184 resultaten.
lotgenoten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 158 heb jij nou ook dat gevoel
je weet wel wat ik bedoel
dat het ongelijk is verdeeld
met wat het lot je toe bedeelt…
Gezochte verlatenheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 213 Verlaten duister zelfs
in licht niet gevonden
verloren hart.
Gezicht zonder herkenning
dat geen woorden vind
voor gelijkenis of zijn
van ’t pas geboren kind.
Handen grijpend in luchtledig
tastend naar steun of hulp
in blinde onzekerheid.
Voeten zoekend vaste bodem
gelijke tred op effen pad
voorwaarts naar ’t licht
waar geen duister…
honderd jaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 2.244 fijn als tule en de
broze breekbaarheid van
vleugeltjes des hommels
op zondagmiddag in de
tuin
in alle rust eet ze een
taartje in de zon
...zonder weten...
jarig zijn zit niet meer
in haar brein
dat allang is ingehaald
door het verleden
honderd als een niet bekend
getal
in de tuin en in het nu is
het genieten groot geluk…
Verdronken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 509 Met onbeholpen mond
riep de visser het water tot zich.
Nooit meer draait de wind
in zijn veel te grote oliepak.…
Vrouwendag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 234 Heren opgelet, 't is Vrouwendag
Dus help haar in de jas, houd deuren open
Vergeet niet bloemen en bonbons te kopen
Een uurtje uit de keuken, wel dat mag
Wees gul, charmant en luister eens naar haar
Ze heeft per slot maar een zo'n dag per jaar.…
Ontmoeting
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 391 Ik zag jou
ik stierf gewoon
de angst voor je woorden, je hoon
ik zag jou
voelde de kou
door mijn aderen heen
ik zag jou
zo voor mij staan
ik was als aan de grond genageld
zou het ooit anders gaan.…
houden of houwen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 312 hoe zou een woordsculptuur
eruit zien
zou het zijn
zoals de vlakte
van een monotoon gesprek
waarin de uitgedoofde hartstocht
geamputeerd werd
voor het blote oog
of zou het vluchten;
een hert dat nimmer
het beloofde landschap inloopt
bewust van het gevaar;
illusies die elk woord
doorbreken, beloftes
tussen hemel en bos
aan de rand van…
Waar?
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 280 waar ergens
in ons feilbaar denken
bevindt zich
de waarachtigheid
de onaantastbare
gepantserde kern
waar vuile dingen
niet doordringen
waar een schimpend woord
op afketst
en snijdende zinnen
afbrokkelen
waar boze blikken
smelten
druipend omkeren
naar zichzelf
waar gloeiende toorn
zijn driftig gemoed
verliest en
zo tot inkeer…
Op de snelweg
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 156 Als kind
in de auto
op de snelweg
in de gloed
van de ondergaande zon
was plots
het wonder
waarin alles versmolt
tot een tijdloze essentie
die licht
en liefde is…
Voorjaarsgeluid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 264 Tegen een roze lucht
oefenen kale dansers
hun stramme takkenarmen
als een groep nordic walkers
op fris kleurend groen.
Rekkend, strekkend
als geweien in de verte,
kleurig groeit de lente
boven doodgewaand roodbruin.
Gapend van de winterslaap
reiken ze naar het licht,
buigend in tegenwicht
roepen ze lokkend:
Groei en zweef,
stuif en geef…
Een grond van waarheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Dit land is de oever
van leed, liefde en lange vluchten.
Van verscholen foto’s en brieven
die in metrisch getij verzuchten.
De bodem onder mijn voeten
stroomt lijfelijk binnen.
Ik voel mij bevaren door het landschap,
bezwangerd van getemde zinnen.
Het land is bedekt door
een luchtige deken.
Opsnuifbaar van aard,
voelbaar als kloppend…
Zonder dat er sprake was van een lange reis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 684 Mijn leven lang nooit anders
Meegemaakt dan dat zichtbare en
Onzichtbare figuren mij in
In al mijn bewegingen hebben
Geschaduwd - nooit alleen,
Nooit met rust gelaten
Maar deze keer ben ik
Werkelijk alleen en is
Er niemand voor, achter,
Of naast mij - ik ben alleen
En hoef alleen maar mijzelf
Te verantwoorden zonder eeuwige
Inmenging…
Overgave
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 437 ik tel de tranen
van mijn leegte
lepel het verdriet
van het bord
buiten roept
het zonlicht
dat zijn weg
naar binnen vond
besluit vandaag
niet te strijden
maar me gewillig
over te geven aan…
Van nu en iconen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Betrapt
Steekt de vinger op
Het ergste voorbeeld
Tijd voor wat er ook gebeurt
De kleine prins van piekeren en valleien
Sommige dingen werken
Het zijn de waarden
Een druppel op een hete plaat
Dat kan, nu ook met denken
Beschaamd en verlaten
In de put, in de open lucht
Met dank aan gewone mensen
En perverte intellectuelen
Als joker
Zonder…
Die ene man...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 228 Die ene man in mijn leven
deed en doet zoveel veranderen.
Die eenvoudige priester sprak
met simpel handgebaar, maar voor mij
in mijn geloof in en bij hem
was en is er veel meer te leren.
Die strenge, doch uiterst goede man
met zijn stijl en integere sfeer,
kon en kan mij leren dichten en meer:
geloven in mijn wensen en dromen!
Zijn voortdurende…
Beroep
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 363 De kleermaker is
Wat lang van
Stof
De schoenmaker blijft
Bij wat hij
Leest
De chirurg moet
Onder het
Mes
De advocaat loopt
Op
Eieren
De piloot ziet
Ze soms
Vliegen
De postbode is
Bezorgd door
TNT
De schrijver is
Dichter bij
Huis
De prins krijgt
Binnenkort
Koninginnensoep…
Lieve oma
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 763 Jouw schaduw
hangt over alle meubels:
het kastje dat je achterliet
staat vol met snuisterijen
daar achter in de hoek.
De klok
ooit nog de trots van oma
tikt verder hier de uren
vergroten steeds de afstand
tot wat je achterliet.
Het huis
de muren vol verhalen
vult zich met nieuwe bloemen
van hen die jij nooit zag.
Het erf
eens zo…
Citoto
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 De vermaledijde toets van Cito
lijkt voor kinderen soms op een toto
Een antwoord wordt voorspeld
slechts de beste uitslag geldt
Zwakke scholen die Cito-technisch verzaken
wil de minister snel bekendmaken
Zij worden liever niet wijs door schade en schande
De openbaring van de score moet aan banden !
Maar elke school voor het lieve kroost…
gewoon
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 op een gegeven
moment ga je gewoon dood
al is het lente…
Zal ik nu blij zijn
poëzie
3.0 met 1 stemmen 702 Zal ik nu blij zijn, enkel om bloemen,
Enkel om bloemen en lenteblauw?
Zal ik vergeten, nu bijen zoemen,
Zal ik vergeten waarom ik rouw?
Zal ik nu dromen, enkel om rozen,
Enkel om rozen en zonneschijn?
Zal ik vergeten mijn hart bevrozen?
Zal ik vergeten mijn wondepijn?
Zal ik nu zingen, om blauwe seringen,
Enkel om bloemen en anders niet…
Scheldeduiker
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.428 wind in de tijd - straatkinderen van het Eilandje
wapperen daar bij die vierde toren - ontij croont
voor de thuislozen die kruipen in de lofts van karton
bij de prefabbuildings
waai die daghengsten weg - draai
klimmend als opstandig gras door scheuren in beton
torens zijn de wachters, staan als bakens voor de maan
schepen schaatsen op een ton…
Donker van uitnodiging
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 186 zij had die blik
donker van uitnodiging
geladen met een
onverwachte flits
waarin het paradijs
voor even schemerde
begeren liefde werd
in het spel van samen zijn
ik keek haar aan
dook in die blik
miste grandioos de boot
toen zij haar ogen sloot…
Koning zonder leger
snelsonnet
3.0 met 2 stemmen 338 Net aangesteld krijgt hij alweer ontslag
Geen commandeur meer bij onze marine
Nooit meer de ‘blauwe hap’ in de kantine
Alleen het uniform – geen strepen – mag
Als troost klinkt daar een stem uit opa’s graf
Wees blij Alex je komt er goed vanaf…
Over auditieve synthese.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 81 Laatst heb ik zitten lezen
Over auditieve synthese.
Wat mij eraan stoort,
Dat je leest via het woord
Over wat je hoort.
Enkel de auditieve ervaring telt,
Niet wat er op schrift is gesteld.…
ELIMINATIE
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 640 Voetje voor voetje
In kwetsbaar evenwicht
Weg is het pad.
Groen dringt zich op
in al haar weelderigheid.
De doornen en de brandnetels
krassen op de huid
De ziel blijft ongedeerd.
Zij slaat terug
door het te ontwarren struikgewas.
Muggen zoemen, bijen steken
Door stengels
die lussen maken
om enkels.
Een soepzooitje!
Kluwen planten…
Medaillon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 147 Als begin-twintiger leerde ik
liefde en leven kennen, met
de dood kijkend om een
hoekje
Het tempo werd opgevoerd, terwijl
zij schrok toen, van telefoon
berichtend over zijn
coma
Haar wereld stortte in, met die van
hem voor eeuwig in het donker
daar herinneringen
vergeeld
in zwart-wit, zich tot de dood
een plaats hebben verworven in…
Schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 435 Hij bekijkt de foto
met het luie timmermansoog.
Zijn lichaam werpt een lange
schaduw over het portret.
Met de handen betast hij
het landschap van haar gelaat.
Ik weet niet wie ze is
toch ken ik haar van
een leven dat ik niet leefde.
Ik verpakte het in schuurpapier.
De diepte van de stille nacht
knaagt aan mijn onvoltooide leven.…
maarts vers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 229 de zon betast
de schrale grond
het voorjaar komt
met rasse schreden
en geeft gehoor
aan de gebeden...
ik zie de knoppen
aan de bomen
en wil slechts
over warmte dromen die
wonderen verrichten zal…
vijftig worden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 200 explosie van zijn
leven geven beleven
heerlijk vijftig zijn…
Samen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 157 huiselijk geluk
met jou in onze strandtent
overal musjes…