Alle inzendingen, jaar 2016, week 37

(bij 'Bizarre Duitse paardvrouw' van Otto Soltau) Ze ligt vrolijk dartelend in de groene wei, terwijl ze haar kind de lucht in gooit, het is zo lekker komisch, dat ik meejuich en ik om haar heen zoem als een honingbij, ze is zo heerlijk losjes en verstrooid, geen kritische noot, ontspannen en ruig, terwijl haar schilder, op het Oostfront…

1 Het kind is wijs. 2 Het kind weet weinig maar wel zeker. 3 De mantels glanzen dof, 4 van ouderdom en betekenis, 5 een purperen glans over het zwart. 6 Dan was jij de vijand. 7 Dan vochten we tot de avond. 8 Het kind brandt zich 9 aan de schoonheid van het speelgoed. 10 Het mompelt. Het is geen spel. 11…

ik lijk langzaam te vervagen niet meer in staat om de lasten van dagen te dragen begroet nog altijd het opkomen van zon laat me raken door zijn warme koesterende stralen maar als wij samen schijnen is hij het licht en schaduw ik in dat decor het kleine mijne ik ben geen schim uit vroeger tijden die donker geeft omdat hijzelf…

Het zijn de snaren, Die door de ruimte varen; Een uitgespannen schaal Van stijve paal tot paal. Die snerpen en die fluiten Door 't nachtelijke buiten En gonzen in de wind, Gespannen, doof en blind . . . De snaren zijn 't, de snaren, Waar langs de stemmen varen Van velen, doof en blind En wetend niet de wind. De wind die aan de snaren…

Heeft u nog een orgaantje te doneren Als u straks onverhoeds de pijp uit gaat Een bijnier, lever of wellicht prostaat Toch leven na de dood...het kan verkeren Wat zegt u: “Alles mee tot in de kist” Postuum geregistreerd...als egoïst…

Wie ben jij Waar kom je vandaan Kan ik je naakt zien Zonder dat we iets van elkaar willen Elkaar zien Elkaar voelen Elkaar in gedachten beminnen Het raadsel van jou Komt in mij binnen En leert mij dat leven Afstand en nabijheid is Het raadsel Blijft En beklijft Omdat niemand Open tegen de ander is Geslotenheid In de samenleving Geeft…

zij staat in mijn straat met wolken te strooien. ze zijn van opaak en indigo inkt. zij danst en zij danst, zij glimlacht en zingt. maar niemand die luistert of heel even gilt. zo zie ik haar lopen, het voorhoofd gebogen, na jaren van strooien. geen eten of drinken, geen landschap of straat. alleen maar de stilte van inkt en opaak. en…

Mijn vriendschap met die merel zingt vrolijk door de hele tuin. Mijn vriendschap met die thuis- fluitster met haar vederpakje lichtbruin. Zij is al reeds op rijpere leeftijd, want zij kent het lustrum van voorheen. En bij al wat mij teleurstelde hield zij mij kranig op de been. Slechts vijfentwintig centimeter meet zij: een schrander kraalogig…

Amper klanten op de markt Jan de koopman zweet zich lam van boven en onder klam ik zie het al, lachte een dame klopt helemaal en vooral vannacht een tijd als Adam liggen woelen Eva reikte me nog een appel aan ik heb hem geweigerd zegt ze, je lijkt wel een oud paard ach mevrouwtje dat heb ik altijd als dat beest niet steigert. dan ben…

Schemeringsschoonheid Over de smaak van de mug Valt niet te twisten…

Ik ben rijk en groot. Een God in Manhattan. Ik ga u rijk maken. God bless America! Ik ben supergezond en fit. Ik leef met vlag en wimpel. Ik rook en drink niet meer. Verder houd ik het simpel. Ieder mens gun ik een leven, zoals ik dat gezegend leef. I practise what I preach!…

Het is goed om God de Heer te loven Want Zijn macht is overstelpend groot Hij is onze steun en redder uit de nood Zijn grote liefde gaat alles te boven. Loof God in Zijn heiligdom Loof Hem om Zijn mogendheden In de hemel als ook hier beneden Loof God, loof Zijn naam alom. Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat…

in mijn tuinhuis goed verscholen voor de kou en voor de vrouw, want ik was de tijd verloren en de achterdeur al lang gesloten. het was midden in de nacht, de heldere maan verlichtte, mijn levenspad maar ook mijn dagboek, waar ik trouw mijn dagen in verhaalde want dat beschouw ik als mijn plicht. zo geheel toevallig of moedwillig…

Van mij hoef je niet te houden Van jou doe ik dat al genoeg Op mij hoef je niet te bouwen Want van jou komt mijn groei Van jou zijn er weinig vrouwen Voor mij in de bloei Door jou heb ik alles wat ik zoek Voor mij heb je meer dan genoeg Zonder jou ben ik alleen Volgens mij is er niemand als jij, geen een Het komt door jou, zo vreemd Want…

de draden ragfijn mooi gesponnen in een wiel spin ziet ze vliegen…

De antieke, Franse spiegel, die ik aan haar cadeau wilde doen, toont nu mijn sombere en wenende gelaat. Ik zie nog hoe ze ervoor ging zitten en hoe blij ze er van werd. Hoe ze haar haren kamde en een knoetje maakte. Ze is weggevlucht naar een beter oord, de dramazone uit, de frisse heuvels in, terecht, dat doen pubers, maar later, later…

De donor wet, hij is er door! Van mij mag alles weggegeven. Kom ik misschien van Gogh wel tegen die zit te kniezen om zijn oor. Dan geef ik hem een oplawaai terwijl ik naar mijn nieren zwaai.…

ik schrijf heel graag een levenslied alleen de woorden komen niet wel de melodieën in hun warme meeslependheid die akkoorden raak ik nooit meer kwijt ik componeer met tranen van geluk arrangementen zing het refrein uit volle borst maar wat ik u wil laten voelen heel diep van binnen die emotievolle zinnen daarin schiet ik tekort…

De bloemen, die slank daar rijzen, zijn bleek gelijk de dood; ene enkle staat in 't midden, als bloed zo vurig rood. Doch kuste haar niet de zonne: nooit zag zij die stralengloed, de bloeme is de aarde ontsproten en die dronk mensenbloed...…

Dagelijks denk ik aan de man hier in de buurt die als de brug geopend was wild begon te dansen langs de Kosterverlorenvaart en met zijn dans de schepen begeleidde die zand naar IJburg brachten hij sliep in een verloren hoekje naast het skatepark en het hondenveld in de beschutting van een elektriciteitshuisje onder een struik en zijn matras…

Twee dagjes ziekenhuis zijn omgevlogen, De operatie is meer dan geslaagd. Ambachtelijk is weer in mij gezaagd, Verheupt ben ik door knappe heupologen. Het resultaat, dat mij ook niet verwondert: Ik lig al weer op schema voor de honderd.…

landschap Bruegelt naar winter naar het spel van verre verten, haasje-over voorbij de horizon en terug. verloren wegen glooien. ze plooien naar paarse stilte tot ze dwalen. en kijk, ginds, in het laatste huis de ongeschonden winterochtend, de geur van spek en koffie. daar trekt de kachel aan het langste eind, daar soezel ik de dagen…

Het woord begrip staat op haar hoofd zodra ze iemand iets belooft komt ze het na. Het woord begrip getatoeerd, op zich niet zo verkeerd maar ze vergeet zichzelf. Het woord begrip, als tattoo op haar hoofd tot ze net iets teveel belooft en op de rem moet gaan staan. De tattoo verbleekt langzaam het woord verdwijnt de rust keer weer:…

Het is geen stijl wanneer je er flamboyant bij loopt zegt men, maar dat is niks vergeleken bij wat men hier verkoopt vind ik want je laat je kind niet achter in de hete zon, al slaapt ie nog zo lief dus ik open mijn mond en zeg, wat jij doet is zo fout gaat mijn verstand te boven. Jij hebt geen stijl zegt ze en ik zeg: jij ze niet op een…

Majestueus doordringen in de nacht twee priemende ogen onverwacht, naar al wat tijdens de nachtelijke uren met huid en ziel zijn weg moet sturen langs de koningin van de nacht; het angstig sluit- stuk van een nacht, die ongevraagd wacht. Een observatie tijdens haar manifestatie; geen prettige ontmoeting tijdens een directe confrontatie…

Uitmuntende conditie niet te dik Fris en fruitig, fit van lijf en leden Zelfs niet de kleinste onvolkomenheden Ook nooit een blaffend hoestje of de hik Als dokter zeg ik zonder overdrijven Patient kan nog wel járen door met schrijven.…

Vandaag waren de waslijnen bezet in mijn tuin met heel mooie webben, dikke spinnen middenin 'En mijn wasgoed dan', zei ik, 'wat moet ik beginnen?' Ik keek naar de maaksels, zo perfect, wapperend, licht zwevend, 't was toen of mijn natte was, ondergoed, lakens, handdoeken, weefsel geschiedenis was, door wie onder geslapen, door…

Verhalen, foto's, icoontjes erbij Informatie beknopt: zo gaat het met mij Reageren gewenst: zo fijn, zo naar, een passende tekst We zijn er voor elkaar! Liefst een groeps- app dat scheelt weer gedoe Soms wordt je van on - linen ook wel heel moe Vriendschappen kunnen zo lang bestaan, liefdevol contact zou het lijken Geen zin: dan de…

Ze willen in het ziekenhuis graag weten Welk cijfer ik wil geven aan mijn pijn. Wel wetend dat het subjectief zal zijn, Want pijnen zijn nou eenmaal niet te meten. Stop daar nou mee, is mijn ultieme wens, Aan pijn, maar ook aan vragen is een grens.…

mij ruw te onderbreken als ik eloquent voorbijpraat aan het rotgevoel waar ik mee opstond; mijn ego eindeloos opwrijf om de barsten te verbergen. Mijn masker af te breken, dat ik never nooit meer loslaat, omdat het rust over de hoofdwond; ik durfde niet te kijken naar het argeloze kerven. Mijn borst open te rijten, te graven in de bagger…