Alle inzendingen, jaar 2014, week 49

Ik kreeg een envelop rond kerst met hanepoten beschreven, 'k bedacht blij van wie die zou kunnen zijn. Zeker de kleinzoon van, ontroerd, kwam zijn opa nu in beeld hoe hij nog alles wilde doen met mij nadat hij hoorde nog maar een jaar te hebben. De landrover die hij kocht en met mij, wandelaar, door de stille bossen wilde rijden, de weekendjes…

Je voetstappen door de stille verlaten straten waar sommige ramen streepjes lamplicht doorlaten het geluid van de stilte neemt met je gedachten een loop je indruk achtergelaten hoop plaveisel tot kiezels en zand groots naar klein neemt mij bij de hand in de verte het geluid van een voortgaande trein die zijn eigen spoor…

Wat Pownews heeft gedaan, dat moest niet kunnen: de camera stond aan, dat wist ik niet; en ook al doe ik niet zo erudiet, ze moeten me mijn privacy wel gunnen. Het is met mijn beschaving zo gesteld: ik zet hem aan als u zich even meldt.…

Voel je elke keer Een sterke afkeer. Niet vooruit te branden niets meer uit je handen het is afschuwelijk weer. Ga er tegenin Dan krijgt je weer zin.…

Naar de herberg ben ik op zoek 'n arm om mijn schouder Stemmen gedimd en woorden zonder snelheid in zinnen gevat Niet drank als gastheer,herbergier niet de kurk om op te drijven Naar de herberg ben ik op zoek papier.... om over vriendschap te schrijven.…

Wanneer we de liquidaties achter ons laten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de oorlog even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de vliegtuig ramp even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de haat en nijd even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst? Er was een kindeke geboren op aard, hoe komt het toch, dat de…

Een nieuwe horizon raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen duizend schaduwen een eigen groene toekomst uit. Het doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild. Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid, op handen gedragen naar het gereserveerde plekje in een voldragen landschap. De vol gedekte tafel…

Al weken lag ze in het bed, gewoon alleen maar ziek te wezen, al weken werd ze lief verzorgd, werd zelfs nog voorgelezen, want zitten, ging niet meer. Al weken stierf ze van de pijn, dokter geef me wat, geef me iets, doe iets! Geen formulier had ze gemaakt, terwijl iedereen toch wist, zodra er geen kans op normaal leven is, dan…

Pak je bij je strot, Arrogante koning Tijd Die zich vorst waant Over al mijn dagen, Mij de uren en minuten Dicteert alsof ik er Alleen maar ben als Slaafse notulist - Een mens zonder enig gewicht - Bij deze ben je afgezet, wordt Je koninkrijk verbeurd verklaard, 'k Zie je donker nu al Wijken voor het licht…

Bij ons in de straat, het is niet te bedromen wat daar aan verlichting tot kerstvreugde brandt in perken, rond hekken, door struiken en bomen. Mijn buurman heeft zelfs de contouren van ’t pand geheel en al met van die ledjes behangen. Het giftige blauw straalt je koud tegemoet en houdt je gelaat in een rouwkleur gevangen, maar Watts kost het…

Mensen onttronen keer op keer macht stinkt oorlog nog meer vieze spelletjes schaamteloos uitgevoerd gevangen uitgebuit uitgehoerd gezag denkt alleen maar met z'n pik waar kan ik 'm insteken ze geven toch geen kick niemand wordt er uitgezonderd man, vrouw, kind, hoe het ook zij getekend voor het leven voor vrouwenleed begrip verstoting…

Steeds vaker val ik, val ik samen met het leven. Steeds vaker durf ik, durf ik te zwerven door de ruimte. Steeds vaker beleef ik, begrijp ik het moment, als essentie van de tijd. Steeds meer sterf ik, sterft mijn gek idee van vreemde eigenheid. Steeds meer val ik samen, val ik samen, met wie ik was en met wie ik ben.…

het vuurtje in de donkere dagen om je te warmen en nog even iets van licht te mogen ervaren voordat de duisternis vat op je krijgt…

Ik adem niet, ik zing. zelfs als ik zucht, klinkt het per ongeluk alsof ik een paar noten neurie die me vannacht, terwijl ik sliep, zijn voorgezongen. Het is alsof de lucht mijn deken is en ik mijn hoofd het liefst te rusten leg op het kussen van mijn longen, de plek waar ik mijn hartslag hoor in vierkwartsmaat: dat ik besta…

hun letters woorden zinnen bouwen stilte om me heen nog kan ik de tonen onderscheiden van hen die de gesprekken leiden diep van binnen ben ik moederziel alleen er zijn geen muren om me heen het open lijkt al tijden afgesloten door zijn onbereikbaarheid mijn ogen zien het ijlings vluchten van de huidige realiteit ik ken de kou van steen…

Ik heb die ‘show’ van Rothko eens bekeken, De toegangskaartjes waren peperduur, Maar ja, je hebt wat over voor cultuur. Helaas, het wist mij amper aan te spreken. Misschien wordt u van Overweg iets wijzer: Het zijn de nieuwe kleren van de keizer.…

Je raakt mij onbezocht. In bedeesde verbijstering proef ik de zilte dauw op mijn lippen, die als kristallijne, bevroren korrels smelten in d' ochtend-dans van de herfst. Verlammende zachte warmte laat mij verdrinken in gewichtloosheid, wanneer berijmde vingertoppen sluipend op mijn huid reiken en mijn stem doen breken. Sleur niet, trek…

De burgervader van de stad Maastricht Moet onbesproken en fatsoenlijk blijven Mag rollebollen, desnoods met z'n vijven Als het maar strikt Privé is en uit zicht De val van Hoes is doorgestoken kaart Maar Heilig lijkt hij al te zijn verklaard.…

Toen ik laatst dit bord plots zag Moest ik wel tweemaal kijken. Niet dat het aan mijn ogen lag Wat waren dit voor praktijken. Het was duidelijk onduidelijk Werd er gewaarschuwd of verplicht . Het is inmiddels overduidelijk Dat ik dubieus werd voorgelicht.…

hoe ouder ik word hoe dieper ik soms in mijn vroegste jaren verzeil en er gaandeweg ook langer schuilen wil alsof ik mij in de jachtige wereld van nu steeds minder thuis voel, liever de rust van 't voorbije proef rond 'n dierbaar huis of plein tussen vertrouwde geuren en klanken in stil geborgen tijd .…

Hoogtij bezinning gevraagd levensecht samen tot het daagt nabij in namen jezelf de binnenkant voelen zonder schools aangeleerd maatschappelijk en commercieel teveel nu met handen en ogen bewogen zien mogen hart en ziel in zich en zicht langere dagen meer licht dragen…

toen je in een veld vol narcissen zat en je met een glimlach opkeek het kleine kind in je armen was je toen gelukkig? toen de meidoorns zich hulden in een groene waas en je naar woorden tastte voor het onderliggend verdriet zag je toen de stukgereten wolken? of voelde je de druk in het vroege blauwe licht de woekerende onpeilbare pijn…

Als de laatste bladeren van vele bomen vallen voor de winter de kou ons in haar greep krijgt voel ik koorts opkomen een hele fijne koorts de Elfstedenkoorts!…

in de wir-war van wie ik ben ben ik het middelpunt gebleven…

Verdriet dat al bijna Weer vergeten was, Weggezonken in de Golven van de tijd - Maar wel degelijk opgeslagen In de koker die ik niet zichtbaar Maar wel altijd voelbaar bij me draag, Onzichtbaar met mij verbonden, En die bij het overlopen Kokendhete stoom afblaast Die mij ook nu nog Levensgevaarlijk kan verwonden…

Soms zijn we machtig en krachtig en soms zijn we helemaal niets Soms kunnen we de hele wereld aan Een gevoel dat we nergens aan kapot kunnen gaan Onoverwinnelijk in het leven Een goddelijke kracht aan ons gegeven Alles gaat goed in het leven En ineens ben je niets Een virus, ziekte een ongeluk je werk kwijt Of je hart gebroken En je…

Weer komt die oude droom tot leven een koude heldere nacht briljant gegeven door een geboren ster die schijnt met kracht de geur van wierook doet me buigen naast de herders wijze mannen knielen ook in aanbidding wat ik met hen toen in een ver verleden nu vandaag weer hervind de incarnatie van volmaakte liefde in een…

Sterretje aan mijn boom Jij spant voor mij de kroon Staat daar maar te pronken En naar ons te lonken Nu ben je niet zo ver Ik praat tegen je dierbare ster Een traan vloeit over mijn wangen Verdriet houdt mij deze dagen gevangen Door het gemis Wat nooit en te nimmer te slijten is.…

Het werd een marginaal bestaan. De mensheid bijna uitgestorven. De aarde woest en bijna ledig. Een kleine groep is doorgegaan. Mensen leven in angst en beven. Giga giganteum is nu de baas. Homo wordt gefokt in oude stallen. Als plaagdier kan hij overleven. Ooit was hij dominant. Echt? Dat was 5000 jaar geleden. Nu door Giga wreed geknecht…

na thuiskomst volgt het welkom heten namen vergeten, bakenen van muren volgt het ontgronden van bodem ontjeuken van huid, ontleven van heden op het achtererf ontmoeten wij onszelf de man met de hamer, blessureleed de tuin ruikt naar naaldhout met peren naar reeds beklonken aarde, houtskool in de keuken rijst het bakmeel, ontleden…