Alle inzendingen, jaar 2017, week 19

De krantenman zag ik vanmorgen er dwarrelden ook witte vlinders voorbij ik hield mij expres uit het zicht verborgen met zijn glinsterende glimlach kwam hij naderbij. Het verschemerde nog , de dag was nog vroeg zijn handen oogden als lila-kleurige rozen ik glimlachte ook om de malle pet die hij droeg en zijn wangen die kleurden als abrikozen…

Als je van vogels niet veel weet klinkt het melken van duiven wat raar. Alsof zo'n beestje tepels heeft, een uier heb ik er nooit onder gezien. Voor een litertje ben je dan wel even bezig. Google leert dat duiven wat op te kroppen hebben; spuug voor hun gespuis. Maar het mooiste is toch wel: een duif keert altijd terug naar huis…

De zoele zomerwind omarmt de bomen. De meanderende stroom spiegelt zich in het zonnelicht. Ik ruik het pas gedroogde hooi dat gespreid ligt over het land. Bloemenvelden rijgen zich aaneen. De schaapherder dwaalt met zijn kudde over de heide. De zon kust het kimmenrood van de avond en begroet de nacht. En na de ochtendschemer…

een brandend vuur de zee, vooral de zee draagt wensenbootjes mee een strand verlaten de einder wacht het licht zo puur een fonkelmaan in stille gloed waakt over de nacht.…

Hoe zal ik naast je liggen gaan, nu jij, zo stil gedompeld in je woeste roes, je onbewuste feest viert, stiller dan een muis. Mijn onvermoeib’re strijdster voor de vrijheid, die het niet laten kan de fles te legen, een wijle later te hervullen, met wat bloemen uit de tuin. Die zich zonder morren af laat voeren, wegschenkt aan vergetelheid…

loop, de stap vooruit loop, en zie de omgeving loop, je leeft, beleeft…

Met achtentwintig benen – niet met één - staan we met Nederland in de finale. Nu vol erin na deze generale. De borst vooruit, met het gestrekte been. Ik ga ze helpen om de strijd te winnen. Mijn pils en chips werk ik ‘vol gas’ naar binnen.…

ik hoef de edelstenen van je schitterende talenten niet te poetsen jouw goud en zilver hebben hun hoogwaardige glans al van nature in het kristal van je stem smelten warme tonen tot strelende melodie met de bekroning van een stel stralende ogen komt eeuwige schoonheid boven ik weet je volmaakt in tijdloze liefde geschapen jouw…

‘Waarom die dromen? - Weer ze uit uw leven!’ Zo hoor ik stemmen. - Wrede werkelijkheid Is 't, die van 't wiegje naar het graf U leidt, Wat kunnen dromen U voor 't leven geven? - En tóch, tóch acht ik ze mijn hoogste goed, Die dromen. Of ze ook nevelbeelden blijken, Zij komen daaglijks heel mijn zin verrijken Met schatten van genot…

Hoe zijn wij hier geland, waartoe... vanwaar...? ligt ergens aan het strand dat vreemde schip nog klaar? en als het anker is gelicht, naar waar... naar waar...? -------------------------------- uit: 'Voorbij de wegen', 1920.…

Ik kan niet naar haar foto kijken De pijn te fel, de schuld te groot Ze zei: ik ben gelukkig en ga mijn doel bereiken Zes dagen later was ze dood Haar stem was vol van grenzeloze blijheid Haar woorden in een zinnelijk liefkozen gesmoord Nu is het een gedachte die ik angstvallig mijd Door die dag, jouw dood, de grond in geboord Waarom, lieverd…

Heer geef ons de troost van Uw nabijheid Als wij het moeilijk hebben in ons leven Wanneer we de moed hebben opgegeven En om veel leed en pijn hebben geschreid. Heer geef ons het volste vertrouwen in U Dat we mogen weten dat U ons wilt dragen En wij bij U mogen komen met onze vragen Dat U altijd naar ons wilt luisteren, ook nu. Heer geef…

Ik kon op je schelden Niet niet naar je luisteren Stak vaak de draak Met dingen van jou Deed je verdriet Met foute vriendinnen Je waarschuwde wel Ik zag dat niet gauw Ik was ongehoorzaam O zo brutaal Ook niet zo'n beetje Soms best wel grof Had een kort lontje Een sterk eigen willetje Was eigengereid Sloot vaak uit mijn slof Bleef…

Ik keek uit 't raam stond aan het lange aanrecht in de keuken en zag de zon in de gekleurde tuin de kippen hoorde ik de stilte achter dijk zo vast de klei en slijk zo dicht hier achter geen mens voorbij, alleen de stem uit 't boek dat 'k las mijn eigen stem en foto's van bollenvelden hier vlakbij ik apte ze naar hem en toen ik iets terug…

Hoe dikwijls beangst in benarde situatie Gevoel van vogelvrij in zijn lot Onbeduidend zonder enige statie Overgeleverd aan schimp en spot Een vogel tussen havik en adelaar Klein en nietig geschapen voor liefde Loopt hij steeds weerloos gevaar Als de klauw der rovers hem kliefde Vlieg als die vogel tussen havik en adelaar En vrees niet hun…

veel dingen zijn vaker gelijk dan je denkt verre vuurtorens schelpen warme zandvlakten stenen op kale bergtoppen de kleine kloof tussen niet geboren en de dood veel is vaker gelijk dan…

Een vrije dag een glimlach in de agenda diepere betekenis verloren vrije dagen geboren Als kind wist ik van varen op de wolken een geest die brandend in mensen hun passie zou vertolken Zonder passie als drijfveer Blijft een onvervuld verlangen Knagend, meer, steeds meer verstillen onze innerlijke zangen Het zonlicht zal over de dagen…

wat is er vreemder dan een mens die de kleur van een boom met bloesems beladen onbegroet voorbij gaat zich vastklampt aan het knappen van takken, het kraken en dwalen van de stilte en halverwege de hoop verdrinkt in een vijver, net naast het lelieblad dat witter dan sneeuw wordt in een winters vers jij, antwoord je want jij trekt…

haar broze bloei een waar bekoren heeft zich als bezielde verwarring neer getracht tot droom om volgend voorjaar glorend van beleven haar plaats in de wereld terug in te nemen…

Dichten is even stilstaan bij wat er echt toe doet je terugtrekken van de waan dat alles alleen maar moet en met een opgeruimde lach bemerken dat het ook anders mag elk moment heeft genoeg aan een traan een overstromend gemoed dat zwijgen doet of de opfleurende warmte van een glimlach. Dichten is de kloof verkleinen die ons scheidt van…

loop, loopt, gelopen elke stap is weer anders loop, loop doet leven…

Mama leefde in haar eigen wereld, een vreemd landschap, waar lucht verwisseld is met grond. Woorden worden afgekapte letters, letters ineengekronkeld tot verwarring. Ze keek niet, maar staarde naar de diepte die haar opzoog. Ze vertikte het haar hand uit te steken, zodat ik haar kon helpen. Haar tengere vingers klampten zich rond haar hopeloos…

Twee zusjes zitten voor het raam. Eén leest. De ander luistert. Haar handje schuifelt door het haar. Er is nog even samenhang maar dan ontgaat haar het verhaal. De duim blijft steken tussen mond en kin. De oudste leidt met zachte dwang haar zusje weer het sprookje in. ------------------------------------ uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…

ik hoef jou niet met bloemen te tooien jij bloeit vol uit de schoonheid van je huid opent in een zee van groen en lacht jouw speciale kleuren kust met je fijnste geuren zelfs de wind kijkt jou naar de ogen in het zomers gedogen van schapenwolkjes wit scherp contrasteert zon met donker loof dat schaduw en koelte oogst aan de rand…

Waar zal ik vluchten voor het Leven? Waar zal ik vluchten voor de Dood? O, Lied, wat kunt gij machtger geven Dan een rozenhut voor stormende nood.…

Twee zusjes zitten voor het raam. Een leest. De ander luistert. Haar handje schuifelt door het haar. Er is nog even samenhang maar dan ontgaat haar het verhaal. De duim blijft steken tussen mond en kin. De oudste leidt met zachte dwang haar zusje weer het sprookje in. ------------------------------------ Uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…

Belangeloos doneer ik excrementen, Mijn dagelijkse drol is eersteklas. Menslievend geef ik ‘s ochtends vroeg vol gas En optimaal benut ik mijn talenten. Nooit heb ik het gevoel dan af te gaan, Neemt u dat maar gevoeglijk van mij aan.…

Pech bestaat bij de gratie van geluk!…

Mooi groen van de elzen in het land, hoe siert hier ook die wolkenrand. Zou hier als de schemer is gezonken al kwakend "slaap zacht" hebben geklonken. Of wellicht het lied van de eenden bij het riet, met in hun klank het gloren in het verschiet. Zelfs in het meer zuidelijke hoeksche land ook bloemen meedeinen in de akkerrand. Of liepen…

nestkastje gehangen wippende, trippende mezeke, vliegt erin en weer uit pikkende, hippende evenwichtkunstenaar schrikkende, loerende om zijnen buit…