Alle inzendingen, jaar 2016, week 40

Maar voordat we verder gaan ken je ook mijn duist’re kanten die ik het liefst verborgen hou weet ik jouw verborgenheden die liever alleen het nachtlicht zien of moeten die geleidelijk verschijnen in een soort gewenproces waarin liefde hopelijk toch wint kom laten we eerst maar eens uit onze schaduwen stappen elkaar bekijken in het zonnelicht…

Onze wereld is een huis. Een thuis voor de vele opvolgende generaties. Oneindig lijkt te zijn haar kracht. Onnavolgbaar haar prestaties. Onze wereld is energiek. Een eeuwig voortdurende dynamiek. Onuitputtelijk lijken te zijn haar bronnen. Onnavolgbaar haar levens- kracht die uit haar kan worden gewonnen. Onze wereld is uniek. Blijft…

Hier voor u ligt de tweede druk van d' èchte almanak Met Jan en Piet en Kees en and're lulloos zonder zak Wij vrouwen van het nieuw dispuut 'Met zweepjes vrij en blij' Wij maken man en naam bekend zonder opschepperij Met Christiaan van Veren is een vrouw rap uit de kleren Dat is wat je verwachten kunt bij veel van deze heren Helaas…

De dode wekker ratelt mij tot leven als elke morgenstonde even streelt mijn rechterhand de lege ruimte tot bedaren de andere hand zoekt tevergeefs de linkerkant daar waar mijn liefde lag ontdaan en wezenloos verlaat ik mijn halve sponde en pluk gedachteloos de nieuwe dag…

tegen het einde knoop je de eindjes aan elkaar maak je een nest voor de laatste dingen tuur je in de verte van het verleden ontrafel je het spoor van de blinde vlek vind je de handen van een kind waarin de verbondenheid besloten ligt…

daar waar het ochtendlicht het voorbije jaar verdrijft lonkt een nieuw levensjaar met de bladzijden blanco nog als in het oogstseizoen met de wind in de haren de zon op het gezicht genieten wij jouw vruchten proeven wij de rijkheid van immense vreugde en intens verdriet die jou maken wie jij bent mens van mensen op de grens van jouw…

En als het nou eens niet Aleppo was Maar Londen, Rome, Budapest, Berlijn Waar ziekenhuizen dodenakkers zijn En wijken weggevaagd in puin en as Zou men dan net zo lijdzaam gadeslaan Hoe twee dictators over lijken gaan?…

Minuten groeiden uit tot uren, uren werden dagen, jaren geleden. De dagen weken en pas later tellen de jaren, zo rollend over het plavei. Op het bankje halverwege en louter mijn lief aan mijn zij, rusten wij even. De wind slaapt, de herfst ontwaakt, het meer ligt er minuten lang rimpelloos bij……

Ontelbaar vaak. Zo vaak dacht hij nog aan de vrouw in het park die zich een dag later op zijn snikhete zolderkamer uitstrekte. ‘Trek mijn broekje maar even uit.’ Dat had hij niet gedaan. Een dag later wel. In zijn fantasie. Daarna nog eens en nog eens en nog eens. Wat zou het vervolg zijn geweest? Een one-night stand? Een huwelijk? Een…

Met motorisch elan verkeren we in de week Stalen rossen ijlen stuurs op helse E-wegen Onbewust van zoveel power onder ons gat Door een naamloze missie gedreven verzoeken we zelf ontworpen goden Het weekend stokt de roetsjbaan al eens Loom ontwaakt de dag Minuten lossen op in uren Uren worden 1 brok tijd die telt Zonder te proberen…

Bij de kreeftensoep met druppeltjes tabasco smelt ik weg, maar in de dampende glans zie ik jouw gezicht als een dierbaar icoon, veel dierbaarder dan mijzelf of de hele wereldshow. Bij de slok rode wijn overvalt mij de idiotie van het wrede toneelstukdeel en kijk ik scheel naar het sappige wildgebraad, wat me zo tergt, omdat ik het niet met…

Net mijn boekenkast op orde gebracht Jij schonk me inderdaad hét boek der Boeken. DE bijbel, met een laatste zo oprechte boodschap inbegrepen Jouw doodsprentje even dik verbannen, wel rot versleten. Wat kunnen we nog steeds bijpraten, Vaderke lief Men verklaart me dik voor een gek, ze mogen best oprotten. Wat stelde je vaak zo gerichte vragen…

Denkend aan jouw pirouette staar ik naar het afvoerputje waar het water sierlijk invloeit. Geïnspireerd door de paso doble met golven van jouw flamenco jurk kleurt het spectrum in mijn ogen. Het intense afscheid dat cirkelt als een onwerkelijk bestaan met gevoel dat blijft aanspoelen zoals jouw warme omarming met persoonlijke…

Wie ’t menslijk leven in het klein wil na zien maken, Vermaak in leugens schept, en ongemeende zaken Wil horen uit de mond van een, die, slechts in schijn , Een Held, een Vorst, een Boer en al te zaam kan zijn; Wie zulk bedrog bemint dat lachend ons doet wenen‚ En wenend heimlijk lacht, daar‘t onheil ras verdwenen En heel vergeten is, wijl…

eindeloos golft water loom en monotoon langs nog opstandige stranden er is weer ruim voldoende zand voorhanden in deze posthistorische tijd geen mensen meer om avontuurlijk te landen en elkaar de schat te betwisten nog hangen sporen van strijd als tekens van haat en nijd in de opgeschoonde lucht zacht zucht het land in weldadige…

De Pyramide is de laatste schakel, want ieder ander wereldwonder is helaas voorgoed naar de verdoemenis. Dus is het tijd voor Rotterdams spektakel: Een boer heeft daar een waterstal voor ogen. Zo krijgt hij al zijn koetjes op het droge.…

De hand die op de schouder ligt is mijn hand en ik vraag me af hoe lang hij daar al ligt en waarom. Als ik hem weghaal, herinner ik de man van de schouder aan mijn hand en hij zal vragen wat die daar deed. Als ik hem laat liggen, zal hij denken dat ik dat wil en misschien nog meer. Als de hand weg is denkt de man aan zijn aanwezigheid en…

Zijn gele trui geheel verweerd, is juist uit Frankrijk t’ruggekeerd: de winnaar van de laatste Tour - maar ‘t is dus wel oktober! Veel sportlui zijn niet al te slim, maar dit was wel een héle klim, zo zonder fans of ploegsoigneur, de entourage sober. ‘De mannelijke tegenhanger van het domme blondje’, zo leest hij in de pers, terwijl de…

Onaantrekkelijke mensen worden maatschappelijk niet altijd direct gewaardeerd. Hoewel ze in de omgang prettig kunnen zijn; worden zij door hun uiterlijk persoonlijk minder geapprecieerd. Hun zogenaamde lelijkheid stelt hen in maatschappelijk opzicht mijlen achteruit. De weerzin over hun gezichts- structuur wordt vaak non-verbaal, of soms…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

Nooit krijgt hij het heen en weer de baas van 't veer Hij kent zijn pont,zijn schip kortste route van zijn vaart: Van wal naar oever van oever naar wal, de oversteek telkenmale weer Hij kent de mensen onderweg naar werk, huis de ruis van het water van boeg van 't schuimspoor Hij gaat door -het varen nimmer moe- krijgt…

Eerst het ruisen van de bomen, voor 'k daar aan wennen kon floot daar een merel, heel alleen niet voor lang want voor 'k het wist kwam er een concert dat me niks kost ze zongen, echt uit volle borst. Overstemden het ruisen van de bomen die geluiden, hoor je alleen, als je luistert. Zo mooi…

Fred Grim en Danny Blind gaan met elkaar ‘Oranje’ voor de duur van twee jaar coachen. Mislukt het die naar Rusland toe te loodsen, Dan staat het hakblok voor het tweetal klaar. Niks is nog zeker maar één ding staat vast: Een scherp geslepen bijl ligt in de kast.…

Een vershouddoos om kliekjes te bewaren Hét hebbedingetje bij Albert Heijn En nu er blijkbaar niet genoeg van zijn Heb ik weer voor Jan Joker lopen sparen Geen moestuinzaadje dat het bij mij deed De Wuppies heb ik nog niet eens compleet!…

Uit menig oog kwam in de stoet Op Driehuis Westerveld Een krokodillentranenvloed Want men dacht aan zijn geld Er werd gesproken bij de kist Zij stonden in de rij En niemand kende zeer beslist Een beter mens dan hij Gesloten nog het testament De inhoud daardoor niet bekend Zodoende bracht men enkel hulde Terwijl de hebzucht alom brulde…

De herfst zoekt zijn weg tussen zomerse buien Een enkel blad valt op het bruingroene mos De wolken bedekken de zon die wil schuilen De dauw legt een zilveren gloed op het bos Opnieuw weer een ochtend, een middag, een avond De nacht maakt de vier dagseizoenen compleet Zes uren per dag voor een lente, een zomer Een herfst mondt uit in wat…

Door woorden verpakt in onmacht met strijd tegen je onwetendheid gevolgd door de stilte in het donker van jaren zichtbaar te zijn in de tijd. Nu de dagen jouw voorbij gaan in een huis zonder fundament typeert jouw gezicht in onrust waar in jezelf niet meer herkent. Begin van de dag als zonnestraal zoals een hemelpoort opent…

Poëzie kan nooit over mij gaan, noch ik over poëzie. Ik ben alleen, het gedicht is alleen, en de rest is van wormen. Ik stond aan de straten waar de woorden wonen, boeken, brieven, berichten, en wachtte. Ik heb altijd gewacht. De woorden, in lichte of duistere vormen, veranderden mij in een duister of lichter iemand. Gedichten passeerden…

jij hebt nooit geleerd over wolken te lopen ondanks het roze dat jou intrigeerde al sinds je kindertijd in die kleur vond jij alles van boven bij gebrek aan vertrouwen in eigenheid zij bleven onbereikbaar maar jij verruimde je palet blauw en groen kwamen aan zet in lange schemeringen maakten zij contact zodat in op en ondergangen…