Alle inzendingen, jaar 2011, week 47

Het is gestopt Mijn adem is weg. Niet meer beweegbaar. Zoveel tijd en niks gezegd Alles is veranderd Maar waarom? Alles is weg. Weggevaagd door de tijd. Het is gestopt Mijn adem is weg Niet meer beweegbaar. Help me.. Ik zit vast, Vast in de tijd.…

Elke nacht kom je mijn dromen binnen.... Dit al vanaf de dag dat ik je ontmoet heb. Je bent zo trots dat jij de enige bent die speciaal is in mijn hart. (Michael Jackson) En dat ben jij! Onrust, kriebels, verlangen naar jou. Er komt zoveel boven. Dit gevoel is zo fijn maar maakt me zo onzeker. Moet me inhouden als ik je zie. Ik zou je zoveel…

Ik brows door de lege straten van Leiden. Van link sitje tot link sitje. Totdat ik bij een sitje kom, met de vraag Enter. ... Ik shift mijzelf naar binnen. De deur valt in het Lock. Via de Back Space ga ik weer naar buiten. Dit is mijn Home.…

de koude herfst huilt blaadjes tot kroonjuwelen koning winter wacht…

Ik ben dapper maar onrechtvaardig Ik ben strategisch maar kwaadaardig Ik ben gelukkig maar niet te pruimen Ik ben een baby zonder speen en met afgehakte duimen Ik ben de eikel die steeds het laatste lacht Ben charismatisch maar immoreel Gebruik mijn naasten instrumenteel Ik ben de roofbouw, ik ben de ploeg En zelfs van mijn hebzucht heb…

novemberdagen het wintert in de harten overal mist lichter en lichter de zon kust de mist weg…

overvallen door een witte zee krab ik me een weg door de bevroren wereld opzoek naar helderheid en warmte kruip ik almaar dichter totdat ik daar ben waar ik zijn wilde…

ik ken ze vaag hoor hun stemmen in een eindeloos dispuut de een is traag nauwelijks verstaanbaar maar lacht te vaak de ander een baas regelmatig afwezig in slaap of druk bezig op de achtergrond kreten van bijval gejoel in een warboel ik heb het lijf zij zijn mijn geest een leven als beest horen nergens bij zijn nooit vrij…

als de mist dichter wordt dan flarden woorden in takken ronden bomen in wortels hun werkelijke aard en dansen witte wieven tot op de bodem en dat gebeurt alleen als de mist dichter wordt 't is niet geschreven en zelfs ongehoord…

Er worden buiten ons zonnestelsel raketten gebouwd die binnenkort onze planeet zullen bereiken het gelijk van halve waarheden terwijl de stoere mannen van nu na gedane arbeid in hun lederen ligstoel virtuele borsten kneden en sinds E.T. geen wapenfeiten uit de kosmos meer verwachten dus nog een stapje verder gaan en zelfs in vreemde…

Toen ving een roodbruine stam nog de ochtendzon op, puur cederhout van caran d'ache. Later fladderden er raven tussen de al even gerafelde takken van de lariks. Een schicht: de schaduw van een zwaluw schoot door de zomer. En in het sprookjesbos is plotseling de stinkzwam dwingend aanwezig. Doodgaan behoort tot het zeer weinige…

De mist hangt overal, waar wij ook lopen Er komt van alles god-weet-waar-vandaan Het is de vraag waarheen wij zullen gaan Is onze weg versperd, of ligt ie open? Maar als het optrekt, krijgen wij nadien Een ander type mistigheid te zien…

je bent altijd bij me maar soms toch zo ver weg kom je terug? weer terug bij mij? want 's nachts als de sterren aan de hemel staan zit ik hier weer alleen te praten tegen de maan ik probeer je daar te vinden en hoop dat je daar dan bent aan de andere kant of ben ik gek...want laat mij maar gaan praten tegen de maan ik voel me telkens…

In de kraamkamer met onbeperkt zicht ziet een wereld het levenslicht en huilt zilte zonnen Aan het front stranden warme klanken ondergronds in geluidsdichte kisten Er zitten sloten op oneindigheid liegt de maan in de waan een sloopkogel te zijn…

Besluitloosheid is een tijddief - aan niets houdt hij vast Uitstel is zijn voornaamste medeplichtige - vreugdeloos en zonder lach.…

Bleek gezicht Ogen geven licht Hoestend hijst ze aan haar sigaret De tap verstomt, de tenorsax gromt Een schaduw streelt haar kont Ogen schermen om die lege plek (naast haar) Als ze bloost Ruikt de drank haar schoot Sluipend sist hij zijn antieke groet Bleek gezicht Ogen geven licht Lippen kleuren rood van bloed…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…

vandaag is het een bijzondere dag ik heb namelijk besloten om mezelf te vieren het wordt vast een succes ook al ben ik een naamloze dichter een mens van weinig gewicht toch ziet u, zelfs zonder top enige wildgroei van het licht dat, gedoodvierd en geverfd, mij ontslaat van enige plicht kom, feest mee en laat het vieren beginnen hang…

De lafheid de stilte de afgewende blikken geroezemoes genoeg maar niet hier maar wél onder elkaar het kleine het benauwde de misplaatste zelfingenomenheid het door zwijgen buitensluiten het elkaar bekwijlen het zelf gecreëerde sfeertje het cultuurtje piep piepklein minder nog niets niets is hier…

PAIS & VREE Palestijns Arabisch Israelische Samenwerking = VREDE OP AARDE!!…

het heeft iets behaaglijks wanneer ze branden de kaarsjes in december lichtpuntjes als houvast op de valreep van een bijna verlopen jaar straks op de weg terug naar het licht wanneer de kaarsjes doven weten wij ons gesterkt met het besef dat we toch in het licht blijven geloven…

Het Midden-Oosten staat opnieuw in brand De huizenprijs en alle beurzen dalen De Eurocrisis valt niet te betalen En waar zijn wij mee bezig in dit land? Wij kijken vergenoegd naar Flats en Klodder Naar voetbalego's rollend door de modder. In een nieuwe episode van de AJAX soap wordt John Cruijff nu beschuldigd van racisme.…

Vandaag heb ik je begraven prevelend woord voor woord in een dans om de tombe van het kruis tot aan de as De ogen van een jonge hond verdroten als gemorste inkt genageld aan gewijde grond waarin de mond het hart verlinkt Vandaag heb ik jouw plaat gedraaid noot voor noot en maat voor maat zowel gezongen als beleden van de…

overbelaste vingers omarmen een pen nagelriemen gekleurd door grondverf kust de lak lokken die veilig achter prinsessenspelden zijn weggewerkt knellen kousen sneller evenals voeten die tintelen komt het paleis langzaam in zicht…

Haar leesbril op kijkt zij naar buiten. Zij hoort de Noordzee en zijn ruis. Zij leest het landschap rond het huis. Slagveld van spetters op de ruiten.…

Jouw hand mijn hand simpel twee handen samen slechts een stroompje kabbelend om de rotsen langs de planten omarmend, aftastend koel van buiten vurig in haar kern haar afdruk achterlatend die van drie jaar geleden van drie maanden geleden van over drie dagen misschien…

De bomen gaan in rust, hun blad valt op de aarde, Steeds vroeger op de dag verdwijnt het licht. Met regelmaat vriest nu het water dicht. 't Is of de dood bewust zijn heerschappij verklaarde. De mensen zijn belust, slechts geld en goed heeft waarde. Voor vreemdelingen gaan de deuren dicht. Steeds meer verkwijnen zorg en naastenplicht, Raakt…

Waar anders dan in ons eigen landschap doorwoelt het innerlijk, de zachte gronden voorzichtig strelend, ongeduldig klauwend op zoek, op zoek naar verborgen schatten waar hun schakels langs wel duizend wegen aan het bereikbare van ons verlangen stonden klinken vertrouwde melodieën uit de diepte, de kloppende kadans van ons wijze hart met…

Zijn plagende ogen, ik sla de mijne verlegen neer. zijn sensuele mond die me doet verlangen naar een zoen en misschien naar nog wel veel meer En als hij me eindelijk zoent zie ik vanaf dat moment het leven door een roze bril hij spreekt van liefde maar ook over alledaagse dingen …ik denk dat ik van hem hou hij heeft een plekje in mijn hart…

Hij ontmoette een dame in Grouw. 't Was een schoonheid. Het klikte al gauw. Hij gaf haar te verstaan: 'Nou, je staat me wel aan!' - En zo werd ze z'n aanstaande vrouw. Hij trouwde met haar om de seks. 't Was een sprookje: z'n bruid bleek een heks, wat-ie niet had verwacht. Hij ging drinken en dacht: ' 'k Ben getrouwd met m'n aanstaande ex…