Alle inzendingen, jaar 2017, week 22

Op weg door de Barentszzee rolt en stampt ons schip. En ik? Ik denk. Ik denk aan vroeger en aan later. Aan bergen en aan dalen. Aan fouten die ik als falen zag. Aan lessen niet geleerd. Op weg naar het Hoge Noorden besef ik, dat foute schepen niet bestaan. Zij varen. Water stroomt zoals het leven stroomt. Wolken drijven, gedreven door…

Wanneer gaan we nu eindelijk de Marsmannetjes ontmoeten? Dat we ze de negen vingerige hand kunnen schudden, ze redelijk recht in de ogen kunnen kijken drie of meer wie weet. Hun groene schubbenlijf eens tegen onze gilet kunnen trekken. Hen het mooie van Brugge laten bezoeken in een bootje en een mogelijks eerste gesprek voeren. Zelf zou ik…

gaat er wel eens een Japans bedrijf failliet er overlijden tegenwoordig steeds vaker mensen waarvan ik dacht dat ze al dood waren komt dit ooit nog goed het is vandaag later dan het gisteren was, er valt een stukje ruimte tussen twee tijdperken, zeg maar dolenderwijs ter plekke een gedicht als tijdmachine best wel een dingetje…

aard van mijn liefde gevoel van bewondering eerbied van natuur…

Aan verre reizen hoef ik al helemaal niet meer te denken, want dan verzoek ik de goden en ligt een angstpsychose dik op de loer. Toch verstuur ik de nauwelijks leesbare codes op de lipjes van de blikjes Coca Cola om een verre reis te winnen, heel tegenstrijdig allemaal. Ik begin al te bibberen, wanneer ik mijn vertrouwde stad op de fiets…

Tegen alle beter weten in vertrouw ik. Op de levenskracht, die ook in tegenkrachten leeft. Op de vlam, die van toeval bedoeling maakt. Op de energie, waarin ook Darwin bleef geloven. Tegen alle beter weten in bid ik. In de stilte, waarin Einstein's intuïtie spreekt. In de geest die ons anoniem geboorte schonk. Die ook bij ons blijft, wanneer…

grint knarste sprak luid zijn onvermogen uit mij ongestoord te laten gaan ook wind deelde dit decor waaide strak tegen op het zelf bemeten pad jij zat op een bankje vlak bij het water te midden van druk snaterende eenden die natuurlijke stilte wel een heel eigen invulling verleenden met hun hongerig gekwek toen ook de boom…

Mijn kleine, kleine Annabel zij zong zo zuiver en zo schel als fluiten op een glansrivier, zij was geluk en leefde hier mijn kleine, kleine Annabel ik wist uw prille leden wel, de trilling van die bloemenmond wanneer een hand uw haren vond mijn kleine, kleine Annabel de geest is lang, maar wij gaan snel: op 't koude laken ligt uw lijf…

De opdracht die aan Schippers was gegeven, Bleef zonder resultaat, zij gaf hem door En stelde iemand met ervaring voor: Tjeenk Willink? Joh! was die dan nog in leven? Mislukt dit en heeft híj zelfs niet de gave, Dan vraagt hij vast om Drees maar op te graven.…

Eenzaamheid kan voornaam op zichzelf staan. Het kan als een roeping een deel zijn van het dagelijks bestaan. Het niet tussen de massa jezelf behoeven te verliezen in een angst daarin ongelukkig te zijn. Maar alleen voor de eenzaamheid te kiezen. Die het zelfbeeld vormt van een extern groot naar een innerlijk klein. Een eenzaamheid die niet…

Banjerend langs de straten Op een bankje met een fles Diepdoordachte ogen Bedrogen in de steek gelaten Of gewoon alleen gebleven Je moet overleven Overeind blijven in je verdriet Je anonimiteit Is je realiteit Je lach is schimmig Je leven ijzig De winden waaien Vanuit alle kanten Diep kijk je bij mij naar binnen Net of je weet van het…

Waar vrijheid is daar groeit geen roos want enkel in 't beperken, het snoeien kan ze groeien. Waar vrijheid is daar zingt geen lied want enkel in 't beperken, het zwijgen kan het klinken. Waar vrijheid is daar is geen beeld want enkel in 't beperken, het kappen kan het leven. Waar vrijheid is daar is geen licht want enkel in 't beperken…

het licht van de zon dat door de groene bladeren speelt legt warme schaduwen neer op mijn armen - mijn benen mijn hele lijf verlicht mijn hart de last mijner gedachten met een schat aan emoties droom ik mijn droom tot werkelijkheid…

Ik dacht Ben Ben is niet meer m'n verleden gaat verlijden, overlijden ik voel dan ineens zo intens verdriet tussen haakjes ik ben Jan Jacob Krediet een relatie van Ben i.r.t. de Kamer van Koophandel Ik dacht 'zen' ook ik ga er een glas op heffen op die eeuwige wijnvelden toen voelde ik zoveel vreugde tussen haakjes wij waren netwerkers…

Wij zijn onderweg door het leven onwetend waarheen onze reis gaat Wij zijn bijzonder, om in ons weten dat leven eindig is tóch het oneindige te kunnen ervaren We zijn onwetend van de onbegaanbare wegen waarheen die leiden maar vooral, hoe onze reis ten einde komt…

Nu, precies vijftig jaar geleden Zijn we in het huwelijk getreden 50 jaar lang lief en leed gedeeld En toch elkaar nimmer verveeld. Waar is die mooie tijd gebleven Waarin we zo veel mochten beleven Kinderen en kleinkinderen gekregen We zien dat als een grote rijke zegen. Dankbaar zijn we voor de afgelopen tijd Want vijftig jaar is geen…

door vochtige muren van rusteloos huis gorgelgiert de wind geraaskal voorbij om en om en om terwijl vernederingen door kieren striemen kruipt zij in foetus onder drie dekens en een loden jas woest jaagt wind golven naar de kust smijt ze uiteen en brrrult geen weerwoord wordt gedulden…

Als stille mensen zich gaan roeren lopen veel straten vol, voller, volst geheel roerloos kruipt vervolgens de tijd zonder echt acht te slaan op het heden dat eerder werd doorboord en vervolgens bestookt Syria, ooit een kruidvat, nu slechts kruitvat en wij, naïevelingen, denken: ooit komt het goed Zeer waarschijnlijk is dit zo, met de argeloze…

verlegen ondergedoken in mijn blote kont bij het vluchten geraakte ik niet eens de grond bij het duiken mijn zwembroek verloren na een supersprong van de grote toren nochtans, ik was een gewaarschuwd man men zei: spring nooit zonder … twee zwembroeken aan!…

Een Engel verscheen, doorboorde Theresia’s hart met een gouden pijl, liet haar achter in vuur en vlam, een vrouwenhart in extase. Zij was in een totale overgave aan de liefde. Haar gepolijste gezicht verhoogde de tastbaarheid van het mystieke moment. De liefdesengel werd belicht met voldoening van haar plicht. Het was de Goddelijkheid van…

“Nou, leuk hoor! Daar sloof ik me uit op de zondag, sta uren te koken, doe vreeslijk mijn best, om manlief - ja, jou Jules - iets chics te serveren, maar dankbaarheid? Ho maar! Wat zegt ‘ie? Geen pest!” “Mm-mmh.” “‘K zal nog eens zo zwoegen zeg! Barst maar! Bekijk ‘t! Zo’n snikhete keuken, ‘k ben helemaal gaar! Een simpel bedankje was aardig…

boven het zwarte ven dansen twee paar libellen in 't rond met haakse vlucht, omarmd door stil, roestig veen zometeen zal het lijken of dit nooit bestond ze dollen nog wat doelloos en gaan weer heen…

voorbij het geluk verbinding zonder woorden een glimlach geven…

(voor Tom Dumoulin) Je doet me denken aan die melige reclame van 'Breek de dag, tik een eitje!'. Ik weet niet hoeveel biologische scharreleieren jij per wielercours eet, maar ik schat rond de honderd, wanneer je zulke prestaties weet te leveren. En nee, eieren staan niet op de dopinglijst. Als een jonge God passeerde je de finish…

Hallo, zei ze zachtjes Meneer Frits draaide zich om Kom je op mijn theekransje? En al voordat ze begon Transformeerde meneer Frits In een ietwat vreemd figuur Het was een spin of nee - een varken Met een ultradun figuur Oh, we moeten ook wat koekjes En van lucht bakte zij cake En taart, en snoep en zuurmatten Ze deelde het in twee…

De minste onder vele broedren, Ten vleugle van het heir, alleen, Heb, onder ’t hete middagbranden, Ook ík mijn strijd gestreên! Niet tot victorie! Neergeslagen Lang voor het einde van de dag, Heb ik alleenlijk weggedragen Uit deze slag (O, schaamtevol verborgen onder ’t Gewaad van die genezen schijnt) Een ongeneeslijke…

Dag papegaai zei de pinguïn. Dag papegaai zei de papegaai. Nee, zei de pinguïn, jij moet dag pinguïn zeggen. Nee, zei de papegaai, jij moet dag pinguïn zeggen. Nee, zei de pinguïn, ik ben een pinguïn. Nee, zei de papegaai, ik ben een pinguïn. Jij bent een papegaai, zei de pinguïn. Jij bent een papegaai, zei de papegaai. Stomme papegaai, zei…

ik voelde hoe een koele wind mij plots omgaf wist je lach jij opende deuren die ik nooit zag schaduwde het felle licht met je begrijpende blik in dat goddelijk moment van harmonieuze rust heb ik je gekust de zachtheid van je huid ervaren teder hebben wij ondanks de hitte hemel kunnen evenaren…

De NTR vindt het Dictee oudbakken Na zesentwintig jaar stopt dat subiet Nee, ook een blitse versie komt er niet Het aantal kijkers bleef aan één stuk zakken Natuurlijk, kijkcijfers, daar draait het om En ’t nut? Ach man, dat is antiek en dom! (Niek schreef reeds gister over het Dictee Vol - zogenaamd! - opzettelijke fouten Van zijn gedrocht…

Glad gestreken ligt het gazon op een zondag in de zomerzon witte tuinstoelen onder een gele parasol een schaal aardbeien en kersen op tafel en een kruik met parelend water blauw bloeien de verbena's en wit de abutilon onder het vallend goud van een middagzon. Het stilleven dat ik in juni vind bij 't geruis van een bamboe en een murmelende…