Alle inzendingen, jaar 2012, week 22

Plots was ze daar, als een engel neergedaald om van mij te houden, klein, slank, blond. mijn hart stond in vuur en vlam, vervuld van liefde jaren van geluk werden uiteengerukt, de dood heeft geen respect voor de liefde. jaren later, déjá vu of werkelijkheid, klein, slank, blond. weer stond mijn hart in lichterlaaie, vervuld van…

De zon, ze streelt niet meer mijn ziel... De ochtendwind sluit alle deuren naar mijn gekwetste "ik". Heimwee en bitterheid wil ik verjagen. Laat ze niet met me verder gaan, zo'n metgezel hoef ik niet. Het is te veel, veel te veel om op mijn schouders mee te dragen! Neen duizend maal neen, zo kan ik niet echt verder. Ginds, is er thuis…

Dit kan geen mensenbrein verzinnen. Geen architect of couturier schiet ooit zo’n ton sûr ton te binnen. ’t model, de pose: pure gratie. verstilde schoonheid op locatie. betoverend, vernuftige creatie.…

Geen mobile home, noch strakke sleurhut kan ooit tippen aan dit wonder dat modern is door zijn striping, efficiënt en zó bijzonder qua model: aerodynamisch , waterproof, maar niet zo snel. Het is perfect op maat gesneden, haute couture van de natuur. Het is mobiel, maar zonder wielen, gas of rem, laat staan een stuur. Het is als tweede…

Liggend op mijn rug in mijn warme bed Turend in het donker luisterend naar jouw stem in die vertrouwde bovenkamer in dat grote huis, midden in die laan tussen dorp en wildernis Voelend echter dat ik zweef, we vliegen Zwervend door een heelal aan beelden, opgeroepen door onze woorden, onze gedachten, ons gesprek, kalm of heftig, tot de slaap…

Terwijl je neusje lachkriebelt grijpen je handjes de wereld beet Je bijt de randjes van de dag en blaast mijn twijfels weg…

Kleine fee slaapt Sssssttt... Kabouters klauteren haar bedje in en zoete dromen nemen traantjes mee Kleine fee slaapt Terwijl tegen het plafond rook van eerste uitgeblazen kaarsje nakringelt Kleine fee slaapt Sssssssttt..... 't fee...st is over en uit…

Ik wentel me nog even in je armen die mij als een zachte deken verwarmen dan ga ik slapen en dek mij toe met herinneringen aan jou en laat ze tot leven komen in m'n dromen omdat ik nog steeds van je hou…

op de snede van het ongeschreven boek waar bladzijden wit en ongelezen zijn rode wijn zijn best gedaan slipte spontaan in foute hoek sporen van proberen aan te gaan onevenwichtig uit cadans poëtisch ritmische beweging krijgt amper kans spatten op de schoon gesneden rand brengen alles uit balans zuiver wit niet onbevlekt gebleven want…

hier wil ik wonen, in dit lied me nestelen en schuilen een plek alleen voor mij heel even maar dit wonderlijk gebied met woorden die gelukkig maken ook zonder jou zelfs sterker nog zelfs als ik kon zou ik ze nog niet delen mijn hart alleen laten bewegen op het ritme, melodie uniek voor nu ver weg van later maar laten vullen met muziek…

Prinsheerlijk liggen ze te rotten gevallen stammen na een storm. Geleidelijk vervalt hun ronde vorm tot pulpachtige overschotten. Het deert ze niet zo te vergaan. Van top tot teen begroeid met mos schenken ze voedsel aan het bos en vele beestjes een rijk bestaan. Ooit reikend naar de warme zon zakken ze weg in koele aarde maar altijd…

Gedachten Tot zwijgen gebracht Door andermans Openlijke hoon en chagrijn Over ieders bestaan In diens eigen domein Oordelen heimelijk vermomd Als veroordelen Niemand wordt meer zo Als hij eigenlijk graag Zou willen zijn Inspiratie: Daniel Lohues, As iederien nou zo was zoas wij mussen wezen - (c)…

De bel geeft het begin aan, Het begin van de mierenhoop. Iedereen loopt door elkaar, Haasten naar de volgende les, Tot de bel weer gaat.…

Een regengordijn schermt het Rijn-Schiekanaal af van zelfreflectie…

dat Amsterdam geen hoofdstad was, alla Den Haag had immers alles voor het zeggen maar hoe in godsnaam valt het uit te leggen dat wijsheid wijkt voor euro-mania heeft Brussel hier nu heel veel te vertellen? de hoogste tijd om Apeldoorn te bellen!…

hij zat in een splagiaat hij kon slechts voort op straffe van scheuring der delen of verlies van identiteit of ook wel beide…

nooit breekt regen de aanstekelijke lach op je natte gezicht onder de wimpers glanzen je ogen het plezier van de dag haren slierten vol dalende druppels over de kraag van je jas stapt pardoes in een plas waarvan de lachende rimpeling op je gezicht regen ziet…

Je hebt me gezocht en na 30 jaar eindelijk gevonden je hart doorwrocht en me met je verbonden Dit onvoorstelbare geluk dat jij me bracht en waar ik m'n hele leven op heb gewacht kan nooit meer stuk Nog zijn we niet bijeen je angst is groot voor dat wat onze liefde bood en dus ben ik nu alleen Terwijl ik geduldig wacht en kniel bid…

Het zomert al een beetje. Een dag in november een grote stralende zon heel veel zingende vogels. Het gevoel een jurkje aan te kunnen trekken, een heel bloot jurkje en te flaneren tussen meneren met dikke jassen aktetassen vol met winterboterhammen en winterpaperassen. Ook het stiekem tonen soms ineens van achterstevens. ------…

Van Haersma Buma is zich rot geschrokken Van al dat comazuipen door de jeugd Dat doet het CDA en hem geen deugd Ze moeten minder alcohol wegklokken Qua politiek kan dat niet moeilijk zijn Gewoon een beetje water bij de wijn…

Ik rust in de St. Jan-van-Lateranen Bij leven was ik Paus in ’t Vaticaan Ik droeg vernieuwende ideeën aan Ging voor de zwakkere parochianen Gerechtigheid voor alle onderdanen Opdat ze zich door ’t leven konden slaan De vakbonden voor hen pal zouden staan Ik zocht vergeefs contact met Anglicanen Schreef wel een aardig aantal encyclieken…

Alleen een conservatief Gebruikt vaak de imperatief. Want op vele gebieden Kan hij enkel gebieden En is er geen alternatief. Moet men dwingen, Dan gaat het wringen.…

ik mis iedereen de gezelligheid om me heen geen feest, geen drank weinig dank ik mis iedereen…

Ik zag het aankomen, de storm in de gevoelens waren niet meer af te remmen. Simpele woorden waaiden zo hard, kolkten aan tot een heuse orkaan. Zonder het te weten kwam hij in het oog terecht. Zijn lichaam werd weggeslingerd en de emoties gekraakt tot een hoopje ellende een wrak bleef over. Hij was nog een samenraapsel van het verleden…

Soms is het leven kut Je hebt geen fut Je hebt geen doel Gewoon een kut gevoel En een gedicht maken Zal kant nog wal raken Want het enige dat je denken kan is - Ik kan er toch niks van Vandaag is het leven kut Zit je zwaar in de put Rijmen lukt nog net Maar voor de rest is het pet…

Vergeven is ook energie weggeven, die je angstvallig, zelfs gewoontegetrouw als vanzelfsprekend, bijna, maar vooral boosaardig vasthield, tot een breekpunt van inzicht en mededogen; zie je, dat je jezelf bijna al die tijd, had voorgelogen.…

díe man bij de Appie wil verkopen, snappie hij staat soms in de regen en hij komt iedereen tegen altijd een vriendelijk gebaar en hij staat ook nog voor je klaar als je je sleutels laat vallen eigenlijk kan hij het niet verknallen maar we zijn allemaal zo eigengereid en hebben meestal helemaal geen tijd dus zeggen we geïrriteerd gedag terwijl…

Blo was ik, Voor de duvel niet, Maar verder voor Van alles bang, Als een mens zo moet Leven, dan wordt het Verhaal voor mij te lang…

Doe mij maar Marleen Of anders gewoon Marian Voor hen ga 'k dwars door alles heen En hoef ik niet te weten wat Oranje kan Inspiratie: EK 2012…

Geen bergen te hoog geen rivieren te diep geen zee weerhoudt mij hitte van de woestijn schrikt mij niet af polen zal ik overwinnen door dichte wouden baan ik mij een weg over vlakten zal ik ijlen vliegen als een vogel door diep blauwe lucht naar het hart van mijn liefste.…