten waren zoveel anders dan voorheen - nu hand in hand ik hen zag gaan - de lachebekjes zonnestralen…

De maandagochtend start somber en stil Nog maar half wakker en ieder geluid is teveel Dinsdagochtend en er gebeurd al iets meer Maar niet teveel denken dat doet nog steed zeer Woensdagochtend begint eindelijk zonder kater Eerst even kletsen dat werk doen we later Donderdagochtend en we gaan goed van start Maar bedrijvig zijn wordt vaak…

Een heerlijke kerstgeur vond het zeer intiem karakter gevat in servetten rood uitwaaierend haar diepe warmte. Kaneelwierrook trok geurig door de kamer, rookte kleine grijze wolkjes van romantiek in het brandende kaarslicht. De zoveelste kerstnacht keek jij mij aan vol van liefde genietend die speciale blik in je ogen, de kerstwarmte. Guirlande…