Alle inzendingen, jaar 2012, week 6

Onder sneeuw en ijs verborgen ligt de kiem voor de kracht van morgen in het voorjaar zal alles weer groeien opnieuw zal het mijn ogen boeien Zo komen gaande het leven verborgen talenten in zicht de warmte zal de groei weer geven vensters open, op weg naar het licht…

Mijn acryl trekt al twee jaar duinen van helmgras kleine meiden en hun opa wind waait van het zandpad vingertjes volgen de zee vlak voor het licht steeds vragen of ik het zie zie dat het niet af is ga er opnieuw over heen zodat alles opgaat in leven tussen fantasie en werkelijkheid…

Mijn geest is van mij denken in alle vrijheid het grootste geluk…

Mijn liefje, ik moet je verliezen. Ja, nee, niet meteen, maar het komt, het moment dat we niet kunnen kiezen, waarop, ongerijmd, alles verstomt, waarop wij niet meer ons, niet meer wij, op een keer zonder weer, zonder waar wij elkaar en ik jou en jij mij, niet meer nu, niet meer hier, niet meer daar.…

Campinastrand. In de ondergaande zon intens schaatsplezier.…

er rusten mensen daar uitgewaaierd over land en water aan de ijsvogel kleven zomerkleuren zelfs in winters, als de zilverreiger vliegt langs de zwaluwwand zweeft leven in de holle cirkels van vandaag, gebalanceerd tot hoge ogen volgen op de rondgang van de wind mijn kind… er rusten mensen daar, uitgewaaierd op het veld niets doet nog…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…

en ik lust niet eens spruitjes laat staan de geur van half verkoolde beproevingen je legt de tafel af met je damasten handen, strijkt plooien glad met mijn tijdsbestek, tot de randvoorwaarden opgebaard mooi uitkomen sfeer schijnt gunstig voor een lustige wederopstanding maar het culinaire licht brengt schaduwzijden aan op het bord voor…

ik wilde praten en lopen de wereld verkennen hopen op morgen vandaag was te kort om de zin van het leven te zoeken zielen te schilderen op linnen doeken er waren doelen om te bereiken ervaring lag voor het grijpen maar verbazing vroeg steeds om meer in reiken naar hemel en hel dacht ik de grenzen te weten waarbinnen het antwoord zou…

Wij zingen, wij de poëten, van weia, weiala, dideldidom... 't Volk vindt de zang... versleten en de poëten... dom. Wij zingen roerende sagen van weia, weiala, dideldidom... maar 't leed van alle dagen, daar geven wij wat om! Wij zingen van dwergen en elven, van weia, weiala, dideldidom... van sombre spookgewelven, waar nimmer straaltje…

Ze houden een misbruikcongres te Rome Daar gaat de hele jurkensantekliek Zich buigen over seksproblematiek Ze hopen er nu echt mee klaar te komen Vastklampen aan het kruis op ‘t levenspad Werd veel te lang letterlijk opgevat…

Ze houden een misbruikcongres te Rome Daar gaat de hele jurkensantekliek Zich buigen over seksproblematiek Ze hopen er nu echt mee klaar te komen Vastklampen aan het kruis op ‘t levenspad Werd veel te lang letterlijk opgevat…

Wazige beelden dwarrelen als dromenstof door de fluisterstille kamers , waar alleen de ruisende kledij van de gastvrouw ritselt als een overspelige beek, gespreid over de woelige lakens van het ontwaken, stromen voetsporen door het duister om dichterlijk bij haar ademtocht te raken. Het domein door duizend geuren verleid, dringt…

Dood is genezing van alle enge ziekten en desillusie. De start van leven in hogere genieting, einde van de strijd. Reïncarnatie van eeuwige genieting en evolutie. Eindeloos samen met de geliefde ander en de miljoenen. Eind van de doodsangst, vijanden en gevechten, nieuw geluksbegin. Het werkelijk beleven van de reële liefde…

niemand ziet het bij de ander niemand wilt het weten niemand hoort. waarom negeert iedereen het waarom probeert niemand mij bij te staan waarom ontkent iedereen dat het er is waarom Ja waarom Omdat een verslaving te confronterend is, dan word je op de feiten gedrukt, dan word het heel erg echt. Daarom dus ontkenning want dan is het…

Dagen rollen als golven over ‘t strand van de tijd spoelen zand en schelpen tot vloedlijn voor ‘t duin van vele jaren slijpen in uren het land tot vlakte en heuvel overleven de bergen en keren terug naar de zee.…

Zolang naar uitgekeken aftellen van maanden naar weken van weken tot dagen optellen van één tot vijftien wie niet mocht starten die was gezien het lot hing af van de Goden zij keken naar beneden en wij naar boven zelfs een niet gelovige zou zijn beginnen te gaan geloven en hoewel er geen mist was hing er toch een gordijn die onzekerheid,…

Jawel mijnheer, ik ben Europeaan in Midden, Oost en West en kan u melden dat u en uw publiek gerust mag schelden op mij: ik pik mijn leven en mijn baan als vrij en denkend burger, niet als gast. En dat, mijnheer, bezorgt u overlast! ------------------------------------------ Spits, 09/02/12: "Het meldpunt is een initiatief van de PVV…

al even zag ze door de bomen het bos niet meer totdat ze hen had gezien zij van een andere wereld men had haar raar aangekeken en met hun hoofden geschud toch was zij overtuigd van hun zijn 's ochtends vroeg liep ze daar het liefst in haar nachtjapon daar waar zij ze voor het eerst had ontmoet…

De zoeker naar eigen wezen staat op een kale bergspits omringd door het Niets het uitspansel boven hem gaat schuil achter één dreigend zware wolk vol ziedende bliksems scheurende donderslagen die stuiptrekt _ zich zwellend plooit tot monstergedaantes dan krimpt _ verhardt langzaam neerdaalt in een wijd zachtglooiend heuveldal voortbestaat…

Ik schuif en veeg de sneeuw opzij en maak een paadje voor de buren: die ietsje ouder zijn en kwetsbaarder dan wij. Waar is de jeugd, die jong en sterk toch veel meer mans is, voor dit werk? Ik zie veel Ugg’s en App’s passerend , druk mobiel “communicerend” met megagrote zonnebrillen, Louis Vuitton- of krokodillenleren tas die nonchalant…

Fraaie brochures, hoor Jongerenreisburo Wees alleen waakzaam Voor ieder mooi woord ‘Kijk hé, relaxed zeg, een Megamassagebed Oh, nee, men doelt op Een bedevaartsoord’…

Er is een meldpunt 'Polen' ingesteld Dus ziet u van die Oost-Europeanen Die uit zijn op uw dochters of uw banen Surf naar de PVV site, of u belt Want krijgen ze te weinig klachten binnen Dan moeten ze die zelf weer gaan verzinnen. ----------- De PVV heeft een website geopend waarop geklaagd kan worden over…

Je bent een wilde kers in de hof van Eden Mijn kleine zomersproet op de lippen Spreid je vleugels uit, Liefste ..... Wees voor een dag Koningin van alle vlinders !…

Aan de overkant, de overkant, daar was steeds wat aan de hand. Je nam het pontje voor een rondje met je maten in de kroeg. Aan de overkant, de overkant, daar was de stad, hier lag het land. Oversteek voor houwen, trouwen; altijd wel wat voor de boeg. Aan de overkant, de overkant daar lag zijn beloofde land. Met het pontje naar haar mondje…

er is geen wind er is geen verhaal zo warm als jij zeg je ik woon te ver van zee af om op de golven te drijven de meeuwen te dragen die in je hand wonen en waaraan jij je leven hangt als oude jaren op jonge bloesem ik woon te ver van zee af om me nog langer te laten wiegen door een handvol blauwe dichtregels zo warm als jij…

Het wit van oude strenge vorsten uit die jaren van lang gelee. Oh, wat kan ik daar naar dorsten, houten schaatsen en een arreslee. Het krakend riet rondom de plas draagt z'n dik berijpte kragen. De lucht gevuld met ijl gekras. ‘k Hoor de ijzers ritmisch klagen. Oude vrouwen sprokkelen hout. Takkenbossen krommen hun rug en baaien rokken…

in de winter koopt hij me een groene muts, want die kleur past bij mijn ogen, zegt hij verzorgt hij mijn voeten zodat ze warm blijven in de kou in de lente is hij mijn zonneschijn en wil ik nergens liever zijn dan in zijn liefdevolle armen… oh, hij draagt me door seizoenen in de zomer laat hij me niet verbranden en ’s avonds gaan we uit…

Het wordt weer licht, de bar gaat dicht Ik dwaal op straat tot een bakker opengaat Een aktetas komt langs geflitst De geur van aftershave blijft hangen in mijn baard Ik weet nog hoe ik zweefde Deinend op de palm van jouw parfum Ik weet nog hoe bedreven Jij me dirigeerde naar die lippen puur als rum De eerste tram verheft zijn stem ‘Hé dit…

Ik voelde mij als een maan die zichtbaar werd door het beschijnen van de zon mijn ware leven ontwaakte sereen waar zoete melodieën weerklinken vervlogen op de adem van de wind jij hebt de fundamenten weggeslagen het zwarte tot puin geslagen voel mij gelukkig gegijzeld door hartstocht een versmelting van ons beiden en ben blij…