Alle inzendingen, jaar 2010, week 2

Vandaag is zo’n dag die niet in een rijtje thuishoort Vandaag is zo’n dag die je niet beleven moet vandaag is zo’n dag, waarbij je nooit op had moeten staan vandaag…. Hoorde ik dat jij ernstig ziek bent Hoorde ik dat het allemaal waardeloos gaat Ging door de gladheid mijn kind op d’r gezicht En barst ik van de kou Vandaag had ik niet eerder…

De wens staat in je ogen het verzoek haalt niet je lippen, je kunt niet meer vragen ‘help me alsjeblieft’ we kijken toe, hoe je uitgeput en moe, meer dan gelaten alles laat gebeuren. We kijken weg, van de wens, het verzoek, we luisteren niet, want je kunt niets meer vragen!…

Liggend op mijn luchtmatras zie ik de wolken voorbij kabbelen, hoor ik de meeuwen schreeuwen, de zee zacht zingen. Elke golf, elke wave elke keer op en neer Gedragen door de kracht. Kracht van het water, Kracht van het leven, Kracht van het zijn. Wat een rust kan ik vinden in dit mooie wiegelied. Vredevol verder kabbelend naar eeuwige…

Mijn zoon, hoe is het zover gekomen wat is er gebeurd heb je de verkeerde afslag genomen of ben je meegesleurd door die donkere duistere kracht die ik zo ontzettend haat die heeft jou in zijn macht en jij die dat toelaat Ik sta aan de andere kant en als je ooit zover bent dan reik ik je mijn hand, zodat je weet, dat je weer op de goede weg…

Ontgonnen ontstaan er bronnen waarmee men tijd en land wil winnen en oude lagen afgraaft, gestaag beklimt een kind de helling waarboven speelse winden geduldig zand te spinnen staan, slaan vlinders vleugels uit om in de zachte schaduw van een kind een innig lied te zingen over een gedroomde vlucht, ongeduldig, ruisen diepe verlangens…

De lijken liggen zij aan zij op straat 'N machteloze overheid die blundert Overal wordt er massaal geplunderd En hulp is er te weinig of te laat Geen medicijnen,water, voedsel, kisten Maar waar je over struikelt; journalisten!…

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

Boom in mijn achtertuin Rondom jou ligt al mijn puin Krachten uit het Noorden Gedachten zonder woorden De winter was lang En ik ging mijn gang Lente en zomer waarin het zonnetje schijnt Waarin mijn puin verdwijnt Bloemen bloeien en bladeren groeien In de herfst zal ik nu eens de takken gaan snoeien…

de winter huivert in haar eigen woonst ijskoud laat zij de winden huilen het zout bijt in mijn gekloofde lippen de last wordt zwaarder dan mijn arm dragen kan mijn talent weegt veel te licht maar ik wil nog lang niet zwichten ik blijf mijn woorden schikken want zij zijn wat steeds blijft in voor en tegenspoed ze golven steeds weer naar…

Na een kijkje op onze planeet zal een bezoeker in de ruimte van buitenaf zeggen,... " IK WIL DE MEESTER-ARCHITEKT ONTMOETEN "…

Velen hebben het, net als ik. De één erger, de ander minder. Ik heb er niet om gevraagd. Maar wij allen ondervinden hinder. Vaak wordt de ziekte niet begrepen. Het is gewoon lastig, je wordt een ander mens. Ik heb er niet om gevraagd. Het is niemands wens. Mensen beoordelen wat je in staat bent te doen. Ze zien niet de gevolgen hiervan.…

Als jouw zon mijn oever raakt het goud met zilver mengt en de gloed van dat moment de dauw in dag verzengd Dan besef ik dat het leven hoe mooi dat het ook is altijd een beetje sterven is omdat ik je zo mis.…

dode cellen afschuddend vervelt m’ n geest op weg naar een nieuw denken…

ik korf de liefde van de schijn in één fles wad aqua blue steriel tot goed besluit van kans en keer unitas…

Laat het toch Laat haar in onschuld Geef niet uw gruwel ervaring Ontzie, zwijg, ze is nog zo jong Zij moet het zelf ondergaan De jeugdige onschuld Het onvermoede bracht het noodlot En zij onderging de ervaring Voorgoed in alle eeuwigheid Balancerend op mijn wankele stoel Voel ik de strop der verwurging Gewraakt de wroeging mijn luisterend…

Een zee zal altijd stromen, met wisselend getij een vuur zal altijd branden, de wind maakt het zo vrij! Maar winden kunnen keren, en vuur geblust door water. en daarom blijf ik hopen, voor nu en ook voor later. dat het zal overwinnen, respect weer hoogtij viert wanneer de mens een mens, met naastenliefde siert!…

lag in bed te gapen echt bijna te slapen toen werd ik gebeld het was zinloos geweld ze zei ik kon het niet laten ik moest met je praten jouw luisterend oor daar word ik rustig door ik hoorde haar aan liet ook mijn tranen gaan zoveel pijn en verdriet voor mij stopt het niet ze is bang en verward haar stem zo apart ik ken haar…

Het was nog drukkend warm en de gloeiende zon had zich al even terug getrokken achter de bergen. Terwijl ik wandelde in het maanlicht maakte donkere silhouetten nog puffende geluiden. Plotseling sloot de maan zijn ogen. Maar even laten scheen de maan weer prachtig over de duizenden goudkleurige zachtjes pratende golfjes…

Mijn laatste reis is zo begonnen ben alles verloren, heb niks gewonnen mijn laatste reis is nu gestart. mijn liefde voor de medemens kwam recht uit de grond van mijn hart. 'k wou alles voor de medemens geven. ja dat kostte zelfs menigmaal bijna mijn leven. mijn laatste reis is nu bijna voorbij. binnenkort sta ik niet meer aan niemand z'n zij…

De Premier probeert zijn huid duur te verkopen met een schot hagel in zijn kont rent hij kakelend in het rond zijn verweer lijkt bezopen Wordt hij misschien steeds banger want zijn neus groeit alsmaar langer Den Haag- 12 januari De commissie Davids heeft zijn rapport op tafel gelegd. Er staan een paar harde conclusies in, o.a. aan het…

met hoge bloemen langs ons pad vergaten we de tijd de zon scheen kleuren in seizoenen onze hemel waren we te rijk zo zijn we afgedwaald en ronden slechts de lang bekende wegen het openstaan voor nieuw en voor elkaar zijn we in dagelijkse sleur vergeten de bloemen zijn al uitgebloeid het pad is niet meer te belopen maar er gloort…

Het sneeuwt Het sneeuwt Een prachtig beeld Wat vlokjes hier Wat vlokjes daar Op ieder strookje Als in een sprookje Een zacht tapijt van sneeuwpophaar Zeg Sneeuwwitje Meid, waar zit je? Met je mooie bleke huid Laat je toch zien Want heel misschien Kom ik je halen Neem ik je uit Dan gaan we sleeen Alleen wij tweeen Samen op de grote…

Voor hem die dikwijls op problemen stuit als hij iets prettigs bij een vrouw zou willen, is er in plaats van dure blauwe pillen nu stijgingskans door voorspel met geluid. Hij kan nu roepen: “Schatje, ik kom zo, ik hou hem even bij de radio…”…

Misschien is het beter dat hij weg blijft uit de stilte de toekomst teruggeeft aan tijdbeheer van de leeg gelezen pagina er zijn nog stille mensen op de kade bij de smalle rivier die eenzaam met hem wensen dat ze terugkomt in zijn dromen maar zover is het nooit gekomen.…

onderdoor tussen bomen die als omlijsting van een natuurlijk schilderij diepte suggereren wit landschap ton sur ton schimmen 't zijn schaapjes op het droge…

Uit het niets gebroken verbogen verborgen verlangen in tevoorschijn komen dalen in donker zoeken naar licht een uitweg vinden ook al weet je het niet vanbinnen brandt de waakvlam stil zucht je de woorden weg lopen door straten zonder naam zonder doel zonder gezicht waar is hij toch gebleven die naakt staat tegen de draad in gaat die…

Wat ik je geven wil is klein en met woorden bedekt die we kunnen delen als je glimlach de tijd weer laat wachten. En ik naar je mag blijven kijken in de stilte die streelt en niets vraagt dat niet kan wachten met woorden die dwingen of verdringen wat een illusie is die warme schaduwen achterlaat in gedachten die nog geen afscheid nemen…

daar zit een meisje elegant in een bloemenweide zit ze daar ik ken haar niet maar ze is mooi, universeel zo mooi ze zit daar zo maar blond in haar bloei Het is alsof ze daar altijd al zat alsof ze daar hoort ze zit daar zo zonder reden zo maar ze rijgt een ketting van bloemen zojuist geplukt even…

Langzaam maar zeker zijn wij bezig om terug te keren huiswaarts zonder herinnering, Van donker naar langer licht vanuit open ruimtes gevlogen een horizon wijst de weg met op onze rug een windroos geschilderd, Zouden wij niet liever vergeten en verder dwalen zonder diepe verhalenstof met een dagelijks zweven langs maskers die ons van alles…

Jij hebt vast geen tentamen gedaan in een hal waar het nog naar varkens rook naar pruimtabak en zware sigarenrook met winterjas, muts en moonboots aan Er werden zelfs nog biggen ingeladen op weg naar slachtpartij en kotelet Voor een rechtenstudent blijft wet De Wet en een biggenkotelet niet te versmaden Waren jouw gedachten constant…