Alle inzendingen, jaar 2016, week 25

Ik heb een huis Het huis dat ik heb is mijn leven. Wat ik gedaan heb. Wat ik ben. Ik vraag geen mensen bij mij thuis. Ik weet dat wie koffie bij mij drinkt zich later ophangt. ----------------------------------- uit: 'Vrijgezel op kamers', 2003.…

ik schizofreende gespleten had diamanten geroofd terwijl ik al in de cel zat geketend dromend van jaren water en brood wist uit oorlog en schroot met het bloot van mijn handen een imperium op te bouwen met mensen die van macht geld en manipuleren houden ik hallucineerde mij god geen weg was te kort in het scheppen van werelden zonder enig…

Nog één dag: wordt het 'blijven' of een Brexit? Recessies dreigen door dit raadsbesluit, Of anders breekt er wel een oorlog uit, Misschien volgt er een Nexit of een Frexit. Bedenk, dat hoe het dan ook verdergaat, Big Ben steeds onverstoord de uren slaat.…

Het is de angst De angst dat je me vergeet De angst je nooit meer in de buurt te hebben De angst je nooit meer te zien of te spreken De angst je voor altijd te moeten missen De angst dat jij en ik nooit meer bestaan Helaas geeft angst je zelden wijze raad De angst Vergeef me alsjeblieft.…

Ik moet hier even bomen over koeien die zich bezopen voelen zonder stal en in het wassend water staan te loeien dat er toch iemand hen bevrijden zal van die zo goddeloze waterval.…

Is het zwart te diep Moet ik kokhalzen Braken Het zwart in je geest De angst ervoor Treft je hart het meest Doet je ontwijken vluchten kan je doen bezwijken angsten als individu en in de massa de diepte die in de samenleving zorgt voor beving voor gedachten die ons niet meester zijn we blijven aan de oppervlakte want in de angstige…

Waar hij zijn voetstappen heeft gezet.... zijn ogen liet dwalen over water,langs lucht waar bloemen bedelen om zijn aandacht de watervogel hem toelacht en het ballet van nimfen op een zomeravond waarop de zon moeite had schielijk te verdwijnen uit zijn zicht op het papier waarop de penselen aarzelen in z'n oude hand…

er ligt een kind op de bank te slapen en te dromen stoor haar maar niet gister is haar oma overleden ze legt bloemen op de kist zingt het lievelingswijsje leest een gedicht voor van bloesems aan de bomen een mooi gezicht heeft zij dat rust op een kussen ze was er niet bij toen oma zich verzoende met de eeuwigheid…

het schitterend licht valt overal binnen op al die onvermoede plekken hoe schilder ik je weidse kinderwereld ver boven het alledaagse uit ik kleur je trampoline-sprongen als je handen de wolken op ongeëvenaarde hoogte raken je blote voeten maken zich los van de aarde je rent lachend achter de kat aan hij is meestal de vlugste met zoete…

Kalende knuffels tekenen leed. Het zieke kind ziekt nooit alleen. Koorts klopt in je hoofd, rillend droom je dat je slaapt of sliep je toch, -zuster, blijf, mijn buik doet zo raar- dan draait de kamer, een golf warme brij schuimt over mijn jas, wangen wisselen van kleur, het is voorbij. Pendelend tussen de kruisjes van de kuurkalender…

Bij ‘Ziggo’ was de NBA-finale, Een hoogtepunt, een basketbalfestijn. Ik weet weer wat doorwaakte nachten zijn En slaaptekort, wat ik nu in moet halen. Ik voel me als voorheen de (w)arme bakker, Ook die was voor en na zijn slaapjes wakker.…

wolken krullen rondom de avondzon gelijk een sierlijke dans die de zee met het strand aangaat volledig in balans gaat het er vredig aan toe iedere keer weer…

In de meest heilige ruimtes van kerken en kathedralen verbeeldt de mens zich God de Heer alles uit eigen brein ontsproten in strijd zelfs met de leer…

Merel werkt bij de kaasafdeling van de Albert Heijn. Ze groet me altijd heel vrolijk, alsof ze me al jaren kent. Waarschijnlijk is ze welopgevoed. Laatst liep ze weer langs me. 'Zing nog eens wat!', zei ik en als een schuchtere vogel verdween ze achter de kaasjes.…

Natuurlijk bestaat de dood, niet. Al wat bestaat blijft leven. Moleculen worden weer atomen. Zalmen keren stervend terug, naar hun geboortebron. De dood is een menselijk ego, door deze dichter, ten dode opgeschreven.…

ik zag ze spelen met zand in overvloed op strand een licht misverstand over emmertje en schepje water en gieter gaven al snel het eerste piepen ook de kleurkeuze hield niet zo heel lang stand toen ik even niet keek had bijdehandje ik alle spullen ingepikt heb het opgeruimd wat bleef was zand zij speelden hand in hand…

Dat kan niet meer, een selfie propvol plooien Dynamisch, glad en jong is thans de norm Voor filler peeling botox loopt het storm Want velen willen zich met nepjeugd tooien Al ben ik oud, ik heb dat echt niet nodig: Mijn smartfilter maakt dat snel overbodig!…

Ik zat waar zon op 't warme water scheen En gele bloemen bloeiden aan de kant; Het grazend vee ging door de weiden heen, De zomerlucht hing walmend over 't land. De wilgen waren zilverbleek en stil Voor 't stralend blauw, van wolk en nevel vrij; Een glazenmaker vloog, met lichtgetril Op 't parelmoerig vleugelgaas, voorbij. De schuwe…

stokstijf als de dood ijzig turend naar leven splijtend het water 2010…

Er is een heel klein diertje, het helpt je tegen pijn. Welk diertje zou dat kunnen zijn? Want je verslindt hem wel met huid en haar. Ja, griezel maar een beetje, maar het is toch echt wel waar. Nee... het is heus geen lolletje. Het is een paraceta... molletje.…

Als ik het geweten had, had ik beter naar je geluisterd als ik het gehoord had had ik anders gereageerd een ding heb ik nooit geweten, dat jij je niet met mij wilde meten nu blijkt het tenslotte jouw geweten, dat altijd op de voorgrond trad eind goed, al goed jouw geweten had ik moeten weten was zo zuiver en zo rein nu weten wij beiden…

Liet me meevoeren door het water en de wind stroomafwaarts met de rivier tot in de andere wereld waar geen grenzen zijn afstand niet bestaat tijd slechts een moment is die z’n adem even inhoudt daar zag ik jou weer jong en mooi als toen wind waaide ons samen de rivier werd ons bed de droom bracht het vuur waar de nacht ons verblijdde…

Beducht zijn wij voor deze lucht Sinister zeilen er kapotte wolken die regenbui naar bui laten vallen als door het valluik De kruik van 't verdriet gaat zolang te water Er is geen later alleen een nu: onheilspellend vertellend: het verhaal van 'n hel en verdoemenis.…

Een aardmannetje dicht bij de koude grond spreidde zijn bedje 's nachts heel gezond tussen die zoet zacht rode vruchten met zwarte pitjes; soms nog niet rijp maar waterig witjes. Overdag bij zonnige zomertijd hield hij met hark en schoffel zijn bedje bij héél toegewijd. Na gedane arbeid met een zekere vlijt keurde hij met zijn neus hoe…

een papier samen met de stilte tussen de woorden en een paar penselen is alles wat ik nodig heb in het klaarduister wil ik jou schilderen de donkere schaduwen verdrijven we naar de achtergrond bang ben je om te verdrinken je houdt van roze van springen op de trampoline en van jarig zijn en natuurlijk niet van ruzies in het helderdonker…

Top-10 Netgedichten 1. de Fladderende schoonheid 2. is zonder woorden 3. met Apotheose 4. en zielenpijn Afscheid van een vloer 5. op Zomerse zondag 6. te Benaderen 7. door hartstocht omgeven 8. tijdens Boeket voor een stervende 9. welke Soms 10.te vinden is langs het tuinpad.…

wij vallen in het niets bij de zee die aan mijn voeten ligt waarin we kunnen zwemmen varen naar andere continenten in het hele grote niets…

vroeg of laat weet je gaan we allemaal dood maar liever laat toch dan vroeg hanteer daarom de sleutel van jezelf zijn want wat jouw zuiver hart doet is mooi - altijd mooi wat jou in goed geweten beweegt is juist - altijd juist wat jij onderneemt met vreugdevolle ziel verbreidt zonder oordeel blijdschap tot verbondenheid vier daarom…

de oude hoeve wordt met stempels gestut de linker zijkant is door lucht vervangen een gapende muil heette ooit voordeur vensterglas door tijd gebroken onbenut, hier woont vergankelijkheid boerenland vol leven, vee, boterbloemen in de slootkant een verlaten nest in de vensterbank landt de oude fazant luid krijsend om zijn broodheer…

In de avond verspreidden zich de geuren zoals de jasmijn van mijn geboorteland Jij was een zeemeermin pas aan land gekropen met gladde, nieuwe benen in plaats van een vissenstaart Ik mocht je leren goed te lopen van Lotje in de lange Lindenlaan In de schaduw dichtbij een vijver schuilden we onder een treurwilg vanwege de prikkende zonnestralen…