Alle inzendingen, jaar 2010, week 8

De maan is achter het huis, Nu moet gij met mij komen! Over het bladgeruis Zijn zilvernachtstromen... De tuin ligt blank beneden, Ziet gij het wel? O! alles was tot heden, Het héle leven, maar spel... Kom! en geef mij de hand En laat mij u leiden door lanen, Waar bloemen aan de kant Glinsteren nat van tranen. Kom! en geef mij uw hand…

Pas woensdagochtend, Nederlandse tijd, zag ik Het drama Kemkers-Kramer op de buis Wat Gerard met zijn handen deed was echt niet pluis En ging ten koste van mijn rikketik Als Sven nu kiest voor Peter met de losse handjes Vrees ik voor veel meer uitgesproken standjes…

Twee schimmen in het schemerduister betreden wat eens resten van het klooster zijn geweest. De verse sneeuw reikt tot hun kuiten, hun sporen zeggen mij dat niemand voor hen uitgelopen heeft. Waarover ze zo ingetogen spreken laat zich gezien hun houding goed verstaan als ze hun passen doen vertragen en ik hun blijk van medeleven gadesla…

De tulpen in de vaas bloeien vrolijk en parmant brengen lenterse vreugde in dit bar-winters land Crisis, regen of natte sneeuw het maakt helemaal niets uit we gaan toch door het leven met deze kleurrijke buit. En dat bloemetje krijgt van ons mondjesmaat zijn water, zo blijven wij een beetje warm in dit koude theater.…

grootvaders klok in de vestibule stond stil toen Sijtje van de Hoeve werd geraakt op haar klompen had ze aangevoeld en gewaakt tot de verzwegen vlet haar oog ontvoer met de beladen vracht verscholen tussen teer en lompen het doodsuur is nooit verzet…

onafwendbaar proces onomkeerbaar versterven onherroepelijke overgang…

Op de Thames bij Miranda dobberen bootjes van vissers grijsblauwe heuvels wenken aan de overzijde het licht wisselt per minuut van groen naar blauw in glinstering zwarte steltlopers strijken neer in lage ebpoeltjes doorgroefde boomstammen vertellen verhalen over Pakeha's en Maoris die het land bewonen Gedicht over Nieuw-Zeeland…

en de sprong weet niet waar hoe diep wanneer de val zal stoppen volledig luchtledig in vacuüm verpakt op weg naar evenwicht al was het maar naar de hoop die te vinden slechts de zekerheid dat stilstaan teruggaan had betekend naar schepen reeds verbrand…

Nietszeggend spreekt het woord door de sumatraanse regenwouden stemt gematigt de hartewens, tropische regen slaat gekenmerkt de houten trommels. Groeiend omringt regen duizenden verschillende planten. Liefde groeit met prachtig gevormde bladeren, als diepe bloemen in alle kleuren, voelt spiritueel overleven.. nietszeggend en stil falend…

Het ging mis op de tienduizend meter Naar de verkeerde bocht werd hij gestuurd Daar is een coach toch niet voor ingehuurd Het debacle kon echt niet completer Zo treurt de natie om zo’n stomme fout Voor de schaatskampioen dit keer geen goud…

Een potige winkelier uit Urk Werd overvallen door een Turk. Maar de Urker sloeg in op zijn belager. Die zingt nu een allochtoontje lager.…

De lust in vlees begonnen verjaagt spontaan de droogte van het preutse uur duik in mijn diepste bronnen en klim naar grote hoogte in ons verzengend vuur laat ons lijf pulseren als een driftig dier in ontembare kadans wij zijn elkanders veren op de vleugels van plezier in tomeloze trance.…

Sinds voor ons geest en materie niet meer voor hetzelfde staan zijn wij van onze identiteit ontdaan zoekers in de periferie Soms maken we bij toeval contact met de oorsprong van eeuwige waarden want zelfs bij alle splijting op aarde is het ontwerp nog steeds intact Te herkennen onlangs bij de premier die vele klinkers doorslikte op tv…

BARA Gods Eerste Hoofdstuk blijkt toch wat verkeerd gelezen: Hij riep niet ‘Er zij licht!’ of schiep in zeven dagen, De Heer bleek toen ook al - zegt nieuwe exegese - Te worstelen met aardse, zeer bekende plagen. Hij schiep niet uit het niets, was stuurgroeppresident, Schreef voortgangsrapportages met Gabriël cum suis, En als na versie…

Verdriet stop je niet zomaar even in een doosje je kunt het proberen te vergeten,,,,voor een poosje Maar telkens weer zal dat verdriet je raken dan probeer je samen om er iets van te maken Want je echte vrienden weten met jouw verdriet om te gaan laat mij dan ook in jouw verdriet naast je mogen staan Verdriet kun je niet verstoppen…

“Erica Terpstra greep direct naar de wijn Na Sven’s diskwalificatie voor het goud “Ook ik maak wel eens een cruciale fout Die rampzalig voor ‘ons’ Nederland kan zijn” “Ik begrijp Sven’s emoties, en ben begaan Want ik zit al acht jaar met de verkeerde baan” ------------------------------------------------------------ …Door een grove blunder…

zo'n hanengekraai hij belandt nog in de pot wegens buurtlawaai…

wat zeur je nou toch de essentie der dingen is lekker swingen…

die winden van verwarring waait die wolken in je water verdrinkt die oude wonden open spoelt verborgen littekens blootlegt die ankers laat roesten maden laat vreten in scheepshout de stille kwetsbaarheid als zee van werkelijkheid van de verloren dromen is zelfs geen spoor in het zand te vinden de oude wrakken blijven hinderpalen…

Weer laat de nacht een zandloper vol gedachten stromen een reis door de tijd die te langzaam wegtikt minuten dromen zich een eeuwigheid en het donker raakt de tel kwijt in het zwarte niets dat anderen laat slapen maar mij genadeloos wakker houdt tot de ochtend de zon op laat gaan als een zachte deken over het bestaan van licht…

Vaak genoeg hoor je: Geschikte vent die Harry of Wat een kreng die Carrie en Piet is sympathieker dan Dick Maar nooit: Kees is aardiger dan ik…

Ik hoor het geruis van wind in de bomen het klotsen van de golven tegen rotsen. Zie de verre horizon en hemelsblauwe luchten voetstappen in het zand van lang vervlogen jaren. Kijk naar lachende ogen of zie tranen op wangen zie de maan en sterren als kristallen in de nacht. Daarom vind ik altijd wel de juiste woorden om ze in een…

(Resumé) Er werd met onomkeerbare Feiten gespeeld Bovendien verschrikkelijk Nonchalant gedaan 'k Vocht voor mijn leven Mijn liefde. Mijn werk 'k Streed lachend. Met onderhuidse Traan Dankzij grote misverstanden Verloor 'k mijn werk Werk dat mij aansprak en dat ik kan; Nieuwe Baan Veel gesprekken en Meer holle frasen Door 'n mythomaan…

in alle vroegte wakker gezongen worden door hetgeen ik maanden derfde onthaal ik de Lente met heel mijn hart…

Hij begrijpt haar wel, maar zij hem niet Is ze het dan vergeten? Ze zou hem toch helpen? Jankend en vloekend schikt hij zich Zijn gevoel voor eigenwaarde tot nul gereduceerd Dat ziet ze niet, maar ze zou het kunnen weten Als ze maar zijn binnenkant had gelezen Dan had ze het geweten…

vluchtig is mijn letterzaad luchtig gedragen door een vragende wind speels en verstrooiend letters schampen het kalende land zonder opening van vingers blijft alles strak in de hand maar woorden vlijen zich neer in de luwte van struiken gedijen in zacht van een zomerse zon tussen bosrand en weiden vermeien zich zinnen tot strofen…

Je bent een vlinder, je liet je niet vangen in een web van woorden die ik hoorde en vergat terwijl je sprak, verbond de weerstand van de wereld met de morgenstond, zag de ringen om de sterren zingen in het mededogen van het innerlijke kind, las de regenbogen in de bedroefde ogen van nooit geproefde kleuren, schoonheid herneemt…

De graaiers van ING graaien weer Ten koste van onze belastingcenten Men zegt vanwege de concurrenten Die graaien ook, alleen nog meer De kredietcrisis is nog niet voorbij De graaiers staan weer vooraan in de rij ------------------------------------------------------- De Volkskrant 18-02-2010: ‘Bonuspot ING groeit weer fors’.…

Kale muren en het leven vergelijkt zich. Gezichten zijn verdwenen. Een houten vloer draagt de echo’s van wat ik heb geschreven; het laatste geloof en een paar druppels van verwerping, een overbodig bericht naar mezelf. Het weggaan gebeurt voortdurend, ook wanneer ik rustiger ben. Wat er rest is dan een afdruk; een vereenzaamd…

takken reiken naar wortels houden vast stam rekt zich spanning op de bast…