Alle inzendingen, jaar 2016, week 28

De vrijheid die we hebben geven we elkaar De ruimte die we zoeken hebben we gevonden Warmte en liefde is wat ik ervaar Ons samenzijn heelt vele wonden Niemand die ons vertelde dat we zonder elkaar konden Ik heb enige haastige rust die ik bewaar Het stelletje is een geweldig paar Ik voel me innig met je verbonden Het is geen straf om met…

Het was vandaag een catastrofe. Het is traditie geworden, dat de wekker mij stilletjes laat ontwaken, zodat ik met een diepe zucht mijn armen kan strekken in de kamerlucht. Vandaag schrok ik me rot de wekker die luid zingend mijn oren geweld aan deed. Niet eens wakker nam ik dat ding stevig beet. Een klop op zijn kop maar dat onding zijn…

In het diepste van de rivier vermengd met zand; draaien kolken innerlijke schromen, misschien, naar een ver onbekend land. Herinneringen, diep opgeborgen gevoelens beroeren de rivier; De oever keert niet de wal en lijkt zo ver weg van hier. In mijn innerlijke verlangen sta ik nog te wachten tot het mij bereikt. Het lijkt mij niet te…

Wanneer de muizenissen komen kan ik toch beter naar de vijvers gaan en kijken naar de ganzen, naar de eenden die daar in vrede bij het water staan of duiken in de koele plassen waar waterplanten groeien zonder tal alsof er nergens oorlog, nergens vete ook maar heel even ons verstoren zal. Ik ga nu maar meteen, eer muizenissen gaan groeien…

Eens zal deze wereld vergaan Komt Jezus terug op aarde Verliest het aardse zijn waarde Dan zal er niets meer bestaan. Een nieuw tijdperk is dan gekomen Al het oude zal geheel verdwijnen Een nieuwe heerlijkheid verschijnen We mogen dan bij God gaan wonen. Wanneer kan niemand bevroeden Maar toch zal eens het einde er zijn Zijn we verlost…

Onze lieve veldheer van Betondorp Met op een worp van steen zijn kerk als stadion In welk buurtje hij de bletter te pletter werken kon Binnen de perken van een Amsterdamse School Maar waar heb die apekool voor nodig? Wees klagelijk een dame het ballen van de knapen Op hun dagelijks veels te grof maken terecht En stond de gehaaide Godsknecht…

Nog voor ik het kan spellen stromen mijn woorden op papier in een opwelling van soms zo maar even zoals een melodie die de tonen op de gevoelige snaar doen beven zo volg ik mijn bron de rest is mij om ’t even omdat ik de poezie min mijn hele hart klopt er in…

Anna Gotha uit Kopenhagen heeft mijn horloge ontworpen en het hangt nog maar net om mijn pols, aangetast door zweet en gebruik is het leren bandje versleten en kan het elk moment kapot knappen. De juwelier verzekerde me dat ik nieuwe bandjes bij de V&D kan kopen. Dat drama kennen we. Ik terug naar de juwelier. Dat gaat me 45 euro kosten…

Ogen gesluierd stralen aan de waterkant met zonsondergang doordat de passie meer biedt dan in de stoutste dromen.…

interstellaire schepen heb ik niet verzonnen aan ruimtewezens ben ik niet begonnen om de mensheid te redden uit het dal van de zondeval voor het leven hier is er maar een bron de energierijke zon als deel van onze natuur in een geordende structuur is hij de basis van bestaan waarom hebben wij water in de wijn gedaan door haast en…

Een eetpiraat moet er niet zwaar aan tillen, In zo 'n kliniek met koffie en met thee, Met een ontbijt, met lunch en een diner, Wat heeft een eetpiraat nog meer te willen? Uiteindelijk krijgt hij het voor elkaar, Twee jaren lang de Staat als cateraar.…

De koeien moeten weg, zo ook het groen voor alle buitensporig grootse plannen van harde, niets ontziende vastgoedmannen die zich allang zien zwemmen in de poen. Het vlakke land en vele poldersloten zijn slinks door slimmeriken opgekocht die in hun niet te stuiten hongertocht naar 't grote geld totaal zijn doorgeschoten. Hun luchtverkoper…

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens. In het moment is er enkel het NU eigen invullings keuze oproepend vreugde of verdriet niemand bepaalt voor een ander ieder onafhankelijk in…

rond de kerk en op de brink staan heel veel kramen kunst en kitsch zijn hier te koop en ook koek met zopie de dorpsomroeper doet zijn werk behangen met medailles toet, toet, hij roept zich schor net als eeuwen her Montmartre op een zandrug in het Gronings land…

Amsterdam is ten lange leste een fundament onder de Nederlandse toekomstdroom. Een stad die zich door niets laat begrenzen; maar steeds voorafgaat aan een progressieve stroom. Amsterdam is ten lange leste een proeftuin voor de Nederlandse moderniteit. Een stad die niet alleen het vrije denken dient, maar een smeltkroes wil zijn van ras,…

jij verlangt naar de dood misschien omdat het leven absurd is ik houd de dood op afstand misschien omdat ik naar het leven verlang beiden klemmen we die pijnlijk schitterende medaille van dood en leven tussen onze handen…

snap je dan niet dat ik het beste met je voor heb kijk in mijn hart zie dat dit niet is wat ik ooit gewild heb maar de kaarten zijn geschud nood breekt wet straks het pijnlijke afscheid is waar ik nog het meest tegenop zie…

Door haar verbeelding wordt haar wereldje steeds groter terwijl ik dat allemaal bemerk kijk ik naar die kleine koter rijk aan fantasie is zij onze kleine lieveling haar kennis is gelukkig nog beperkt…

Als kleinkind wilde ik zo graag, groter dan mijn grootvader zijn. Als oudste zoon moest mijn opa, na de dood van zijn vader, kostwinner worden. Moeder verkocht heet water en vuur. Opa werkte in een stinkende fabriek. Twee oorlogen en de grote crisis, heeft hij moedig overleefd. Nu we even oud zijn besef ik pas goed, dat ik onverdiend…

Ik wil zwerven ik wil dwalen over stenen over gras Ik wil thuiskomen met verhalen over vroeger hoe het was…

Met een goudgele glans portretteer ik jou in één blik door de opkomende zon die jouw huid verlicht. Jouw lichaam gevangen door de weerspiegeling in mijn lens ontwaak jij langzaam jouw ogen zoals een roos vertraagd opent. Jouw contouren gedetailleerd belicht door de eerste zonnestralen via een kier van het gordijn die jou het contrast…

euro gerond rollen de valse muntersgrappen uit zijn van tv bekende mond daarna een ander die zacht zalvend zich de exegese van een paus gaat aanmeten zij lijken het te weten de namaakacteurs zonder enige schroom met geld als droom alles wordt verkocht en aangeprezen met gezichten die beter weten de moraal is aangevreten blijven…

Nu de vakantietijd weer is begonnen, En iedereen vertier, ontspanning zoekt, Heb ik dit keer geen verre reis geboekt, Ik hoef niet aan een drukke kust te zonnen. Nee, ik blijf lekker thuis en word tòch bruin, Door Pokémons te vangen in m’n tuin.…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

Er zijn verdrietjes, ze lijken klein maar kunnen ondanks hun grootte enorm zijn. Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen meer plaats in beslag, maar dat is omdat: je niet eerder zoveel verdriet zag! Dan is er het enorme verdriet, denkend: dat overkomt een mens niet, is fout gedacht want echt: Het overkomt iedereen, goed of slecht.…

Het is haast niet te geloven Dat God mij helemaal kent En bij mij is, ieder moment Het is haast niet te geloven. Het is haast niet te geloven Dat God mijn hele leven leidt En dat Hij mij overal begeleidt Het is haast niet te geloven. Het is haast niet te geloven Dat God mij altijd ziet In blijdschap en verdriet Het is haast niet te geloven…

Ik mag ze wel; de uitgestotenen, de invaliden, de buitenlanders. Ook de dikke mensen draag ik in mijn hart. Al diegenen met wie niemand ooit wil dansen; doen er voor mij toe, staan voor mij niet apart. Ik mag ze wel; de verliezers, de sleutelkinderen, de bijstands- moeders. Ook heb ik oog voor die vervuilde zwervers die leven in de…

Als droogbloemen hangen gedachten op betere tijden te wachten inspiratie voor zinnen en woorden lijkt iets voor verborgen oorden Als zoeken naar oases in een woestijn negeren helpt niet want leegheid doet pijn in afwachting van de geest in de pen dit rijmend breekijzer als broedhen…

Wegwijs ben ik er niet ken er bos en akker Waarop mais de overhand geluk tot in de kolf Hier geen korenwolf wel haasje-over die haken slaat en er vandoor gaat Wegwijs ben ik hier niet rechtdoor? afslaan? mijn weg..... hoe..te vervolgen met wie raak ik aan de praat? over de weg.... die naar Rome gaat?…

Hij staart naar buiten hij ziet de wolken gaan vaart met hun mee niemand die het opvalt maar hij is weg verkent het hemels firmament en vindt zijn rust waar een ander alleen nattigheid voelt.…