Alle inzendingen, jaar 2015, week 51

Daar lag een man op het strand, ze reden met zijn auto over hem heen, een schandknaap en drie Sicilianen hebben hem overmand, tot moes geslagen en verbrand. Ze hebben zijn schoonheid uitgewist, smeten hem als een merksteen met hoge hijskranen in de ocaan. Hoe durfden ze dat rijke leven dood te slaan? Hij kraste nog een vis in het zand,…

Het ritme leeft op geïnspireerd door schaduw van eeuwige vlam.…

jij bloeide ooit in woordenschat de mooiste bloemenpracht schilderde poëzie met de fijnste penselen en kleuren uit je hart toch ben je terug gegaan het echte grote werk trok je artistiek niet aan jij stileert eenvoud en precisie in een stil levende positie raakt met een enkel woord het groot orkest en koor waarbij zinnen…

Gekamde koning Canteclaar, hoe geren zie 'k u komen daar, gestapt zo edeldrachtig als Alexander, Attila, of Karloman zijn wederga; heel keizerlijk almachtig! Gij kraait, terwijl ge uw vlerken slaat, en 't stemgeluid dat henengaat, uit uwe hals gedreven, herwekt het slapend mensendom, het boodschapt hem de dag weerom, de dag, het licht…

Een volle mailbox, lege brievenbus Er wordt veel afgerond of afgesloten Er worden plaatjes van de boom geschoten Zo zijn de dagen vlak voor kersmus dus En straks, dan zal het feest, globaal bekeken Ons weekend weer zo lekker lullig breken…

Ze laat me uit In het holst van de nacht Kwispelt het pad dat we lopen Familie gans glijdt over het water Onder een hemel van tinten donkergrijs Een nieuwe maan die nergens te zien is Wolken tekenen zich af op een reis Naar waar de wind ze waait Langs het pad is een nieuwe boom geplant Als teken van nieuw leven In een winter die als…

ik zag 't vandaag opnieuw de grauwe onzekerheid van 't bestaan omlijst door storm en regen door oorlogen van huis verdreven in een tentenkamp gepropt waar uitzicht op een nieuwe toekomst aanwezigen wat hoop doet geven hopelijk is 't verblijf hier voor hen maar voor een korte tijd al lijkt hun eigen tijdsbegrip door de oorlogsellende…

lonten zijn er om aan te steken kaarsen moeten branden en geven licht in duistere dagen dus steek ik een kaars aan en weldra scharen wij ons rond het licht zó voelen wij ons verenigd en vinden de weg naar het morgenlicht…

Overjarig Gaat niet over jarig. Ben je eenmaal uit de tijd Dan kunnen ze je nergens meer kwijt Al ben je pas 90 jarig. Ja, eenmaal overjarig Dan ben je nog niet jarig.…

Het oude jaar is haast voorbij; Het nieuwe gaat snel komen. Wat maakt de mensen straks nog blij; Waar gaan zij nog van dromen? Zou IS haast verslagen zijn, En de terreur verdwenen? Schenkt heel Europa klare wijn, En gaat groot Rusland henen? Houdt Groningen zijn gas nog wel, En worden Wadden schoner? Wie zegt er strakjes 'dankuwel'?…

Levensloopbestendig werd - als ongewenste spam- badend in een bad van bloed in geniepig geheim onder mijn voordeur geschoven. Ik weet van geboorte tot sterven zijn fases te onderscheiden gekenmerkt door eigenschappen en patronen. Fase na fase doorliep ik voorbeeldig - al beweert mijn moeder soms wat anders- en klom ik, tree na tree, op…

In een holle weg - nagenietend van 'Oudjaar' - een vos met pluimen...…

weet jij dan niet dat ik je liefheb steeds weer naar het heden keer voor jou en dat ik in de nachten die ik wakker lig het geluk zoek, blindelings vraag of de dagen zo zullen blijven als een losgelaten kalenderblad waarop tijd drijft naar bijna vergeten woorden naar wat onvervulbaar blijft, doorweekt met de ruimte waarin jij je…

zag je hoe kalm de zee werd toen de wind zich terug trok hoe luidruchtigheid oploste in stilte zag je hoe zacht achtergebleven vogelveren zich lieten vallen op de platgetreden grond van het verlaten strand zag je hoe stil het werd toen de meeuw het verloor van de elementen en strandde op het zand…

Er was eens een boek wat wel het boek der boeken werd genoemd: De Bijbel mensen geloofden in dat boek en leefden ernaar Toen uitkwam dat het verzonnen was en een verzameling van opgetelde boekjes: De Bijbel bleven mensen het lezen en beleven vooral met kerst En dat blijft een mooie traditie voor christenen en seculieren Halleluja…

• voor lenie klein maar dapper - groot van stuk was ze niet - maar een persoonlijkheid groter dan groot want waar zij is - ook al zie je haar niet - daar juicht een toon daar klinkt een stem “ thuis” was en gaf ze aan haar grote liefde en wat zij samen hadden kinderen en kleinkinderen en waar zij is - weten wij - daar juicht een…

Ik word immuun voor humaan geweld voor de bommen en het bloed, de kraters in de straat. Ik ben eigenlijk alleen nog bezorgd om de kat die ik daar zag lopen, en hoe het hem vergaat.…

Vertel je het een ander? Wanneer ik je dit zeg Wanneer ik zachtjes fluister in je oor Vertel je het dan door Of misschien zeg ik wel niets Heb je dan Aan een blik al genoeg? Met al die mensen om ons heen En ik heel stilletjes Opsta Vertel ik het je dan Vertel ik, dat ik ga…

In een wereld waar het recht van de sterkste vele harten beheert; wordt met kerst iets van de nieuwe boodschap geleerd. De kerstster die dan weer voor iedereen straalt; plaatst voor het voetlicht het verhaal van een nieuw kind dat eens voor een zondige wereld met zijn bloed betaalt. Een geboorte van toen op weg naar het kruis; geeft…

er is een aarde die doordraait mijn god hoe kan hij nog bewegen terwijl mijn wereld zoveel stiller lijkt kom ik jou in alles tegen…

Schoonbroek, het fraaie dorp van Job, een man van God. De voorspoed gepenseeld, in hout gebeiteld lijden. Dispuut van vrienden, alleen om te verleiden. De vragen tevergeefs, ’t verstand verklaart geen pijnen. En toch. De diepe smart verdrongen. De wanhoop overwonnen. Want, Job, de God getrouwe, weet: Jahweh laat me nooit alleen…

stroomt door mijn haren en neemt al mijn gedachten mee in ondergelopen wegen vissen springen op zij spelen krijgertje zo hoog waar de maan niet schijnen kan slaan ziellozen op de vlucht zij zoeken hun heil daar waar wij nog niet rijp voor zijn het kleurt de winter blauw…

Als woorden zouden kunnen strelen, dan hadden ze fysiek gezien nog nut, maar omdat ze ons dikwijls kelen, zijn ze objectief beschouwd zwaar ... Als je zegt ik ben verliefd op woorden, dan kijkt menigeen jou terecht raar aan, alsof je je leven door taal laat vermoorden, sukkel, ga dan maar direct aan de gaskraan! Al die woordminnerij leidt…

Vanuit het droomland omringt door galm van warmte straalt de zonsopkomst.…

Door aanhuwen werd ik verdoopt zoals mijn moeder en haar moeder andermans naam gingen dragen. Ik leef met de naam, lig erop, hang hem over mijn schouders, verleid hem zich thuis te voelen. Rolde na voortdurend haken hem bollend heen en terug. Voor het andere deel van mij nam ik hem aan en nu siert hij als tatoeage bundels in de kast…

handen zijn geopend palmen naar boven hulpbehoevend de ogen een vragend gezicht richt zich naar het licht van de camera’s het shot is hot gaat de wereld door voor tal van goede doelen giften worden afgeroomd de strijkstok is al vijftien keer gekloond winsten opgestreken het promoteam zal verder gaan zelfhulp blijft altijd bestaan…

Wat Lieve Joris ons heeft voorgelezen Was zeker breliaans en sacrosanct En vice versa gutturaal verklankt Om toch linkmiegelig astrant te wezen Welluidend om te horen, haar dictee Maar aan het schrijfwerk doe ik niet meer mee…

Ik wil dromen aan de realiteit ontkomen ik wil de prins zijn Sneeuwwitje kussen de zeven dwergen zien en met hen dineren als je mij daar spot zou je zweren dat ik behoor tot die heren ik ben meester van mijn dromen het ontbreekt mij niet aan realiteitszin maar het kwaad komt er niet in.…

Ik zal proberen te begrijpen als jij me vertelt wat begrijpen is ik zal van de mensen houden als zij me zeggen waarvoor haten is als ik verkeerd ben en nooit zal begrijpen noem me dan niet fout of ook niet als ik afstoot niet om jou te wijken de wereld, eén korrel zout..…

De verwachting raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen duizend schaduwen hun eigen loper in een groene toekomst uit jouw doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild. gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid, op handen gedragen naar het gereserveerde plekje in een voldragen landschap de vol gedekte tafel maakt…