Alle inzendingen, jaar 2016, week 40

Een bietje vloog een roosje toe: ‘Lief bloemtje, kijk eens: blij te moe Snel ik naar u op lichte vlerk, Opdat ik aan mijn honig werk.’ ‘Wees welkom, bietje, sprak de bloem; Uw vlijt verdient, dat elk haar roem'. Put uit mijn schoot al wat ge kunt: Het is van harte u vergund.’ En zie, voor 't einde van de dag Viel 't roosje neer…

Jan Böhmermann mag “geitenneuker” zeggen. Dat Duitse varken spreekt geen woord halal. Die vuile pisbak spuwt alleen maar gal. Zo’n smeerlap moet je aan de ketting leggen. Probeer het ook eens, man het voelt zo goed wat artistieke vrijheid met me doet.…

Me vandaag wel even onwel gevoeld, alles werd zwart Gisteren wat te heftig uit de hoek gekomen, maf. Te weinig slaap, voeding amper door keel geschort Leemtes werden opgevuld, bedankt Eddy, ingebouwde kus. Klopt als een bus, in geval van nood tref je de ware vriend Valt niet te verklaren ook niet te evenaren, wel erg knus. Een ware vriend…

kan een hard woord zacht vallen als het in steen gebeiteld staat kan men harde woorden bezweren met wierook totempaal of amulet hoe vallen woorden als men door een onbekend landschap reist kun je de zachtheid horen als ze aarzelend sluimeren in het harde woord…

Mijn reis is nu al begonnen. Nu al dragen de muzen een nieuw lied met hen mee. Nu al verwelkomen zij mij uit een toekomst, en lijken mij te melden op zekere tijd reizen wij met jou mee. Heden ga ik op weg en in mijn hoofd klinken de stemmen van de muzen. Hun klanken op de stromen van de wind lijken mij te willen zeggen: 'op zekere tijd…

Mijn hulp is van God de Heer Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog onderhoudt alles wat leeft. Mijn hulp is van God de Heer Want Hij wil mij beschermen En blijft zich over mij ontfermen. Mijn hulp is van God de Heer Hij blijft bij mij en maakt alles goed Hij is het die mij steeds behoedt. Mijn hulp is van God de Heer Want Hij brengt…

in lijn en kleur in mest en geur de boer de kunstenaar in veld en schuur aan balk en muur bezielen zij elkaar de tand des tijds splijt biels en steen is grenzeloos gaat nergens heen maakt kracht ontwerpt, vervormt beroert, bestormt je geest tot scheppen en ontvangen tot voelen en tot zijn het leven mag vergangen…

Alles ging in kannen en kruiken het klare water klare wijn Alles wat geschonken wat gedronken vocht, vloeibaar De kruik als het ranke lijf van een vrouw Nu is daar: de fles, het drinkpak de bidon, het rietje waaruit je lurkt Het waren kannen en kruiken waarin alles te gebruiken, te bewaren.…

Hij stuurde een mail naar zijn klantenbestand Verkoop die producten die niemand verstaat Ze vormen zeepbellen zonder gezond verstand die uiteenspatten als de wind hun vel raakt Hij mocht stante pede beschikken Schriele graaizucht kunnen ze niet pikken Structurele hebzucht moet je bevallen Wie voor een bank werkt eert slaafs getallen Graaizucht…

je zit verstopt onder rotskleed en een koude dag ligt de vaste tred van toen ik zie schoonheid bloeien zwijgzaamheid verkleurt gevouwen handen hun palmen schuilen in verdriet achter zorgen scheurt de maandkalender uit jouw schrijverszucht wat woorden die je achterliet…

Weet het even allemaal niet meer Plots vindt één iemand me zo waardevol ook erg fruitig. Jaren mijn gevoelens onnatuurlijk onderdrukt, hield ik niet vol De ware vrouwelijke feelings falen wel erg zelden. Nooit meer wat verwacht, gewoon alles aanvaard Wie net niets meer verwacht en goed doet wordt waarlijk beloond. Hoog oplaaiende passies…

Gezien mijn huidige postuur kan ik me wel gaan aanmelden bij de directie van de nieuwe dierentuin in Emmen, zodat ze me bij de olifanten plaatsen. Mijn sombere, neerhangende mond was vroeger zoiets, wat ik zo bij de volwassenen haatte. Nu weet ik dat het leven door mij heen is gegaan en dat het lichaam de sporen toont. Mijn weggezakte…

Voorlopig zit hij hier. Er is nog tijd, en eerst moet de vermoeidheid zakken. Anders zal het kruispunt net te ver zijn, of hij zal, versuft, tegen te lage prijs zijn lieve ziel verkopen. Kort geluk, één hete nacht: te weinig. Slechts een eeuwig vuur voldoet. Ziedaar: een andere van Dam. Een verre donderslag stemt in. Collega's, vrienden…

ongrijpbaar zijn sommige zaken die onverwacht haken aan gekoesterde verlangens zij openbaren hun gaven in nieuw licht toveren bij ieder een lach op het gezicht stukjes geluk passeren en proberen in verbondenheid ons liefde te leren zonder bezit alleen in het zijn wordt de som der delen meer dan de inleg van velen…

Als Vindicat de club is van je dromen Dan is het logisch dat je je verzoent Met de manier waarop je wordt ontgroend, Want dat wordt daar heel letterlijk genomen. Geen feut zal over die ontgroening klagen: Vakkundig zijn ze bont en blauw geslagen.…

Uit koele kalme schaduw van het bos, Treedt langzaam-aan kopschuddend-schomlend, de os; Treedt op het blinkend zandpad, dat gevlekt Met tak- en bladeren-schauw, is overdekt Van brandend zonlicht, zomer-zon-gegloor De hele dag, van vroeg tot 's avonds, door. Hij keert naar stal en ziet het open hek... Een korte ruk aan 't leidzeel... Uit…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

Vandaag schrijf ik een diggie vraag: wat bedoel je nou? nou 'k schrijf een gedichtje dat doe 'k speciaal voor jou. Een naam hoeft er niet boven je weet wie ik bedoel zonder bijgeloven vertel ik wat 'k voel. En mocht je me niet vatten dan is dat een "helaas" want ik maak gewoon 'n diggie en verder geen soelaas. voor hem, voor haar…

Ik sta nog wel in zomertooi maar herfstig is mijn tijd. Mijn stam, eens rank en glad is knoestig krom. Het bos waarin ik groot geworden ben dunt zich steeds verder uit, mijn takken reiken nog omhoog maar raken nauwelijks andere meer. Wat schaduw geven doe ik nog maar vruchten zoveel minder dan voorheen. De stormen van de tijd hebben…

Kunde of ware onderlegdheid, ieder beschikt over zwakheden Wel ook over zeer sterke punten, hen dus aangewend. Door de jaren heen leerde ik zeer aandachtig te luisteren In onze digitale wereld echt niet meer aan de orde, zo evident. Vaak machteloos aanhoord al kon ik helaas weinige troost schenken Ik brand vandaag nog een kaars voor jou; bekjes…

Ik betrap mij er steeds vaker op. Wanneer ik weldenkend in bed lig, piekeren noemen sommigen dat, dan zie ik me al weer opstaan. Wanneer ik dan eindelijk op kan staan, denk ik moegedroomd aan zitten. Wanneer ik dan comfortabel zit, zie ik me in gedachten rondlopen. Maar, terwijl ik aan het lopen ben, zie ik mezelf al hoopvol arriveren.…

Kind van mijn bloed zoek genezing en herstel In vrijheid die gebonden is aan de bootsman En zijn woord " Hij zegt " Ik ben de opstanding En het leven; bij deze bron dit heldere water Vind mijn nageslacht elkaar steeds weer terug Zachte wind verjaagt de donderende wolken Als het voelt alsof je onder deze angst en pijn Bedolven bent " zegt…

Dierbre vader! met een bloedend harte Ging ik u geleiden naar het graf, En de traan der kinderlijke smarte Gleed mij telkens van de wangen af; 't Viel mij bang, toen ik de kist zag zinken, Die uw stoflijk overschot bewaart, En de doffe nagalm hoorde klinken Van de daarop neergeworpen aard'. Nimmer, dacht ik, ziet mijn oog hem weder…

Je staat hier verkeerd geparkeerd hufter, wacht even dan haal ik m'n krik, bik ik je voorruit eens lief uit z'n rubbers, ik agressief? hé zoek je soms mot ook dat kan je krijgen, kom op als je durft, bang voor je jasje je bankpas, je kloten misschien? en leg dat mobieltje maar neer, als mannen onder elkaar heb je daar niks an gewoon…

lang heb ik mij gekoesterd in de weerkaatsing van diamant alle facetten toonden leven dat in licht bestaan had gekregen loepzuiver helderden beelden van een hemels gelukkige tijd tot de zon brak en het perspectief grijzer de kou ijselijk werd de warmte om ons heen verdween in stilte zoals nooit voorheen bij het zetten waren…

“Wat nú te doen? De bonus naar beneden? Nou, dan verhogen we toch doodgewoon, Wat onze man verdient als vaste loon? Zo houden we die topman weer tevreden. Want als het misgaat, weten we één ding: Dan krijgt een ander wel de rekening!”…

Het was alsof ik in een spiegel keek De allereerste keer dat ik je zag Het was een onvergetelijke dag Qua levenswijsheid was ik nog een leek Ik was verbijsterd en totaal van streek Ik voer nog lang niet onder eigen vlag De dichter die in mij te slapen lag Ontwaakte en waagde de oversteek Het is nu alweer dertig jaar geleden Dat ik verliefd…

't Is dierendag vandaag zegt ze met 'n zachte blik Joepie krijgt dat altijd een bot, 't is zo'n snoepie. 'k kijk naar haar, met wazige ogen zeg, 'k haal het zometeen. wetend dat haar gedachten alweer dwalen, maar waarheen? Ze gooit 't beessie maar opzij loopt ongerust wat heen en weer zeg, laat jij Joepie ff uit, 'k kan 't echt niet meer…

Klein huiselijk geluk op vier poten aan één stuk, dat kwispelend altijd voor je klaar staat. Je met de ogen trouw de juiste gang maken laat; ook als er geen beloning tegenover staat. Nimmer eisend en veel vragend stelt het huisdier het eigen belang van de baas voorop. Is het lief voor zijn kinderen; haalt het menig menselijk probleem soms…

Met warme nostalgie starend naar de fotolijst voelt de dierendag met dierbaar geluk op schoot als luxueus souvenir.…