Alle inzendingen, jaar 2016, week 40

vier oktober... oktober 4…

Om uit te kunnen leggen wat ik voel Moet je weten wat ik bedoel Waar het vandaan komt wat ik zeg Dat het een reden heeft waarom ik het uitleg Mijn bedoelingen zijn echt goed Hoe ik het overbreng is soms wat raar Het kost mij echt wel moed Maar dan is het duidelijk en klaar Begrijp me nou Ik heb verdriet Maar het is de stilte die je ziet…

ons zaad laat zwellen verlangende buiken gestort in het vruchtbare zal zich een eicel veilig nestelen koesterend, in een warme schoot zal een vruchtje groeien door liefde verkregen, het onbekende… tegemoet!…

De banken gaan steeds dieper digitaal Ze moeten met de concurrentie strijden En vanzelfsprekend in de kosten snijden U snapt, beleggers, bonus, kapitaal Helaas, de mens past niet in dat geheel Dus plofkraakt ING zijn personeel.…

Bij de Souburgse brug stond een frietkraam Daar kreeg je veel friet voor je geld Op de fiets ernaar toe, alleen “Een friet van 15 met 5 cent mayonaise” Na 15 zei je geen cent Vóór mayonaise wel Je kreeg voor 15 cent een zak van 25 De frietboer had zwarte randen onder z’n nagels en een pafferig gezicht Hij stonk naar vet en zweet Z’n schort…

Op willekeurige plekken midden in een zin ineens van regel doen verspringen Vullen van de kale leegte met een vage metafoor Rijmen doet het nergens Noem het een gedicht…

In de vleesindustrie lijden de dieren collectief vetgemest, uitgemolken afgeschreven op transport gezet dan wacht hen de slacht dit alles door/voor de mens dierenleed zij hebben geen rechten want de mens bepaalt hun lot het is maar een tipje van de sluier want ook dolfijnen worden gespietst honden en konijnen gevild, zeehonden doodgeknuppeld…

een leven lang klopt mijn hart al voor jou in voor- en tegenspoed, liefdevol, trouw en zonder ook maar een tikkeltje spijt voor één van ons komt na decennia tijd het abrupte begin van intens diepe rouw…

ontmoeting ik wil ik gil ik tril ik beef ik geef ik streef ik schreef om met je te vertoeven ik leef om ’t opperste geluk te proeven je smaak je geur je stem en de kleur van je ogen gun me het moment van vrouw en vent van stralen en verdwalen en van bloemen en van planten en van bloedverwanten breng…

Ik zou het liefste met haar uit- gaan, weet mij zeker van haar knik vol trouw en eerbied, nauw aansluitend op mijn instinctieve blik. Haar tred is meegaand en spoorvast, haar ritme aangepast aan mijn chaotisch leefpatroon waarin de tijd naar vorm en ruimte tast. Zij is het antwoord op de vraag, de bijzin van ons hoofdbestaan; zij kan ook…

Onze dieren worden heden in de bloemetjes gezet De lieverds zo bekommerd om ons, geluk en pret ook verzet. Zo trouwe bruine lodderogen, Spike wat ben je toch lief Twinklende indringende olijfgroene kijkers, my lady Emilie. Rotverwende jochies werpen zich ik winkels krijsend tegen de vloer Bloed kookt dan laaiend, 't was vroeger even anders…

Het dagelijks licht een feestmaal voor ons allen maar eerst is het nacht.…

Terwijl ik onder de oude motorkap van mijn gestroomlijnde Bugatti keek, beten talloze gifslangen in mijn nek, gezicht en armen. Hijgend naar adem dook ik onder mijn anders zo trouwe automobiel, maar een krokodil beet in mijn opgezette wangen, die als drab ten prooi viel aan een doolziel, met rode oogjes giftig en klein. Tenslotte, en dat…

Ik sta in het donker om jou in het licht te zien met een glansrijk silhouet van jouw spiegelbeeld omringt met primaire kleuren door de regenboog rollen al snel de eerste tranen tot een regenbui. Met een omvangrijk wolkendek vanuit de horizon is het laatste lichtpuntje als een schitterende ster te voelen door een tinteling van dat sprankje…

Voorzeker, ’t is een teedre lust, Wanneer men ’t blozend roosjen kust Op lieve maagdenwangen! Voorzeker, ’t is een dierbaar pand, Een lieve Maagdelijke hand Met lip en mond te prangen! En ’t kusjen is verrukkend zoet, Wanneer ge ’t stookvuur van uw gloed Op ’t tintlend oog moogt wreken; Of als men op een schone borst Een wederzijdse…

Omdat je in de oorlog altijd hoorde van vóór de oorlog, hoe argeloos ze waren, ben ik nu heel voorzichtig. Gooi ik iets weg, bijvoorbeeld een kartonnen doos, dan hoop ik dat die doos mij nooit meer zal heroveren in vorm van zelfverwijt: weet je nog wel, hoe zorgeloos, we gooiden gewoon dozen weg! Als we er één hadden bewaard, één hadden bewaard…

ik drijf buien uiteen men de wolken tot zij uitgeraasd zijn boven het vlakke land span de wind voor mijn wagen om ze stormenderhand weer op te jagen bliksem licht op als we de aarde raken wielen aan bruggen en kerktorens haken donder rolt bulderend door lagen warme en koude lucht een vlucht in extase ik heb dit fenomeen al…

De maand oktober laat zich niet bedwingen De herfstdjinn schettert luid op zijn bazuin Het loof kleurt geel oranje rood en bruin Haast alles gaat een toontje lager zingen De geest der politiek lijkt niet te temmen Die denkt alleen aan maart, aan ’t aantal stemmen –…

Elke ronding elke welving elke plooiing elk haartje al je bijzonderheden voelen als mijn eigen huid ik streel je landschap kus je verborgen parel mijn huid glijdt in de jouwe tot één wellustig lichaam op weg naar het genot…

Een ezelsbruggetje verbindt iemand even met die kennisbron, die tijdelijk weggewist lijkt uit wat eens geweten werd. Dat veilig in het brein werd opgeslagen zonder een blokkade of enige vorm van fysiek verzet. Een spellingsregel of een wiskundestelling; een naam van een bekende waar zwarte gaten in geslagen zijn. Een denker, een studiebol, een…

Zolang ik me kan heugen zwijgen wij onze stiltes weg het lawaai een uitgedrukte sigaret stank van rook wij herkennen elkaar door de bierblikken heen staren ons weg en zijn we twee mensen alleen.…

dichtgeslibd moe van het doen maak ik een nest aan de oever afgedreven van ratelende woorden roerloos op mijn rug hoor ik de oude visser zingen een vis is gewoon een vis een vogel is gewoon een vogel…

ze zeggen dat je ze zo kan eten de zachte zwammen uit het bos ik geef toe, ik zou ’t niet weten pluk je verkeerd, ben je de klos wat zijn ze mooi van vorm en kleur in miljoenen variaties en dan die toch aparte geur in ontelbare gradaties onzichtbaar trekken ze in ’t bos geruisloos en doordacht hun sporen slim verscholen onder blad en…

de nerven van dit lijf laten geen sap meer door, de levensstroom stagneert, de wortels in de gortdroge grond tasten wanhopig naar water, maar vinden ze niet meer - geen sloot, geen put, geen wel meer in de buurt, alles is droog, droger dan droog, armen en benen verworden tot dode bomen, zijn helemaal van hout, voorgoed opgedroogd…

Een draak ontwaakt zuchtend fluisterend pratend zingend brullend loeiend schetterend Neemt en geeft slaat en zalft gierig en genereus Hier rijgen vele dorpen zich aaneen tot stad Mannen in fluo-trainings met bierbuiken kruisen jongens met monotone sixpacks Vrouwen met oude rondingen gaan hand in hand met hun jongere versies Biotopen vervlechten…

De nacht sluipt als 'n dief dichterbij Wil z'n honger naar donker sinister duister stillen Daglicht verbergt zich schielijk achter 'n rij hoge bomen Onheilspellend ...de vooravond worden weg en straat ruiten van huizen nat? Steekt wind op? gaat ie waaien uit veranderlijke richtingen gaat ie liggen? Laten we zacht…

Het is oktober 2016. Sir Neville Marriner is, in zijn slaap gestorven. Muziek hield hem 92 jaar actief. Sir Neville leeft niet langer hier, maar hij is in mijn hart gebleven. Het jaar is 2005. Ik ontmoet de schilder Gavin Bird, die Sir Neville schilderde. In Lyme Regis in het Engelse Dorset. In zijn zomerhuis aan Marine Parade. Aan zee…

Ik schrijf woorden met niet veel zinnen. Ik denk om niet meer na te denken. Ik lees mijn leven niet hardop maar te laat. Ik hou me vast aan wetenschap die vluchtig is. Ik blijf niet staan om weer te gaan zitten. Ik hoop de eer op veel vlakken te winnen. Ik geef liefde uit mijn hart dat gelijmd is.…

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

Alsof zij daar ligt, nu hier is gaan liggen, en aanbiedt wat zij onthult: een duin, blakend op haar zij, een waarsprekende waaier, de rilling die mij opricht; en geur, ooit zo doorhuifd als alleen verbeelding het wil, opdat zij uitmaakt hoe het is. Niet hier immers, door mijn ogen niet, is zij opgewekt om toen daar te gaan liggen, zich…