Alle inzendingen, jaar 2011, week 41

Mijn God, bent u er nog? Vannacht heb ik in alle stilte geschreeuwd, gekermd en gevoelsmatig tegen U aangeschopt met alle kracht die in me was Niemand die me hoorde of me zag ik was alleen, met mijn onmacht mijn intense verdriet Is er dan echt niemand die mijn hulpeloosheid ziet? Radeloos omdat mijn partner langzaam maar zeker…

Zeg groenteboer...wat kost de koffie tegenwoordig? Ik stel het op prijs dat u dat vraagt. Ik zal direct voor u naar de AH gaan hier om de hoek. Ter plekke zal ik mij terdege laten informeren over de prijs en kwaliteit etc. En de afkomst niet te vergeten. Daarna zal ik dringend doch beleefd vragen.... mag het een boontje meer zijn?…

Ik ben het zo zat, dat lijden en dat sterven en al dat vechten. Ik wil het geluk voor alle stervelingen: mens, dier en plantje. Kan ik het helpen, kan god het helpen misschien, kan jij het helpen?…

Waar witte wol op blauwe velden weidde zeilde door zachte bries gekleed met gouden tressen en vlammende zomen boven rood en gele ets hier en daar zilveren aderen omzoomd met wuivende halm langs rimpelend glazen vlak doorkruist met banen goud loop ik huiswaarts over klimmend pad met eindigend leven dat voor toekomst borg staat als…

Als muziek in een donkere kamer zwerft hij door de stad, niet denkend aan gisteren, het leven dat hij had. Geschopt, vernederd, geslagen. ‘t Doet ‘m allemaal geen reet. Nu is alles beter, gezien het leven dat hij leed. Hij lacht zijn verdroogde lippen kapot, denkt niet meer aan de pijn. Vanavond zal hij sterven, dat zal de apotheose zijn…

heb een verenkleed dat helder is niet geel maar zwart omdat het mij staat behoef geen kleur bekennen zelfs niet op wangen die er toch wel is fluiten doe ik weinig zingen wel mijn lust in leven; van je oriolidae ondanks hoogtevrees duizel ik in hoge bomen waar mijn hooglied klinkt…

(de traagheid van het onvermijdelijke) ze volgt de ogen van de wind wanneer het regent op zijn rug hij deelt verhalen als het meest nabije in hoeken van vreemde huizen ik hoor haar gaan en graaf de maan uit ze is de nacht, de schaduw waaruit het licht kinderen baart dichter bij de waarheid en liefdeswoorden die de stilte…

Het leven kon Loe niet bekoren. Dat tijd snel verliep, vond-ie storen. Te gauw sloeg bij Loe al de ouderdom toe, schoon hij zéér laagbejaard was geboren.…

zonder zich te storen aan een wereld die vechtend verkloot blies hij de laatste adem uit en stierf de hongerdood zonder zich te storen aan een wereld zonder brood blies hij de laatste adem uit en stierf de heldendood maar de tranen in hun ogen, uitingen van angst of pijn, glinsterend verdampend op hun wang, zouden dezelfde kunnen zijn…

ben ik jarig of vergeten in lieve kus en schouderklop laten vrienden zich weer weten de stilte is massaal verbroken ieder heeft zijn handen uitgestoken maar in het jarige bestaan zijn vaak vele maanden zonder feeling naar de achtergrond gegaan is het hernieuwd contact alleen omdat ik jarig was en dan weer terug in de vergetelheid…

Ik telefoneerde met mijn collega in Zweden om hem te feliciteren met zijn Nobelprijs. Tomas zei: 'Ik gun je de eer, maar het geld kan ik goed gebruiken voor een nieuwe wijnkelder!' Ik zei: 'Maar Tomas, op jouw leeftijd kun je beter wat rustiger aandoen!', wat hij zwijgend negeerde. 'Kun je die zwaan-kleef-aan Bernlef niet terug sturen…

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…

“Ja, Máxima, als wij de troon bestijgen, dan is het allemaal niet meer zo veel. We zijn alleen nog ceremonieel en zullen ook wat minder zakgeld krijgen.” “Maar Lex,” vroeg Máxima, “als koningin, mag ik dan ook geen kleedkamer meer in?”…

Slaap, kindje mijn, Sluit je lipjes fijn, En doe je ogen dicht, mijn ogenlicht; Nu je zo warmpjes nederligt, Moet je rustig zijn. Nù ben-je klein: Ik hou je hoofd en je lijfje zoet, En je wilde voetjes stil en goed In twee handen mijn. Eens zul-je groter zijn: Dan lig je niet meer in mijn armen neer, Dan stap je door 't land als een…

Jij kind zo mooi en onbeschreven is jouw bestaan ontvouwen en in het volst vertrouwen adem je puur het leven je kirt naar ieder die je kent en krijt je baby brabbelbrij brengt een lach, ieder is blij omdat jij in ons midden bent jouw levensweg ligt open geen steen verspert het pad niemand die het ooit betrad enkel jij kunt het belopen…

van niets tot beste vriend van liefde tot partner van alles tot vriendschap van een beetje tot niets…

(1864-1942) Kind van eenvoud, ouderloos Dienster, wasvrouw, vale sloof Vastberaden het geloof Dat De Heer haar uitverkoos Spaarzaam was haar vrije tijd Toch wist ze die te benutten Want in plaats van in te dutten Zocht ze buiten naar Gods krijt In de nacht mengde ze kleuren Hoe, dat hield ze goed verborgen ’t Werk bracht Uhde van de…

volle dagen als de maan de nacht omarmt en leegte overvalt in het stil als ik droom en wacht op de naam die mijn naam kent mijn hand neemt zoals ik die hand neem waarvan ik de grip in het donker blindelings herken…

[Haiku] drijvende kaarsjes op de heilige rivier licht in deinend zwart…

Donor is iets waar ik voor sta ik doe mee met een hele grote ja als ik er straks niet meer ben hebben ze wel mijn stem een donorcodicil men weet dat ik dat wil zo draag ik na mijn dood een steentje bij en maak ik iemand ontzettend blij die kan dan hopelijk weer gezond door het leven door een stukje dat ik heb gegeven.…

Korenbloemen suikerbieten Karresporen in het zand Leeuwebekjes langs de rand Violen en vergeetmijnieten Akkerwindes wilde rozen Zwaluwen in snelle vlucht Leeuweriken in de lucht Boterbloemen en frambozen Er resten nog vage contouren van een haast verdwenen land in de nevels van mijn geest die mij stil langs paden voeren aan een oud…

Als vrijheid grenzen kent of schuivende markeringen zoals tussen zee en zand demarcaties of vage randen zachte zomen of brede boorden obstakels als rotsblokken op weg naar wenkend licht hoe vrij en onbelemmerd reikt vrijheid dan nog? In hart en gedachten strooi ik stralen over stranden om de duisternis te breken schaduwen schetsen mijn…

Naast granaatappels en zure bommen Kreeg de peuter een aangepast dieet Zodat ze nu ook andere dingen eet Waarmee ze de wereld deed verstommen Gloeilampen en bakstenen eet ze steevast Omdat het in een bouwstofrijk dieet past …Een Amerikaanse peuter eet bakstenen en gloeilampen. De 3 jarige Natalie Hayhurst lijdt aan een ziekte die honger…

Een grasspriet buigt zich over het klavertje-vier en biedt haar zijn schaduw aan een traan bevloeit zijn wortels.…

Van opkomst tot ondergang schoonheid in het licht gebracht van groene velden kleurrijk bos en schouwspel om te genieten verlicht het pad waarop wij gaan de gehele dageraad vanaf het moment dat je rijst boven de kim tot je ’s avonds ons verlaat.…

Wat als het leven pijn doet en met bikkelharde ijzeren vuist je hart omsluit? Dan, ja dan vergrauwt het beeld, perst het net dat beetje lucht uit je verwarde zijn... Ja als het leven pijn doet, zo'n pijn... dat je wel sterven wil, richt dan omhoog je blik en durf verder te gaan. Verder, steeds verder, tot de tijd je helpen zal en je pijn…

Laatst werd ik gebeld, Dat ik was gelabeld. Ik kon er niet achter komen, Wat me was overkomen, Toen heb ik ze teruggebeld. Ik was, zo heeft men mij geleerd, Binnen een context, gealgemeniseerd.…

jij, die duizend lichten etst aan het heelal zo, dat bladeren zilver gaan glanzen in de herfstnatte takkenbomen op een aarde in rust mensen rond de volle maan laat dromen een kunstwerk creëert van witte sterrenbloemen in een opkomend mistgordijn in dichten vertelt, hoe de hemel soms meehuilt in onbegrepen pijn het universum met…

ik viel niet voor de zon in je ogen op die lenteachtige dag voor de zomer die bloeide in je aanstekelijke lach wist de warmrijpe vruchten uit je oogstrijke herfst voelde je schoonheid in midwinters rust het was jouw magie die mijn liefde deed stralen jij wist het mooiste uit mij te halen…

Wanneer gij lacht, dan tintelen uw ogen Van zachte gloed, die koestert en verheugt; En, lieflijk beeld der onbezorgde jeugd! Bij wie u ziet zijn zorg en leed vervlogen. Maar wijkt van u die glimlach van geneugt', (Gij zijt een mens, en zou hij duurzaam wezen?) Is mijmrende ernst op uw gelaat te lezen, Of stoort de smart uw blijdschap en uw…