Alle inzendingen, jaar 2012, week 26

Het bloeiend koolzaad langs de stille waterweg maakt mijn dag zonnig…

Geen verwachting meer van woorden oneindig onuitgesproken ligt de fragiele grens ver weg aan de horizon waar eens mijn leven begon in pijn van eeuwige leugens daar vermengde bloed groep met groep in onzeker onzichtbaar bestaan hoe kan ik verder gaan als wind niet meer ademt in balans tussen dag en nacht regen het zilte zout niet meer…

Laatst kwam ik er achter, Dat er spelers zijn voor voor en achter. Voor de voorspeler geldt het feit, Dat hij het spits afbijt, Daar kwam de achterspeler ook achter. Laatst heb ik wel vernomen, een voorspeler was ergens achtergekomen.…

hoe ik ook straalde jij absorbeerde alle licht in samen zijn kaatste zwart in schaduwrijk bewegen zette leven op het spel het perspectief in ons bestaan liet jij als donkere vlek ten onder gaan ooit was er grijs maar in die mist raakten wij elkaar al spoedig kwijt leven in zwart wit kent geen compromissen de een laat zo de ander…

Vaak speel ik de grote meid Oh, tot zoveel bereid. De ganse wereld aankunnen en nog veel meer Wacht maar af en kijk dan eens een keer. Zelf organiseren en alles regelen, ik weet nu toch hoe het moet Teleurstelling, ik bots hard op mijn snoet. Alleen kan ik helemaal niets aan Zonder hulp is er geen bestaan. Dan waardeer ik ten volle mijn…

ik heb een grafhekel aan bloemen de mooiste bloemstukken krijg je niet te zien men heeft je ogen gedicht en je lijf in een kist geschoven dichtgetimmerd uit het zicht de mooiste bloemen staan boven en ondertussen ravotten maden speels darmen en botten het is mij om het even maar waarom geeft men die ruiker niet bij het leven ?…

Een jaar voorbij, een voorzichtige stap omhoog. Geen rechte weg onzekere toekomst. Maar zo af en toe is er een venster waardoor het licht binnenkomt en dat uitzicht geeft. afbeelding: Muurtrap in kasteel Ammersoyen-Henk Helmantel…

Langs de wegkant de sporen van je banden, het verhaal afgesloten, de fotograaf wil plaatjes als beloning voor de dag, zijn licht spiegelt in de ruiten, draaft maar door, je komt het tegen in de plassen op het dek de dood te lezen in de trekken op je gezicht. Morgen vers in de krant: hoe jackson Pollock de nacht doorsneed, dat hij heeft geleefd…

Piet Ekel -meldt zojuist het nieuwsbericht- Is na een ziekbed vredig heengegaan Een ogenblik om hier bij stil te staan Het laatste hoofdstuk en het boek gaat dicht In m’n gedachten staan ze rond zijn baar Veldwachter Bromsnor, Swiebertje en Saar…

Hoogopstrevende zonneblom, Uw sterke stralenschijven Wendt gij naar de hemel om, Weet zon en bloem te blijven. Zonneblom in zonneschijn, Zal mijn ziel ooit anders zijn?…

En nu is ook de laatste er vandoor Zijn winkeltje waar veel werd omgestoten Dat is alweer een hele tijd gesloten 'Dag kindertjes en nu tot weerziens hoor' Wie voelde niet vandaag een klein verdrietje Dag Swiep, dag Saar en Brom..dag Malle Pietje ---------------------------------------------- Piet Ekel  is op 90-jarige leeftijd overleden…

schitterend schouwspel in de donkere lucht waarbij anderen soms wegkruipen en ik weer ademloos toe sta te kijken natuurgeweld in alle kleuren energie die loskomt en stroomt, regen valt stromend naar beneden veegt straten schoon laat het stof dalen lichtflikkerend schouwspel in het buitentheater met donderend geweld laten de natuurgoden…

dag na dag na jouw verlaten verlies ik mij in gelaten vol woorden staan hun ogen leeg is mijn blik wanneer ik hen ontmoet met hetzelfde gezicht als ik…

ongenaakbaar vanuit opgedrongen tunnelvisie leven zij in wild verband samen apart in die andere wereld ik taal in gebaren al schrijvend probeert mijn hart tot hun hart door te dringen en spreek woorden voorzichtig en in omlijsting bang om te kwetsen maar ze horen me niet kijken me alleen glimlachend aan maar hun ogen blijven…

De wind kust jouw schaduw en kluistert diep de nacht Je vouwt ontloken vleugels en sluit de ogen zacht Het licht heeft alle schijn verteerd de oester in zichzelf gekeerd De held zit diep gevangen, hervindt z’n rust in adem en fluistert onverwacht: “ Je rouwt om dode teugels, om lang verloren kracht jouw toekomst…

De eerste april valt regen, schijnt de zon fel. Is het narrenweer? Uit grijze wolken hangen bundels zonlicht neer. Zie de lucht als lens. Omringd door schaduw glanzen lange graspluimen vol goudgele zon. Doffe harspegels gaan glanzen, zacht _ steeds feller: traag rijst de zon op. Het eerste zonlicht daalt langzaam op de vijver:…

Hoe vaak is het Je al niet gezegd Door anderen, Door wie anders, Als men zich alles Dat mis is aantrekt Dan heb je geen leven meer Dan heb je geen leven meer Dan heb je geen leven meer En als je alles Blijft herhalen, herhalen, herhalen, Dan krijgt de tijd Vanzelf een keer gelijk: En zeg je op een dag Ik heb geen leven meer…

Achter de eerste horizon In de baarmoeder Van alle tijd Waar het donker Diepte geeft en rust - Heerst een intens gevoel Van veiligheid zonder angst en nijd Bestaan geen gemiste kansen En ontbreekt ook de spijt Niebert, 28 juni 2012…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

Een uitroepteken op vier poten. Hij schiet voorbij. Voorbij geschoten. Hij glipt staccato tot hij stokt, door spleet of schaduw opgeslokt. Daar is hij weer, een voorpoot trilt, een siddering, kop opgetild en uitgeschoven, ingetrokken, verschenen en meteen vertrokken. Vol in de zon, weg in een nis, flitsend en stil. De hagedis.…

Rijkman Groenink wordt voorzitter van de Raad van Commissarissen van het ANP. Bij zijn vertrek bij de ABN Amro Bank kreeg hij een gouden handdruk mee van 26 miljoen euro. Voor Rijkman Groenink zijn het barre tijden, Waarschijnlijk is zijn gouden handdruk op, Dus moet hij zoeken naar een nieuwe job, En daarom is zijn houding nu bescheiden:…

De dag is een feest een klaproos je kan er niet omheen geweldig ze staan er met tientallen koeien een pracht van een beest…

ik zoek de aders in het steen mijn beitel vindt ze in het klieven gestold in koelend samengaan nadat emoties zich uit aardes haard verhieven zij verhalen hoe de schepping sluit maar in stromen magma perst de korst nog steeds haar nageboorte uit…

fris gewassen, haartjes nat nog één verhaaltje geen zorgen, veilig…

Zonder kunstlicht zouden we vast eerder gaan slapen en zonder de televisie, internet en de radio al helemaal ook zonder de auto's, scooters en fietsen en zeker zonder de bars en de discotheken discotheken? bestaan die trouwens nog? Het zou ons natuurlijke slaapritme goed doen zeggen de natuurwetten en de cultuurcritici zeg ik want…

Nu Bert van Marwijk toch is opgestapt Begint onmiddellijk het speculeren Wie gaat onze selectie dirigeren Moet iemand zijn die veel van voetbal snapt Vanzelf komt dan mijn naam naar boven drijven Maar wie moet al die versjes dan gaan schrijven? Bert van Marwijk is na het teleurstellende EK per direct opgestapt.…

Hang het huikje naar de' wind; Maar in 't goede, lieve vrind! Zet de tering naar de nering, Of uw nering krijgt de tering; En gij zelf er bij, mijn kind! Zuinigheid baart overvloed; Soberheid maakt zuiver bloed; Volle magen, lege kasten; Maanden smullen, jaren vasten; Pronk van kleren, arm van goed! Daarom is: een cent, bespaard, 't…

De tandartsen die zelf hun prijs bepalen Krijgen nu inmiddels al oranje licht En klanten houden toch hun mond al dicht Door niet naar oranje zoetigheid te talen ‘Maak zelf je prijs’ klinkt heel modern en fair Maar blijkt in deze branche een brug te ver…

ik penseel gedachten met inkt onbedwingbare beweging vanuit inspiratie met pen op papier met energie lichtrakend schrijvend als met een veer los van alles vliegensvlug andere ogen uitreikend rakend…

Als je een vogel ziet En je weet het even niet Vraag dan een ornitholoog, Wat er zo juist vloog Daar tussen het riet. De meeste ornithologen Zijn zelf vaak zeer bevlogen.…