Alle inzendingen, jaar 2012, week 6

Daar staan ze dan: als bomen, los naast elkaar tekenen zich af op en in het veld waar pronken opvalt hun stammen worden bijna niet meer aangeraakt hun wortels kronkelen nu in het net leergierigen willen ze nog wel graag binnen handbereik omdat hun gewicht alles zegt…

Een rasoptimiste uit Emmen zei: 'Míj zal de dooi niet ontstemmen: m'n vreugde is groot! 'k Maak een deugd van de nood, want ik ga de elfstedentocht zwemmen.'…

ik droom mij in mei zet gedachten opzij en wordt niet moe ik heb vleugels op z’n plek heerlijk, dat ik mij droom in mei op één oor wat is het heerlijk buiten wie liefheeft wow, ik voel me goed ’t vast een ander dat mag je mazzel noemen ik begrijp nu eindelijk hoe het zit onder de gele maan droom ik mij in mei op één oor mm, mm, alles…

ik heb noten gezaaid uit de losse hand op het altijd vruchtbare land zij groeiden van halve tot heel speelden in ritmisch verband kleurden tot een wilde symfonie in lange zomerse dagen vroegen de wind hun zaden te dragen in samenzang rijpte de melodie voor de diverse partijen in de finale mochten wij deze herfst weer danken…

De tocht der tochten is geannuleerd Men had het land niet harder kunnen raken De blaaskapel moet haar getoeter staken En ook het leger kan weer rechtsomkeert Er is een laatste hoop die ons nog rest De Fries zegt: 'Op âld iis friest it it bêst'.…

Dromen is denken zonder verstand, Denken is dromen met open ogen: Beide zijn vodden uit ener hand, Waar men op vertrouwt, men is bedrogen. 4 februari 1665…

kom met de wind door de canyon, mijn liefste! fluister je woord in mijn oor! zeg dat ik je man ben aan wie jij je wilt toevertrouwen! wachten wil ik nu niet langer op wat winderige woorden 'k wil je mond zien en die kussen. vergarend langs de rotsen vliegt mijn gedachte naar je toe. hier, ver weg van jou, gedij ik net zo min als de…

Of jij je meldt als Mustapha of Fredje Voor een pretje, een verzetje, een gebedje Een kroketje of een fijn patatje metje Dat doe je hier voortaan dus zonder petje Je warmt je maar aan al je klatergoud Maar nondeju – dat is wel erg koud!…

Dronken dat ik was dacht ik aan haar Dat ik niet dronken was Wilde haar vertellen Dat ik niet dronken was Dronken dat ik was.…

Onder elke steen ligt een verhaal Achter elke berg een onbekende schat In elke glimlach een verborgen verdriet Door je eindeloze landschappen De wielen over het grind Indígenas in en uit Kinderen in doeken op ruggen Eten wordt verkocht in zakjes Vieze nagels en lijnen in het gezicht Vlaktes gevuld met leegte Zover als je kan zien Ergens…

op het gladde ijs schaatst het leven elk water heeft zijn afloop tussen hoogte/laagte wat zal het worden? wanneer ik verdrink in die diepste bron van bestaan zo breekbaar tijdloos meegaan in de stille stromen met eb en vloed moeilijk zichtbaar voor het oog wanneer die dag komt leer me dan zwemmen in een rivier vol vruchten vol…

stilte, dat fenomeen uit ver vervlogen tijden zou je graag horen desnoods alleen maar weten dat je ooit nog komt…

Ik heb mij altijd tegendraads gevoeld, wanneer op zijig zoete toon en goed bedoeld de "sekteleden" aardig deden, zó hervormd 't geloof beleden en vooral degenen die zich vooraf vroom, maar sterk beriepen op hun onbaatzuchtig werk voor deze kerk. Ik weet dat hele groepen mensen zich niets mooiers kunnen wensen dan te weten dat zij later worden…

Een geheime levensgeschiedenis van verzinken rondtasten en voortdrijven altoos zoeken naar de zee willoos meezweven met alle winden verliest zich in een vluchtige spiegel waar lege weiden gekrulde bosranden om een kleine torenspits bol glanzend doorheen glijden reine artsenij uit de oudste tijden geeft de aarde haar voeding die zacht…

met de haast van hen die de trein nog willen halen met de vermoeidheid van oude gedichten-schrijvers met een naar coma riekende slaap van iemand die zich tegoed deed aan alcoholische versnaperingen met de berusting van hen die op hoge leeftijd eindelijk de eeuwige rust vinden zo zal het gaan je betrapt jezelf op onrust en weet maar…

De winst van Shell was dit jaar  5 miljard Dus is er voor de firma alle reden Om de pensioenen maar eens uit te kleden De financiele toestand is benard Shell moest maar eens een heel diep gat gaan boren En daarin nooit meer van zich laten horen. Shell gaat de huidige pensioenregeling sterk versoberen. De oudedagsvoorziening voor de werknemers…

weet je dat, je bent zo mooi van binnen en van buiten als ik jou voorbij zie gaan ben ik uren aan het fluiten weet je dat, je bent zo lief van top tot aan je tenen als ik in jouw aura ben voel ik veertjes in mijn benen weet je dat, je bent zo leuk van achteren en van voren als ik naar jouw hartje…

enkel de winterzon die naar binnen sijpelt de tafel en kast met ‘n zijden glans bekleedt louter ‘t huiselijk getik van de oude pendule die de tijd meer ruimte geeft, de uren lichter en wat langer duren laat alsof er niets meer bestaat noch telt dan dit ene verstillend moment dat ook mij omhult zo roerloos omvat terwijl mijn pen op…

een open blik was gericht op uiterlijk gewicht ik verloor tijdelijk zicht op een innerlijk gedicht werd in een droom gelicht waar zwaartekracht om niet is gezwicht voor pronkend schaduwlicht: ik raakte gaandeweg ontwricht * de dag stuurde een bericht, “van ijdelheid wordt u beticht, als verblind door een nakend wicht, hervat derhalve…

ik leen een pen van de wereld schrijf verhalen in de wolken dans pirouettes in de sneeuw kus het ijs met rode lippen stel vragen aan de vlokken die ontdwarrelend neerstrijken hoezeer ik ook zoek en vraag blijven ze mij antwoorden schuldig breekt mijn hart in duizend stukken daar gedraaide cirkels doodlopen stuitend op een grote leegte…

van deze plaats af kan ik alles voelen voel het in winterwind rillende gras ik voel de laaiende liefdes bekoelen steeds voel ik hoe liefde bekoeld was ik heb voor een dans in de spiegel gekozen voel hoe de nacht naar ochtenden kleurt ik voel het geuren van zoetrode rozen steeds voel ik hoe gretig de roos geurt ik kan weer gaan dansen met…

het was jouw adem tegen de ruit warmte van binnenuit die tot kleine druppels bevroor het uitzicht onmogelijk maakte door een kou die ons beiden diep raakte in confronteren wist de vorst ons buiten te sluiten door het ijs op de ruiten wij kenden onze plaats maakten het warm in huis en met haard glimlachten een winterslaap verder…

(bij 'Vrouwelijke pose' van Natalia Gontsjarova) Waar vrouwen tegenwoordig in strakke mantelpakken met dure, lederen aktentassen en hardklakkend schoeisel de wegen onbegaanbaar maken, waar ze met hun stilettohakken in mijn hart prikken, zout spuwen en nog eens hard aanstampen, waar hun woorden als slangegif mijn bloed vervuilen, waar hun mannelijke…

Ze wisten het zo prachtig voor te stellen, Het leek eenvoudig als een waterkraan, Nu blijkt die chipkaart stuk te kunnen gaan, Ook kost het meer, als je het op gaat tellen. Geef mij voor de bestemming Bonkevaart, Gewoon wat stempels op een ouwe kaart.…

Nu ik wandel door de straten van deze verdoemde stad, met altijd diezelfde gelaten voel ik mij zo verlaten als een vrouw die de liefste vergat. Zij blijft maar blindelings lopen langs grachten, kaden en plein, zonder uitzicht en zonder hopen, de hunkerende ogen open en brandend van de oude pijn. Grauw zijn de huizen-blokken - kooien van…

Dat wij van Hindeloopen naar Stavoren zijn gelopen jij vergeleek mij met de dijk waaraan wij lagen stonden te kijk met onze kussen zonder vragen ooit eens rijke dame hoonde: wat moet je als vrouwe die in de bedelstand vervallen is en hier al eeuwen woonde…

je zou van elke dag iets moeten overhouden, vandaag misschien het beeld van beukenstammen, zoals ze langs de weg gestapeld lagen en je hun binnenste kon zien dat leek op het vruchtvlees van pompoenen of de plek waar ze onder een dunne sneeuwlaag stonden, wat iemand zei, bijvoorbeeld, dat het naar prinsessen rook en iemand anders dat het…

met mijn rechterhand veeg ik wat kruimels op je wang weg ze stippen je onvolmaaktheid aan een onvolmaaktheid die ik zo lief heb zoals steeds kijk je verwonderd om dit gebaar 'je kruimelt', zeg ik overbodig een wonderlijk zacht lachje opent het beeld van warme aarde je legt wat kruimels op je lippen…

Ze is er weer de winterfee uit haar hemeltroon strooide ze met witte vlokken zonder geluid een winterdeken op de aarde neer en oogt ze als een maagdelijke bruid met haar blauwe luchten en zonnestralen in glinsterend goud voelt haar aanwezigheid toch heel vertrouwd Maar haar sneeuwwitte winterkus is bitterkoud…

Als ik draai en tol in bed slapeloos word je wakker, totaal niet boos. Kun je niet slapen, wil je warme melk, heb je het koud, kom maar bij me liggen. Als ik draai en tol in bed jou uit je slaap hou, tot en met, zijn we beiden slapeloos, is dat nou liefde? Want je wordt niet eens boos?…