Alle inzendingen, jaar 2013, week 3

Huil jij wel eens huil jij wel eens omdat ze je pesten? Omdat je niet hoort niet hoort bij de besten? Omdat je niet hoort niet hoort bij de rest word je dan wel eens gepest? Huil jij wel eens huil jij wel eens omdat ze je plagen? Omdat je niet bent niet bent zoals de anderen? omdat je niet bent zoals zij aan het einde van de straat…

De tijd staat stil, de dingen wijken, de witheid van de sneeuw bekoort nu niet. Er is nu enkel het verdriet, de onmacht om nabij te zijn, de dingen ongedaan te maken, te zien hoe alles onbeduidend en van geen tel meer is te weten. Toch moet je door, je kan niet anders, het leven vraagt niet om je lach, je ironie of je verklaren. Je kan…

Jan lag te slapen in zijn wagen. Schelmen komen En spannen Blesje uit, en tijgen op de rit. Ten laatste, Jan ontwaakt. „Hoe?" roept hij uit: "Wat's dit? Van tweeën een: men heeft mijn paard mij afgenomen , Of ik nam, in mijn slaap, een wagen in bezit."…

Lichten dimmen in de nacht. Een stille kracht ontwaakt. Jouw blauwe ogen zo zacht. Jij bent het die mij nog Steeds raakt. Niets is mooier dan jij... Geen purperen hei onder de hoge Zomerzon of het witte zand van Een tropisch palmenstrand. Noch de adelaar zwevend boven hoge Bergen zo vrij! Niets is mooier dan jij!…

Als ik kijk in de ogen van een kind dan leer ik weer puur te beminnen omdat een kind nog echt niets vindt laat staan spreekt met moeilijke zinnen Juist dat gebrabbel, dat leuke gepraat dat geaai, die reuze vriendelijkheid met veel muzikale momenten zonder maat een kind is nog zo'n volkomen eigenheid Het kind maakt ook het kind in mij los…

Je moet nu wel gelukkig zijn Een heel jaar zonder mij Je leven terug Gezonde rust En bovenal weer vrij Misschien lukt het gescheiden wel Samen maakten we er niks van Ik haat je niet Wens je geluk Je weet dat ik dat kan En ik, ik raap de scherven op Recht de rug maar weer Met werken aan een nieuwe start Het sloopt me Keer op keer…

nu is het mooi geweest als as in de wind verdwenen kus mij liefelijk zoals jij speelt met snaren neem mij mee neem mij mee ik wacht een dag in levenslang patroon ik smacht naar leven van de lust zo is mijn bron…

Zo hier tussen de hoop uiteen gereten levenslopen nog iets aan waarde rest vermindert die met de jaren. Daar is me wat mee rondgezeuld zeg, o la la! Butsen, ontbrekende onderdelen, gehavend materiaal - allemaal verhalen ze van zwaar doorleefd verleden. Pronkstukken van weleer, anoniem verzonken in een vale kwaliteit. O, als zij nu nog…

Voorzichtig wordt het woord weer uitgesproken Een nieuwe kruistocht naar ‘t beloofde land Bij pelgrimgangers - ijzers in de hand - Is nu het bloed al bijna aan het koken Ach op TV wordt ie elk jaar gereden En niet langs elf maar langs wel duizend steden…

Ze had een zak met kuikens meegenomen, Want ’s winters vriezen alle meren dicht. Voor reigers zijn de vissen dan uit zicht, Het lukt ze niet de winter door te komen. Als dierenvriend zit ik ook op haar spoor, Wat help ik kuikens graag de winter door.…

Laagland zoekt erkenning (m/v) in laagte, op een sonore vlakte met ongelijkvloerse kruisingen, in een ongelaagde dimensie onder neergebogen dekens van broze mist. Om langs de rooilijn van het maaiveld te wentelen in dunheid, waar alle sporen van diepte en verheffing zijn gewist. Het lage traagland vindt in bergloos waaieren zijn Waterloo…

Van Amsterdam naar Brussel in twee uur De Fyra zou dan eindelijk gaan zoeven Maar hij hangt aan elkaar met losse schroeven Onaf, vijf jaar te laat en veel te duur Dus Kamer, laat niet langer met je sollen En zorg maar dat de koppen wél gaan rollen…

De leugen presenteerde haar waarheid in de leugen. Het verraad en de waarheid kwamen toch wel uit. Niets was zo verderfelijk verraderlijk als haar vroom bedrog. De leugen bedroog zichzelf, door aan te nemen haar leugenachtige waarheid in stand te kunnen houden... . Bovendien: de energie, die ze verspreidde, stak menig donkere en duistere kracht…

Leef je dag alsof het jouw laatste is, leef je dagen, alsof het je diepste adem is, leef je dag, als het je pure liefde is en vergeet nooit hoe diep, intens je jouw dagen leefde en hoe je leeft zo liefdevol jouw leven.…

De winterdroom openbaarde zich over sneeuwwitte paden die zich slingerden door de in wintertooi getoonde dierentuin het grootste gebaar kwam van de leeuwen een mannetje met een woeste oer brul zich van geen God of ellende bewust ijsberend door de natte sneeuw met twee leeuwinnen op sleeptouw banjerend alsof de koude niet bestond en de…

Onze meester is héél populair : hij leert ons over de paus Albert die op zijn Rood Plein achter 'n ijzergordijn pipi doet in 't cordon sanitaire !…

Van mijn moeder leerde ik naaien Van mijn man leerde ik volharden Mijn zoon leerde me gedichten schrijven Allemaal hielpen ze me vooruit En nu aan het einde van mijn leven leerde ik door de grote aardbeving hoe mensen vriendschap geven Goed dat ik leef. Afgelopen weekend overleed de schrijfster in Japan, 101 jaar oud. ----------…

Wensen zijn vervuld voor ik ze wens Met plezier de zon voor ieder mens. Alles is belofte, hoop en diep geluk Bondig gevat: niets kan nog stuk. Fijn die laarzen door het fraaie sneeuwtapijt Net als grote Edith ken ik geen spijt. Soms was de weg wat hobbelig en kwam ik tot val Dapper opstaan, vergeten dat dal. Lieverds, ik wens jullie…

Als ik sterf laat dan vreugde zijn in je tranen want ik zal je niet verlaten In het sterven bloeien nieuwe bloemen en het lichaam zal as worden maar ons wezen is eeuwig leven Mijn voetstappen mijn woorden en onze kussen zullen verdwijnen maar die zijn slechts de vormen van Licht en Liefde die altijd blijven schijnen Als ik sterf…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

In mijn fantasie ben ik gewild, Ik speel de hoofdrol en alles gaat zoals ik dat wil. Soms draaf ik door en worden mijn gedachtes kil. Ik word wakker uit mijn fantasie, weer heb ik mijn tijd verspild. In mijn fantasie ben ik anders. Ik kan dingen doen die ik altijd al heb willen doen of kunnen. Ik voel me gelukkig met de mensen die mij wat gunnen…

Mijn liefde en pijn Toen ik van je hield wilde ik jouw geluk - maar - streed jij voor mijn ongeluk toen ik afstand van je nam wilde jij - dat - ik streed voor jouw geluk maar wilde jij dat niet bewuster - daarna - wilde ik jouw geluk en niet mijn ongeluk jij hebt dat ene gedaan - gestreden - voor mij met hart en ziel ik…

Ze is het mikpunt om haar borstomvang Zo gaat dat bij prepuberale dwazen (Te groen of nog in een ontkenningsfase) Met onbestemde kriebels in 't gedrang Nu nog de om haar grootte gekleineerde Straks keuze zat als ultra-felbegeerde…

De rivier twijfelt met trillende hand Steeds verder weg van het brongebied Haar tranen zoeken tastbaar land Dat lijkt op de weiden die zij verliet De laatste bomen van het bos Staan op hun achterste benen Laten verkreukte bladeren los Zien de lage zon op hun tenen Zolang ogen geruisloos waken Rijgen zwijgende bomen aaneen Leunen in lucht…

Een man in schaatspak vandaag tierde dat ze hem het schaatsen niet gunden. De sneeuw verpest het en het gaat binnenkort ook nog eens dooien. Arme man in schaatspak gekwetst door weergoden draait zich om naar huis. Wees gerust de zon gaat schijnen binnenkort.…

Als nou de A58 spekglad is en de tunnel gratis mij niet gezien in ‘Neuzen waar het anders toch altijd goed toeven is sorry Porgy, gezellige Bess en Westbeer met je fijne verwarmde buitenterras je heerlijke vino’s plus pistaccio’s in een flesje sorry.…

't Spul hangt beneveld Uit de ramen van de Blauw metallic vernevelde BMW en lalt lawaaiig Vuige teksten de wereld In als vermeende bijdrage Aan 's werelds daverende Hitparade - en zingend In de trant van O Heineken Bier (Vele malen bis, En niets is hen te min) Smijten ze wat van Hun drinkgelag over is Laveloos de bermen…

laat mij genieten van de ijskristallen op de wuivende takken van de bekoorlijke gestalte de wandel van mijn lief in het feeërieke landschap het wijsje van de wind melodietje in het vroege uur wanneer de velden nog dromen plots wakkergeschud door het kraa-kraa-kraa van zwarte vleugeljassen in slingerende takkenbomen warmhartig…

zacht straalt eenheid in vorm en kleur onverwacht langs het leven in namen geven breekt het licht krijgt samenzijn minder gewicht ontleden schaadt door de som der delen wordt de ziel niet gemaakt het analytisch vermogen sluit de ogen voor het accepteren van volmaakt…

pijn kerft diep zijn lijn in ons bestaan grift tekens op een tweede huid in niet vergeten nog bestaat het zwaard dat onvolmaaktheid kraakt en als erfzonde uit het paradijs ons leven strak bepaalt…