Alle inzendingen, jaar 2010, week 13

Almoeder der verlangens, 'k hoor u klagen En smachtend roepen in verlatenheid, Uw stem weerklinkt in 't blaten van de geit, Die rukt aan 't koord in de ijlschauw van de hagen. Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit In 's nieuwe levens…

De tante van Frans Bauer is vermoord, De treinen in ons land worden steeds viezer, De jacht is weer geopend op de kiezer En Ajax moet straks tegen Feyenoord. Bij dit soort nieuws uit een klein kikkerland Past vanzelfsprekend ook een kleine krant.…

in alle schande gegeseld in alle verdriet bespot in alle hulpeloosheid verlaten zie de medemens…

Van kastelen keek ik uit over haar stenen lange leegte 42nd Street - de ijsbaan lieve zusters van de nacht Fifth Avenue in neonlicht een jongensboek nooit uitgelezen schoof gordijnen van het raam hoorde het schreeuwen van sirenes zou de A-Train nu nog gaan - dacht ik verdwaalden van de nacht las er een bladzijde vooruit tot waar de wind mij…

Er waart een beest hier door de straten het is woedend niets ontziend wees voorzichtig kom hem niet tegen want ik maak je af…

leef als haar geluk als een bloem die de winter overleeft het water koud en bevroren ontdooit groeit en daarna weer bloeit teder groen haar kwetsbare blaadjes opent ze traag een licht brandend hart als een vraag middenin haar leven als mijn spiegelbeeld in jou zoek ik vind ik haar evenbeeld…

Echte vrienden zijn als een pijl en boog. Zonder pijl is er geen boog. Een boog zonder pijl is helemaal niks. Echte vrienden zijn als roeispanen Zonder hen dobber je maar doelloos rond Zij zijn het die dan een reddingsboei gooien Echte vrienden zijn als de leuning van de trap Zonder leuning geraak je veel moeilijker boven Echte vrienden…

Aan de waterkant Kijk, daar staat een visserman, te vissen zo op het droge. Hij doet een aasje aan 't tuig, en werpt z'n drijver in den hoge. Een plons, de spiegel rimpelt, vissen glijden reeds rond de haak. Ze zien het wel, happen nog niet. Geduld blijft een schone zaak. De visserman zit er rustig, draait een shaggie met één hand…

Hij was haar uit het oog verloren, had hij echt naar haar gezocht, o ja in het begin, in alle toonaarden, maar gaf het op bij geen respons. Hij verloor zich in een ander, huwde en bracht kinderen voort, tot hij van een ander van haar nare leven had gehoord. Hij was haar uit het oog verloren, tot het moment, dat zijn oog weer…

Zo als we waren dragers van beloftes, er ligt een grotere levensvraag, onderhuidse spanning in Drenthe dicht bij de hunnebedden. Schoffelend bij de violen plant hij dille en jasmijn, Spaanse margrieten, vergeetmenietjes, bieslook, hij knot de wilgen schildert 's avonds zijn stilte. Zelfs de sering oogt anders dit jaar en alle trommels…

Eer ik de kamer van het onbekende zwart zal binnen treden. Worstel ik mij door de hagelstorm van angst en ongeloof. En rijdend op het paard van pijn draai ik mij nog éénmaal om naar de gouden zomers van weleer vol kinderstemmen en felgroen gras. Daar..waar ik voor even meende, voor altijd onsterfelijk te zijn.…

Een goed voornemen lijkt op het dun willen schillen van een aardappel. Vol goede moed begin je. Bij elke keer dat je te dik schilt, denk je: ach die ene keer. En dan als de aardappel is geschild schrik je wat ervan is overgebleven.…

Ik zit met een gemis dat niet verjaart Wij werden er in wezen mee geboren Het rusteloze speuren naar de sporen Van tweezaamheid lag vast in onze aard Ons goddelijke lichaam was de taart Wat waren we speciaal en uitverkoren Gezegend en omringd door engelenkoren Wij waren slagroom in Gods witte baard Wat kan ik anders dan je te gedenken Eens…

hoe kon je weten dat ik droomde over regenbogen als synoniem van geluk je plaatste me er bovenop nu voel ik mij als een godin jouw godin…

Voel je in mijn hart kan je niet meer zien maar in gedachten voel ik je heel dicht bij mij. Zou zo graag nog even met je praten misschien kan jij mijn angsten voor altijd laten verdwijnen. Ben jij gelukkig in het licht nu je bent terug gegaan naar de bron van ons bestaan laat het me weten. Stuur me de wind laat hem zachtjes strelen…

Kruis op een heuvel draagt een lichaam en een ziel waar ik verdwaald kniel tafel in kruisvorm draagt het brood een kelk met wijn daar mag ik thuis zijn…

Ik verlang terug naar dat kind Zo onbevangen rennen in de wind Vrolijk enthousiast altijd vertrouwen Elke dag spelen van het leven houden Ik verlang terug Naar mijn naïviteit Zonder zorgen….. ben het even kwijt…

Hoe gaat het? Ze ziet mijn blik Het antwoord is moeilijker naarmate je ouder wordt Eén woord! Ik houd het op 'groeipijnen' Ze lacht…

vlinders in de wei met wat mijmerij zoemt er ook een bij voorbij…

ik voel me als een gebroken ei en dat op pasen ik kan niet meer geverfd worden want de kleuren zouden mijn eiwit vreemd doorvloeien en door weten te vreten tot mijn dooier die niets vermoedend ze binnenhaalt en als toverbal ten onder gaat…

bloot op de eenzame weg waar donker moed in de schoenen zoekt drijf ik rond zwarte rozen op klanken van engelenzang tot aan mijn grenzen laat ik jou komen oude schoenendoos vergeeld om tranen adem jij schaam momenten in zwart wit de geur hangt nog steeds rond het eiken lik ik wonden uit mijn tijd losgelaten etter zal ik nooit meer knielen…

Rugliggend wakker te dromen staar in het duister naar dingen die toch niet komen de vlek op het hoge plafond is overdag een smet, in de donkernacht een schaduw die vormt jouw mond met een licht geopende lach de lamp hangt gelijk Damocles’ zwaard een figuur makend op de witte muur ‘t lijkt sprekend op mijn gitaar licht lichtvallend door het…

de rij schrijdt met de doodsklok in de rug pratend naar het graf vertrapt op het pad één populierenkatje bloedig als een worm…

Mijn handen verdwaalden vannacht op een tijdstip dat je het even niet had verwacht Ik kreeg ze niet meer onder controle om nul vier vijfenvijftig mij kussend dankte je de Heer op mijn blote knieën maar om nul vijf vierenveertig sliepen we weer.…

Ik houd zielsveel van je zolang ik je al ken, toch lukt het me niet dit in woorden uit te drukken. Waarom zoek ik alsmaar naar woorden als we al in een oceaan van liefde met elkaar verbonden zijn?…

Een onbekend landschap doemt op met gesloten ogen volgt mijn geest een kronkelweg achter een oude eik moet ik stil gaan staan en daar verschijnt opeens jouw silhouet ontspannen kijk je naar het beekje dat langzaam voortstroomt in een glittering van hemelsblauw alsof je bang bent te vergeten leg je het vast penseelstreken mengsel van…

hoe dicht kan ik je laten komen ietsje dichter of nog dichterbij van goede vriendschap kan ik alleen maar dromen dat ligt niet aan jou nee dat ligt bij mij vele malen mijn hoofd gestoten want ik wilde oh zo graag heb veel geleerd van idioten kan het bij jou wel dat blijft de vraag…

inktzwarte dagen schrijven deze lente tot een griezelverhaal…

Dat jij de bodem bent geweest van mijn lichtzinnige bestaan heeft mij vertraagd verrijkt van geest nadat je plotsklaps bent gegaan sinds jouw vertrek spuw ik mijn gal met sterke drank in het café ik leef vanuit een vrije val en sleur de liefste mensen mee uit jouw postume aureool span ik ternauwernood een boog mijn vogelvlucht uit het…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…