194 resultaten.
De Bij in Mij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 443 In jaargetij zo mooi waarin de Bij,
klein in omvang, zoekend, van opwinding al blij.
Hij jengelt met de vleugels door de blauwe lucht,
op bloemenjacht, bijna het einde van zijn vlucht.
Utopisch en mytisch is de bloem die hij vind,
van nature prachtig, één die iedereen bemint.
Altijd troostende schoonheid die haar siert,
naast magie die de Bij…
stop
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 307 roze
dromen
stromen
niet te stoppen
in de toppen
van jouw vingers
laten me
dwingen
te voelen
te zoeken
in mijn hoofd
op jouw kussen
tussen
de regels
lees ik
een verhaal
verdwaal
in de spinsels
van jouw gedachten
waarop
jouw geest
blijft wachten
in mijn hoofd
tot beloften
beloofd
aan een meisje
met blonde haren
bezwaren…
Adempauzes ( Haiku’s)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 299 Bodemloze put
te verdrinken in je ogen,
wel zo makkelijk
Overtollig woord
ingepakt en uitgekleed
tot naakte waarheid.
Winterzon tekent
mist op een bladloze tak,
schildert zonder kwast
Mijzelf verloren,
kwam de dood tegemoet, ook
hij scheen de weg kwijt.
Gaf haar twee rozen,
dankbaar gaf zij mij één zoen
houd nog wat tegoed.…
het land van nergens
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 781 eens vloog ik door een huiver van herkenning
van levensmoed gespreid
en hemels wijd
synchroon aan de hartslag van de adelaar
naar het land van nergens
en er was geen bestemming
noch was er voor de vlucht een doel om na te streven
zo blind te vliegen in de hoge lucht
de adelaar gelijk
zo hemelsbreed en rijk
maakt tomeloze dingen klein…
viskom
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 124 vis in een viskom
uitvinder van rotonde
zwemt rondjes rondom…
wachten in de wind
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 685 Opeens de droom voorbij, op een bepaald uur
Ik weet niet welke dag, en ik zag geen hellevuur
Het eind was klaar, een hard gelag,
Het gleed door mijn vingers op den duur
En ik bleef wachten in de wind
Wetend dat het jaar veranderd was
Smachtend als een kind
Brekend als een hart gemaakt van glas
Diep van binnen blind
Rijzend als een…
Voor mijn Peter
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 363 Totaal onverwachts kwam je in mijn leven.
Ik het vertrouwen een beetje kwijt,
overrompelde jij me met je stem,
je prachtige donkere ogen,
die mij zoveel gevoel doen geven.
Je leert me om anders te kijken naar mijzelf.
Je laat me weer geloven.
Langzaam begin ik weer te leven,
mijn allerliefste schat.
Jouw laat ik toe,
om voor mij te zorgen…
Duidelijke verhoudingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 348 De ramp kondigde zich al ver van tevoren aan,
ik had het aan moeten zien komen, toen jij je
haar anders ging dragen en een wezenloze blik
in je ogen kreeg, en mij slechts nog negeerde.
Toen je steeds vaker wegbleef zogenaamd om
je in te zetten voor je medemens die hulp nodig
had, maar die medemens bleek een rat van twee
meter lang die jou…
Mijn vader
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 935 Mijn vader die ik altijd respecteerde.
Mijn vader waarvan ik dacht,
dat ook mijn mening belangrijk was.
Mijn vader die zegt wat hij denkt,
daarin geen blad voor de mond neemt,
ongeacht wat anderen ervan vinden.
Mijn vader die het geluk van vreemde belangrijker vind,
dan het geluk van zijn eigen kinderen.
Mijn vader die denkt te weten wat voor…
Verenigd ~ Voor Gert-Jan
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 126 ze schittert mooier sinds
houden het nu nog geheim
wij samen
nieuw gevoel is ontloken
groeit er binnenin
volledige erkenning
verstrengeld onze liefde
genieten we op grote
hoogte van de wolken
het wachten is opdat
zij prachtige rondingen
zal gaan vertonen…
In mijn ogen
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 339 In mijn ogen lees je soms
zomaar weer de stilte, in
gedachten ben ik dan naar een
plek waar niemand komen kan.
Dan zit ik in mijn eigen wereld
vol dromen en herinneringen
dat pad kan niemand volgen
het zit diep in mij verborgen.
Zoek daar naar de stilte om mijn
gedachten en emotie te kunnen
voelen en begrijpen, die stilte
heb ik nodig…
bronnen en barsten
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 253 jij denkt aan de ochtend
jezelf nabij
maar soms
houd ik op met leven
zet de wereld stil
en het geluid uit
zoek onderdak
om de ongelijkheid in mij
tegen de grond te drukken
of wens een vogel
die ik van buiten kan leren
en in mijn buik trekken
tot het schrijven, aangetast
door de tweestrijd, een landschap
neerlegt
in het diepe…
Doorgaan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 507 Vragen, geen tijd,
rennen,
ik moet doorgaan..
Lopen, rennen en hopen,
dat de gedachten verdwijnen,
dat ik heb verloren..
Gek doen,
veel lachen en lol maken..
Ik moet doorgaan..
Niet weten,
willen weten wat we voelen..
DOORGAAN!
Opmerkingen,
mensen kwetsen,
zo zou ik het niet bedoelen (sorry).
Lachend vechten tegen elke traan…
WINTERSLAAP
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 308 Ik hou niet van ijskoude dagen
Van wind die door de kieren waait
Oh was ik maar een zevenslaper
Geen hond die blaft , geen haan die kraait
Maandenlang ver weggestoken
Me hullen in mijn eigen huid
En ademen op mijn eigen ritme
Geen mens te horen, geen geluid
Laat me ontwaken in de prille zomer
Wanneer de kievit wiekt boven het land
Laat…
Een luisterend oor
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 388 Wat fijn, als iemand naar je luisteren wil
Dat iemand een luisterend oor voor je heeft
Zodat je voelt dat er met je mee wordt geleefd.
Goed luisteren wat gezegd wordt is een kunst
Liever wil men graag zelf het woord voeren
Om eigen, belangrijkere zaken aan te roeren.
Gelukkig wil God altijd naar ons luisteren
Hij heeft steeds voor ons een…
gezichtsverlies
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 361 Ze reed als een stoomwals over me heen
Ik wist niet hoe ik haar moest stoppen
en liet haar gaan. Toch kon 'k het niet verkroppen,
maar 't doel was goed en ze was niet gemeen
Nu zit ik thuis, gekwetst, en vraag me af
Is mijn ego te groot of was ik te laf?…
Een treffen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 340 Ongemerkt wil ik mij
op het roestbruine herfstbed
naast je schikken
om de pijn van het breken
de angst bij het vallen
met je te delen
Je slaapt hier om te sterven
een ijle lijn scheidt je
van onzichtbaarheid
draden van wit
zuigen toverachtig
het houten hart weg
Ik laat je hier stil achter
– in de verademing –
gun je weer terug te…
De taal van mijn hart
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 2.867 In mijn Kamer, van woordeloze stilte
komt een onuitgesproken vraag
naar boven: ‘wie ben ik’.
Het antwoord komt ochtends
met de zonneschijn
die alles een schoonheid geeft
die ik nog nooit eerder zag.
Daarna blijf ik een poos
in de wow toestand
aan de voet van de ochtend
met de taal van mijn hart.…
Eendjes
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.012 hij wist
dat een kopje koffie
zou uitmonden
in een band voor het leven
gepaard aan
het voederen der eendjes
hij stelde derhalve
de uitnodiging dienaangaande
nog even uit…
als ik het je vraag
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.001 als ik het je vraag
wandel je dan mee
samen door de sneeuw
langs bevroren water
is er warme chocomel
dan stoppen we even
voelen onze handen
en praten over later
heb je me ooit nodig
denk dan aan me
ik zal vliegen over bomen
om naar je toe te komen…
Waar naar toe?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 365 het weer is niet altijd goed
er waren zelfs totaal
verregende vakanties
in zonovergoten weken
vormen plensbuien met onweer
een frisse verkoeling
het onderweg zijn
vind ik een avontuur
vol nieuwe indrukken
het onbekende lokt mij
de weg vult zich al rijdend in
op paden die recht en krom zijn…
MET ANDERE WOORDEN
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 336 Genezer ben jij
van alle stervelingen
simpel door te zijn.
Van mij en ieder
die was, die is, die zal zijn,
ben jij de redder.
Woorden en beelden
van jou vertellen ieder
van eeuwig geluk.
Over het bospad
kan ieder tot jou komen
en zo tot zichzelf.
Voor een persoonlijk praatje
en kopje koffie met jou.…
Contact
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 239 Contact heeft het blondje Sofie
met veel mannen - per dag minstens drie -
en algauw wordt ze dik.
D'r verklaring luidt: 'Ik
ben behept met contactallergie.'…
Nog dreigen grijze buien
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 194 je warme adem
smelt de winter
in mijn hart
ontdooit
het harde ijs van
lang bevroren pegels
je lach
strijkt langs mijn huid
met lentekracht
nog dreigen
grijze buien met
regen sneeuw en kou
maar in je ogen
spiegelt al het
voorjaarsgroen en blauw…
Rampzalig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 406 Ik heb verdriet om de vrouwen
die oud leed projecteren
op nieuwe liefde
en daardoor
de kansen op geluk
domweg laten glippen
Ze stelen het meest armzalige
van mij en blijven blind
voor de ware liefde
Ze denken hun vrijheid te nemen
maar door hun kortzichtige acties
verwoesten ze hun diepste integriteit
en gaan ze onbewust hun heiligheid…
Zwitserse kaas.
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 335 Ik zit in mijn stoel
Hij is van hout, mooi glimmend hout
Maar als ik opsta zie ik stof
Mooie rode effen stof
Ik eet kaas
Ik eet gele kaas, ik eet geel
Kuikens zijn geel
Die eet ik dan weer niet
Voor hen maak ik een uitzondering
Ik praat in mezelf
Ik praat hardop tegen mezelf
Ik geef ook antwoord
Maar ik versta niet wat ik zeg
Het klinkt…
stiltemoment
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.330 er woont een vlinder in mijn huis
heel zacht…
schijnen blauwe ogen zomerlicht
waar nachtsfeer koud verdwijnt
verschijnt het kleine wonder
tussen glas en glas, vertrouwd alsof
het altijd al zo was
mag ik zuchten rond het middaguur
de avond beter weten langs de witte muren
van vandaag?
graag lees ik wat ze zeggen wil
blijf verlegen,…
Op een gier
gedicht
3.0 met 18 stemmen 7.727 Een gier, Giraldo Giacometti,
zong aria's van Donizetti
terwijl een groepje lammeren
daar zacht bij zat te jammeren.
"Wij zingen samen", sprak het dier,
"de Lucia di Lammergier."
------------------------------------
uit: 'Het Grote Beestenfeest',
de beste Trijntje Fops aller tijden, 1996.…
Tussen wal en wieg
snelsonnet
4.0 met 11 stemmen 798 Op een eiland wordt je toch zo fijn geboren
Je bent gewend aan water om je heen
Je ziet geen mens en bent toch niet alleen
En licht is er in bundels van de toren
Terschelling blijft van barenswee verstoken
Het voelt alsof de Wadden zijn gebroken…
Na Jaren
poëzie
2.0 met 12 stemmen 1.667 Hij toog naar vreemde landen
Met groene wandelstaf;
Na jaren kwam hij weder;
Toen viel het herfstloof af.
Aan 't huisje van zijn moeder
Daar bleef de zwerver staan staan;
De kinderen weken bange,
De heemhond gromde 'm aan.
Hij keek naar 't oude venster,
Hij keek naar 't oude dak:
Hij hoorde een vreemde spreken,
Waar eens zijn moeder sprak…