Alle inzendingen, jaar 2011, week 41

Man noch vrouw Planeet noch ster Maar het verdrietigst wel misschien Steeds korte tijd voor vol aangezien…

De AEX zakt alweer dieper in het slop, de fabrikant zit met de handen in het haar: er is een coupe gepleegd met kam en schaar tegen het beeldmerk van de Justin Bieper-pop.. Moraal: al knipt de knappe knaap de kapper knap geknipt zijn voor de rol blijkt vaak een dure grap.…

Dit zit goed vastgeplakt. Wel mooi papier. Een lint met krullen. Doen ze met een schaar. Ik weet niet wat jij hiervan vindt, of jij dit hebt, dat ik het ruil, dat jij dan wacht op mij, dat ik dan onderwijl wat anders voor je koop, of, want, tenzij, dat jij het houden wilt of bij vergissing denkt dat jij het toch al had, maar niet dus, of niet…

Op de kookclub ben ik aan het leren Om 'n visje te pocheren. Door het in vocht zachtjes te garen, Zal de vis er wel bij varen, Hopelijk, gaat het u inspireren. Maar krijg je het niet onder de knie, Probeer het dan eens "au bain Marie".…

O herfstvertedering in het stille woud, Waar bruine blaadjes rusten op de poel, Of langzaam drijven zonder lust of doel En bomen prijken met het som'bre goud Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,— 0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel, En vale bermen, kalme mijmerstoel, En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt! Sterf rustig, zomer, prijk…

Uw wijsheid is oneindig, heer! want wat ik zoek is in geen vorm of woord te vangen zo bodemloos is m'n verlangen dat op m'n gebed in antwoord inderdáád alleen uw grootste stilte past.…

[Haiku] in V-formatie trekken ganzen door de nacht als een witte wig…

(1864-1942) Opgevoed met Maagd en non Achtervolgd door hellevegen Liep zij door de smalle stegen In een witte bruidsjapon Toen ze bijna niet meer kon Kwam ze de gendarmes tegen Die hebben haar kleingekregen Juist voordat God zich bezon Jezus had het haar beloofd Maar vergat zijn trouwste bruid Die van haar verstand beroofd Verder…

Oktober, wat jaren geleden de bomen begonnen zich uit te kleden de bladeren vielen voor je ook ik viel voor jou er zou geen blad aan de bomen blijven er zou er niet één de winter overleven maar voor ons begon toen een lente die tot de dag van vandaag is gebleven…

vanuit het ochtendgloren roept een stem open je hart voor het wonder als je in magie gelooft ik ben jouw droom kom liefste volg me, volg me voel je vrij want het verleden kent geen toekomst ik ben het licht dat jij zult zijn langs de rand van de wereld kus ik de hemel waarin jij leeft en geef je vleugels als je valt langs bloedrode rivieren…

Daar lig ik dan fraai opgebaard De kist valt me een beetje tegen en buiten is er mist en regen Ook niemand lijkt echt van de kaart Terwijl ‘k nog naar beneden zak gaan d’ eerste gasten al weer heen De meesten nog zeer goed ter been Snel naar de koffie en ’t gebak Ik voel me echter als herboren Want welig bloeiend op mijn graf ben ik nu…

De tijd heelt alle wonden, zei men toen wij het rouwbericht verzonden maar niemand had begrepen dat ik hem nog wat te zeggen had hem nog zo graag bedanken wilde voor al zijn Liefde en zijn zorg ik hield van hem, mijn borg, mijn Vader hij komt mij elke dag nog nader!…

De prof had als hulpje een dame. Tentamenstof deelden ze samen. De vrouw en de prof namen af: zij wat stof en de man - hooggeleerd - het tentamen. De prof was al jong hooggeleerd. Later waren z'n kansen gekeerd. Hij kreeg breekbare botten. De man werd ten slotte verstrooid - echter eerst gecremeerd.…

was het de eenling die moordde uit naam van allah en jezus die koning en keizer de doodsteek gaf en continenten in oorlog bracht het is de magie van de cirkel die hem het wapen geeft hij verzamelt de kracht van de schreeuwers weegt de emotie van stilte op de rand van balans doodt wat wij in ons hart al heel lang hebben gehoopt…

Als een minuut een uur kon worden En een uur een dag Dan zou ik de tijd stopzetten Zodat ik voor even bij je blijven mag Even je vasthouden, je kussen Kroelen door je mooie haar Jouw naakte lichaam tegen het mijne Even helemaal genieten van elkaar De klok blijft tikken Onze tijd komt eraan Nog even volhouden Totdat we samen de tijd stil laten…

op de zee een oosterzon lichtzinnig duiken gitten golven onder hun schuim door in de keel, daar valt het water stil en grondt de diepte -------------------------- uit: 'Grondzee', 2001.…

Het netwerk ligt inmiddels dagen lam De BlackBerrybezitter gaat al wennen Begint alweer wat classics te herkennen De postkoets, briefkaart en het telegram Met het lampje op z’n iPhone is-ie vast Wat gaan poeren in des hemels schakelkast…

spinnend aan het wiel der tijden wentelend in het dradenspel lijnen met verzilverde zijden flonkerend in een hemelse hel draaiend in planeten banen spugend met het draken vuur centrum van je eigen manen leegte kent geen levensduur vlammend aan de aardse hemel brenger van het nieuwe licht schreeuwend in het hels gewemel onweer donder…

voor mij ben je een vriend voor anderen een vijand ik vertrouw je jij bent diegene, die me vertelt dat ik later blij ben met mezelf voor anderen ben je niets anders dan een ziekte.. een ziekte die me door laat gaan tot het einde je bent mijn vriend je bent hun vijand je bent mijn anorexia en ik laat je niet gaan…

breek de stilte van een zwarte nacht waarin men blozend naar het maanlicht lacht om een stolling van het zijn in een regel vol venijn…

[Senryu] doorwaakte nachten twee lichamen naast elkaar volmaakte vreemden…

Naarmate de tijd voortschrijdt En ik nog vaker de ochtenden tel Dan wel dagen overwin op het licht Doorzie ik de beslagen schoonheid Van ieder elegant vrouwelijk wicht Ook al ziet men mij als oud vel Dat steeds dichter de aarde nadert Dan denk ik heimelijk doch opgelucht Wacht maar totdat de roest ook jullie betast En uw spannend vlees…

Wat zijn/waren jullie? Wie zijn/waren jullie? Waar zijn/waren jullie? Hoe zijn/waren jullie? Hieruit maak ik op, dat jullie altijd aanwezig zijn dus steeds in mijn omgeving verblijven mijn gedachtewereld als maar bevolken hier kan ik van medemens spreken leef ik dan met jullie in die grote kille wereld waarin ik geen afstand wil doen van…

Op jacht naar een schaduw van jezelf of een ander Kom je dichtbij dan wijkt zij Laat het los alles voor niets Zie eindelijk in wat heeft 't voor zin Een schaduw een droombeeld Ongrijpbaar zie dat in haar Je doet jezelf te kort en mij ook Kom op aarde terug niet nu misschien, maar vlug…

Kinderplannen zijn als ridders op een feest. Broederlijk spattend schuiven glazen wijn; vredig snijden tafeldolken goede spijs fijn. Zwaarden wachten tot het smullen is geweest. In elke schranser huist een vechtlustig beest: blijmoedig doen de gasten elkaar pijn. Fakkelmeisjes brengen een schuchtere schijn door de nachtelijke zaal van dovende…

Waar vandaan toch al die tranen, wat gebeurt er in mijn ziel; ‘k Weet niet wat er staat te treuren waar het duister binnenviel, maar ik wil de hoop bewaren, licht zien in de dageraad, mensen groeten in het donker, weer herkennen hun gelaat. Laat me toch niet blijven steken in wat pijn doet, wat me raakt; mocht er nieuwe kracht ontluiken…

het lijkt zo windstil in het land van litera de laatste bladen papier trillen nog lang na gedreven beschreven het podium zo leeg koortsachtig schitterende ogen verlichten het hart niet meer de wereld is weer het domein van kale praatapen die woorden halen uit versleten gietvormen of nieuwe samenstellen die afsterven voor ze begrepen…

de avond nu prevelt over de akkers zwart licht schijnt nu door de vensters onze gedachten zijn lang in de dagen die nu korter zijn nergens hoeven wij te zijn we zijn gelukkig in de warmte van onze kamer in trance gedreven voelen we de kleuren van onze innerlijke wereld we zoeken de kracht van binnen in de balans van geven en nemen…

(voor Bob) de hemel grijzig blauw 'k waai met de wind en bladeren mee over het stil bekende pad, naar jou in de verte het geluid van verkeer een hond blaft, jij rust ik kniel voorzichtig bij je neer pluk dorre blaadjes weg vertel je van mijn wel en wee daarna ga ik terug en verder en ook al laat ik je hier achter je gaat in alles…

De grenzen van het territorium heb je niet zelf zo uitgedacht er was ratio zonder opperwezen en gevoel zonder verstand je begon ergens te wandelen zag een oude pop in een sloot vroeg officiële papieren aan voor het nieuwe huis dat vol met water stond naast kleurrijke schilderijen bracht je woorden in beeldentaal je herkende het grensgebied…