Alle inzendingen, jaar 2012, week 39

In tegenstrijdigheden die voor jouw zielsgenezing de kleuren van de nacht niet kunnen verdragen doop jij jouw tranen in zwarte humor zonder zonderlinge angst met bevrijding van geweten en op de dunne lijn waar ik je terugvind, koorddanser beweeg je mij tot eenzaamheid eenzelvig achter gesloten muren soms ben je daar die blonde nimf…

Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen Liefde, en met haar verenigen, Zal zich uw wezen, dat haar heeft ontvangen, In al de kamers van uw denkend hart; Zij wordt het groeiend weefsel uwer ziel, De kleur waarin gij ziet naar het heelal, Zij zelve wordt het wiegende heelal, Het vochtige, het zich weggevende, Het in elkander vloeiende heelal…

Het plan was eenvoudig: wij zouden stelen hun blijdschap om een onverwacht goed gezwegen moment. Armen en benen in de maat zouden we ver komen en alles hier op onze berg verzamelen. De hellingen met schuim bedekken, handhaken plaatsen waaraan vrijpostige lieden door ons opgehesen worden; van die toeristenverrekijkers waardoor je voor twee…

Wie meer dan 130 snelwegrijdt Heeft die nog recht om ergens op te knallen? Wat moet je doen met al je overallen Als je de 65 overschrijdt? Wie hoogglans krabt van andermans geluk Breekt niet alleen zijn nagel daarop stuk…

Elk voordeel Heeft een nadeel. Dat kreeg ik pas door, Toen ik hierdoor Mijn deel verloor. Ik hoor vaak klagen, Als mensen achter hun voordeel jagen?…

zware storm en vis zuur uit een goedkoop potje ik eet uit de zee…

Zuiver lieftallige parel groeit zacht genietend gedragen door de waterfee in onmetelijke diepten van mijn liefdeszee.…

Gods liefde is hemelhoog Tot aan de wolken reikt Zijn trouw Het is de vaste rots waarop ik bouw Op Hem richt ik het oog. Hij wil mij leiden van dag tot dag In alle omstandigheden van mijn leven Zal Hij mij Zijn hulp en bijstand geven Ik prijs mijn God met groot ontzag. Hem wil ik mijn vertrouwen schenken Want Hij zorgt voor mij, steeds…

nog als zon of als diepgelegen mens raakt mijn filosofie het onverklaarbare het stagneert de kleine waarheid en verwenst de oerknal tot een evangelie het reële is mijn hand die beschutting zoekt tussen het draagvlak van jouw lendenen, het zwijgt maar drinkt gulzig uit mijn hand, het gegeven dat de dood meer leeft dan een droom zonder doel is…

De muziek is inmiddels al lang weer opzwepend een ieder gooit zich los maar zij dansen nog hun eigen dans innig verstrengeld mond aan mond in een totaal andere dimensie waar Venus en Mars zich innig versmelten tot een eigen heelal waarin de tijd stil staat alle zintuigen alleen gericht op elkaar…

Vooral na de verhoging van de maximumsnelheid naar 130 kilometer per uur is de bebording bij de snelwegen erg onduidelijk. ------------------------------------------------ Ik heb geen zin om (weer) bekeurd te worden: “Hoe snel precies is het hier toegestaan?” Onzekerheid begint weer toe te slaan, Het is een chaos met de snelheidsborden.…

gevulde schalen mijn zomerbloemen dragen dit rijke najaar want heikele herfsttijden brengen winter te dichtbij…

Ik heb oneindig lief. Of ik nu leef, om te vergeven ..., of vergeef om te leven het was dat, dat mij enkel deed voortdrijven. Het is de speciale liefde die openstaat voor eigen tekortkomen. Het is het inzicht door mijn dromen : enkel mijn Levenslicht.…

Onstuimigheid is in het vallen van het blad is weer begonnen de wind veegt over het land hardnekkig klapperen vaandels en vlaggen er drijven bladeren als tollen het tempeest ik zet mij schrap het wordt een feest…

Iets wat er gewoon was Iets waarvan we niet wisten dat je het waar kon nemen Maar als het er eenmaal niet meer is zien we het opeens dat geen dat er eigenlijk altijd al was Je denkt dat er iets is Iedereen die met je meegaat, is er naar opzoek De tijd verstrekt, ons geduld raakt op Wie geeft antwoord op deze vloek Onze reis is voorbij…

Ongemerkt gestorven Te lang al Dwaal ik over Het kerkhof van Vergeten namen En ontdek in 't Voorbijgaan mijn eigen Naam - en 't stelt Mij gerust want Mijn eigen sterven Was ongemerkt Aan mij voorbijgegaan…

Voor J. Aan het leven Geleden heb ik Meer dan ik Kon verdragen Tot ik jou Tegenkwam en Enkel nog jou In liefde wilde dragen…

drijvend op het water met niets dan de golven zacht wiegend het smalle hout gespannen lijn doorklieft het blauw duikt onder geduld beloond zilver spartelt vandaag genoeg te eten…

prachtig hangt de sluier van verlangen in het toekomstperspectief krachtig zijn de lijnen van de tijd waarmee zij is behangen verlokkend ruist zij stromen warme liefde naar sensuele overgaaf haar transparante eerlijkheid kuist de gedachte dat het eens zal overgaan in opgelichte tipjes toont zij ons haar mooiste vergezichtjes…

Ik voel me zo klein, ik voel me zo nietig. Dat je dit weer moet doorstaan dat maakt me verdrietig Ik voel me trots, ik voel me zo fijn Dat ik de vader van zo'n kanjer Mag zijn Ik voel me zo goed, ik voel me zo machtig Dat mijn dochter zo vecht tégen deze ziekte,   en vóór haar man en kinderen Tjonge Joyce wat vind ik dat prachtig Hegoser…

Je bent zo belangrijk als anderen dat van je vinden en daarin speelt ook hun 'belang' en 'rijk' mee mooi meegenomen toch zo'n win-win-situatie!…

De dochter van de kruidenier, het lieve kind heet Ora, ze werkt voor halve dagen, voor de Partij Labora. Kom ik haar tegen op de fiets, dan roep ik: 'Hallo Ora, heb je wel even voor me tijd, of ga je naar Labora?' Het is voor mij een heksentoer om Ora te bekoren, dus ora et labora ik, misschien zal zij mij horen.…

Het liefst doet hij Zijn ogen dicht Zij is er niet meer De pijn is er zodra hij Zijn ogen opent Dat wil hij niet meer Het liefst doet hij Zijn ogen dicht Dan is zij dichterbij…

Konden de doden zich herdenken welke woorden zouden zij vinden voor welke namen aan wie vragen wiens adem te doen stokken, van wie het leven af te breken? Als de doden zichzelf konden herdenken, hoeveel minuten zouden zij zich gunnen, is om de doden te herdenken de duur van de dood toereikend? ---------------------- uit: 'Wasdom…

Breng in een bakpan olie aan de kook, En laat je nieuwe iPhone erin zakken, Vervolgens laat je het een poosje bakken, Totdat je vlammen ziet en zwarte rook. Je hebt rabbijnen die hartgrondig menen, Dat dan het kwaad der wereld is verdwenen.…

o Perenboom, belaên met al goudgeelwe blaên, oktoberziek en treurig, de winter is 't, die naast, en 't al het land uit blaast dat groeizaam is en geurig! Nog onlangs stond gij daar, o schone perelaar, één witte wolke blommen, die 't weerd was om te zien, en die naar u de biên van verre en na deed kommen. De zomer ging voorbij, en…

bladeren drijven wie nu nog geen huis heeft, zal er geen meer krijgen…

Ik verberg mijn tranen Ik verberg mijn verdriet Ik voel me niet open maar ook niet gesloten Niemand weet hoe ik me voel, dat ene moment dat je kijkt in de spiegel, dat je jezelf in je ogen kijkt En je haat en woede ziet Het doet me nog meer pijn maar mijn pijn ziet niemand, niemand behalve ik, ik zie mijn spiegelbeeld, mijn verdriet ziet…

De tijd is gekomen Om weer te dagdromen. Droom je te weinig in de nacht, Dan kun je die fantasie in alle pracht Overdag verdromen. Dagdromen, Dag dromen.…

Ergens daar lag het antwoord, veredeld in het aardse as Zo zeldzaam als ik nu pas hoor, die speld in het hooi of gras Zo mooi zo blinkend benoemd, naar het wijze levenstoneel Kleuren vergift, geprikt geroemd, die ene glans, roestend donkerfluweel Het blinkt harder, scherper, pardon, wakker paraat in onbekende uren Zoekend in schaduw naar…