Alle inzendingen, jaar 2014, week 49

Uw koele handen aan mijn voorhoofd, alle Gedachten die nooit moe van waken branden Bij dag en nacht, zijn kalm in slaap gevallen. Vanwaar de tover toch dier trouwe handen? 1k weet dat wind, wen hij de aromen woelt Uit bloem en voor der vochte zomerlanden En zo doorgeurd, 't ontblote voorhoofd koelt, Met minder leniging die klamheid…

de volle maan bekrast het zwart van spiegelend water schrijft in schemerig wit met trillende letters de nacht van zich af de magie is gedaan als de aarde weer dicht in het licht van de dag nog fluisteren golven over duistere krachten in hun rimpelend bestaan op brekend zwart spiegelt een gevaarlijke maan de wens om samen ten onder…

Een econoom uit Schaarsbergen Liet er zich constant door tergen. Maar zijn collega uit Schaarsbeek Die er anders naar keek Had niets te verbergen. Zoals je er naar wil kijken Zal het zich laten blijken.…

Ze hing er eigenlijk een beetje bij, Sinds Boudewijn, haar man, was overleden, Haar leven was niet zonder moeilijkheden, Toch bleef zij zot op grappenmakerij. Dat bleek wel toen zij op die julidag Die appel toonde, met een schalkse lach.…

Alleen de zee weet alleen wat de zee zo hoort te weten misschien is het wel beter zo dat de zee voetsporen in het zand wegspoelt voor altijd alleen de zee praat over een weg wat niet weg is geweest…

De winterwolken zwellen aan met de herfst is het voor nu gedaan sneeuw valt langzaam naar beneden een witte kerst is lang geleden het sneeuwklokje laat zich weer eens zien dit schouwspel is iets van toen we hebben het lang niet gezien dat alles was bijna iets van dien maar witte kerst is toch gekomen al komt het sneeuwklokje uit mijn verre…

De boodschap kwam onverwacht. En zo stort voor dat moment Heel even je wereld in elkaar Na een bericht Dat je liever niet had willen horen. Je weet immers niet van tevoren Wat je even later zult horen.…

ze houdt van me of doet ze dat niet ik twijfel of misschien toch niet ik leef wel of eigenlijk leef ik niet ik ga maar of toch maar niet ik overleef ik leef over ik over over er was eens een weifelaar weifelmoedig moedig moe…

Voor Bram dreigde een hele kale kerst De flatscreen, de buffetkast, ook z'n sokkel Gestript tot aan de allerlaatste wokkel En niemand kon nog worden afgeperst Maar daar verscheen een ster, een engelenkoor Een kribbe vol met cash van 't kindje Goor.…

De rare woorden die tweeledig zijn, kunnen klinken als in refrein, geestdodend, zwaarmoedig, hartverwarmend, bomvol kortom er zijn genoeg woorden te vinden die zonder je erover op te winden, grappig genoeg zijn, voor een meer dan eerste plaats refrein!…

Daar stonden we dan beiden onwennig alsof we ons nooit eerder verloren hadden ik ga dan maar, zei hij heb je nou alles, vroeg ik terwijl ik het vergeten snel in zijn koffer stopte zo treuzelden we ons afscheid dichterbij ga nou maar, ‘t is goed zei ik quasi nonchalant vluchtig keek hij langs mij heen zullen we doen alsof we…

Rouwen doe je het beste alleen niet met anderen laat staan in een grote groep Dat, je laatste afscheid is dan ook even doorbijten want iedereen leek z'n vriend Iedereen was wel ergens bij betrokken dat is ook zo, maar daar heb ik weinig aan nu en wellicht zelfs voor de toekomst Ik wil je alleen, alleen missen omdat ik, ik alleen, alleen…

Dageraad, morgenstond, hoe glorieus jouw verschijnen als de zon het nachtelijk duister van de hemel wast! Wat avond en nacht brengen is vaak ongewis maar jij brengt nieuwe hoop na bange dromen. Ik weet je te schatten dageraad, morgenstond. Jij wilt mij en ik wil jou omvatten.…

Ik heb een schelp gevonden Zo’n bijzondere en fijne ronde Hierzo, op haar lichaam het strand Plotseling gestreeld door mijn hand Als door de goden zelf gezonden Ik fluister ertegen, dichtbij mijn mond Lieve dingetjes, ik verzin ze terstond Haar reactie is begrijpend liefdevol en zwijgend Sereen naar het bovenaardse neigend Verlicht toen…

(Winterversie) Wellicht komt het wel door die korte dagen dat mijn gemoed door treurnis wordt geplaagd of door de koude wind die met zijn vlagen de laatste blâren van de bomen vaagt. Het gure weer is haast niet te verdragen dat als een zweep het naakte land belaagt en ook nog die verrekte korte dagen; ’t is logisch dat mijn geest zo wordt…

Existentiële diepte Die van onwetendheid Aan elkaar hangt - Je lacht, mens, Hard en radeloos, Om die ander, Of om jezelf - Zonder te weten Waar je het over hebt…

Hij heeft zijn tijd gehad eeuwen lang alle seizoenen jaar in en uit een ring er bij nog meer diepe groeven. Stormen en regen blad, bloemen, zoveel zaden gedragen. Tot zijn uur had geslagen, hij plaats moest maken voor teloorgang van de tijd. Toch is hij er nog steeds duurzaam mooi mag hij al jarenlang mij zijn grootsheid tonen als…

Het is weer jouw verjaardag vandaag en de vroege uren verstrijken gestaag maar ik ben terug in die nacht, hield toen alleen bij jou de wacht, luisterde naar hoe je adem klonk, in een kamer die naar ziekte stonk, mijn laptop op mijn schoot, doorwerkend voor mijn brood, want je moet toch iets. Er was in die kamer verder niets dan het…

ik weet, mijn lief dat de wind begonnen is dat het onverklaarbare in het donker valt wanneer we onze lichamen in onbeslapen lakens draaien we vertragen de ontkenning door metaforen naar de maan te gooien zelfs de kussens spreken vreemde talen ze zijn niet meer dan een illustratie daarom vraag ik, lief laat alleen het licht…

Je deed me pijn Wilde mij straffen Voor wat niet ging Voor jou en mij De koek was op Ten dode opgeschreven Jij was getuige Je was erbij Het moest kapot En ik moest bloeden Voor elke traan Door jou verspild Op het laatst Wist jij het zeker Dat ik dit alles Had gewild Maar lief Denk je nu echt Dat het mijn keus is Om kapot te gaan…

Het leven is een strijd Een gevecht tot het eind We vechten voor het leven niks wordt voor niks gegeven We vechten voor de mensen waar we van houden We moeten vechten om ons gezin te onderhouden We vechten voor het leven wat ons is gegeven Het is een strijd die ieder van ons leidt We moeten vechten…

ik heb je zien dansen dollen en sjansen met je lach van kristal was je ineens overal drijvend en draaiend op vlaagjes wind uitbundig verwaaiend zo speels als een kind ik wilde naar buiten zag je nog dwarrelen met anderen scharrelen vlakbij de ruiten je landde voorzichtig op het glas van het raam smolt in ons afscheid als druppel…

De halve wereld lijkt geheel ontdaan Want Facebook gaat volledig op de helling Veranderende privacy-instelling Is hier in grote lijnen debet aan We zullen het niet werkelijk weerstreven ‘t Is al te nauw verweven met ons leven…

Zou ik een kinderboek voor vijfjarigen schrijven, zou ik het over olifanten doen. Ik heb ze gezien in het echt. Op you tube zie je dat een jong olifantje achterop raakt,terwijl de kudde gek is van de dorst en maar doorloopt. Keert z'n moeder terug naar het verzwakkende olifantenjong en ze geeft hem een paar schoppen. Staat…

Toen Gods boek in feite een reeks van boekjes: De Bijbel, een gezicht kreeg middels www.Facebook.com durfde ik elke vraag te stellen maar krijg ik meer antwoorden dan me lief zijn!!…

Ach kijk nu eens, een motor van ballonnen, met liefde en geduld gevuld, gedraaid, gesponnen, in sprankelende kleuren zie je elk detail. De maker kijkt verrast, zijn ogen fonkelen, zijn armen zwaaien zwierig een uitnodigend gebaar, wil ik een ritje maken, een helm ligt voor me klaar. Ik straal van alle kanten, mijn been zwaait al opzij…

ach, tere boself je lijkt verdwaald tussen kale bomen die niet beschutten het dunne pastelkleed dat glinsterend jou omhult maakt je zo kwetsbaar op deze kille dag in je ogen lees ik verlangen naar lentelicht bosanemonen en wollegras wiegelende grasklokjes dreigend reiken bramendoorns naar je tengere gestalte een roodborstje zal…

Laat bij mijn graf geen tranen vrij, Ik slaap daar niet, maar ben nabij. Ik ben de streling van de wind, De open ogen van een kind. Ik ben de sprankel in je vreugd, Ik ben de overmoed van jeugd. Ik ben het krieken van de dag, Ik ben de parel in je lach. Ik ben zonlicht op het graan, Regendruppels op het raam. Ik ben de lippen die je…

eens op de schaduwkant gelet van wat de kerst ons ook kan brengen het kaarsvet dik op het dressoir de klit in 't krullend engelenhaar een kerststal hangend op half zeven en in 't stro geen greintje leven een dennenboom in vuur en vlam de herder en het schaap zijn lam stilaan lijkt elke glans nu henen de kerstman op z'n laatste benen…

Ik heb een grens getrokken niet met kalk of prikkeldraad. Maar met goede woorden die zorgvuldig zijn gekozen. Het is naar oud model en goede raad tot hiertoe en niet verder. Deze boodschap is zo helder dat het ieders zintuig raakt. Als je loslaat trek je grenzen voor 't welzijn van je groot domein. Dan komen vrede woorden weer tot leven…