Alle inzendingen, jaar 2014, week 48

de fletse zon hangt tussen het grauwe wolkendek en de grijze zee een kracht die geen lawaai maakt keert het donkere hart naar binnen onder een glazen stolp het stroperige gevoel niets dan wachten in de verte vogels als kleine stippen zoekend naar al het eetbare…

In jouw ogen staat nimmer verwijt - de dingen zijn zoals ze gebeuren - maar een band betekent iets voor altijd, dus elk vertrek zul jij diep betreuren. Met verdriet en toch zonder te zeuren kijk jij dan toe hoe wij mensen dwalen, hoe vermoedens onze weg bepalen, hoe dom wij doen, ons gevoel vergeten, hoe wij praten, opgaan in verhalen. Jij…

Kom bij me, zeg je in de dwaalnacht maar ik ben mezelf niet in toekomst of verleden ben ik vergeten wie ik ben je laten gaan kan ik niet naar dat niemandsland zonder taal of gevoel zal ik niet bij je blijven wanneer bliksemschichten onze passie verlichten geef ik je lik op stuk met aangebrande tongen en in de retoriek van het…

Als ik kon spreken zou je alles weten: hoe ik een zomer lang in een vitrine heb gelegen, tussen domme dolken lag te geeuwen en op een vreemde feestdag door vijf verwarde vingers werd bevrijd. Bevrijd. En in een dekenkist verstopt. Er waren avonden dat ik werd gestreeld. Dan zei een stem: 'Ik heb oren, ik hoor dingen. Hoe kan Deborah zoiets…

ik wist dat jij de eerste ijsbloemen zou vriezen op het vroege uur als de zon net opkomt om jouw bloem te kleuren als juweel van de natuur ik smelt terwijl zij verder groeit en haar kristallen liefde bloeit in warmte zijn wij opgegaan maar jouw transparante afdruk staat nog te schitteren op het raam…

Het geeft geen pas hoor, al die Belgenmoppen, Ze vluchtten naar het noorden, eeuwen her, En wij, als Hollanders, lang niet zo ver, Ontvingen graag die Vlaamse knappe koppen. Zo mengde intellect met keuterboer, Nu geeft ons land een beetje licht retour.…

Beste sint en piet Vul elk schoentje met wat lekkers maar vergeet diegene met hun klaaglied. Oh goedheiligman trek u er niks van aan. Gaat u gestaag verder met uw baan. Vul elk kinderhart met uw goedheid en laat piet wat lekkers strooien. Er zijn nog genoeg dagen in het jaar om met modder te gooien. Het is bijna 5 december en dan zit het er…

sterren komen sterren gaan de liedjeszanger is gestorven bewondering is verworven de zachtmoedige slapen gegaan Mia heeft het licht gezien rockend door het leven vrouw en kind achtergebleven hun verdriet verzacht misschien niemand gaat verloren herinnering verlengt het leven in zijn liedjes wordt hij herboren hij heeft zoveel gegeven…

Ik had een droom Over een sjaal, die waaide weg Over een schreeuw, die weerklonk Over golven, die het zand overspoelden Over een zee die ruiste Ik had een droom Over bloemen, die geurden Over dieren, die dronken Over paden die elkaar kruisten Ik had een droom Over twee mooie ogen Over een vriendelijke lach Over een liefdeskus…

Kom in mijn eiland, breng de jouwe mee, dan gaan we diepzeeduiken, laten het diepste ontluiken, dan gaan we hoger, hoger dan de zee. Kom laat ons deinen, ver van wat ons deint, ik zal jouw last gaan dragen waar die van mij verdwijnt. Kom lach met mij de grenzen van bevrijding, dan neem ik even maar voor wie ik liefheb leiding.…

Alsof ik nergens ben buiten hem om die zegt mij te zien zelfs niet als ik voor het grijpen lig na het kopen van een paar pumps knalrode nagellak op doe voordat ik hem smeer mijn parfum rijkelijk opspuit voor geurvreters zonder smaak ik kots wezenloos staar ik door het venster…

Zo’n ogenblik dat dauwdruppels glinsteren in de zon spinrag mee parelt zo’n moment voelt als belevenis wanneer de dag stilaan ontwaakt zo’n fractie in de tijd terwijl je beseft geluk raap je op.…

in de verdediging maar dan met een leger van glas o zó breekbaar en toch ook weerbaar als scherven kunnen zijn met deze fragiele woorden wil ik eigenlijk zeggen dat ik niets te zeggen heb wel veel te verliezen…

De prille kleur van de dag dringt voorzichtig door gezeefd wit de eerste zonnestralen zijn nog nuchter toch toont de zon vandaag het najaar in volle glorie. Het verval van bestaan wordt gevierd met aardse kleuren zwammen dansen op restanten van het leven zij geuren met een vleug van verrotting. Later sieren lage stralen uitgedunde…

Lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen door de tijd geen onderscheid meer maken tussen kijken en zien spreken met één mond onze lippen zich sluiten buiten die van de ander om de waarheid in het midden blijft bij een te veel aan woorden nog steeds geboeid vergroeid van ik naar wij lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen…

Verlaten mens, treed uit de schaduw van de nacht, wat zit je nog te mijmeren over nieuwe vragen, er is brood, er zijn spelen hier, loop niet dood in slechts één karrenspoor, de ongelijke dogma’s achterna in slijtende verlangens op het lang verwachte dier, Het is om het even hoe dat heten mag, maar ik zal je blijvend strelen…

Die mijn ogen nooit Met rust laat, Het donker verdrijven wil Terwijl mijn bovenkamer Schreeuwt om rust, Om donker dat alle plagen In de tijd voor eeuwig toedekt, Vloek van blauw licht Dat mij nooit meer slapen laat, Nooit meer, nooit meer slapen…

Goddank straks komt het koude jaargetijde de warme zon is al weer maanden heen en ook het groen uit boom en struik verdween het jaar bereidt zich voor op zijn verscheiden. Een schrale wind striemt het gezicht gemeen wat aanvoelt of er vorst voorbij komt schrijden nog even en de schaatsen kunnen glijden en is er ijsplezier voor menigeen.…

vervuld van vlijt voor vrijheid en vaderland beschreef hij alle nachten de ganse buurt met witte achten de buren dachten dat dit de pijn van het lange wachten voor hem verzachtte maar het enige dat hij betrachtte was het schrijven van zo veel mogelijk witte achten…

Verliefdheid is: de geur de kleur de deur die smachtend, lief lachend opengaat Tot je de tocht gaat voelen je de deur aarzelend sluit of wagenwijd openlaat staan voor die warme liefdeslucht!!…

Het wordt allemaal teveel Heel emotioneel Lichaam ik verlies mijn grip Nee, ik zit niet in een dip Maar wanneer houdt het nu is op Ik zit nu echt aan mijn top Ook al verleg ik steeds meer mijn grens En blijf ik toch een vrolijk mens Komen de tranen steeds meer Pijn blijf eens weg al is het maar voor een keer.…

de taal hapert op elk moment is er een kleine fout een verkeerde spelling een paar letters die er gewoon niet zijn maar de taal is niet eens spelling het is iets anders niet eens grammatica alle werkwoorden zijn onregelmatig althans uit ons diepe verleden ver voor de regel -de en -te het kofschip is jong en mooi maar mist alles…

Van de appels 't bloesemsnoer, En langs de groene vloer Der velden knoop en klit, Goudgeel, zacht paars, en wit, De mazen van de zon, De draad, die 't lommer spon, Dit is het blinkend net, Dit is het blinkend net, Hier heimlijk uitgezet. Gij, die vervolgt en jaagt, Loerend wat vlucht belaagt, 0 heilig-groot…

Het sonnet in het Noorderplantsoen Er valt een diepe sneeuw van de kastanje. Ik zit moe op de trappen van de vijver, staar naar het water, de fontein, becijfer hoe diep de bloesems windstil, wit-oranje, het asfalt met onhoorbaarheid bedekken. Het zou een offer kunnen zijn, aan wie dan - stilte. Ik ruik het hevig, adem langzaam in en uit…

hij streelt haar hand in een dicht bij elkaar zijn maar mist ogen en de lach die hij wel ziet maar niet herkent in zijn vrouw die naast hem zit er is geen gat in zijn geheugen alleen de opslag wil niet deugen van vroeger weet hij alles af hij laat foto’s spreken kleurt sfeer en stemming in van gisteren is hij alles al vergeten…

Het is een hoax, die tekst omtrent je rechten Die al 'n week hardnekkig circuleert De tekst wordt steeds opnieuw gekopieerd En valt met geen verklaring te bevechten Want mensen hebben aan nuances maling En vallen liever telkens in herhaling…

Halsstarrigheid werkt uiteindelijk als een strop om je nek kilt je keel sluit je ogen doodt je leven!…

Hokje na hok Kat en muis neem nog een slok en keer veilig huiswaarts muis slechts slecht komt van kwaad boos zijn nog meer pijn dezelfde raad Molukkers en Hollandse smaad slavernij wekt razernij duitsers en voetbal laat alles varen gooi er zand overheen we zitten allemaal op blaren maar zijn allen mens alleen…

terwijl de dichter danst met woorden tevergeefs roepend: mens, waar is uw liefde woord, waar is uw zin gaat de dood al weer rond voor een volgende ronde de vraag is alleen nog wie en wanneer…

Oude dichters die gaan dood jonge dichters kunnen sterven. Blijvend is hun leesbaar brood goed voor u en ook de erven. Ja, wij dichters putten uit een eigen bron zonder heffing of belasting. In Den Haag staan dromen lozen klaar ons, ook dat nog, op te kunnen leggen. De Moraal: Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…