Alle inzendingen, jaar 2015, week 48

Wat ik nog van je heb is het gehoorapparaat en de leesbril je kan ze altijd komen halen wat ik ook nog van je heb zijn je gedachten die zijn inmiddels met mij vergroeid zodanig dat ik bijna jou ben die ouwe zeur, maar vooral geduldig in het aanhoren van mijn falen.…

Wanneer ik je morgen moet verlaten ontkleedt me van mijn angsten als stoffelijk wezen en leg mij in het glazen ledikant, waarin ook jij geboren werd, vertel me je verhalen als ik ooit weer naast je wakker word, zodat ik over je kan waken in het moment van stille dood die tijdelijk wordt opgeschort, laat me meevaren in jouw…

Ik voel me verschrikkelijk Ik voel me geweldig Ik denk aan de momenten Waar jij naast me ligt De momenten die nog komen zullen Ik voel dat ze hier zullen zijn In de toekomst, nabij of niet Toekomst, verlos mijn pijn Ik voel mijn hart Bonken in mijn borst Mijn hart dat verlangt Naar jouw warmte voor mijn vorst De warmte die ik draag…

hoe voelt gij vraagt iemand mij, zomaar "en plein public" geef ik iets prijs als ik in mijn diepste glij en kond doe van roerselen die ergens klinken als muziek met tussen de balken mijn eigen wisselende wijs gister ging ik nog onbestemd over wegen van verwachting thans weer over paden waar mijn zin wordt afgeremd en…

Derk doet de brugklas voor de tweede keer, en daar het groeihormoon niet valt te stelpen, maakt hij te midden van de verse welpen de indruk van een halfvolwassen beer. Soms slaat hij twee drie klasgenootjes neer, zoals een steen terechtkomt op wat schelpen. Dat spijt hem echt, maar ja, kan hij het helpen dat men elkander treft in het verkeer…

Jongen, gooi je kop in de wind, leef verlaat de brakke grond en wis je sporen uit de klei, vergeet dit zwarte oord, de krenkende kruisverhoren. De meute zal je nawijzen, zij die liefde prediken zullen je bespuwen, wilden je helen maar achter de coulissen, zelfvoldaan jouw lichaam stelen. Verdwijn, red je vege lijf, spoel de hypocriete…

ik ben mijn leven niet zeker sommige woorden zijn dat wel zijn het de stromende woorden de luchtige of zij die uit de lucht vallen? de woorden achter de woorden de zwierige of de de valstrik-woorden van fluweel? zijn het de denkbeeldige woorden de lichtvoetige of die van spervuur en metaal? ik ben mijn leven niet zeker sommige…

honden uitlaten moet voor beiden verfrissend werken helaas niet voor alle prachtige honden is te merken sommigen moeten naast de fiets van de verzorgende keihard rennen langdurig achter elkaar meer lijkend op een aanstaande dood raadpleeg uw vriendelijke dierenarts aangaande deze kwestie ten goede van uw trouwe dierlijke…

Een donkere wolk trekt voorbij en men ziet het al weer zonnig in.…

Je bent er En toch zie Ik je niet, 'k Voel wel De vleugelslag Van jouw liefde Om me heen, En dicht tegen me aan, Ik twijfel geen moment, Er is voldoende bewijs Voor jouw bestaan…

ondanks het besluit te zwijgen - geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in de prille zachte voorjaarswind…

In de gewijde ruimte was het gezang der monniken huiverende schoonheid. De liederen ontdaan van franjes herleid tot de essentie van vreugde en lofbetuiging drongen diep in mij terwijl mijn blik de handen van de koorleider volgden die met oneindige tederheid en schroom zo leek het mij de melodieën tot leven bracht.…

ik wil zijn waar ik nooit ben, zoiets als terug naar de bron ik ben in mijn rede gevallen en noem haar goede afloop, het binnenste van bereik, een einde aan bestemming dan heet het verlangen vergeefse moeite, is het paradijs op aarde een paradox dan ben ik het 'hier' en jij het 'nu'…

Als ik je alles zou vergeven en jou voor altijd zal vergeten welke stappen reflecteren dan nog in de nacht dat ik jouw ritme vond. De passie zal ik nooit vergeten jouw woorden kan ik je vergeven toen de nacht voor eeuwig verduisterde met de laatste zin die je mij influisterde. Kon alles maar blijven zoals het is zonder jouw laatste…

Kwetsbaar meisje Speel op het veld Voel de omarming Pak toch die hand Veeg het zand uit je haar Voel de wind op je huid Proef het zilte van de zee Hoor het ruisen van de golven Kwetsbaar meisje Laat je masker vallen Voel je naaste Pak toch die hand Zie het zonlicht stralen Luister met je hart Loop oneindig ver En duik in de diepte…

lange dagen klamme nachten vol gedachten vol gedachten over iedereen die ik hier achterlaat kies ik bewust bestemming onbekend genoeg gedokterd genoeg gepraat zo ook gezwegen ben ik klaar om over te gaan en me over te geven aan hen die mij komen halen naar daar waar liefde de voertaal is…

Avonden van grijze saaiheid onder het schijnsel van een schemerlamp. Gesprekken gaan vaak over hetzelfde; blinken niet uit in hun originaliteit. Plichtmatig wil men wel weten hoe het met de ander gaat. Maar belangrijker is de vraag, wat zullen we vanavond eten; en hoe de voetbalclub er voorstaat. Het weer en andere oppervlakkigheden…

Wanneer we de klok terugdraaien, zullen we beseffen dat grote violisten, klein en veelbelovend zijn begonnen. Nog mooier is het om erbij te zijn, wanneer we tijdens het prille begin, even stil mogen komen luisteren. Naar het grappige tokkelen. Naar het allereerste strijken. Naar het raken van onze eigen snaar.…

(voor Xandra Schutte) Gerdi Verbeet beet zich in je vast en na veel geharrewar kwam ze eindelijk met jouw naam op de proppen, uit de last en op haar manier best koninklijk, zo met haar gouden oorringen en halsband. Ik kreeg bijna het idee dat ze een minnares van jou is, want ze deed wel heel erg verwant en ze sprong wel heel erg deftig…

Ik ben geen prater, sommigen noemen mij introvert. Ik houd van de ruimte in mijzelf, waar ik kan dwalen in gedachten, kan dromen in een dag, of soms een grote klootzak ben. Ja, ik ga daar flink tekeer en menigeen die stierf, misschien wel een paar keer. Wanneer ik stil, in mijn hoofd verkeer, spuw ìk in gedachten…

Laaghangende zon straalt vurig oogverblindend maar stagneert proces.…

ik zie je hoog te paard de zwarte laarzen stevig in de beugels jij geeft de combinatie haar snelle vleugels de rechte rug in vorstelijke zit het schijnbaar moeiteloos mennen dat al vanaf geboorte een van je talenten is het zweepje en gepoetste sporen horen bij je ogen en smakelijke lach terwijl jij sensueel uitdagend nog even met…

De heide is maar stil, het overal vol licht, en als een zilverspil het zonnelicht; de wolken varen weg over het vage blauwgrijze, heel ver liggen witte weg op zilvere wijze. Ik voel de wind vergaan om mijne oren, ik wilde wel vergaan in 't licht te lore. -------------------- uit: Verzen (1903)…

Wanneer de moeders eindelijk slapen verflauwt de onlust van de zonen. Zij leven op en wrijven zich de handen: de nacht is pas begonnen. Het uur van misdaden en dromen heeft reeds geslagen. De straten zijn vol levensgrote meisjes, ontvoeringen en drinkgelagen. De zoon verlaat het huis, treedt als een zon naar buiten in de sneeuw van het…

’t Is vijf december: pakjesavondfeest! Bij ons was het traditie met gedichten de ander vrolijk plagend door te lichten. De rijmelaar genoot dan nog het meest. Zo leerde ik door deze erfenis dat geven eigenlijk ontvangen is.…

www.metronieuws.nl/node/856683 Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee.. zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen, Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn. Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn.. Gevang in opperst gevang,niets kan schelen. Tarantella en hoeden, mannen in het zwart.. Minder,minder, niets…

Hoe KOMEN ze erop, hoe KOMEN ze erbij? De medicijnen voor die afgrijselijke ziekte in ons land, te duur? Hoe komen ze erbij, de premie in ons land, te duur? Hoe komen ze erop, NU actie te ondernemen, door samen te willen gaan werken, groter in te kopen en MISSCHIEN Daardoor de noodzakelijke ( ( helaas helaas) medicatie voordeliger…

Alles is meer dan een beetje. Het is de hele hand. Weten hoe het anders moet staat aan de andere kant. De beste stuurlui aan de wal draaien aan het grote rad. Zij menen dat er een waarheid is of juist iets meer dan dat. In het land van de grijze luchten dwaalt een dwaasheid door de tijd. Lopen de rivieren van oost naar west; voert het…

Tussen twee riviertjes liggen de beemden en aarden, akkers en gaarden. Veilig binnen de ligusterhagen, rijen zich de boerderijen op de rug der glooiing.…

ik heb een mens liefgehad een mens met fouten en gebreken die toen ik lief had van geen betekenis leken maar met de jaren groter bleken dan toen ik liefde dacht…