Alle inzendingen, jaar 2016, week 5

morgen kom jij zo vroeg al in mijn huidige dagen je armpjes zijn dan wijd geopend alsof jij mij zegt zal ik jou dragen dat doen je ogen ook van nature, zo onbevangen wie is nu bij wie te gast of delen wij elkaar voel je misschien ook mijn verlangen wie kan dan later echt zeggen heb ik op jou of jij op mij gepast…

gelaten loop ik door straten vol met kuilen vol met gaten rood het tastbare bewijs van dood, altijd op de vlucht levensloos in moedersschoot harteloos volg ik school, kleurt lesstof broos nutteloos zo lijkt het want iedereen is geslaagd werkloos geweren klinken honderden keren al lijken kogels mij niet te deren zal ik blijven of 'm…

Onbegrijpelijk is het, dat het maar niet lukken wil, om onbegrijpelijk te dichten. Jarenlang oefende ik vergeefs. Lucebert en ook Van Ostayen, heb ik met aandacht gelezen, maar het lukt mij maar niet te doen, wat zij artistiek wel hebben gedaan. Taal proberen te vernieuwen. Zinnen creatief verknippen. Grammaticaregels misverstaan. Hoofdletters…

als het vandaag niet lukt om je vast te houden weet dan dat ik je straks niet loslaat als ik vandaag het hart van je wezen niet begrijp weet dan dat ik je later met nieuwe ogen bezie als het vandaag niet lukt om je dichterbij te halen weet dan dat ik je morgen opnieuw ontmoet…

Ik ga weg weg van mijn land weg van de oorlog weg van het geweld ik ga naar de vrede…

Menig paar kerft in dit bos Er in de boomschors flink op los Die kale beuk daar - het is herfst - Is ongetwijfeld het gekerfst…

Aan je adem te horen was je vast al heel diep in slaap, af en toe een tevreden smekje, of een dromerige zucht. Zonder een geluid te maken, doodstil dus, stak ik voorzichtig mijn rechterhand in de jouwe, je antwoordde. Zelfs in je slaap bleef je van mij houden.…

Als ik dat eens vragen mag, “Voor wie is het eigenlijk probleemgedrag”? Degene die het doet, Ziet het probleem vaak niet goed, En doet zoals hij/zij denkt dat het moet. Maar het baasje, hoe dat ook zij, Heeft er wel weer een probleem bij?…

hoe zij mij de oren van het hoofd praat weer oude kinderliedjes laat zingen sesamstraat kijken van stoepjes springen voor nog geen seconde krijgt zij mij kwaad zij is pas drie jaren zo slim en weet dat deze oma uit haar handje eet…

rustige deken valt als aarde luchtig neer waterval van rust…

Ik kan nooit de boeken lezen die ik wil ook niet zijn als alle mensen die ik ken er is zoveel verschil ik leef ook niet zoals ik dat zou willen het lukt mij nooit vaardigheden aan te leren hoewel ik beperkt ben is mijn verlangen groot om te leven voel ik zoveel tintelingen hoor alle tonen beleef toch ook mentale fysieke ervaringen…

lieve schat ik mis je ik mis je elke dag ik mis het fijne samenzijn ik mis je lieve lach ik mis de warmte die je geeft ik mis je in mijn bed ik mis jouw lieve zachte stem en ook mis ik de pret ik mis je hand in die van mij en ook mis ik jouw kus ik mis je naast me op de bank ik mis het lekker knus ik mis je steun door dik en dun…

Als de landtong zou kunnen praten over het water waar jij in verdronk dan zou de heimwee mij verlaten daar waar ooit de echo klonk maar de moed zinkt in mijn schoenen hier aan de waterkant bij het bos moet ik het rouwproces ontgroenen herinneringen laten mij niet los ze blijven spelen in mijn gedachten.…

Misschien is voetbal écht het enige doel, ook van het onderbewustzijn en het bewuste: twee delen enkel en alleen omdat een match twee ploegen vereist. Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin groeit buiten jezelf om de geurherinnering van pasgemaaid gras: het veld. Eerst wint de…

zou dan toch alle hoop vervlogen zijn door lijden in ongemak en pijn ondanks alle beden en smeken voor een totaal genezen nog recht je standvastig fier de rug kijkt optimistisch terug maar feiten liegen niet in stemmen die de waarheid kleuren niemand weet wat er morgen gaat gebeuren na positieve samenspraak de zijden draad…

Norselijk-krommende schroeve die telkens, in duizelig buitlen, biedt viervoudig de wind neigend een nijdige nek: 'k zinge u; en 'k zinge u, o vlerken die spant als den schoft van een trek-os, maar die teder en licht zijt als de vlerk der kapel; motor, 'k zinge u en ronk in me-zelf als het dommelig ronken, ('lijk aan de deur van een bie- korf…

Als u gaat carnavallen in Maastricht, Mag u zich niet als terrorist vermommen, Ga niet als cowboy, draag geen gordelbommen, Omdat zoiets misschien gevoelig ligt. En bovendien raad ik u dringend aan, Om niet als tijgermug verkleed te gaan.…

Het meubilair vraagt om vervanging het behang is volkomen verweerd de hal is leeg in de keuken rennen kakkerlakken elkaar achterna langzaam leven is er wel sprake van stromend bloed niets schijnt zich te bewegen niet voor of achteruit de lucht is stil en zwaar ademhalen gaat moeizaam is leven moeilijk daar waar mensen zichzelf vergiftigd…

Dagen met dekens grijs geschilderd, het pallet met bakkebaarden in gebroken wit gestemd de zon hangtin de touwen van het balkon, te vroeg uitgerold te reiken tot over de horizon een wolkje adem verwoordt een levende aanwezigheid maakt het vormloze zichtbaar in een eigen tint, stil verbonden raakt in de compleetheid van een kind wat oogcontact…

Er was ooit een tijd, dat ook ik naar school ging graag of niet, je ging er was ooit een tijd, dat ik werken ging graag of niet, je ging Er was een tijd, dat ik verkering kreeg graag of niet, je deed er was een tijd dat ik trouwde, graag of niet, iedereen deed! Er was een tijd dat ik kinderen kreeg graag, geen niet dat deed niet mee Er was…

zoals ik elke ochtend bij het roeren van de pap door ‘t raam naar buiten kijk waar een tijdloos bewegend schilderij van wonderlijke luchten mij dompelt in donzig wit en blauw en grijs zoals ik de eerste geluiden om me heen beluister waar de stilte nog alle ruimte heeft, het licht nog teer en schuchter, de prille dag onaangeroerd nog ongevuld…

Seizoenen pasten je een jas je keek meewarig naar de knopen de binnenzak waarin wat wisselgeld geen meter kwam er aan te pas de zoom werd kort naarmate ingelopen dat hij je warm hield was het enige dat telt…

Zoals lang geleden de Piggelmee's deden, het dwergenpaartje aan de zee; hun leven van alledag te bestieren, zo gelijk van stemming en wel te vree. Maar evenzo als ieder ander te streven naar wat het gewone leven niet kent; uit drang naar een grotere welstand die pas dan hun tevredenheid met het aardse leven verlengt. Om vervolgens in bitterheid…

het springt van de schommel af het kind een fractie van een tel in het luchtledige ze veegt de dagen bij elkaar de vrouw met de bezem over de uitgesleten straat de man schrikt van de donkere schaduw van de glorie zonder los te laten hoe kom je in beweging zonder te weten waarheen je gaat of je aan zult komen?…

Ode aan de Zon, geschreven op de muziek van 'You're my world' gezongen door Cilla Black live 1973 Royal Albert Hall - zie link (herhalingen staan tussen haakjes). --- --- --- Als de Zon vroeg in de ochtend schijnt En de Maan achter een wolk verdwijnt Als de bloemen voorzichtig open gaan En de vogels ons hun lied verstaan…

Er is nog zoveel moois te vinden, te ontdekken zelfs. Zo roepen de pieren mij steeds weer, door de gaatjes in de grond, waar ze op mij wachten. Stil, daar gaan ze weer "wie zoekt zal vinden, in zichzelf of de grond."…

op vlindervleugels zo licht draagt zij zorgen die niet de hare zijn moedig als zij is of compleet gestoord sjouwt zij deze vol elan tot er genoeg ruimte ontstaat of de storm zich uiteindelijk neerlegt…

Deze regels zijn voor U die ons zag en ziet, En telkens laat weten Dat U ons nog zag Toen we onszelf allang Waren vergeten…

Momenten van rust vervliedend en ongrijpbaar als water dat stroomt.…

Het kwam het Witte Huis ten bate Nixons val na Watergate • De scriptie scheen hem zeer bekend Zodat de prof van de student Al ras een onderzoek gelastte Naar het doen van copy-paste • De pasta smaakte wonderwel Met koriander en kervel • Ze was aan de dope, de badmintonster Zo bleek uit het urinemonster Anderzijds: de badmintonster…