Alle inzendingen, jaar 2015, week 50

O jij voortvluchtige mens mijn noorderlicht is je beschermer synthese van zovele gezichten tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer en betaalt werd met vernietiging terug tot voor wat je schatplichtig was het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg, je dacht het aardse licht…

Sluit even je ogen en Ga diep in jezelf En denk aan alle mooie momenten Die er in 2015 zijn geweest Koester ze en neem ze mee In het nieuwe jaar Dan wordt 2016 vast een geweldig feest Ik wens iedereen dan ook Fonkelend licht Een blij gezicht Blozende wangen En een stil verlangen Naar een vredige kerst En 2016 iedereen zal omringen Met…

Waarom opstaan waarom steeds weer doorgaan? Omdat er altijd iets is altijd meer dan niets is als alles is verloren een nieuwe kans wordt geboren daarom wil ik opstaan. Omdat er altijd meer is altijd weer een keer is dat de lach het wint van de traan daarom wil ik doorgaan. Omdat liefde mijn drijfveer is en ik altijd blijf hopen ooit…

Ze loopt op blote voeten, Het liefst op nat gras Probeert iedereen te groeten Als dat nou alles was Ze houdt van handen lezen En ook van wat mystiek Ze houdt van boeken lezen En is niet zo graag ziek Ze is een beetje maf Maar ach wie is dat niet Ze is een beetje stom Maar wel een lieve griet Ze houdt ook wel van dieren Van mensen…

Angstig voor de deur is een vrolijk vooruitzicht door een harde schreeuw.…

Een raampje van het paleis aan de Dam toont het vorsende, roerloze gezicht van prins Alexander, die zijn blik strak richt op mensen en duiven, beiden even tam. Vleugels slaan heftig, voeten schuiven stram: bont gewemel, zich verspreidend én dicht. De nieuwe koningin aanvaardt haar plicht in het plechtig feestende Amsterdam. Stil neerziend…

Beschermt achter het glas geef jij mij een dynamisch inzicht in ons houvast terwijl de aanraking van een afstand transparant voelt mijn poriën zuigen jouw souvenir door middel van verzachte tintelingen tijdens mijn bezinning en trekt de spanning uit het lichaam zoals jij het altijd hebt bedoeld. Bewaakt in een omlijsting met goudblad…

Laat de mensheid weer geloven In dat woord - vol met zachte zin - Laat zijn waarde nimmer doven Voer het weer hoog het vaandel in Laat de aarde weer gaan draaien Om dat woord - vol van eeuwig roem - Laat zijn zin niet overwaaien - Het heet Vrede dat ik hier noem…

Een land met eeuwige tradities met een eeuwige Koningin Engeland een eng land een eiland nul komma nul visie wel tunnelvisie: neurovisie beste Brit kies met treinvaart voor een BREXIT!…

Als ik praat, mijn mond voorbij. Ik spreek de stilte vol, laat geen letter heel. Als ik praat, mijn hoofd moet leeg maar raakt nog voller dan het was. Als ik praat, mijn woordenstroom jou al lang niet meer bereiken kan. Er kleven woorden aan mijn adem vast. Een zacht gezoem klinkt enkel nog. Als ik luister, mijn oren voorbij. Ik laat in…

Armtierig kaarslicht verlicht een karig gedekte tafel van een kerstviering die niet de weelde van de sterke benen overspant. Zonder Michelin sterren vult de eenvoud de magen van de stille armoede in menig Europees land. Arme gezinnen; soms soep op de straat van het Leger des Heils bij een 'stille nacht' 's avonds laat. De bezongen…

Dagen rijgen zich tot ketting van een oorzaak en gevolg, steeds een zelfde serie feiten zonder ooit een nieuw vervolg. Steeds weer lopen dagen vast op datzelfde oud gemis dat opnieuw weer op komt dagen daar het nooit vergeten is. Kon ik het verleden wissen zou ik dat vandaag nog doen om niet steeds weer terug te vallen op herinnering…

zo vaak hebben wij naast onze bedden gestaan luisterend naar stemmen vol venijn en bij het licht van de maan droegen wij hen op onze schouders wij leken kinderen zonder ouders die niet spraken over pijn…

met een rugzak vol geheimen ben ik na omzwervingen aangekomen daar waar men van zegt dat het 'n tolerant land is waar mensen zoals ik mogen zijn wie we zijn en mogen lieven vooral mogen lieven wie ik het liefst lieven zou in de opvang aangekomen is de spanning duidelijk voelbaar noodgedwongen zit ik daar met degene voor wie ik mede…

Als ik om kwart over elf mijn zuster huiswaarts voer doemt plots op voor mij in het schijnsel der autolampen een donker voorwerp op het beton van de weg Hodonk-Werbeek ter hoogte van de Nieuwe Boer. Vlakbij zie ik -mijn ogen worden almaar zwakker- een kat lang uitgestrekt in al haar gaafheid zo liggend of zij nog warm van leven is -de…

Als wij in deze tijd van bezinning (want dat moet in december) de balans opmaken en gezellig doen met elkaar, rondom een dode boom die wij luguber versieren, voel ik me altijd ergens een schijnheilige huichelaar. Bomen horen buiten met de voeten in de grond, niet als een kadaver opgetuigd als middelpunt van een huis. Alsof…

't Zou het einde zijn van de regenboog Nooit meer helle sterren of de gloed van de volle maan Alles vervuld met honende holle lach Ree of vos, duif of vlinder zouden niet langer bestaan Gedaan met universum en dans of droom Peutertjes zachtjes huilend in een klein hoekje Eb en vloed weg, dof en killig Geen prachtig tapijt meer van rode en rosse…

Als drie rasacteurs zaten ze op een rij, net die beeldjes Horen, Zien en Zwijgen, ze gingen moeiteloos door met hun geglij, ingestudeerde schuldmimiek en getergd hijgen. Drie kleine kleutertjes, die zaten voor het blok, de ene keek nog dommer dan de andere bandiet, bij iedere uitspraak creëerden ze nog meer smog en hun geheugens waren bewust…

Vandaag hoorde ik het mooie woord langzaam zo langzaam vallen dat de wind er vat op kreeg. Ook fladderde er een woord achteraan (met een botte, afgeknotte klank) dat ik niet goed kon thuisbrengen maar waarvan ik vermoed dat het diepe sporen achterlaat in iets dat zich aan het oog onttrekt. Als dor blad dwarrelden zij op uit, en sloegen…

ik heb je bij de vleugel gepakt wilde weg naar groener gras maar kon niet vliegen jij bent geen droom maar vloog voorbij geruisloos in het kerend tij landde jij met natte voeten het was herkenning in spontaan begroeten de wereld delen ging niet ongemerkt aan ons voorbij vrijheid heb jij in ervaren moeten leren opmerkelijk is je…

Non sum qualis eram bonae sub regno Cynarae Horatius I Dat ik van binnen brand, ik ben de eerste niet; dat mij dit vuur verslindt, de laatste zal 'k niet zijn; dat mij de slaap niet vindt voordat door het gordijn de grauwe ochtend sluipt - 't is duizendmaal geschied. Dat ik tot andren ga, dat alles is om niet; dat ik vergeten…

Als ik de kassa schuifelend benader Dan kijk ik zielig en lijk wat verward Zo steel ik menig kassajuffrouws hart En val perfect binnen hun zorgtaakkader Ik hou me licht dement en dring wat voor Mijn jaszak vol...en dan er snel vandoor…

Gisteren, ach wat waren we nog jong alle horizonnen met iedereen te delen alles schijnbaar in het gerimpelde water wat uit het toekomstbeeld ontsprong het oude en het nieuwe tijdloos te strelen het kwetsbare van eindigheid te ontdoen laat ons nog even los bestaan van alle weelde van het onmogelijke niet alleen te zijn zo arm en weinig zodat…

je kroop toen meteen op mijn schoot, zei hij later een pleister op de wonde? ze schudde het hoofd: ik rende heel hard weg ik verstopte me in de bloemenkas een pijnlijke botsing tussen toenadering en vlucht ze zouden elkaar niet vinden zoveel jaren later maakt een kunstenaar haar portret oude stukjes hout zoekt hij in het geborgen…

een kerstviering is voor een ieder verschillend respect moet er zeker zijn sommige mensen/kinderen vinden een echte kerstboom vol kleurige/witte ballen en lichtjes sfeervol fijn een ander vindt het kerstgeluk in de lichtende warme kerk gevuld met velerlei gelovige mensen vele kinderen kunnen van spanning niet in slaap…

Daar boven, aan het firmament, zit iemand die ik werkelijk ken, Een moord van een vent, misschien dat je hem kent? Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het…

ik dwaalde door de straten van Parijs vergaapte mij aan die mooie oude stad genoot van het overheerlijke ijs alsook van haar die ik het meest aanbad we wilden wat vragen over de toren de winkels op het schoon geveegde plein in het centrum kon je het koor horen dat begonnen was aan een nieuw refrein ze zongen duidelijk, en hielden wijs genoten…

Kerstkaart, zeg hen dat ik die oliebol, die kaars, de dennetak, de sneeuwpop, het kerstkransje, het vogeltje, de duif vooral, de schaatsers op de plas, de molens in de verte, de kerstboom, de kadootjes eronder, de sterren, de drie wijzen, maar vooral het babietje in de kribbe of aan de borst, de Maria en Josef, de lammetjes, het hoefijzer…

ze mokken in de bankjes krijgen hem niet weg arglistigheid ligt ervaren op zijn gladde tong boetekleed heeft gaten er wordt nog nagemord na zijn kleine knieval criminelen in de pels vreten aan zijn bloed gehavend komt hij weg…

de meute sprak: Blijf jij maar buiten, alle stoelen zijn bezet de andere besproken. Vol is vol voor jou geen plek, hier valt niets uit te buiten. Loop je maar dood, ik help je niet al heb ik alle troeven. Ook hier is immers armoe troef bij buren, die ik ook niet hoef omdat ze komen zeuren. Die hebben eveneens geen huis, dus…