Alle inzendingen, jaar 2014, week 29

Overweldigende luchten, Dreigend zwerk, Baldadige zomerstorm Striemt over het wad - Alleen de vogel leeft, Met zijn kompanen - Van de mens Ontbreekt ieder spoor, Wat een geluk!…

Hoe we daag'lijks lopen op de puinhoop, hoe kan het dat w' er niet op uitglijden,  wegzinken in die modderige stroop? Is het omdat we ons elke dag, en elk seizoen omringen mogen met al 't meanderende veranderende, nieuwe ontmoetingen met inzichten, soms een zoen, vers eten tot ons nemen vol zon, maan en sterrelichten, omdat het water waar…

Floris fluitketel was heel vermetel op het fornuis Hij was erg eigenwijs wilde tot elke prijs zijn gelijk in huis Hij wist het altijd beter werd dan steeds heter tot het kookpunt was Ging overal tegenin wilde altijd zijn zin fluitend op het gas Koken en razen stomen en blazen men werd het zo zat Al die herrie ach getverderrie…

Een man was vriendelijk zoals het hoort, Deelde ijsjes uit aan kinderen Werd gevolgd door ouders, die riepen gestoord! Zij wilden koste wat kost, verhinderen Dat een vriendelijke man, iets normaals deed voor een groepje kroost! En dat is nou de hedendaagse moraal, je kunt je niets meer permitteren zelfs verbaal, moet je op je tellen passen…

Voor ieder die in zwijgen staat Dit land in zuchten achter laat Waar windstil alles over slaat Een moederhart gebroken Wie kende er hun namen niet Hun toekomstdromen in verschiet Hun huis vol kamers levenslied Hun stemmen die verdoven Zo zijn wij in ons hart geraakt In bloemenzeeën allen naakt In sterven zijn wij pas ontwaakt Op vleugels…

Kopje onder ga ik In de woelige golven Van de niet afzienbare Levenszee - niet voor de Eerste keer, zeker niet, Zo vaak al is het kolkende water Over me heen gespoeld - Terug naar hoe het zo veel jaren Is gegaan, misgegaan, onder water Geduwd door anderen en door het Lot dat het leven mij had beschoren Wil ik niet, wil ik nooit…

Warme lucht waait over Drentse dreven trekt aan weerbarstige kronen van parmantige eeuwenoude eiken en doet geelwitte graanvelden golven Moeraswater schittert blij met het licht van de zon Kreten van futen gekras van waterhoenen het zoeven van zwiepende zwaluwvleugels lossen op in het geruis van zwaaiende populieren Wij waren daar…

geef hun weer namen geef hun 'n gezicht na een zee van tranen in 't vroege schemerlicht breng ze daar waar men reikhalzend op wacht geef hun weer namen geef hun 'n gezicht breng de gezinnen weer samen voor 't rode avondlicht…

Die kauwen pikken lustig in de drek, zoeken gezonde hapjes.…

Dit kan niet worden gedicht zal altijd open blijven de tijd gespleten in voor en na met daartussen het gat met de brokstukken van levens razendsnel verspreid over zoveel zielen, gedachten, woorden, beelden vliegensvlug en overal verbijstering verslagenheid woede de tijd zal het niet leren.…

zij had een advertentie in de krant gezet hij reageerde erop en kreeg tot zijn groot plezier een brief van haar. hij was zo blij zolang voelde hij zich al eenzaam . een leuke brief plus foto erbij, ze vertelde openhartig over haar leven. gelijk op de eerste date. ze had een ex die haar altijd had geslagen. dat kon ze niet meer verdragen. het…

De bomen en struiken lachen de weilanden gniffelen mee alles draagt zijn steentje bij natuur is pas echte gratie uit mensenhanden komt goedkope imitatie het bos lacht luid en mijn hart klopt wat sneller als het echt is klinkt alles wat feller.…

Weemoed schrijft met loden letters die nergens anders nog te lezen zijn. Wie kan de pijn vertalen naar een lied dat helder toch kan klinken maar dat weet wat hier gebeurt aan droefheid en uiteindelijk ook wil berusten? Ons hart wil schoonheid drinken, zich laven aan het licht en laten gaan. Voor mijn jongste broer die straks begraven…

Bier is passie. Toch is bier zoveel meer dan passie. Meer dan water, graan, hop en gist. Brouwers zijn geur- en smaakdichters. Edele bieren zijn woordloze gedichten. Genieters geloven in vriendschap. In de aanwezigheid van naastenliefde, in een glas bier. Trappisten geloven in het goddelijke. In de tegenwoordigheid van God, in een…

En nu ben je eindelijk weer thuis, maar jij zal nooit meer de deur open doen de fles blijft onaangeraakt nog in de koelkast staan aan de eettafel geen gezellige gesprekken meer de poes die voorlopig nog eten van de buren krijgt de hond die in het pension wacht op jouw terugkeer het bed dat niet meer door jou beslapen zal worden de kamers in het…

Iedereen zit in de gordel, de motor start er zit een meisje met een knuffel in haar hand ze kijkt door het raampje, vraagt aan haar moeder: "mamma, wanneer zijn we in dat mooie land?" Een man die lacht, streelt het haar van zijn vrouw net getrouwd, klaar voor hun reis, stralend van geluk "Je hoeft niet bang voor het vliegen te zijn lief,…

De krant puilt uit van kommer en van kwel Het is een meer dan troosteloos gebeuren En overal zijn doden te betreuren Een grensconflict, diplomatieke rel Een ramp, een dag van nationale smart En straks het huwelijk van Parry Brard…

waar wij in kleur het leven in balans houden ontstijgen gouden momenten onverwacht het bestaan als zwart en wit bij gelegenheden samengaan straalt soms de gloed van een stukje hemel ons tegemoet tussen diepe stilte en overdonderend applaus bloeit de saamhorigheid in wederzijds respect en trouw zij zijn niet weg maar aangelicht door…

De Telegraaf en oorlog onze nationale verzetskrant nu helemaal in haar nopjes: "Defensie stuurt troepen naar Oekraïne" heuse oorlogstaal; echt verzet?…

In deze niet-zo-ver-van-ons-bed show stromen rivieren van krokodillentranen traag door oneindig koopmansland. De meer dan droefgeestige beelden, uitgemolken door de media, worden net zo makkelijk verruild voor misselijk makende reclames, primetime is money you know. Raketten, bommen, tanks en wapen-tuig Gaza, Oekraïne, Syrië, Congo etc…

De schoonheid is tot troost gebleven al is er droefheid, leed en pijn en afscheid, onvoltooid dit leven maar ’t heeft niet anders mogen zijn. De wind schrijft woorden op het water en ’t licht beweegt als baldakijn. Al wordt het uur steeds later, later, er zal geen raad of zin meer zijn die ’t laatste antwoord kan bezorgen want er is enkel…

Vandaag ben ik weer teleurgesteld, voel me onbehagelijk. En als men vraagt, hoe dat komt, dan zeg ik ; Kijk maar om je heen. Er is nogal wat aan de hand op deze aarde ; hongersnood, oorlog, rampen en armoede. Die zich tot ieders woede verspreiden. Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die…

Je moet wel kijken, al is het confronterend, je blijft denken aan die mensonterende actie, die al die mensen het leven hebben gekost! Eervol, respect, bijna liefdevol wordt er gekeken, ademloos, stil.…

Daar gaan ze schuifelend naar een restje toekomst lopend in het verleden dansend, lang geleden. Ogen gericht op de stoeptegels hand in hand tegen het vallen zijn kromme rug, haar slechte been. Ze dragen het samen maar ieder alleen. Niets kan nog worden herschreven, geen kladversie voor het leven het moet in één keer goed.…

Hoe vluchtig toch het leven van een tulp dat hou je niet lang vol, gekoesterd eerst de bol, bewaterd,  dan als bloem bewonderd en geëerd wel 1000 x gefotografeerd dan zomaar voor de lol ineens je kop eraf, je bol geëxporteerd is dat je verdiende straf? We waren toch zo mooi, nu ligt ons tulpenblad te rotten in de geul, tot pulpenzooi…

Geen ster hoog aan de hemel, terwijl de lach verzinkt in weemoedige klanken. De aarde fragiel als een vlinder... Mensen beven tussen grauwe wolken en dor gras. In het park geen rode rozen, alleen dode gele. En in vele ogen tranen zichtbaar of verborgen in een tijd van wanhoop en zorgen.…

Twee grote grijze vogels staan in de brandende zon vlaggen wapperen zwarte bolides rijden stapvoets tot zij stilhouden moedige mannen en vrouwen dragen kisten, zij aan zij naar de gereedstaande wagens, om ze daar in te schuiven dan vervolgens te salueren (ze welkom thuis te heten )…

Met koffers naar een tijdelijk verblijf zonder bagage aangekomen in de eeuwigheid het pad ligt donker vol verwarring en wanhoop de toekomst in slijk verdwenen de uitgezette koers blijft voor altijd een streep door de rekening we wandelen op gebroken glas op de flanken hangen zwart en onbewogen de gordijnen God schiep het licht wie…

Nooit meer wakker worden in de eerste ochtendklaarte met jou genesteld in de holte van mijn arm vertederd kijken hoe je glimlacht in je slaap en wachten op de eerste tekens van ontwaken om je op de valreep te verrassen met een vroege zoen van vreugde intiem omstrengeld samen verder soezen tot ook de lust ontwaakt om traag en innig liefde te…

Gisteren een school beschoten, waardoor vijftien kinderen werden gedood en nog eens tweehonderd gewonden vielen O ja, nog een foto van mezelf met zeven afgehakte hoofden -waarvan ik sommige op een hek had gespiest- op twitter geplaatst. Eens even kijken: wat zal ik vandaag eens gaan doen?…