Alle inzendingen, jaar 2015, week 27

Zou 'k het toch bijna zijn vergeten, dat met heel veel extreem zweten nog twee kinders een diploma hebben gehaald. 't Was zo warm, da'k verstek liet gaan, mijn / onze gezondheid kon het niet aan mee te kijken bij het kroost! Als een goed oma doet, maak ik dit meteen weer goed, door vanaf mijn eigen troon toch nog te zeggen,…

ik ben geboren met ‘n gat in mijn hart het liep leeg van al m’n vertrouwen dat verklaart veel zo niet alles over ons liefdesleven jij vraagt van mij eist van mij wat ik je niet kan geven…

Droevige omhelzing van lucht en land waaronder een wenend kind traant in wolken van zure wind, neerslachtig door hartstocht overmand. Weemoedig land, verzopen van verdriet doordrongen van kil bestaan onder snakkende lucht, in grijs vergaan en geen zonneschijn meer biedt. Zijn het "her-ineringen" die smachten doen, zinnen verzinderen?…

het wordt stil om me heen of krimpt het buiten in mijzelf heeft elke mens dat gemeen een geringer en dalend gewelf zal het de rijkdom zijn die mij verblindt en goed is gezind dan wel de som van weerstand en verlies die altijd komt maar ik niet verkies het kan de telkens kerende zandloper zijn die mij vermoeid doet raken en aan een…

Wanneer jij in mijn droom verschijnt dan is de duisternis in mij verlicht zoals jij mijn droom laat leven toen zoals de sluier van jouw gezicht Wanneer jij mijn dag benevelt dan ontwaak ik in mijn ochtendgloren mysterieus door de grondmist me kleuren omlijst als nooit te voren mijn balans door jouw kracht de…

Een hersendokter toonde onlangs aan dat als je maar heel vaak gedichten schrijft -op onversneden rijm wel te verstaan- de geest, zelfs hoogbejaard, goed werken blijft. De versvorm schijnt er weinig toe te doen. Het werkt al bij het simpele kwatrijn, Ottava, Retourné of een Sermoen, dan wel een Ode, Balladette of Sixtijn. Er is één voorkeur…

Wanneer ik een gedicht geschreven heb, kan ik de tekst moeilijk onthouden. Voltooide gedichten moet je laten gaan. Een gedicht moet je niet onthouden. Laat gedichten een eigen leven leiden. Gedichten moeten op eigen benen leren staan.…

De tijd vliegt met ons mee, wanneer wij mensen haasten. De tijd zal op ons wachten, wanneer we aandachtig leven gaan. Geen ander dier zal tijd bedenken. Ik lig in bad te piekeren, en zie! Moet het leertje worden vervangen? Druppels vallen tijdloos uit de kraan.…

Mijn rijpaard Shy is net zo verlegen als ik en toch durven we wel voor de dag te komen ondanks onze zogenaamde bad reputations. Niet aaien en niet voeren is natuurlijk een grapje, want we zijn namelijk het tegendeel van agressief en bovendien afgetraind. Shy is net zo dol op bier als ik, vooral die uit Haarlem, met veel haver. Shy…

Mijn vrolijke En warme ik Vechten steeds weer Om zonnelicht Naar boven turend In het blauw voel ik toch De aantrekking Van een sombere Onderlaag van Mijn gevoel De nacht Op het moeras Der somberheid Weerkaatst het Zonlicht via de maan En ik baad En wentel me Volop in Het maanlicht Voelt vertrouwd Even toeft het fijn…

weer is stilte gebroken door duizend vlagen wind geluidloos waaien woorden op vleugels weg wat ik ook zeg er zit geen draagkracht meer in zinnen zij lijken hol van binnen als echo’s in gesprek de wind monoloogt luwte dwarrelt letters zonder hoop…

De waterschapsbelasting wordt geïnd Door ’maffiosi’ die zich HEFPUNT noemen – Wat elke vorm van diefstal moet verbloemen. Al tijden staar ik mij op die naam blind. Hun rekeningen zijn zozeer abject Dat TILPUNT heel veel meer de lading dekt.…

Als baby heb je nog vrij spel Om de wereld te observeren. En al doende leer je wel Dat het leuk is om te proberen. Het schept meer ruimte in je hoofd Je komt tot een omgekeerd denken. Je hebt je weer flink uitgesloofd Om aandacht te kunnen schenken. Ook al zie je alles nu onderste boven Zelf ben je er niet van onderste boven.…

achter veranderlijkheid schuilt zuivere schoonheid heeft ze me laten ontdekken door subtiel haar eigenheid open te bloeien zo volmaakt mooi ik bestendig aan haar verknocht blijf al floreert ze kort de herinnering blijft…

Wanneer er vroeger iemand overleed, gingen de gordijnen dicht afgeschermd van de buitenwereld wist men: daar ligt iemand in een kist. Het werd verstopt of weggestopt kwam pas tevoorschijn wanneer men de dode naar het kerkhof bracht in het openbaar! Maar als de persoon net overleden was, zaten de gordijnen tot aan het verlaten van…

Het kind kwam huilend aangelopen, tranen liepen over d'r wangen, het duurde even, voor ze vertellen kon waarom die waterval ineens tevoorschijn kwam. Lopend met een vlindernetje was ze heel begrijpelijk pogingen gaan doen er een te vangen, tot er een lieveheersbeestje in haar netje bleef hangen. Wat nu te doen goede raad was duur…

Ik ken een heel lief meisje Met vaders, ja eigenlijk twee Eentje woont heel ver van hier Zij kent hem ook niet echt Maar feit is wel, hij heeft een mooie dochter Ook al is hij ver van hier Híer heeft zij dus nog een vader Maar ook hij is nu ver weg Niet omdat hij ver weg wóónt Maar koos voor een ander leven hier Het meisje kan toch niet…

De tour staat aan manlief volgt elk pedaal, maar wat me opvalt en tegelijkertijd tegenstaat is dat verslag geven niet iedereen is gegeven. Verstand van iets hebben is iets heel anders, dan het geven van een verslag. Valt meteen weer op dat ik Mart Smeets mis, met de avond etappe, kon op meesterlijke wijze vertellen over hoe de dag gegaan…

fraaie oude muren glimmen in 't licht van goudgele zonnestralen schaduwen van door de zon belichte vensters werpen zich op de met bloed, zweet en tranen bedekte grond van het Romeinse amfitheater dat onwillekeurig mijn diepste gedachten doet terug voeren naar reeds lang vervlogen tijden van gladiatoren, gevechten, martelingen…

Voor Alexander H. en de anderen soms is het begin een demonstratie waarin pistolen de stokken verdringen pistolen veranderen in machinegeweren dan komen mortieren en raketten om het vermorzelende einde in te zetten altijd is er de geur van de onomkeerbare dood de levenloze lichamen het aangezicht van een gezin nog altijd dicht bij…

Zaaddonoren geven niet alleen hun zaad maar ook hun ziel en zaligheid! niet vergeten hoor a.s. moeders, nu nog vrouwen met zaad vragende zwangerschaps- ogen, eigenschappen en verleidingstechnieken!…

Rijnsburg is in rep en roer, op de veiling zat nee- niet in voer, maar in bloemen goed verpakt, een spin die je met gemak, de dood in stuurt. Men pakte het beestje beet, zette hem buiten zonder de weet: een giftig beest vast te hebben gehad. Nu is tie dan mooi vogel vrij en kan ie komen bij jou en mij, ' k zal je zeggen da'k het…

De zonsondergang verlicht één kant van het bed de schaduwzijde.…

onvermoed eiland verdwijnt me uit de smoor tegemoet hof van symbolen naar ik vermoed er lopen loze beesten zienderogen in de geest verdwenen koers ik snelvoetig naar mijn kluis groet opgetogen mijn huis alwaar amper later het Zelf alleen is alles leeg één op één Eén is als voor de vloed…

Als ik levensmoe wordt mijn leven is voltooid ga ik eerst nog treinen reizen met de NS, 1e klas van Den Helder naar Maastricht van Roodeschool naar Vlissingen en op de terugreis ga ik op het knooppunt Utrecht in het hart van Nederland op de rails liggen zonder enige vertraging languit op het spoor liggen: eindpunt van mijn leven…

ik deinde neer en op op en neer neer en op op op op op op op op…

Zij koos een rode roos uit alle andere bloemen omklemt hem met haar hand tot rode druppels langzaam lopen langs haar koele bleke hand ze denkt zo sterk aan hen dat ze de pijn niet voelt de echte pijn zit dieper achter een tranenwaas van vele lagen dik waar ben je nu mijn hart is leeg slechts gevuld met weemoed en verdriet…

Daar natuur geen kitsch kent brengt ze uitsluitend kunst voort soms kaal en karig dan weer rijk en uitbundig alleen op de kim tussen zwerk en bodem bouwen mensenhanden smakeloze werken vol edelkitsch is het daarom dat de Schepper de einder zo dun mogelijk getrokken heeft?…

Dank U voor alle schoonheid die ons omringt, zelfs de haartjes op de stengels van de papavers, ze ontroeren ons en doen ons even de adem inhouden. Het licht schijnt doorheen de bloemblaadjes op deze blanke morgen, nog niet begonnen met heel het rood in vuur te zetten, te doen stralen tot het pijn doet aan de ogen. De wind wiegt de kleuren…

In mijn gedachten Woon ik, in de Namen - In gedichten Komen ze voorbij, Eén voor één, En als ik de bloemen zie, En hun liefste geuren ruik, Komen ze weer langs, Eén voor één, Uit de tijd Van voorbij…