Alle inzendingen, jaar 2016, week 37

Noem het geen leven, Noem het wat je wilt, Maar noem het geen leven - Immers, de donkerte wenkt Zoals het leven je wenkte Toen je werd afgedreven Van haar die je liefhad, Die je gekregen had En weer af moest staan, En nu aan de zijlijn Staat te schreien omdat Jij wat je ooit zonder Het te beseffen als geschenk Gekregen hebt…

moeilijke tijden zijn zegeningen in vermomming. Het maakt niet uit hoeveel pijn het doet!…

Hoe kwetsbaar het land aan de rivier die zomers traag de vraag naar water beantwoordt vraag van boer die 'n aanhoudende zon wil verjagen om puur lijfsbehoud en dat van het vee dat drinkt gedrenkt wordt op deze hete dagen waarin zon een gat, geen gaatje .....brandt.…

Tal van lieverds een fraai kleedje gepast Jong onbezonnen, lol en pret; glaasje op, pret tot en met. Wisten we beter; onze nette opvoeding aan de laars gelapt Dat deftige onderwijs dik met de voeten getrapt. 't Kan verkeren werd ons ooit voorgehouden Aanvankelijk vonden we dat onzin tot... Netje, Gerrit werden te vroeg geconfronteerd met…

Ik hang met mijn benen in een lus aan een tak van een boom, terwijl uitgehongerde jakhalzen omhoog springen en af en toe in mijn schedel bijten. Bij 'Things to do:' schrijf ik in mijn agenda 'zelfdoding?' uit een bedroefde, verbitterde krabbel van galgehumor. Na de zwaarste woestijntochten die een mens kan maken, zijn er nog steeds…

Mijn zoon stormt door het huis, een roffel op de trap. Hij is zichzelf een motor. Het lied dat in hem leeft ontsnapt hem soms. Ik hoor hem zingen op de gang en zwijg. 's Nachts is hij bang, hij twijfelt aan zichzelf, aan ons, de wereld. Ik neem hem in mijn arm en zonder spreken vaag ik de oorlog weg en kinderkanker, mijn eigen dood, het…

ik heb ze gebouwd met eigen handen de stenen geraapt gehakt en gebakken maar de fundamenten waren al eerder gelegd stilaan ben ik begonnen natuurlijk met visie creatief door hoogte transparant in ruimte spelend met zicht in paradijselijk licht tierelantijnde decors zette snuisterijen in beeld construeerde arcades griekse pilaren…

Hij dacht zich door een korte dood Te redden uit zijn bange nood: Hoe heeft hij zich bedrogen! Hier stak hij, achter struik en heg, Zich voor het oog der mensen weg; Daar boven staat hij moedernaakt: En wat hem 't hier heeft bang gemaakt, Is derwaarts met hem heengetogen: Hoe heeft zich de arme dwaas bedrogen!…

Hey Cleveland! Uche-uche! Ik ben trots! Bedankt dat jullie, uche, mij ontvangen, Omdat we naar verkiezingen verlangen, Kom ìk hier…, uche-uche-(rochel-kots)! We kunnen samen de problemen aan, Omdat we samen, uche!, sterker staan!…

Tussen de vervlochten twijgjes iets uit het zicht; zingt de zanglijster bij het eerste ochtend- licht. Iedere ochtend in het zomer- seizoen wil zij de eerste wezen. In een nog deels verduisterd bos roept zij met een gouden keel speels haar omgeving aan; wekt zij een vogel- paradijs op te staan vanuit haar schuil- plaats tussen het mos. Weldra…

OVER EEN HAGEDIS Een hagedis, een hele grote, loopt dikwijls rond op Lange Poten, maar hij bezoekt ook menigmaal het Spui, het Plein, de Ridderzaal. Geen twijfel over wat hij is: een volbloed ’s Gravenhagedis.…

De gracht loopt om de oude stad met een vertrouwde singel bomen. Volle bladeren spinnen de late zomer tot een aanhoudend ruisen, overvol en al wat verdroogd, zonder gehaaste stappen. Hoorbaar vlinderen kinderstemmen rond het plein. Het besluit tot avond is genomen in dicht geknipte aktetassen, de waaier van feesttenten gaat open.…

in de verre verte witte vlekjes elke vlek is een schaap je angst is te groot om in slaap te vallen de slaap die teveel lijkt op de witte dood in bitterkoude grond te jong ben je nog om te oefenen met de dood nauwelijks 19 je kreeg geen tijd om het sterven te leren in het harde licht sterf je van honger…

In de lente wil ik vlinders vangen, dat is gewoon een gevoel.. Maar dat komt er niet van, omdat ik altijd voorbij ga aan mijn doel.. Soms wil ik meer dan dat ik aankan En kan ik ook meer aan dan ik wil... Zo ver weg en toch zo dichtbij.. Ik wil dat mijn lief, mijn held een vlinder vangt voor mij... Ik droom dat ik zo mooi ben als een vlinder…

Tussen de plooien van toneelgordijnen vouwt zich de ingehouden strijd. In rollen ingeleefd sluit je binnenste zich buiten tot je er niet meer aan ontkomt. Tussen de uitgevouwen bedgordijnen, herinnerend aan pijenstof ontpopt de ingehouden strijd tot het verstomt, het einde speel je niet, dat ben je.…

Het roofdier is gewetenloos bejaagt genadeloos mijn leven bekijkt mijn komen en mijn gaan dat komt dan op papier te staan of wordt in hun computers ingegeven. Het monster ziet, bepaalt mijn baan geeft mij een nummer en een score om in de databank te gaan maar als persoon ging ik verloren ben slechts nog enen en een nul en alles wil men…

door omstandigheden aangekomen waar je niet wilt zijn en vertrekken naar waar je nooit zult terugkeren een richting kiezen die door duizend anderen eerder is gelopen te denken aan die ene kant maar tegen beter weten in rechtsaf waar de afgrond en links de vluchtweg om te landen voor het hek met keus er onderdoor of te klimmen, te verkolen…

Ik kijk naar je Mijn blik blijft hangen In jouw diepe ogen Bedwelmd door Jouw zoete geur Die ik niet meer missen kan Kneed ik Je lichaam en Streel ik je fluwelen Haren Ik voel je in alles... Ik wil je voelen, zien, Horen en ruiken En dit verlangen nooit meer loslaten…

de wind slingert van tak tot tak vogels komen aangestormd voor mij een stille plas en dan verdwijn ik langzaam in een regenbui het stelt niets voor al herhaal ik het honderd maal ik geef enkel weer wat ik zie al zou ik graag over andere dingen willen spreken het is mijn beeld…

jouw voetafdruk in het nat zand Liet me weten dat je hier ergens was maar uren later waste het spoelend zeewater die waarnemeing volledig van het strand!…

Niets is gewoon vandaag. Niets is vanzelfsprekend. Niets lijkt op wat het is. Vanmorgen werd ik uitgeslapen wakker. Mijn virus werd vannacht verslagen. Fris en uitgeslapen sta ik op. Deze dag voelt weer als een nieuw begin. Blootsvoets loop ik door het bedauwde gras. De dageraad voel ik door mijn longen stromen. Dankbaar voel ik me,…

Hoe ouder ik word, hoe meer ik terugblik naar de kinderseries, die ik ooit met veel plezier bekeek, waaronder Pipo de Clown, met Mammaloe, Klukkluk, Petra en de Dikke Deur, die hele slagroomtaarten verorberde, wat ik ook wel graag wilde doen. Qua omvang zou ik die rol nu wel goed kunnen spelen. Voor de grap zei ik tegen mijn Afrikaanse…

je tijd is bijna om de lente is in zicht dieren slaken blij gegrom voelen het warme zonnelicht. temperaturen stijgen het gras begint te groeien de winter moet nu zwijgen zelfs bloemen gaan al bloeien. bomen gaan wijd open hun takken krijgen knoppen stil, verlangend hopen op bladeren die ontpoppen de mensen komen buiten…

Vreugdevol wakker in beneveld dageraad fris als een druppel dat water laat cirkelen op grond van eerste herfstblad.…

waar zijn huis en haard gebleven wij omgeven ons met spullen zonder leven een decor waarin wij figureren het voetlicht gaat pas aan na uitproberen we spelen geen gezelschapsspel ploffen neer iedereen bekijkt het zelf wel in verder gaan knippen lichten gaat verwarming bij naderen vanzelf aan maar het huis voelt leeg de haard…

Eenvoudig als onze handen zijn bij vaal verdriet en gulden feest zo zijn wij, lieve, met elkaar zelden geweest. Tussen der woorden hovaardig spel, onze handen, zij alleen, die wisten van elkander wel ’t geheim van ons getween. Die hebben ’t schoonste deel gekend van ’t heimwee waar een mens in mint; die wisten niet waar waken endt of…

Je kon toen nog wel eens de telefoon opnemen en in een gesprek van anderen vallen: - je bent zenuwachtig, - dat ben ik altijd als ik net geland ben. - waarom? - het gevoel dat je in de lucht was, - zoveel lange uren. - en wat dan nog? - dat je denkt dat je uit het - land van de doden komt. En dat het gesprek dan wegviel…

De nieuwe bakkers zwoegen in de tent Met zoetmakers en vetten wordt gesmeten Dat ‘t ongezond is, wordt hier straal vergeten Succes, dát telt bij divertissement Ze worden dikker, Janny en Robèrt Zo krijgt het format welverdiende flair!…

Ging volop voor het dierenrijk Ergens zo begrijpelijk. Dé Mannenwereld Vaak deprimerend, onheus. Vrouwen zijn toch geen duizendpoters Vorige generatie stelde wel te hoge eisen. Voltijdse baan bovenop was en plas Oor en oog voor de kinderen, In bed faken dat 't niet meer te harden was. Toch wel uit eten geweest met begripvolle man Bioscoop…

Lezen kon ik dat jij in die bedrieglijke wildernis chaos van zinloze feiten jouw gedichten opdroeg aan de zee van springende vissen blauwe luchten boven het strand en dat je mijn gedichten las met de glimlach van een dolfijn duikvlucht van een dronken meeuw eindelijk vrij en onafhankelijk in de oceaan van dromen kwam je uit het…