Ik huisde in de nacht
ik was even weg
van de straat
het buurten
van jou
jullie
de ziel kleefde
aan blinde gedachten
in mijn lijf
aan het niets in de leegte
men vertelde van de zon
een tropische dag
maar de slaap
suste mij, onophoudelijk,
drie etmalen lang
tot stijve spieren toe
de aarde was ik
niet verder dan de zetel
waarin ik huisde
en hij, er op er af,
die bij me sliep
en soms nipte aan mijn neus
hij was mijn buitenwereld
Zie ook: http://www.fixpoetry.com/...ulius_dreyfsandtzuschlamm.html
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 2 juni 2011
Geplaatst in de categorie: overig