231 resultaten.
Groter dan kleiner (H)
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 1.332 De sprookjesbosbewoners stonden paf:
Hun grote leider, bijgenaamd Jan-Peter,
Was nog maar eenenveertig centimeter,
Er was alweer drie centimeter af!
“Toch vier ik feest”, zo sprak de hoofdkabouter,
“Omdat ik lekker groter ben dan Wouter.”…
Hoe iedereen niemand was
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 554 Ik liep met me mee
door het ‘Falensteegje’
Na het bordje ‘Angst’
sloeg ik een zijstraat in
Op ‘Het plein van grote twijfel’
kwam ik mezelf weer tegen
Het leek de goede kant op
al was het er wel druk
“Waar ga je toch naar toe?
Neem eens een besluit!”
Het plein stond vol met mensen
en iedereen keek moe
Eén vraag werd nog geuit:
“Waar gaan…
Geloof
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 147 Ik vleugel kleuren in dit paradijs
waar iedereen afhankelijk is
van wat anderen willen.
Niets danst met mijn muziek
zo lekker ritmisch als zo stil
om elke lach te kunnen weerkaatsen.
Nee, ik wuif mijn elegante hand
en steek de loftrompet omhoog
voor ieder, die nog in zichzelf gelooft.…
Ze gaf er de brui aan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 261 Ze heeft de brui
eraan gegeven,
stopte domweg
met wat ze deed
’t was niet zo
dat ze zat te zweven,
maar de auto
waarin ze reed,
gleed de plomp
in zo pardoes
alsof het gewoon
zo wezen moest,
nu ligt het daar
met het dak boven water
zal nooit zeggen
tussen nu en later,
dat niet meegeven
ook een verhaal
op zich is.…
Manna zoeken (of ziek zijn)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 332 Als ik kijk
in de Spiegel,
stroomt poreus water
aan het begin
van elk falen…
Zoiets bestaat niet
als je goed kijkt!
De gaten gevallen
in mijn dagboek
graven zich een tunnel
naar de Aarde
(Geo versus ego)
Ik wentel om
mijn eigen as
De zwaarte houdt
mij vast en voert
gloeiende gesteenten aan
als lava zich
vloeiend tot manna…
Een mooie herfstdag
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 439 Een herfstdag begon
in de mist...
Het was stil buiten
Je hoorde geen
vogel fluiten.
Maar plots kwam de zon
wazig door de bomen...
Er was weer een mooie
herfstdag gekomen...
Ik ga er weer
van genieten.
Zulke mooie dagen
zullen er voorlopig
wel niet meer komen.
Laat me nog maar
even dromen....
van die zomerse
zonnige dagen...
Want de…
magere joodjes
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 562 wij hadden door de honger geen ontlasting
mijn broer en ik, vooral hij was een leeg pakhuis
een vreemdsoortige bouwsel waaruit
zijn botten tevoorschijn kwamen bij elke zucht
soms vonden wij op straat een broodkorst
daar wierpen wij ons op, als waren wij hondjes
onder de smalende gezichten hoog uit holle vensters
donker waren de uren, zwart…
Vergeet je verdriet
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 559 Een traan in je oog, een brok in je keel.
Een knuffel van ons, een bemoedigende mail.
Een laatste herinnering, een diepe zucht.
Nu is je verdriet een ster, hoog in de lucht.…
MIJN KINDJE
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.007 Met lege handen stond ik
op haar wijsvingertje een vlinder
de dauw op haar blonde haartjes
mijn kindje ineens terug…
Sprakeloosheid
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 214 Hoe broos zijn woorden,
gefluister boven het rumoer
van het ritmisch bewegend denken,
verdwijnend in ijlheid,
geleidelijk wegdeinend
met de voorbij tikkende tijd.
Hoe broos zijn de klanken
van uitgesproken woorden
vertalend de gemoedsrust
in de beleving van gedachteloze
eigen leven leidende emotie.
Ze zijn niet te vergelijken met
de…
geest uit de grond
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 174 nog trekken
bollen als knollen
aan ons voorbij
fleurende gladiolen
buigen, beuren op…
Transparant Nederland
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 195 We hebben 't geheim van 't Noordeinde
en het geheim van het Torentje
en verder is alles, alles openbaar
te maken, te verkrijgen, te bemachtigen
tot achter de gesloten prive-deuren
van onze Nederlandse bevolking
Leve transparant Nederland
weg privicy, ga aan de kant!!!…
sms-specht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 193 Er zit in de boom naast me
een specht te sms-en
wat zou hij toch zeggen
ik hoor zijn duim
op de toetsen slaan
hij seint naar deze of gene
of misschien wel naar de maan
hij hip hopt van de
ene tak naar de andere
ik kan daar niets aan veranderen
en kan hem met mijn camera
niet verslaan
even is hij in zicht en vliegt
dan met zijn laatste…
zwijgen is te weinig, woorden te veel
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.338 met schroom kijk ik naar je nog jonge gezicht
je oogt zo ver, er is iets van onbegrip
zo ken ik je niet, zo moedeloos, zo sip
je blik is leeg... zo op oneindig gericht
zullen we praten? vraag ik stil
over wat er is, wat jou zo beklemd,
je lijkt me zo verdrietig gestemd,
stort je hart maar uit, als je dat wil
ik begrijp het niet Oma, mompel…
In Cargo
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 123 levend
tussen momenten door
van wanhoop en
hittestress
vastberaden doorklief ik
de tijd
moedig ontlopend de onwetenden
die mijn ware gezicht niet
kennen
rimpelen gedachten zonder bodem
mijn innerlijk gemoed
zweetdruppels zwaren mijn schouders angst
camoufleer ik mijn
ziel
in nevels van steenlawines
manouvrerend tussen
tranen en…
Baldakijn
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 306 Ik weet wel dat ik op moet staan
om niet te blijven liggen
weemoedig staar ik naar de einder
golven met witte kruinen
vertellen een verhaal
maar het spookt zo in mijn hoofd
Ik spaar de tijd
in ongebruikte kamers
ik zit daar uren lang
maar het vallen van de noten
maakt me zo klein van binnen
hij staat vaak boven aan de trap
de man zonder…
Stanley Kunitz, Het portret.
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 625 Mijn moeder heeft het mijn vader nooit vergeven
voor het doden van zichzelf,
vooral in zo’n moeilijke tijd
en in een openbaar park,
dat voorjaar
toen ik wachtte om geboren te worden.
Ze vergrendelde zijn naam
in haar diepste kabinet
en zou hem er ook niet meer uitlaten,
maar ik hoorde hem bonzen.
Toen ik van de zolder kwam
met het…
De neus-feiten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 223 Ik werd met mijn neus
op de feiten gedrukt,
alleen liet dat deel
zich daarvoor niet gebruiken,
vandaar dat ik me nu beperk,
tot dat waar het voor bedoeld
is zodat ik hen een
poepie kan laten ruiken!…
Vaarwel.
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 221 Een vaarwel aan de zomer
die langzaam sterven gaat
als het blad verkleurt en
loslaat van bomen en struiken.
Die buigen voor het afscheid
en zachtjes hun tranen wiegen
als een allerlaatste groet nu de
zomer plaats maakt voor de herfst.…
VAN DE KLOTEN
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 194 De man heette Geert van de Kloten.
Hij ergerde zich aan z'n naam.
Zich voorstellen vond-ie een blaam.
Het werd een obsessie - een grote.
Hij voelt zich nu prima in orde.
Verand'ring van naam was z'n kans.
Officieel is z'n aansduiding thans
Jan-Jaap van de Kloten geworden.…
De zon en de regen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 205 Als de zon schijnt is iedereen vergeten dat het gisteren
regende!
Maar als het regent, weet niemand meer dat gisteren:
de zon scheen!…
Kerkganger "in den vreemde"
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 313 Achter mij zingt een man
mijn trommelvliezen bol,
zijn ritme schokt de bank.
Vol overtuiging klinkt het.
Lofprijzend is zijn dank.
Bij het verlaten van de kerk
valt hij het orgel bij.
Zijn echtgenote fluistert sssst
maar hij is veel te blij.
Haar diep ontroerde ogen
beroeren die van mij.…
Dr Jekyll en mr Hook
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 207 Mijn irritatiegrens is in de loop der jaren
verworden tot een grijs gebied
zonder lijnen, grenzen, strepen
Remmingen, die ken ik niet
Een man getooid met een kort lontje
explosief, niet zonder gevaar
Wanneer ik ergens rustig wandel
uit het niets is het weer daar
Voel ik mij belaagd, zo niet begrepen
opgejaagd en impulsief…
Lof en dank en gêne
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 1.730 Zij vond: ik moest een cum laude.
Vond ik ook. Ik zei maar wat.
Altijd braaf en zonder fraude.
Door die leraar onderschat.
In haar invalidenwagen
stelde zij de man haar vragen.
En toen werd de zes een zeven.
Dank u! heb ik hem geschreven,
naar zijn zomerhuis in Zweden.
Met lof ging ik naar de tweede.
Eigenlijk vraagt dit op het eerste gezicht…
Dio Oberon : componist / artiest / hofnar
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 337 Magic realism
zijn broedplaats is een gesloten roze lotusbloem
een atelier vol pure scheppingsdrang
waarin ook kleurrijke etalagepoppen ruimte delen
met zijn geliefde nar op de eerste rang
tezamen met grootse speeltuigen
maakt het dit tot een Hof van Heden
voorzien van majestueuze mengpanelen
om fantasierijke beelden te verwekken…
zesentwintig
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 237 de eenhoorn draagt nog sprookjes tussen zijn oren
in het schijnsel van de afnemende maan verdraait
een wolk zijn waarheid
donkerder
waar een zevenmijlsgevoel te grote stappen telt,
gegeven door het levenslange beeld van spiegels
die slechts één kant kennen
ooit zal de zon vertellen hoe het water valt
dan spiegelt er een beeld in vijvers…
Schrijven voor een dichter
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 190 schrijf maar dichter, schrijf
je kan het wel
geef je over aan
het krakende hersenspel
het spel van wachtende woorden
zeurende alinea’s
staar je stram
op toetsenbordletters
bespeel je pen met vingers
vol onaangename kramp
beschrijf je gedachten, het leven
op het lege witte vel
schrijf maar dichter, schrijf
je kan het wel!…
Donkere maand
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 182 De juli-maand leek eindeloos,van alles te beleven.
Vanzelfsprekend vonden wij, al klinkt dat nu verwaand.
We stonden er toen niet bij stil, toch was ‘t godgegeven.
Het lachen om de lichtheid, het gezicht nog onbetraand
En toen was het oktober, ik weet nog goed hoe het begon.
De herfst had zich zoals altijd opeens een weg gebaand.
Voorbij die…
Oneerlijk spel
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 971 Zie je niet;
Ik was het niet
Dit hels verdriet
Ik deed dit niet
Het ging zo snel
Snap jij het wel?
Oneerlijk spel
Een ware hel
Ik voel niks meer
Maar toch, dit keer
Voel ik meer
Dan de laatste keer…
Houvast
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 267 Door een plotseling
vochtig wordende
mist
wordt
de lucht
voelbaar zwaar
geen hand
voor
oog
te zien
ze zucht
haar wangen nat
de wind steekt op
haren
wapperen
voeten
zoeken
houvast
waar je ook bent
ik zal je
vinden
klinkt
haar fluister
door
de nacht…