Alle inzendingen, jaar 2015, week 6

ware pionier moed van eerste blad lentekriebeling nu kracht van zon noordwaarts lengt volgt groeikracht ongebreideld…

ik vang jouw tranen en hang ze één voor één aan de vers gestreken waslijn vol liefde schenk ik ze aan de wind om ze te abstraheren…

Jij legde woorden op mijn ogen blinddoekte mijn ziel in zaligheid wij lieten ons gaan en waar de zee zich terugtrok omarmden wij de welving van de nacht lepeltje lepeltje jouw armen gevouwen om de mijne speelde je mijn vingers een voor een open en weer dicht één sloop waarin twee kussens er was werkelijk geen speld tussen…

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus - Leven en dood naadloos In elkaar over gaand Zijn niet meer Dan broer en zus…

Ik ben ik Ik ben me zelf Soms dom Soms stom Soms ben ik slim Soms heb ik geluk Soms heb ik pech Soms maak ik fouten, Net als de rest Maar ik ben ik…

Het was een avond, lang geleden de maan stond hoog, het was heel licht en waar ik liep, over het Doornvlak dampte de grond van warme mist Ik ging liggen in het stugge gras lag stil te kijken naar de nacht Een uil kwam aangevlogen en streek neer, zo dichtbij op een tak dat wij elkaar haast raken konden en bleef zo stil als ik daar zitten…

het donker geeft onzichtbaarheid de rode draad ten spijt verdwenen zielen uit ketens van het lijf in zinsbegoocheling verbraken zij de banden die hen bonden aan het aards bestaan transformeerden snel van driedimensionaal naar energie vervlakten in materie tot onmeetbaar niets kozen ruimte zonder tijd maar verloren zich in communiceren…

Ik weet het nog, ik was een jaar of vier, En tot de staande plassers toegetreden, Vol trots en vreugde keek ik naar beneden, En spetterde en spatte met plezier. Dus als een vrouw zegt: "ga toch zitten, man!" Zeg ik gewoon dat zij de pot op kan.…

U ziet ik heb mijzelf oneindig lief Het is in deze show al vaak gebleken Dat ik het allererudietst kan spreken En kijk eens hoe reusachtig mijn archief En dat ik om mezelf niet lachen kan? Ik lijd aan het syndroom van Zwagerman.…

Ik wil dat je hier bij me bent Met je lichaam tegen het mijne aan Ik wil je handen stevig vasthouden Om ze nooit meer te laten gaan Ik wil je zoete lippen proeven Op een manier die niet zou mogen Ik wil verdrinken in de glans Vocht van je schitterende ogen Ik wil je benen kunnen strelen En je mijn liefde laten voelen Ik gaf je 't vocht…

Neem mijn hand en neem me mee naar een plaats die ik nog niet ken Laat me zien waarom ik alles heb getrotseerd om hier te komen bij jou te zijn Houd me vast als mijn hart naar jouw ogen weglekt en ik mijn ziel laat kloppen met jouw zijn Ben voor mij wat ik voor jou wil zijn zorg dat ik alleen kan zijn met jou Blijf bij me als…

Het kost me heel geen moeite, om een keertje boos te zijn, het is geen echt probleem om heel gewoon te zijn. Maar wat is gewoon en wat is dat niet, is het omdat een ander, je anders ziet, dan je werkelijk bent? Mij kost het heel geen moeite, doe er geen moeite voor maar moeite om boos te zijn, dat moet wel, dat kost energie hoor!…

ik staar naar het water dat alleen is en net zo koud als de dood trek een jas aan stromend water warm je even kijk omhoog naar de zon laat de vissen zwemmen in je lichaam strek je uit stil kabbelend ik weet niet of mijn gezicht gespiegeld wel met je mee stroomt of hier achterblijft…

Ze vlogen meteen op de kroppen af die nog steeds niet in bloei staan ondank dat ze IJsbergsla heten de kou heeft ze nog steeds in zijn macht ook leggen de slavinken opgerold op hun nest keurig naast elkaar in de vitrine en gaven geen kick hun broertjes noemen ze blinde vinken die konden het niet aanzien dat familieleden werden ingepakt…

Heb respect voor de vrouw net als voor je moeder. Je moet één ding weten en nooit vergeten, een vrouw gaf jou het leven. Een vrouw is de enige die ons kinderen kan geven. Zonder de vrouw zullen wij niet leven. De vrouw heeft een mooie taak gekregen negen maanden moet ze een kindje dragen zo dat ze onze zonen en dochters kan baren. Een vrouw is onmisbaar…

op het laatst leefden we jij en ik op verschillende planeten jij verhuisde naar de ziekte-planeet en ik bleef maar liggen in mijn bed het verliezende lichaam de herinneringen aan wie we waren de onbereikbare planeten alles ging teloor het moest zo zijn misschien toen de tederheid uit de hemel viel…

Ik werd opmerkzaam gemaakt zo velen had dit gedicht geraakt het had een heel diepe betekenis sommigen deelden de droefenis ze waren diep getroffen en geschokt het heeft zelfs discussies uitgelokt hoe kan men zover komen in het leven dat men zijn leven voor een ander gaat geven opofferingsgezindheid in pure vorm lijkt op een boot in hevige…

Ze bereiden zich voor op wat komen gaat, de eksters de kraaien de mussen, de gaaien, ze knappen hun toekomstige woning op. Alsof ze bij de bouwmarkt zijn langs geweest, voor het raam is het een groot feest van vogels die aan het bouwen slaan. Ze piepen, nee joh, die moet recht en die ander ertussendoor, hij kijkt op en zegt; je doet…

twee meesjes aan een vetbolletje capriolen in balans en kleurenpracht wie taant er nog naar een circus of een tuin met gekooide dieren…

elke dag weer kleine nieuwe ellende om te herdenken het leven gaat voort maar er wordt nog herdacht gelukkig…

Geen kerstboom te zien, En toch lopen hier allemaal Mensen voorbij met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hier onder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe wijk verkoopbaar…

In de boomgaard van rivierenland met de Beurre Hardy en de Beurre Lebrun drinken we berkensapwijn en avondthee tezamen met een heel dun koekje de rivier daalt langzaam naar de zee aan jou ontsnapt een duurzaam vloekje in de boomgaard van het oeverland met de Veurnse Reinet en de Winterramboer drinken we avondthee en berkensapwijn het geluk…

Bronnen vertellen en onderstrepen volgen de maatbeker en strepen weg. Ingrediënten met zorg gemengd maar de resten fuseren als pioniers. Aangedikt beslag plakkerig als honing vullen de vormen oplettend tot de rand tegen verbranding van protocollen maar werven door gebak hun passagiers.…

ik heb je gezien in de spiegelende ruit van een winkel je vrolijke snuit keek naar mijn rug toen ik draaide ging jij weer terug pas in de bus werd het ontmoeten in je stralende lach een goedendag wat niemendalletjes wist niet eens waar ik was je zwaaide bij afscheid een eindeloos grietje dat houdt van madeliefjes je bent…

De gonsregen, regen - het òpbewegen van bladen als water valt, de regen valt valt valt. Zo in me zelf gedoken te zitten in 't glanzige niet meer witte licht - en nooit te beginnen beweging en niet te bezinnen. De regen maakt grauwe strepen in de gladgrauw geslepen lucht - de gordijnen hangen treurig, de dag lange.…

Free Record Shop, Polare, V&D Van Leest, De Slegte, Blokker, Siebel, OAD Mexx, Expo, Music Store, Yam Yam To Go had Het tij ook -net als Schoenenreus- niet mee 't Is waar: hiervan bestaan er nog een paar Maar ooit krijg ik 'n héél vers bij elkaar…

ze vond in een verloren boek een oud gedicht dat hij jong geschreven had een jong gedicht van een oude man ze las het vele malen en was verrast even vele malen ze dacht : zo heb ik hem nooit gekend…

de dood staat aan de deur dichterbij dan ooit nog net niet postgevat vraagt hij wat mij beweegt om mij hier op te houden mezelf uit evenwicht te schrijven de nacht hangt stil tussen ons in boven slaapt alles wat ik liefheb maar de tijd loopt steeds verder leeg hoe moet ik mezelf vergrendelen? zodat hij geen beslag op mij kan leggen…

Ze hebben bonje, ongekend Borst tegen borst aangeklemd Pikken mekaar temet overhoop 't Zijn de vrouwen, die lopen te koop Ze maken kabaal, oorverdovend Tot bloedend toe, hoe banaal Twee mannen vechten om een vrouw Waar is nou de eendenmoraal? Ver te zoeken…

Dat magische oehoe geroep het raakt me telkens weer. In die aller diepste stilte van de winter nachten hier, is het zo vreselijk indringend en ook haast irreel beangstigend en toch ook mooi. Het klaagt, vind ik, het huilt. Ik weet, het nodigt uit, verschrikt het kleine wild of roept : “dit is van mij”. Dat weet ik best, maar toch,…