Alle inzendingen, jaar 2011, week 22

Gegroet, schrijvers van Nederland, uitgevers in je grachtenpand. Dag dichter in je koninkrijk. Dag gek mens in je vinexwijk.…

je denkt wel eens dat had ik anders moeten doen maar dan had ik dit niet kunnen schrijven het is daarom beter niet te denken denk ik…

Natuurlijk wil ik je beter leren kennen, hemel ontdekken. Die eeuwige zelfs, waarover alle wijzen en grijzen spreken. Waar alle dichters en denkers over zingen en dan blij sterven. Jouw hemel ken ik als eindeloze liefde voor jou en ieder. Ik heb je gezien, gevoeld en zelfs genoten, ik weet dit eeuwig. Dit puur ontmoeten doet…

De mensen worden uit het landschap weggenomen: wat een rust! vooreerst nog geen puinhopen, het licht is het licht dat er is op huizen als dingen naamloze bomen een klagende waakhond een jagende vos later naarmate het donker nadert steeds meer kraaien - --------------------------------- uit: 'Vallende stilte', 2008.…

Je moet het stelen een gauwdief moet je zijn het gaat hem om die 'gauwte' dat plotselinge dat zonderlinge die fonkelende idee…

het wilde groeien van de meimaand heeft alles groen getooid fruitbloembloesem is bevrucht door gonzend bijenvolk appels en peren komen later weelde is zichtbaar overvloed van kleur de zomerzwaluw vliegt…

jij hebt iets teers en breekbaars in verschijnen toch sta je als een rots in woeste zee je oogopslag laat alle weerstand met een lach verdwijnen jij voert de hoogste golven uit de stroming mee je artistieke vingers spelen schubert in een eindeloos duet zij bezweren ook het water tot een kabbelend sereen gebed…

Ik zag ze vallen in mijn ogen heel mijn hart schreeuwde: Nee! Meedogenloos woedde de orkaan verder sleepte alle bloesems mee. Het duurde lang voordat mijn hart mijn ogen geloofden. Nu ik beelden van orkanen zie weet ik het weer, het sleept alles mee. Bloesems, bomen, toen mimosa's ballerina’s stervende zwanen werden. Natuurlijk…

'Wat scheelt je, Jan? Heb je verdriet?’ ’Ja…neen, maar ‘k heb zo’n kiespijn, Piet!’ ‘Is ’t kiespijn? Ik beklaag je, man! ‘k Had zelf daar lest mijn portie van.’ ‘Zo? En wat heb je er aan gedaan?’ ‘Ja- ‘k ben half gek naar huis gegaan, En ‘k zette naast mijn vrouw mij neer, Die heel meewarig, lief en teer, Mij zachtjes streelde langs de wang…

(bij een Etruskische schildering, 325 v. Chr.) Je hoofd knikt naar links, terwijl je ogen vol mededogen staan, turend, verdrietig en liefdevol, het krullende haar rond je beeldschone gelaat. Je dikke, zwoele lippen tuitend vanuit een extra pijnlijkheid. Wat is er toch met jou gebeurd, waarom je zo de wereld aan blijft kijken? Ik voel…

communicatie - jij levend schepsel verjaagt woede, verdriet, somberheid en angst tussen de mensen honger en pijn en al dat lijden zullen in jouw bijzijn door jouw woorden uit zichzelf verdwijnen zelfs het stilleven neemt het woord en communiceert zijn geschiedenis van toen de zon er was van toen de maan verscheen van toen de regen…

zo kwetsbaar eenzaam in eenzaamheid voorbij tot ik jou tot jij mij kan vertellen wetend dat iemand luistert eenzaam in eenzaamheid voorbij als ik als jij samen zwijgen de hemel zacht fluistert lieve lief het is goed kom kom maar hier bij mij…

Jeugdige vrouwen in kleurige jurken fietsen in vliegende vaart door de stad hun wijde rokken wapperen losjes als fleurige ragfijne goochelsjaals dansende lokken, bewogen door vlagen ze kleuren een heerlijke tropische dag in hun vrolijke speelse zomerse dracht, hun beeld betovert de Spiegelgracht.…

Muren als krantenpapier, verdroogd en blootgesteld aan noorder winden, het kind gespeend van een tastbaar evenwicht, vergroeid met het grint en de vrije distels op het speelkwartier taant de toekomst in zijn overlevering . Het daglicht in de duisternis maant tot willekeur en schemering,de schaduw valt over het ontmantelde huis, waarvan…

Kijk uit het raam, terwijl de radio ´Georgia on my mind´ afspeelt, Tranen vallen één voor één, en ik denk aan een hele mooie stad, Waar ik toch zo een gelukkige tijd meemaakte en had geleefd, Buiten valt de regen en weemoedig ben ik, en ben het opeens zat, Ik ga naar buiten en loop naar Historisch Delfshaven, overal bootjes, Zie´t kanaal dat…

Ik zag op de hete savanne een antilope lopen die liep daar met een giraf in draf, zij waren met een hijgende schildpad op pad daar kwam een olifant aan gelanterfant. Hij was schichtig, flapperde met zijn oor daar kroop een heuze vogelspin in door, gelukkig voor de olifant daar was hulp vakkundig haalde een tapuit de vogelspin er uit. Er…

Dit schrijf ik voor jou, omdat je mooi en lief bent voor mij en ieder. Omdat je goed bent van nature zoals ieder, kijk, daar hou ik van. Alsof er geen dood, geen oordeel, geen ellende meer te vrezen is. Ik heb je gezien en goed gevonden, en dat zal aldoor blijven. Ik heb in het wilde bos de paden beetje geveegd.…

een pastoor preekt in zijn kerk van het huwelijk en kinderen baren hij wijst op de gevaren op 'des duivels werk' maar hoe kan hij in zijn staat van de geneugten der liefde spreken zou hij dan niet weten dat hij leeft in celibaat?…

Bij de eerste indruk een twijfelgevoel zegt in feite een heleboel en volgt daarna een ergernis dan weet je dat 't snel weg wezen is…

Ook al wilt U alles weten van mijn nieuwste cavia en van de steenpuist op mijn rug die morgen open wordt gesneden en van koekjes bij de koffie die ik niet heb opgegeten toch deel ik het U niet mede laat geen commentaren na Want nee, ik ben geen twitteraar zo'n bijdetijdse babbelaar die steeds zijn grote boodschap kwijt moet in het openbaar…

Meer dan duizend sterren in de donkere avond kou teveel om nog te tellen te verscheiden om indruk te maken op jou Ze schitteren en zweven zijn een geheel met de ruimte die hen draagt wat inleving en aandacht dat is alles waar het universum om vraagt Meer dan duizend kleuren daaruit ben ik gebouwd te divers om in een blik te vangen…

De weg die naar de liefde voert. Soms overvalt de liefde me, soms schuilt ze ergens diep in me. Is de liefde te vinden zoals de stilte na de storm? Wie begrijpt de liefde zonder de liefde te hebben gekend? We geven liefde aan ons verdriet, stillen de honger en lessen de dorst. Liefde komt niet zo plotseling en hard aan, ze daalt zoals het donker…

de kleur van jouw ogen streelt me heel zacht ze stralen zo mooi als in 'n heldere sterrennacht de vorm van jouw lippen ze kussen me amandelrond hoe ze me laten zweven met mijn voeten van de grond de krullen van jouw haar ze spelen rond mijn gezicht intens genietend van ons vlinderen wij met ogen dicht…

De vaderlandse komkommer blijkt niet de verspreider van de gevaarlijke EHEC bacterie. Het was de laatste dagen kwel en kommer In alle kassen van de glazen stad Want ook de wetenschap wist nog niet wat Precies de makke was met de komkommer Van vreemde smetten is hij nu bevrijd Dus is het straks gewoon komkommertijd!…

Petula met d'r perzikhuid, amandelogen, appelwangen en kersenmond was Henk's verlangen. Ze zag er oogverblindend uit. De man, die van verliefdheid zuchtte, zag deze schoonheid reeds als bruid en schonk de vrouw een mand met fruit. Zo gaarne wou hij haar bevruchten. Hij zei erbij: 'Ik vind je puik! M'n ganse hart staat voor je open.…

laat de zon niet verdrinken in tranen, het verdriet van weleer geef de maan geen kans haar laatste licht te spiegelen in het donkere meer schuif regengordijnen open durf weer te kijken naar het blauw en vlieg als een hoge zwaluw die scherend langs de hemelbaan zonnestralen verzamelt tegen winterkou zie de bloesemwind hoe ze haar kleurigheid…

wijzende dwazen generaties overslaan het zit er niet in…

geen afscheid van het leven na de opstanding maar in gezamenlijk gebed is hij gegaan had zich nog laten zien in veelvoudig manifesteren zijn apostelen gesmeed tot heilzame profeet in zending op de wereld begiftigd met de geest zijn boodschap spreekt in ieders taal vrede voor ons allemaal…

ik was even weg van de straat het buurten van jou jullie de ziel kleefde aan blinde gedachten in mijn lijf aan het niets in de leegte men vertelde van de zon een tropische dag maar de slaap suste mij, onophoudelijk, drie etmalen lang tot stijve spieren toe de aarde was ik niet verder dan de zetel waarin ik huisde en hij, er op…

Glimlachend in een herinnering die niet verdwaalt zou ik je stem zoeken. De stilte weg willen geven. En je weer willen vragen wat je zocht in jouw momenten van vervulde tevredenheid. In jouw gedachten van geluk dat niets kon dwingen wat niet bij je paste, steeds als je het een kleur en betekenis gaf die de stilte niet veranderde. Want de…