Alle inzendingen, jaar 2013, week 46

Weet, dat er een God is die je hoort Waar je ook bent of waar je ook gaat God is aan geen tijd of plaats gebonden Vertrouw maar op Zijn onfeilbaar woord. Deel met Hem je vreugde en verdriet God hoort naar jouw oprecht gebed Vertel Hem maar wat je bezig houdt Hij wil je steeds nabij zijn op elk gebied. God, die waakt over het gans heelal…

languit rust de dood op banken in het park harkt de zon wat oude bladeren er zit een gele tussen rood en ik zie een abri wachten…

Hij wou in z'n auto naar Brielle en hoorde op stilstaande wielen: ' 't Verkeersbericht wordt hedenochtend heel kort: tussen Rijssen en Goor staat geen file.'…

hout splijt tot in de vezels onder het ritme van de bijl bezwijken ringen van de tijd in ferme slagen zwellen spieren op en bundelen de kracht een laatste slag wordt toegebracht ruisend valt de bladerkroon haardhout wordt in vlam gezet en in de bedstee droomt een koortsig kind van vuur, van toortsen aan de…

Suriname in de kamers van mijn verlangen vertoef ik graag waar jij mijn beeldschone dame bent en ik slechts je dienaar helaas schenk ik geen thee meer in de koele ochtend op de veranda je sierlijke hand door mijn haren Ah, ik mis je de vreugde van ons samenzijn zo zelden in een mensenleven wat een geluk hebben wij gekend mijn…

De ziel was zo schoon bleek en blijkt o zo schoon te zijn om haar schoonheid voortaan maar ...te laten uitkristalliseren... áls een grote en grootse waterval vol van glinsterende waterdruppels: met elk van ieder een kristal! De kracht van water dat alles schoon wast. De kracht van de ziel mijn ziel verviel niet met het verval van…

ik twijfel zo vaak twijfel ik en er is geen ding waaraan ik niet twijfel ik denk dus ik ben dacht ooit een filosoof om aan de twijfel te ontkomen maar je voelt makkelijk het vergeefse daaraan als je de regen hoort vallen en de wind voelt die over het land giert en de stemmen hoort die zogenaamd alles zeggen behalve…

het waren kleine dingen die ieder voor een eigen leven gingen losgeslagen uit verband in vrijheid keuze voor een andere kant waar structuren in voorzichtigheid de dagen lijken te besturen komt chaos om de hoek maakt troep zonder verdwijnen moet de tolerantie groter alle neuzen naar één kant of geeft groot ook klein de hand…

De ‘Voice of Holland’ deed ook van zich horen Ze kreeg spontaan een brokje in haar keel Daarna beloofde ze net iets te veel Wist zij veel dat haar ‘face’ zo kon bekoren Zo ‘book’ je een bijzonder resultaat Duizenden ‘likes’ en daarmee toch gehaat…

Val nu mijn woorden als hele reine Drupjes van klank in der oren fijne Luistrende schelpjes; maak melodije Van mijn gedachten, en zoetjes laat Ze op rimpling van golvige ritmen glijen, Totdat de ontwaakte stilte staat In zachte glimlach van verblijen.…

Nu blijkt wel weer ‘dat voetbal oorlog is’. Een stelling, gebaseerd op goede gronden. Een doodschop, geblesseerden en gewonden, Het voetbal is bepaald niet altijd fris. Haast twintig geblesseerden bij Oranje, De voetbalsport ontdoet zich van haar franje.…

Dwalen, eeuwig zwervend al lijkt al, 't oneindig vlak Toch zoeken, hoop dervend als varend op het zinkend wrak en dan op land, geen zicht verwervend maar voor 't besef, de moed te zwak...…

Tijdens het vallen vliegt heel je leven voorbij tot je terug veert.…

Er weerklinkt geen samenklank, eentonig raast de wind van alle kanten drukt op de resten van de beschaving, het slechten van de ruïne is het enige dat telt. De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen wordt over de wereld heen gedragen, houdt zich op de vlakte door ervaring platgeslagen, maakt hem meester en overwoekert hem. Wachtend…

Daar sta ik dan als koe Al het gras is plotseling verdwenen Ondanks dat de afgelopen tijd de zon noch steeds volop had geschenen. Waarschijnlijk krijgen wij als koe Ook van de klimaatverandering te lijden Maar mogelijk eet jij mij op En verlos mij zo uit mijn lijden. Geloof me lezer Er is maar weinig aan Om de hele dag met je poten In…

ze trotseert stoffige woestijnwinden hagelstenen hameren op het kleine weerloze lijf zo vaak verwond maar niet verslagen droomt ze van de dansende fee trappelend slaat ze haar krachtige veren uit moeizaam en vastberaden ontstijgt ze de zwaartekracht in de vlucht strijkt de wind langs haar vleugels en doet hen zingen zwevende…

Ik Jan ging ’s morgens met de bus naar mijn allerliefste zus in haar tuintje aan het werk want zij was niet meer zo sterk graven en spitten soms even zitten gewroet in de aarde (ik vond niets van waarde) stenen eruit en plantjes erin had het soms wel en soms niet naar mijn zin zweet op mijn hoofd maar ik had het beloofd zwarte handen knarsetanden…

begraaf me als dichter maar niet als mens de weg blijft open met het blauw in de ogen en het haar in de hens in een koud en vochtig kamertje kwam de leugen stand kom je jezelf tegen lang na de brand geen bundel of roem grootte tassen vol verhalen noch een huis en poen maar bevrijd van de poëtische zucht der doem…

het maken is een puike bezigheid al zullen ook veel scheppers dan reeds zuchten na vonken dagen roze wolkenluchten die worden donker na verloop van tijd en maanden later krijst de parasiet hij groeit en groeit … gelijk met uw verdriet…

Een lid van de bond tegen vloeken Zocht het woordje god in de boeken En als hij god vond Schrapte hij Hem terstond Want god had met G gemoeten…

Jouw nacht wil ik zijn als het dekbed rond jouw prachtige contouren Jouw ochtend ben ik als in die fragmenten van een voorbije tijd 't Middaguur slaat twaalf hoewel de tijd slechts e- ven lijkt te haperen Start volgt voortvarend uren worden groter glijdend in de avond schrijdt de tijd voort tot in de nacht die roept dat mijn…

roze bloemen uit jouw tuin wil ze denken bij de steen die zacht als was gekronkeld onder verdwaalde handen zal smelten pas dan zal ze huiswaarts keren of roept het tot haar: huis kom waar ik woon! de stenen zullen rollen in een hemels bed van zompig mos zachte vlokjes zullen dansen in haar hart haar adem gestold in de taal van…

Concertgebouw Amsterdam. Het is 1989. De grote zaal is uitverkocht. Het Koninklijk Concertgebouworkest speelt. Jaap van Zweden voert de eerste violen aan. Leonard Bernstein dirigeert Schubert. De vijfde. Ik ren de trappen op en wacht daar op de maestro. Uitgeput komt ook Bernstein boven. Hij geeft zijn kunstgebit aan zijn assistent. Hij krijgt…

Er wonen vogels In mijn hoofd, Ontelbaar veel - Allemaal, een voor een, Gekooid achter tralies Van onnuttige gedachten En voorbije toekomstdromen - Hunkeren doe ik ernaar Ze los te laten en Ze vrij door het Luchtruim te laten vliegen Om mij op weg te helpen Naar mijn voorgoed Herwonnen vrijheid…

Zij draagt een kanariegele rok en een pimpelpaarse blouse. Ze draagt een rode en een groene sok. En d'r haar is een en al kroes. Zij loopt op schoenen met hele hoge hakken en plateauzolen. Haar ogen heeft zij achter een roze zonnebril verscholen. Er hangen opzichtig gekleurde kettingen om haar hals en in haar oren draagt zij grote oorringen…

als ik zo in de nacht vertoef en even achterom wil zien ervaar ik het licht en tegenlicht de adem waar ik me van bedien vloeit over helder zicht maar ook de zwaarte waarvoor een mens haast zwicht ik zou zo graag willen, ook door mijzelf te verstillen, jou bevrijden van zwijgende doch knagende last wat het hart doet verkillen en de zon…

Heb het leven Lief zoals je Mij hebt lief Gehad liefste Mensenkind Dat zo vaak het zicht Belemmerd ziet door Angst voor het leven, Dat zo vaak je pad Bezaaid ziet met Belemmeringen die Alleen voor jou zo Zichtbaar zijn, En voor mij Verborgen blijven…

mijn jas waar ik eens in huisde is mijn jas niet meer is mij vreemd ik gaf 'm aan iemand van alledag waar is nu toch mijn jas het boekje, waar is toch dat boekje waarin ik alles noteer al is de pen verdwenen droogt de inkt langzaam op zo langs de lijn der vergetelheid vraag ik me af, wat voor dag 't is vandaag…

ik kreeg de gelegenheid om nog eens in de toekomst te gluren Moeder was een teleurstelling gebleken hoe zou mijn Vader zijn? weer stond ik verborgen in het gele licht van een lantaarn daar zag ik mijn toekomstige ouders samen naar Moeders harde gezicht keek ik liever niet Vader zou mijn redding kunnen zijn…dus richtte ik me op…

De man met een topbaan geraakte platzak, daar z'n vrouw zich vermaakte. Wat had-ie het land aan het gat in d'r hand en de koopzucht die zij telkens slaakte. Tot slot had-ie weinig te klagen: zo 'n handgat kon hem ook behagen! Hij was juist heel blij met z'n eega, die hij met gemak aan het kruis heeft geslagen.…