Alle inzendingen, jaar 2015, week 14

Wie maar blijft bewaren voert een oorlog in feite een ondergrondse een guerrilla een eeuwigdurende een onoverwinnelijke Maar eindelijk tot bedaren door het milieupark in feite!…

Hoe lang kan een afgezette koning blijven regeren? Op deze vraag geeft men geen antwoord. Als ik vertrek, waarom blijf jij mij dan commanderen? Jij zwijgt en kijkt, schuw uit je ogen, op mij neer. Diep van binnen weet ik waarom. Omdat jij het zo gewend bent, Omdat jij het mij en jezelf hebt aangeleerd, Omdat ik het schijnbaar toe moet laten…

Bijna vergeten een zomerse dag in april fietsers op de dijk de rivier rust uit en is stil Bomen botten uit takken hoeven niet te waaien de natuur als een jonge bruid zomerzon gaat vreugde zaaien…

We mogen weten dat God ons leven leidt Hij wil ons nabij zijn, elke nieuwe morgen En blijft in Zijn goedheid voor ons zorgen Zelfs ons hele leven lang, tot in eeuwigheid. Het is goed om naar Gods leiding te vragen En ons in vertrouwen aan Hem te geven Zijn leiding hebben we nodig in dit leven Hij wil steeds onze moeiten en lasten dragen.…

Vandaag gaan we het eindelijk beleven De eerste officiële rokjesdag Maar toch doe ik daarover mijn beklag Omdat het door de krant wordt voorgeschreven De blote benen die de kou verdrijven Ze zouden een verrassing moeten blijven.…

Haar verjaardag zal ik vieren in mijn hoofd mijn kleine binnenkamer Binnensmonds zal ik zingen: 'lang zal ze leven' zij is me al sinds jaar en dag ontroofd De viering,ritus heb ik noch voorspeld haar noch beloofd Ik kan dit spel niet echt verklaren het overstijgt de werkelijkheid Maar vieren doe ik het... en hoe....…

Gerrit Komrij heeft in de verzamelbundel ~KAKAFONIE~ driehonderdachtenzestig bladzijden excrementenversjes bij elkaar weten te sprokkelen. Eén drol van mij lijkt me daarom wel te mogen. De Drol Des morgens rond een uur of vijf Staat mijn geslachtsdeel meestal stijf Da’s niet vanwege geile last De blaas is vol, er moet geplast Dus zet…

Kleermaker ben ik, Een deugdzaam beroep, Een echt vak nog Dat vakmanschap vereist - Door anderen wordt Er doorgaans op mij Neergekeken - Want zij vinden mij Niet geleerd, ik ben Immers niet zoals zij - Ze begrijpen niet Dat ik het cement ben In het losse zand Dat zij daag'lijks achterlaten, Ik ben het immers, die Zonder…

niet zelden roepen woorden mij uit de mond vervliegen spinsels in notenschrift zonder zang komt alle hulp voorspelbaar te laat blijft niets van weinig over houdt de klok rust tot nader order leve scharreltijden met vrije uitloop kwetterbeek schatergoud klaterlach geen eeuwig zo bestendig als voorlopig…

Met elke cel, met elke zenuwvezel met alle wakkerheid en energie niet als een papegaai of parodie en evenmin als woelrat of als wezel Wil ik mijn hele nucleaire wezen de hele firma mens en compagnie en zelfs de extra troepen der genie sommeren in het licht van mijn synthese Gespleten leven is verspilde tijd dit zal van nu af antithese…

Een zonnehemel kleurde ochtendrood in huis gekleurd leeft het nest waar vogels verzamelden tot de lentedans in mei.…

Alles is Kapot te krijgen Niets of niemand is onverwoestbaar Zo als we ooit het leven hebben gekregen Zullen we ooit tot stof vergaan De bergen die al duizenden jaren intact bleven Worden nu met treinen doorreden mensen hebben relaties met elkaar Maar door een kleine fout is het over en klaar Hele bossen worden omgekapt Maar jij heb je…

Mijn moeder wil niet meer ze wil zichzelf niet meer ze wil de dag niet meer beginnen maar eindigen evenmin en daartussenin is er enkel tegenzin om te ademen en te kijken te praten en te blijven het gebeurde op een dag er was die plotse drukval door een windvlaag klapte een deur dicht en daar achter zit sindsdien haar leven: door het…

het prille van lente schroomt de bleke huid t shirts en de korte mouw lijken haalbaar voor de vrouw maar de spiegel rekent onverbiddelijk af met witte top en korte rok zonder gebruinde benen kleur krijgt langzaam weer de overhand waar somber het straatbeeld lang domineerde de donkere massa breekt in speels en licht bewegen nog even…

Geen grootheid der wereld bekoort mij. Hoe zinkt gij, ô trotse paleizen, Wanneer ik, naast Kloë gezeten, Mijn oog op uw grootheid laat scheemren! Wanneer op haar zwellende boezem Mijn rusteloos harte mag kloppen - ô Vorsten, wat zijn dan uw tronen? - Daar ginds dwaalt de onlesbare hebzucht; Verzadeloos hongert zij eeuwig. De bleekheid bedekt…

Ach Dijsselbloem het zit je niet echt mee Tekortgeschoten door het niet te noemen Een tonnetje is lastig te verbloemen Dus zijn ze binnenskamers niet tevree En waarom zat je arm in het verband? Een bankschroef...of een gaatje in je hand?…

Wat is knuffelen, Eigenlijk meer dan elkaar besnuffelen. We houden de ander in de tang, Want voor gevoelens zijn we bang, Eigenlijk een beetje rondsnuffelen. Ga met je gevoel spelen Door een knuffel uit te delen.…

ik dicht je lieve woorden toe maar ze blijven hangen in de mist hoe ik je ook aanraken wil je blijft onaantastbaar in de mist hoe ik voor je zingen wil het blijft onhoorbaar in de mist ik schrijf een briefkaart gefrankeerd vol liefde en vertrouw deze toch toe aan de mist…

Glipt langs je heen boven je langs onder je door wat is het nut is er wel nut op dagen als deze als de zon niet verwarmt niets je lijkt te raken behalve de wens naar de volgende dag om opnieuw te starten…

't Zand de bank op 't zand leeg was die opgezet kil toch warm wachtend daar de verschijning tussen de druppels van de fontein dauw verblinde, verbaasd kijken op het netvlies een focus om nooit te vergeten de middagzon versterkte het zien en voelen, ik zocht warmte van de bloemen die open gingen, vlinders van gelukzalig gevoel noch…

Daar is de lente: toen je op vakantie verscheen. We joegen op vlinders doorheen het mulle zand, mijn lopende lijfrente. We hoorden het Liefdeslied van bomen en vogels, gezongen door licht-kogels. De kus op je wang: vol eerbied. Onvergetelijk toerden we in blauw-azuur, vergaten tijd in dolende bossen vakanties verzwinden in het laatste…

Pas op mijn sterfbed Aan het einde van mijn leven Maak ik de balans op Durf ik toe te geven Dat het vaak niet ging Als de bedoeling was Ik vaker dan mij lief was Zat in zak en as Veel dagen vulde Vol kommer en met kwel Desondanks niet spreken wil Van een leven als een hel Mijn zegeningen telde Hoe klein ook of gering Een nieuwe dag aanvaarde…

Van Vollenhoven pleit voor burgermoed Als reizigers een conducteur bedreigen Dan moet hij assistentie kunnen krijgen U houdt de hufters aan op staande voet! Zo heeft er weer eens iemand praats voor tien Die nooit een trein van binnen heeft gezien.…

Elke dag opnieuw, zat hij daar Je kon er niet komen, of de plek was bezet Iedere dag weer zat ie klaar Voor zich op de grond, zijn pet. Hij speelde wat deuntjes op een harmonica Iedere dag opnieuw Alleen 's zondags zag je 'm nooit Geen idee waar ie dan zat. En ineens zat ie er niet meer Meteen viel het me op Hij is overleden, de arme man…

Elke dag is voor haar een cadeautje Ondanks dat ze " niet lang meer heeft" Ze neemt nog een ieder in het ootje Wetend dat ze het einde van 't boek niet beleeft. Elke dag een lach op het gelaat Ondanks dat ze " steeds minder wordt" Ze speelt een spel alsof ze niet " gaat" Toch is de tijd nog maar kort. Iedere dag neemt ze dankbaar aan Alsof…

Kwaak en Plons helemaal verkikkerd op elkaar…

Hoe een blik spoorloos weerspiegelt het stil bewegend samen weven in een streling, ontastbaar haastig, bijna huiverend over de rimpeling van onze huid. Ondenkbaar waar veroorzaken we elke zucht bij elkaar in dat ene warme onontwarbare wezenlijke moment van duizend keer samen zijn, tot de stilte hoorbaar de nacht verlengt en onze adem dromend…

Je had een naam en een BSN Meer was je voor instanties niet Nu ben je uit hun bestanden gewist Zij weten niet van mijn verdriet Maar jouw naam en wie je was zal door mij altijd worden gemist…

Een diep bedroefde mannenstoet gaat lang gejast en hoog gehoed met een door rouw bezwaard gemoed de Lievevrouwebedstrolaan en komt zo na een poosje aan op ’t oude kerkhof ~Knokendoos~ voor ’t brengen van de laatste groet aan hun geliefde Wulpse Jaan, voor kort nog vol van minnegloed maar sinds vier dagen levenloos wat alle mannen bidden…

Niet zo heel lang duurde het Voor ik van de wereld Vervreemdde - Dat ik ook van mijzelf Vervreemdde, mezelf Uitsluitend nog zag als Vreemdeling die zijn leven Als een oud laken Met vlekken en scheuren Op een hoop zag vallen, Als een man waarmee Moeilijk te leven was, Heeft wat meer tijd In beslag genomen - Nu is het zover…